Podstawy kinezyterapii i fizykoterapii.


Kinezyterapia.

Słowo kinezyterapia wywodzi się z języka greckiego; kinesis - ruch, terapia - leczenie. Kinezyterapia obejmuje całość zagadnień związanych z leczeniem ruchem . Podstawą kinezyterapi jest gimnastyka lecznicza . Do zadań kinezyterapi należy - przywrócenie pełnej sprawności fizycznej w schorzeniach urazowych, po długotrwałym unieruchomieniu i bezruchu. W schorzeniach przewlekłych i nieodwracalnych uzyskanie maksymalnie możliwych efektów usprawniania proporcjonalnie do możliwości osoby chorej.

Wpływ ćwiczeń na organizm ludzki:

Kości i stawy. Właściwie stosowane ćwiczenia działają profilaktycznie, utrzymując pełny zakres ruchu w stawie, w przypadku ograniczeń ruchu mogą wpływać na jego zwiększenie. Ruch wykonywany w stawach warunkuje odżywianie chrząstek stawowych, kształtuje powierzchnie stawowe, warunkuje elastyczność i sprężystość więzadeł i torebek stawowych. Ćwiczenia fizyczne i obciążanie aparatu kostnego powodują ich prawidłowe uwapnienie. Bezruch prowadzi do zaburzeń ukrwienia, odżywienia kości i stawów, bolesności w czasie wykonywania ćwiczeń i pracy. W skrajnych przypadkach przyspiesza powstawanie osteoporozy.

Mięśnie. Ćwiczenia fizyczne wpływają kształtująco na zdrowe mięśnie zwiększając ich sprężystość i szybkość skurczu, a w przypadku ćwiczeń z oporem siłę i masę mięśnia. Wysiłek fizyczny powoduje powstawanie efektu tzw. pompy mięśniowej wspomagającej krążenie w żyłach obwodowych i warunkującej prawidłowe działanie układu chłonnego.

Układ nerwowy. 'Zależnie od rodzaju stosowanego ćwiczenia , wpływ ruchu na układ nerwowy może przybierać różne kierunki. Ćwiczenia mogą działać stymulująco na CUN(Centralny układ nerwowy). Pobudzanie receptorów czucia głębokiego - proprioreceptorów, przez prowadzenie ćwiczeń biernych, lub ćwiczeń wykonywanych specjalnymi metodami (PNF) stymuluje układ nerwowy przyspieszając regenerację nerwów i kompensację w obrębie funkcji układu nerwowego. Ćwiczenia z grupy ćwiczeń czynnych stymulują i pobudzają działanie układu nerwowego. Ćwiczeniami czynnymi wielokrotnie powtarzanymi tworzymy odruchy warunkowe stanowiące podstawę naszego działania.

Układ krążeniowo-oddechowy. Ćwiczenia fizyczne mają za zadanie poprawić wydolność ogólną organizmu. Stosując odpowiednie ćwiczenia powiększamy pojemność oddechową płuc, rozwijamy klatkę piersiową i wzmacniamy mięśnie oddechowe. Ruch w każdej postaci oddziaływuje również korzystnie na serce i układ krążenia. Właściwie dobrane ćwiczenia zwiększają zdolność organizmu do pobierania tlenu, która to właściwość jest miarą wydolności. Mięśnie w czasie pracy uciskając na naczynia krążenia obwodowego wspomagają krążenie( odpływ krwi żylnej i chłonki).


Fizykoterapia

Medycyna fizykalna; dział fizjoterapii polegający na wykorzystaniu naturalnych czynników fizycznych w celach leczniczych. Zaliczamy do nich takie czynniki jak: ciepło, zimno, promieniowanie elektromagnetyczne (podczerwień, ultrafiolet), drgania mechaniczne (ultradźwięki), energia elektryczna (diadynamik, prądy Nemeka, jonoforezy, diatermia krótkofalowa, itd.).


