Moje dziecko idzie do przedszkola

Autor: Justyna Małek, pedagog

Stres przedszkolny dopada prawie każdego debiutującego w tej roli rodzica. Okazuje się jednak, że rozstanie z dzieckiem to tak naprawdę nic strasznego. Co więcej może przynieść więcej korzyści niż przypuszczaliśmy. Trzeba się tylko solidnie do tego wydarzenia przygotować.

Rozstanie z dzieckiem zawsze budzi ogromne emocje. W końcu nasze "maleństwo" pierwszy raz będzie bez rodziców... Mimo, że wizja rozstanie często spędza sen z powiek zatroskanym rodzicom, wcale nie oznacza to, że pierwsze dni będą dla was i waszego dziecka horrorem. Pamiętajcie, że dziecko będzie się zachowywało tak jak mu na to pozwolicie i tak jak mu pokażecie. Czyli jeśli wasze dziecko zobaczy strach w waszym zachowaniu np.w głosie to macie jak w banku, zachowa się identycznie, a nawet ze zdwojona siłą. Bez paniki, do takiego ważnego wydarzenia w życiu waszego dziecka można się przygotować.

Pierwsze przygotowania

Musicie mieć świadomość, że im wcześniej zaczniecie przygotowywać dziecko do pójścia do przedszkola, tym dla was i dziecka lepiej. Dziecko musi być oswajane z tą sytuacją. Musi być gotowe na zmiany zachodzące w jego życiu. Można zacząć od rozmów z dzieckiem o przedszkolu, o dzieciach, które na niego czekają, o zabawkach, o paniach... W tym celu można zastosować czytanie bajki-pomagajki np.: "Zuzia idzie do przedszkola" Seria: Mądra mysz. Jeśli do tej pory dziecko przebywała w domu z rodzicem, należy zacząć pozostawiać go pod opieka innych osób np.: cioci, babci, opiekunki. Ale wasze rozstanie na początek nie powinny być długie - godzinę, dwie. Potem, kiedy dziecko dobrze będzie znosić rozstania, można wydłużyć czas do kilku godzin. Dzięki temu dziecko przyzwyczai się, że można dobrze bawić się bez mamy. Warto też nawiązać znajomość z innymi dziećmi w tym samym wieku, a najlepiej jeśli byłoby to dziecko z tego samego przedszkola lub grupy. Wtedy, kiedy dziecko zostawimy w przedszkolu, będzie mu raźniej zostać z ze znanym sobie dzieckiem. Jeśli to możliwe to zaprowadzajmy nasze dziecko na zajęcia adaptacyjne do przedszkola. Nie tylko w tym czasie zaznajamia się z miejscem, dziećmi, paniami, ale i przyzwyczaja się do rytmu, jaki obowiązuje w przedszkolu. Organizujcie też podobne zabawy w domu. Zachęcajcie dziecko do malowania, lepienia z plasteliny, układania klocków. Ważne jest, aby odpowiadać na wszystkie pytania dotyczące przedszkola jasno i przystępnie, tak, aby dziecko wiedziało, że niczego przed nim się nie ukrywa. Dobrze też jest nauczyć malca samodzielności, aby sam się mył i ubierał. Pamiętajcie, że na pierwsze miesiące przedszkola najlepiej jest kupić dziecku ubranka, które nie będą sprawiały mu kłopotów przy nakładaniu. Najlepiej zrezygnować z koszulek zapinanych pod szyję.

Pierwszy dzień w przedszkolu

W pierwszych dniach najważniejsza jest współpraca z nauczycielkami i wymiana informacji, płakało czy nie, długo - krótko itp. Zawsze można zadzwonić po jakimś czasie od rozstania i dowiedzieć się co aktualnie dzieje się z maluchem. Ale drodzy rodzice nie przesadzajcie z tymi telefonami, pamiętajcie że oprócz waszego dziecka pani ma pod opieką jeszcze wiele innych dzieci i może po prostu nie mieć czasu na ciągłe rozmowy. Jeśli zdecydujecie się pozostać z dzieckiem w pierwszych dniach, to róbcie dokładnie to, co będzie wam sugerowała wychowawczyni. Zaufajcie jej, ona na pewno ma większe doświadczenie i wie jak zająć się dzieckiem po waszym wyjściu. Jeżeli dziecko nie chce opowiadać o przedszkolu to na siłę nie wypytujcie, sami zacznijcie mówić o tym co na przykład zaobserwowaliście w przedszkolu- fajne rysunki na tablicach, jakieś niezwykłe zabawki w sali itp. Mówcie z sympatią o konkretnych rzeczach z przedszkola. I bardzo ważna rzecz dla rodzica początkującego przedszkolaka: „nie mówcie, że przyjdziecie po obiadku, podwieczorku” bo to dla dziecka oznacza moment odejścia od stolika po obiedzie, i wtedy powinna być już mama. Dzieci nie rozumieją następstw czasowych, dlatego jeśli się umawiacie po obiadku to co do minuty musicie tam być! W przeciwnym razie dziecko może odmówić podejmowania kolejnych czynności, bo ono jest zajęte czekaniem na rodzica.