Badanie pacjenta;
Zapoznanie z podstawowymi sposobami badania chorego stosowanymi w fizjoterapii, takimi jak; wywiad, oględziny chorego, pomiary liniowe długości, obwodów, pomiary goniometryczne - zakresu ruchu, specjalistyczne testy i metody oceny stanu aparatu ruchu i układu nerwowego.
Zajęcia z wyżej wymiennych działów fizjoterapii mają przybliżyć słuchaczom mechanizmy działania organizmu ludzkiego. Umożliwić im działanie w zespołach fizjoterapeutycznych. Niektóre elementy działań z zakresu kinezyterapii i fizykoterapii mogą być wykorzystywane przez masażystę w procesie leczenia jako działania wspomagające masaż np. przygotowanie do masażu - zabiegi cieplne, utrwalające efekty masażu - niektóre ćwiczenia lub metody stosowane w kinezyterapii.

FIZYKOTERAPIA

Fizykoterapia jest jedną z metod fizjoterapii. Jest formą leczenia wykorzystującą bodźce fizykalne, takie jak: prąd elektryczny, ciepło i zimno, światło, ultradźwięki,  pola magnetyczne, wodę w postaci natrysków i kąpieli.  Możne być stosowana jako leczenie uzupełniające lub jako podstawowa forma leczenia. Fizykoterapię  stosuje się również jako postępowanie przygotowujące do stosowania innych metod fizjoterapii lub osteopatii np.: rozgrzanie tkanek przed masażem, lub krioterapia  przed ćwiczeniami.

TLK MED w ramach fizykoterapii proponuje szeroki zakres zabiegów:

• krioterapię
  

Krioterapia miejscowa to nowoczesna i skuteczna metoda terapii, która polega na obniżeniu temperatury tkanek poprzez krótkie, ale bardzo intensywne wychładzanie miejscowe.

Już od czasów starożytnych jest uznaną metodą leczniczą, dającą złagodzenie dolegliwości bólowych, redukcję procesów zapalnych oraz  stymulację przepływu krwi.

Wskazania:

• ostre i przewlekłe choroby stawów i chrząstek stawowych,

• zespoły bólowe kręgosłupa,

• reumatyzm tkanek miękkich,

• świeże następstwa wypadków i innych urazów (skręcenia, zwichnięcia, naciągnięcia,

• stłuczenia, oparzenia, obrzęki),

• stany pooperacyjne,

• choroby neurologiczne

• odnowa biologiczna sportowców i osób pzremęczonych fizycznie i psychicznie

Przeciwwskazania:

• stany nadwrażliwości na zimno,

• zaburzenia troficzne,

• nowotwory,

• odmrożenia,

• ciężkie choroby serca i układy krążenia

LASEROTERAPIA

Laseroterapia to stosunkowo młoda metoda leczenia. Historia jej klinicznego zastosowania liczy sobie ponad 20 lat. W tym czasie laseroterapia stała się bogatsza o nowe współczesne modyfikacje, o skomplikowane możliwości naprowadzania i dostarczania promieniowania, o system kierowania i kontroli. Efektywność, szybkość, bezbolesność, aseptyczność, brak ograniczeń wiekowych i zjawisk ubocznych - to cechy wyróżniające współczesną terapię laserową.

Mechanizm działania leczniczego i przeciwbólowego promieni lasera polega na wywołaniu drgań (oscylacji) atomów w naświetlanych komórkach i tkankach. Występuje tu zjawisko rezonansu elektronicznego paramagnetycznego, które wzbudza promieniowanie wtórne udzielające się sąsiednim tkankom położonym głębiej. Proces taki zachodzi aż do głębokości kilku centymetrów. Efektem biostymulacji jest normalizacja wszystkich niezliczonych procesów odbywających się nieustannie w ludzkim organizmie, między innymi na poziomie molekularnym.