Powrót do domu

Po powrocie z przedszkola warto poświęcić czas dziecku tyle, ile się da i ile będzie trzeba. Trzeba porozmawiać z maluchem o tym co się wydarzyło, pobawić się w te zabawy, które bawiło się w przedszkolu, zaśpiewać piosenkę itp. Można również przygotować wraz z dzieckiem ubranka na następny dzień, aby miało świadomość, że jutro też pójdzie do przedszkola.

Krótkie rady na koniec:

• Wasze dziecko musi wiedzieć, że chodzenie do przedszkola będzie jego codziennością. Musicie być w tym konsekwentni i stanowczy. Wasza postawa powinna być jednomyślna i nie wyrażać wahania - bo jeśli to dziecko wyczuje, będzie na was wymuszać pewne ustępstwa.

• Przedszkole powinno być traktowane przez was i wasze dziecko jako coś nobilitującego i związanego z tym iż rośnie - mama i tata chodzą do pracy, ty chodzisz do przedszkola.

• Na ranne pożegnanie w przedszkolu trzeba przeznaczyć trochę czasu, tak by odbywało się ono w spokojnej atmosferze. Lepiej przyjść do przedszkola wcześniej i mieć czas na spokojne pożegnanie. Jeśli dziecko łatwiej rozstaje się z ojcem, niech to on właśnie odprowadza je do przedszkola. Rozstanie jest mniej bolesne gdy:       - pożegnanie jest serdeczne, ale krótkie,- rodzice ustalą z dzieckiem porę odbioru z przedszkola (oczywiście tak, żeby zawsze mogli dotrzymać danego słowa),- jeśli dziecko bardzo rozpacza to powoli i spokojnie przekażcie je nauczycielowi (dziecko podświadomie szuka ciepła i troski, więc przytula się do nauczyciela i szybko uspokaja).

• Jeżeli możemy odebrać dziecko wcześniej po obiedzie - zróbmy to w tym początkowym okresie. Z czasem, kiedy na dobre zaaklimatyzuje się w przedszkolu dłuższe przebywanie przestanie być problemem.

• Jeśli coś Was niepokoi, poproście nauczyciela o rozmowę. Nigdy nie rozmawiajcie jednak przy dziecku.

Dziecko idzie do przedszkola - jak ćwiczyć samodzielność, co początkujący przedszkolak powinien potrafić. mgr Agnieszka Niedźwiecka -pedagog

Sprawdź czy Twoje dziecko posiada już umiejętności małego przedszkolaka. Macie jeszcze trochę czasu by nadrobić ewentualne zaległości. W artykule znajdziesz porady jak doskonalić samodzielność malucha.

Ubieranie i rozbieranie się

Niezbędne jest uczenie dziecka samodzielności w tej dziedzinie. Pierwszym krokiem i najłatwiejszym zadaniem jest zdejmowanie i zakładanie kapci (na rzepy, z wszytymi po bokach gumeczkami). Jeśli dziecko odmawia trenowania tej umiejętności w domu, na pewno będzie miało okazję zdobyć tę umiejętność w przedszkolu.

Kolejną umiejętnością powinno być rozbieranie się - można bawić się z dzieckiem tak, że zamykamy oczy, a ono robi niespodziankę - „czary mary" - otwieramy oczy, a tu mamy przed sobą gotowe np. do kąpieli dziecko. Dość łatwo też zakłada się piżamę - można poprosić dziecko, żeby pokazało, jak wygląda ze swoimi samochodami, czy misiami, opowiedzieć bajkę o Kubusiu Puchatku (jeśli jego wizerunek widnieje na piżamie).
Można też wziąć zegarek do ręki i „mierzyć czas" - wpatrując się w niego i skandując imię. Po wykonanym z sukcesem zadaniu bić brawo i chwalić, że coraz lepiej dziecku idzie.

Ubieranie się jest bardziej skomplikowane, ale do perfekcji dochodzi się małymi etapami. Najłatwiej założyć wspomnianą już piżamę, miękkie spodnie i spódniczki w gumkę, skarpetki bez nitek (odwrócone na dobrą stronę), podkoszulki i kapcie. Bluzy i swetry powodują komplikacje o tyle, o ile wiążą się z momentem zasłonięcia oczu lub zaplątania głowy. Może to wystraszyć dziecko. Nie powinno się w ogóle do przedszkola trzylatkowi zakładać koszul z guzikami, dżinsów, innych twardych materiałów oraz rajstop z kłębowiskiem nitek w środku. Dziecko powinno samo zakładać buty, kurtkę, czapkę, rękawiczki. Z zapięciami, suwakami, zawiązaniem butów i szalika ma prawo sobie nie radzić, ale na pewno może liczyć na pomoc ze strony dorosłych.