Laseroterapia ma szerokie zastosowanie w medycynie sportowej, ortopedii, reumatologii, neurologii i dermatologii

Działanie:

• przeciwbólowe,

• przeciwzapalne,

• przeciwobrzękowe,

• wzrost mikrokrążenia,

• wpływ na procesy immunologiczne,

• hormonalne,

• ułatwienie regeneracji nerwów,

• przyśpieszenie zrostu kostnego

Główne wskazania:

• rany pooperacyjne,

• owrzodzenia i przeszczepy skóry,

• choroby narządu ruchu, stany zapalne,

• neuropatia cukrzycowa

Przeciwwskazania:

• ciąża,

• rozrusznik serca,

• nowotwory,

• ogólne stany gorączkowe i infekcyjne,

• padaczka,

• uczulenie na światło,

• niewyrównana cukrzyca,

• wszelkie przeciwwskazania do stosowania światłolecznictwa

MAGNETOTERAPIA

Wskazania:

choroby narządu ruchu (pourazowe, zwyrodnieniowe, zapalne),
osteoporoza,
schorzenia układu krążeniowego,
nerwowego, oddechowego,
choroby ginekologiczne i dermatologiczne

Przeciwwskazania:

cukrzyca,
ciąża,
nowotwory,
ciężkie zaburzenia układu krążenia,
rozrusznik serca,
ostre choroby infekcyjne,
gruźlica,
nadczynność tarczycy

ELEKTROTERAPIA

Działanie biologiczne:

uśmierzenie bólu,
złagodzenie stanu zapalnego,
pobudzenie nerwów i mięśni,
zwiększenie ukrwienia tkanek,
polepszenie trofiki tkanek,
przemiany materii,
przyśpieszenie regeneracji tkanek

Przeciwwskazania:

stany zapalne i ropne skóry,
nowotwory,
rozrusznik serca,
metale w tkankach,
stany gorączkowe i infekcyjne,
zaburzenia czucia powierzchownego,
ciąża,
zagrożenie zatorami,
zakrzepy

ULTRADŹWIĘKI

Działanie biologiczne:

podwyższenia progu bólu,
polepszenie mikrokrążenia,
zwiększenie elastyczności włókien kolagenowych,
zmniejszenie napięcia mięśniowego,
przyśpieszenie regeneracji,
zwiększenie ruchomości stawów

Wskazania:

przewlekłe choroby reumatyczne w okresach wolnych od ostrych stanów zapalnych,
artrozy,
zapalenia okołostawowe,
choroby ścięgien i przyczepów mięśni,
przykurcze,
blizny,
dolegliwości pourazowe,
ostrogi piętowe

Przeciwwskazania:

ciąża,
nowotwory,
rozrusznik serca,
niewydolność układu krążenia,
zaburzenia rytmu serca,
zapalenia żył i zakrzepy,
ostre stany infekcyjne i zapalne,
zaburzenia krzepnięcia krwi,
cukrzyca,
niektóre alergie

INHALACJE

Na działanie biologiczne inhalacji składa się przede wszystkim działanie farmakologiczne rozproszonego leku. Leki i środki stosowane w inhalacjach działają głównie miejscowo na błony śluzowe i mięśnie gładkie dróg oddechowych.

Wskazania:

choroby w których istnieje konieczność poprawienia czynności dróg oddechowych: przewlekłe nieżyty nosa i gardła, stany zapalne, stany przed- i pooperacyjne w obrębie dróg oddechowych, rozedma, pylica, astma oddechowa

Przeciwwskazania:

ostre choroby górnych dróg oddechowych,
nowotwory,
gruźlica płuc,
choroby płuc i oskrzeli z krwiopluciem,
zagrożenie krwawieniem i krwawienia z narządów wewnętrznych

ŚWIATŁOLECZNICTWO

Światłolecznictwo jest uznaną metodą leczenia wykorzystujacą części promieniowania elektromagnetycznego o okreslonych długościach fali na organizm ludzki. W TLK MED stosuje się:

• SOLLUX

• BIOPTRON

LAMPA SOLLUX - LUMINA służy do wykonywania zabiegów nagrzewania z wykorzystaniem energii cieplnej emitowanej przez żarówkę. Do lampy używa się filtrów, które zmieniają widmo promieniowania co ma wpływ na zdolność penetracji w głąb skóry lub tkanki podskórnej. Lampa z filtrem niebieskim zmniejsza penetrację promieni IR i ich właściwości cieplne, wzmaga działanie łagodzące i przeciwbólowe promieniowania. Filtr czerwony ogranicza skutek biologiczny do działania promieniowania IR oraz promieni czerwonych widzialnych.

Działanie:

• rozszerzenie naczyń włosowatych skóry (przepływ krwi tętniczej przez tkanki),

• obniżenie napięcia nerwowego, wzmożenie procesów przemiany materii,

• działanie przeciwbólowe,

• pobudzenie receptorów cieplnych

Dla uzyskania żądanej charakterystyki promieniowania stosuje się odpowiedni rodzaj filtra:

filtr czerwony	filtr niebieski
naświetlanie stanów zapalnych tkanek miękkich, trudno gojące się rany, czyraczność, półpasiec, wysięki bezkrwawe, po przedawkowaniu promieniami UV	przeciwbólowo, tonizująco, nerwobóle i mięśniobóle, wysięki krwawe, odmrożenia, stany po urazach

 

 

Przeciwwskazania:

• nowotwory,

• niewydolność krążenia,

• miażdżyca,

• nadczynność tarczycy,

• obrzęki pochodzenia krążeniowego,

• skłonności do krwawień,

• ostre stany zapalne,

• stany gorączkowe,

• czynna gruźlica płuc

Sprzęt stosowany w TLK MED:

Lampa Sollux - LUMINA

LAMPA BIOPTRON ( terapia światłem spolaryzowanym) - emituje fale swietlne widzialne i spolaryzowane powyżej 95%. Światło Bioptron pozytywnie wpływa na ludzki organizm, powodujac jego biostymulację i wzmacniajac funkcję obronnę. Biotron jest terapią świetlną znaną i cenioną na całym świecie stosowaną do wspomagania leczenia i wzmacniania regeneracji organizmu w następujących przypadkach:

• medycyna

• choroby skóry

• kontuzje i urazy sportowe

• kosmetyka

Działanie:

• pozytywna zmiana aktywności błony komórkowej

• pobudzenie procesów przemiany materii i procesów regeneracyjnych

• szybkie łagodzenie bólu

• pobudzenie procesów immunologicznych (wytwarzanie przeciwciał)

Wskazania:

• dermatologia:  schorzenia skóry (Herpes simplex, Herpes zoster, neuodermitis) infekcje, grzybice, liszaje, trądzik, ropnie skóry i zębów

• kosmetyka: nadmierna porowatość skóry, cellulit, wiotka lub niedokrwiona skóra, zmarszczki

• reumatologia: ogólne bóle reumatyczne, ostre powierzchniowe zapalenia stawów, artretyzm, bóle mięśniowe

• medycyna sportowa: stłuczenia, zwichnięcia, naciągnięcia mięsni, krwiaki tkanek miękkich, zapalenia ścięgien, stawów

• chirurgia: przyspiesza gojenie ran , poprawa zabliźniania i zapobieganie koagulacji, zamyka żylaki ,ropnie, oparzenia, odleżyny

• bóle różnego pochodzenia: bóle głowy, zębów, gardła, uszu, kręgosłupa, migrena, dolegliwości menstruacyjne, ostroga piętowa, hallux , zapalenia oczu, zatok, tinnitus, oparzenia słońcem

Fizykoterapia jest jedną z metod fizjoterapii. Jest formą leczenia wykorzystującą bodźce fizykalne, takie jak: prąd elektryczny, ciepło i zimno, światło, ultradźwięki, pola magnetyczne, wodę w postaci natrysków i kąpieli.