Posiłki

Dziecko powinno samodzielnie spożywać posiłki przy stole. Wiem, że niektóre dzieci jedzą kanapki, czy obiady przed telewizorem, karmione przez rodziców. W przedszkolu taki system na pewno się nie sprawdzi. Owszem - dziecko może liczyć na pomoc ze strony dorosłych, ale na zasadzie dodatkowego wsparcia. Dobrym rozwiązaniem jest umowa z dzieckiem, że np. 10 łyżek je samo, a dopiero potem może być dokarmione. Czasem dzieci potrzebują indywidualnego kontaktu, a zgłoszona potrzeba dokarmienia stanowi jeden ze sposobów skupienia na sobie uwagi. Warto w domu wprowadzać nowe smaki i porzucić założenia typu „moje dziecko je tylko pomidorową". Z doświadczenia wiem, że dzieci często mówią, że czegoś nie lubią, jeśli tego nie znają. Warto zachęcać, próbować razem z dzieckiem. Oczywiście ma ono prawo tak jak dorośli czegoś nie lubić, ale taką opinię może wydać dopiero, jak pozna naprawdę zróżnicowane łączenia smaków.

W łazience

Dużym zaskoczeniem w pracy z maluchami było dla mnie to, jak bardzo ciekawe pomieszczenie stanowiła dla nich łazienka - miniatura wersji domowej. Gdyby pozwolić dzieciom na to, byłaby też świetnym miejscem do zabawy, schowania się przed kimś, robienia jeziora w zlewie itp.
Dziecko przychodząc do przedszkola powinno posiadać umiejętność samodzielnego korzystania z toalety, powinno też samo myć ręce i zęby (i nie chodzi tu o 100% precyzję, ile o ćwiczenie tych umiejętności w domu).

Zabawa
Zabawa jest podstawową i najważniejszą aktywnością dziecka w wieku przedszkolnym. Nic tak nie wpływa na dobre samopoczucie dziecka, jak okazane mu zainteresowanie i obecność w świecie jego wyobraźni. Każdą czynność da się w zabawę przekształcić, sprawiając tym samym radość dziecku i sobie. Dziecko, z którym ktoś bawi się w domu, łatwiej odnajdzie się w przedszkolu. Po prostu będzie potrafiło dysponować czasem tak, by się nie nudzić. Nie będzie też sprawiało mu dużego kłopotu uczestniczenie w zabawach kierowanych przez nauczyciela, jeśli podobne doświadczenie wyniesie też z domu. Zabawki  z kolei wydają się bardziej atrakcyjne, jeśli znamy ich przeznaczenie i sposoby wykorzystania.

Relacje z innymi - dojrzałość społeczna

Dojrzałość społeczna u każdego dziecka rozwija się indywidualnie i z różnym nasileniem. Warunkowana jest wieloma czynnikami, na przykład:

• relacjami z rodzeństwem

• dotychczasową relacją z rodzicami i innymi dorosłymi

• otwartością rodziców na innych ludzi

• temperamentem i osobowością dziecka

• poziomem znajomości zasad współdziałania

• stanem zdrowia (dzieciom z deficytami rozwojowymi trudniej czasem współdziałać z innymi)

• umiejętnością panowania nad emocjami

• rozwojem mowy

• poziomem skupiania uwagi w zabawie

Dorośli mogą wspierać rozwój dojrzałości społecznej u dziecka poprzez jak najbardziej liczne kontakty z innymi ludźmi, dbanie o jakość tych kontaktów i poprzez dawanie przykładu własnego.

Wyprawka przedszkolaka

Artykuły higieniczne:

- ręcznik,

- szczoteczka, pasta do zębów i kubeczek,

- grzebyk lub szczotka do włosów,

- chusteczki higieniczne,- chusteczki nawilżane dla dzieci

-PLASTYKOWY KUBECZEK DO PICIA WODY

Ubranka do przedszkola:

- obuwie do przedszkola - kapcie pełne najlepiej na rzepy lub zatrzaski (nie sznurowane[Author ID0: at Thu Nov 30 00:00:00 1899 ]), koniecznie antypoślizgowe,

- komplecik ubranek do przebrania, np. dresik, koszulka, majteczki, rajstopki lub skarpetki,

Ubranka na dwór:

W zależności od panujących warunków atmosferycznych:

-nieprzemakalna kurtka

- obuwie wygodne do biegania

- spodnie w zimie ocieplane, najlepiej wodoodporne,

- ciepłe rękawiczki również nieprzemakalne

- stosowne obuwie zimą ocieplane , na deszczowe dni najlepiej gumowe,

- szalik, czapka, sweter lub polar,

- w gorące słoneczne dni koniecznie nakrycie na głowę.

 Jeżeli rodzic uzna za stosowne można pozostawić w szafce, tzw „ spodenki podwórkowe”,

Wszystkie rzeczy dziecka zwłaszcza ubranka powinny być trwale podpisane.

---