Początki tej metody sięgają zamierzchłej przeszłości (460-380 p.n.e.) Wtedy jej stosowanie ograniczało się do wykorzystywania leczniczego wpływu promieni słonecznych i wód mineralnych (bodźce stosowane w sanatoriach do dzisiaj) czy naturalnych źródeł prądu elektrycznego jakimi były niektóre gatunki ryb przykładane do ciała. W miarę rozwoju cywilizacji i techniki, zaczęły powstawać źródła nowych bodźców (pola elektromagnetyczne, ultradźwięki, laser), a niektóre naturalne bodźce, zaczęto generować w sposób sztuczny (prąd elektryczny, źródła ciepła lub promieni ultrafioletowych). Obecnie do aplikowania bodźców fizykalnych służą specjalnie konstruowane urządzenia i aparaty, spełniające określone normy techniczne, dające możliwość precyzyjnego ich dawkowania i zapewniające wysokie bezpieczeństwo wykonywanych zabiegów.
Jak działa fizykoterapia.
Sposób działania zależy od rodzaju bodźca, jego siły (natężenie i czas działania) oraz od reaktywności organizmu. Np.: kiedy poddajemy się działaniu promieni słonecznych, nasza skóra staje się brązowa. Bodźcem jest promieniowanie ultrafioletowe, reakcją - nie jedyną - wydzielenie barwnika - melaniny. Jeżeli ekspozycja na słońce będzie krótka - opalenizny nie będzie. Jeśli zbyt długa i to w porach silnego nasłonecznienia - dojdzie do poparzenia. U osób o jasnej karnacji ciała nawet małe dawki promieniowania mogą wywołać niepożądane reakcje. Różne bodźce wywołują różne reakcje, bądź grupy reakcji. Ciepło rozszerza naczynia krwionośne - zimno je zwęża. Ultradźwięki zmniejszają napięcie mięśni - elektrogimnastyka zwiększa lub zmniejsza w zależności od parametrów prądu. Prądy impulsowe o odpowiednich parametrach działają także przeciwbólowo. Dobierając rodzaj bodźca oraz jego natężenie osiąga się zamierzony efekt leczniczy. Niektóre zabiegi fizykalne oddziałują bezpośrednio na funkcje życiowe komórki, usprawniając je (biostymulacja). W ten sposób pobudzają naturalne możliwości naszego organizmu do walki z chorobą.
W jakich przypadkach stosuje się fizykoterapię.
Fizykoterapię można stosować jako leczenie uzupełniające lub jako podstawową formę leczenia. Można ją stosować kiedy zawiodły inne formy leczenia a istnieją wskazania do leczenia fizykoterapią. Można ją łączyć z farmakoterapią. Czasami skutki uboczne działania leku wymuszają zaprzestanie jego stosowania np.: niektóre leki o działaniu p. bólowym i p. zapalnym, stosowane w leczeniu chorób narządu ruchu, szczególnie o charakterze przewlekłym, mogą podrażniać przewód pokarmowy, zwłaszcza u osób chorych na chorobę wrzodową. Pomocne wtedy mogą być zabiegi z zakresu fizykoterapii o działaniu p. bólowym i p. zapalnym. Fizykoterapia prawie nie powoduje skutków ubocznych. Fizykoterapię stosuje się również jako postępowanie przygotowujące do stosowania innych metod fizjoterapii lub osteopatii np.: rozgrzanie tkanek przed masażem, lub krioterapia (stosowanie zimna) przed ćwiczeniami czyli kinezyterapią.
Kto wykonuje zabiegi z zakresu fizykoterapii.
Do wykonywania zabiegów z zakresu fizykoterapii uprawnieni są technicy lub magistrowie fizjoterapii. Oprócz szkolenia podczas nauki, przechodzą oni dodatkowe szkolenia w czasie pracy, z zakresu bezpieczeństwa użytkowania urządzeń do fizykoterapii.
Z czym może wiązać się wykonanie zabiegu?
Niektóre zabiegi fizykalne nie wymagają specjalnego przygotowania. Np.: pole magnetyczne niskiej częstotliwości można wykonywać "przez ubranie". Inne zabiegi jak laseroterapia czy jonoforeza wymagają odsłonięcia (do gołej skóry) okolicy, której dotyczy zabieg. Niektóre bodźce fizykalne nie drażnią receptorów czuciowych rozmieszczonych na naszej skórze. Wykonywanie zabiegów z wykorzystaniem takich bodźców nie wiąże się z żadnymi odczuciami np.: pole magnetyczne. Inne bodźce takie jak prąd elektryczny podrażniają zakończenia nerwów czuciowych. Może to być odbierane jako mrowienie lub szczypanie. Bardzo silne odczucia, takie jak pieczenie czy ból, podczas wykonywania zabiegów, są nieprawidłowe i należy je bezzwłocznie sygnalizować. Po zabiegach silnie rozgrzewających należy, szczególnie w chłodne dni, odczekać przed wyjściem kilkanaście minut na częściowe ustąpienie odczynu po zabiegu. Zabiegi z zakresu elektroterapii powodują powstanie odczynu w postaci zaczerwienienia w miejscu, w którym do skóry przyłożona była elektroda. Jest to zjawisko prawidłowe. Odczyn ten ustępuje w ciągu kilkudziesięciu minut.

Co to jest fizykoterapia ?

Fizykoterapia jest jedną z metod fizjoterapii. Jest formą leczenia wykorzystującą bodźce fizykalne, takie jak: 

• prąd elektryczny,

• ciepło i zimno,

• światło,

• ultradźwięki,

• pola magnetyczne,

• wodę w postaci natrysków i kąpieli.

Trochę historii.

Początki tej metody sięgają zamierzchłej przeszłości (460-380 p.n.e.) Wtedy jej stosowanie ograniczało się do wykorzystywania leczniczego wpływu promieni słonecznych i wód mineralnych (bodźce stosowane w sanatoriach do dzisiaj) czy naturalnych źródeł prądu elektrycznego jakimi były niektóre gatunki ryb przykładane do ciała. W miarę rozwoju cywilizacji i techniki, zaczęły powstawać źródła nowych bodźców (pola elektromagnetyczne, ultradźwięki, laser), a niektóre naturalne bodźce, zaczęto generować w sposób sztuczny (prąd elektryczny, źródła ciepła lub promieni ultrafioletowych). Obecnie do aplikowania bodźców fizykalnych służą specjalnie konstruowane urządzenia i aparaty, spełniające określone normy techniczne, dające możliwość precyzyjnego ich dawkowania i zapewniające wysokie bezpieczeństwo wykonywanych zabiegów.

Jak działa fizykoterapia ?

Sposób działania zależy od rodzaju bodźca, jego siły (natężenie i czas działania) oraz od reaktywności organizmu. Np.: kiedy poddajemy się działaniu promieni słonecznych, nasza skóra staje się brązowa. Bodźcem jest promieniowanie ultrafioletowe, reakcją - nie jedyną - wydzielenie barwnika - melaniny. Jeżeli ekspozycja na słońce będzie krótka - opalenizny nie będzie. Jeśli zbyt długa i to w porach silnego nasłonecznienia - dojdzie do poparzenia. U osób o jasnej karnacji ciała nawet małe dawki promieniowania mogą wywołać niepożądane reakcje. Różne bodźce wywołują różne reakcje, bądź grupy reakcji. Ciepło rozszerza naczynia krwionośne - zimno je zwęża. Ultradźwięki zmniejszają napięcie mięśni - elektrogimnastyka zwiększa lub zmniejsza w zależności od parametrów prądu. Prądy impulsowe o odpowiednich parametrach działają także przeciwbólowo. Dobierając rodzaj bodźca oraz jego natężenie osiąga się zamierzony efekt leczniczy. Niektóre zabiegi fizykalne oddziałują bezpośrednio na funkcje życiowe komórki, usprawniając je (biostymulacja). W ten sposób pobudzają naturalne możliwości naszego organizmu do walki z chorobą.

W jakich przypadkach stosuje się fizykoterapię ?

Fizykoterapię można stosować jako leczenie uzupełniające lub jako podstawową formę leczenia. Niestety, brak jest wystarczających dowodów na skuteczność fizykoterapii jako samodzielnej metody leczniczej, w leczeniu schorzeń mięśniowo - szkieletowych. Można ją stosować kiedy zawiodły inne formy leczenia a istnieją wskazania do leczenia fizykoterapią. Można ją łączyć z farmakoterapią. Czasami skutki uboczne działania leku wymuszają zaprzestanie jego stosowania np.: niektóre leki o działaniu p. bólowym i p. zapalnym, stosowane w leczeniu chorób narządu ruchu, szczególnie o charakterze przewlekłym, mogą podrażniać przewód pokarmowy, zwłaszcza u osób chorych na chorobę wrzodową. Pomocne wtedy mogą być zabiegi z zakresu fizykoterapii o działaniu p. bólowym i p. zapalnym. Fizykoterapia prawie nie powoduje skutków ubocznych. Fizykoterapię stosuje się również jako postępowanie przygotowujące do stosowania innych metod fizjoterapii np.: rozgrzanie tkanek przed masażem, lub krioterapia (stosowanie zimna) przed ćwiczeniami czyli kinezyterapią.

Co to jest fizjoterapia ?

Fizjoterapia jest metodą leczenia wykorzystującą zjawisko reaktywności organizmu na bodźce. W zależności od zastosowanego bodźca rozróżnia się następujące działy fizjoterapii:

• balneoterapię (naturalne czynniki dostępne w uzdrowiskach)

• klimatoterapię (bodźce klimatyczne)

• hydroterapię (kąpiele wodne)

• kinezyterapię (bodźce kinetyczne - ruch)

• terapię manualną (bodźce mechaniczne i kinetyczne)

• masaż leczniczy (bodźce mechaniczne)

• fizykoterapię (sztucznie wytworzone bodźce - prąd elektryczny, światło...)

W jaki sposób działa fizjoterapia ?

Określony bodziec wywołuje w organizmie określoną reakcję.  Odpowiednio dobierając rodzaj bodźca można wywołać różne reakcje lub grupy reakcji, np.: wydzielanie pewnych substancji biochemicznych powodujących określone reakcje organizmu pod wpływem bodźców cieplnych lub świetlnych. Ruch z oporem powoduje zwiększenie siły mięśni, a odpowiednio aplikowany ruch bierny określonego stawu, oprócz działania lokalnego, ma działanie odruchowe, wpływające na odległe od niego obszary ciała. Nasz organizm posiada wbudowane możliwości walki z chorobą. Czasami jednak nie potrafi w pełni z nich korzystać. Niektóre zabiegi z zakresu fizjoterapii usprawniają te procesy, lub wyzwalają dodatkowe, wspomagając naturalne możliwości organizmu.

W jakim celu stosuje się fizjoterapię?

Celem fizjoterapii jest usunięcie (jeśli jest to możliwe) procesów chorobowych, zapobieganie nawrotom i postępowi choroby, usuwanie dolegliwości, przywracanie sprawności. Główne cele fizjoterapii to: zwalczanie bólu, zwalczanie stanów zapalnych, usprawnianie czynności poszczególnych narządów; dodatkowo w przypadku narządu ruchu: zwiększanie siły mięśniowej, przywracanie prawidłowego zakresu ruchu, przywracanie prawidłowych stereotypów ruchowych, odtwarzanie propriocepcji, przywracanie odpowiedniej długości i elastyczności tkankom okołostawowym, stwarzanie optymalnych możliwości gojenia się struktur wewnątrz- i około- stawowych a przy istniejących, niemożliwych do usunięcia zmianach chorobowych osiągnięcie możliwie najlepszego stanu funkcjonalnego oraz nauka "oszczędnego" korzystania z narządu ruchu.

W jakich chorobach stosuje się fizjoterapię ?

W chorobach układu nerwowego, układu krążenia, układu oddechowego, narządu ruchu, przewodu pokarmowego, w chorobach skóry, nosa, uszu gardła krtani, chorobach przemiany materii. W niektórych schorzeniach fizjoterapia stanowi podstawowy sposób leczenia, w innych jedynie uzupełniający. W chorobach narządu ruchu często stosuje się fizjoterapię równolegle z podstawowym sposobem leczenia jako terapię wspomagającą, oraz po zakończeniu leczenia podstawowego, w celu osiągnięcia stanu funkcjonalnego maksymalnie zbliżonego do tego sprzed choroby; np.: przy złamaniu kości, leczeniem podstawowym jest repozycja i unieruchomienie odłamów; w okresie oczekiwania na wystąpienie zrostu (od kilku do kilkunastu tyg.) można stosować fizjoterapię w celu przyspieszenia zrostu i utrzymania w możliwie najlepszej kondycji okolic ciała nie objętych chorobą; po zakończeniu leczenia podstawowego i usunięciu unieruchomienia należy rozpocząć rehabilitację, z wykorzystaniem metod fizjoterapii, w celu usunięcia skutków urazu, operacji, długotrwałego unieruchomienia. Wiele chorób i dolegliwości, po zakończeniu leczenia podstawowego, wymaga stosowania fizjoterapii w celu osiągnięcia maksymalnie dobrej sprawności np.: po rekonstrukcji więzadeł krzyżowych, operacyjnym usunięciu krążka kręgowego lub jego fragmentu, po zszyciu zerwanego ścięgna Achillesa - niezbędna jest kilkutygodniowa rehabilitacja z wykorzystaniem metod fizjoterapii.

FIZYKOTERAPIA

Jest działem lecznictwa, w którym stosuje się czynniki fizykalne wytwarzane przez różnego rodzaju urządzenia i aparaty.
Bodźcem dla organizmu jest energia cieplna, która może być przekazana drogą przewodzenia i promieniowania lub wytworzona w tkankach.

W wyniku:

• Przepływu prądu o wielkiej częstotliwości.

• Oddziaływania na tkanki pola elektrycznego i pola magnetycznego.

• Drgań mechanicznych - ultradźwięków.

• Naświetlanie promieniami podczerwonymi i nadfioletowymi.

Głównym celem stosowania zabiegów fizykoterapeutycznych jest:

• Działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne.

• Usprawnienie procesów odżywiania i przemiany materii tkanek.

• Lepsze ukrwienie tkanek.

• Likwidacja obrzęków pourazowych.

• Likwidacja zaburzeń ukrwienia obwodowego.

ZABIEGI

• Diadynamik - to prądy modulowane, powstałe przez nałożenie na prąd galwaniczny prądu sinusoidalnego. Zaleca się najczęściej
  w celu uzyskania działania przeciwbólowego, zmniejsza napięcie mięsni.

• Jonoforeza - to sposób wprowadzenia jonów lub lub cząstek leków poprzez skórę lub błonę śluzową pod wpływem prądu stałego.
  W zależności od rodzaju użytego leku uzyskuje się poprawę unerwienia, zmniejszenie bólu, zwiększenie uwapnienia kośćca,
  działanie przeciwzapalne.

• Ultradźwięki - poprawiają ukrwienie, wywierają działanie przeciwbólowe, zmniejszają napięcie mięśni, powodują rozciąganie
  i ściskanie tkanek zwane inaczej mikromasażem.

• Terapuls - zmniejsza odczyn zapalny stawów, przyspiesza regenerację uszkodzonych włókien nerwowych oraz wpływa na zwiększenie obwodowego przepływu krwi.

• Laseroterapia - istota oddziaływania podczerwonego promieniowania laserowego na organizm polega na doprowadzeniu energii o podwyższonym natężeniu do tkanek położonych w głębi
  organizmu człowieka. Ma działanie p/bólowe, p/zapalne, p/obrzękowe, bioregeneracyjne, przyśpiesza gojenie ran.

• Inhalacje - stosuje się w przewlekłych nieżytach gardła i nosa, zapalenia krtani, alergii, stanie wyczerpania głosowego czy profilaktyce pracowników narażonych na wdychanie pyłów,
  a także wielu innych chorobach układu oddechowego.

• Kąpiel kwasowęglowa sucha - zabieg z wykorzystaniem dwutlenku węgla. Powoduje zmniejszenie we krwi ilości produktów przemian materii, cholesterolu i glukozy. Dochodzi do rozszeżenia naczyń włosowatych oraz co jest najważniejsze działaniem najistotniejszym dla układu krążenia - do zwiększenia ciśnienia cząsteczkowego tlenu we krwi.

---