1. Głównymi, nadrzędnymi celami edukacji w I typie modelu edukacji (zorientowanym na chorobę) są:

1. przekazanie wiedzy dotyczącej schorzenia, nauczenie sposobów zapobiegania jej rozwojowi, nauczenie zasad samokontroli zapewniające jak najdłuższe przeżycie z chorobą, przekazanie informacji dotyczących samoopieki

2. zapoznanie z głównymi czynnikami ryzyka rozwoju choroby, przekazanie wiedzy na temat schorzenia, wskazanie zwiastunów i objawów choroby świadczących o jej zaostrzeniu

3. wykształcenie w chorym postawy odpowiedzialności za swoje zdrowie, przygotowanie go do życia z chorobą zapewniające jego możliwie najwyższą jakość

4. wykształcenie u zdrowego człowieka postawy odpowiedzialności za swoje zdrowie i przekazanie wiedzy dotyczącej sposobów unikania poszczególnych schorzeń

2. Plan opieki pielęgniarskiej wg modelu zadaniowego dla pacjenta hospitalizowanego to:

1. poszerzony o rozpoznanie problemów i potrzeb chorego proces pielęgnowania, zaplanowany dla indywidualnego chorego

2. plan pracy - niezbędnych do wykonania zadań usystematyzowany wg rodzaju czynności, oparty na indywidualnej holistycznej diagnozie

3. zakres działania pielęgniarki poszerzony o dodatkowe ujmowanie w planie pracy edukacji chorego i zadań z nią związanych,

4. usystematyzowany plan postępowania pielęgniarskiego zaplanowany w oparciu o typowy rodzaj stosowanej terapii

3. Opis sylwetki psychofizycznej pacjenta powinien zawierać:

1. diagnozę bieżącą chorego, opis wyglądu chorego, deficyt samoopieki, plan opieki

2. ocenę stanu chorego, sposobu funkcjonowania, zakres niezbędnej do realizacji przez pielęgniarkę pomocy i zasady jej stosowania

3. zakres koniecznych do wykonania zadań, ocenę wiedzy chorego na temat schorzenia, możliwe do realizacji obszary edukacji

4. opis stanu fizycznego i psychicznego, warunków socjoekonomicznych, trybu życia, rozpoznanych potrzeb i problemów chorego

4. Rozpoznanie sylwetki psychofizycznej konkretnego pacjenta pozwala pielęgniarce na:

1. zmniejszenie zakresu obowiązków, poprawę realizacji zadań leczniczych, lepszą organizację czasu

2. poprawne nawiązanie kontaktu z chorym, minimalizowanie nakładu czasu na realizację zadań, całkowite wyeliminowanie wątpliwości i niepewności chorych

3. indywidualizację opieki, poprawę jakości opieki nad chorym, zwiększenie skuteczności działań własnych

4. sprawniejsze wykonywanie zabiegów, zmniejszenie liczby wykonywanych zadań leczniczych, wyeliminowanie niepotrzebnych zadań pielęgnacyjno-opiekuńczych

5. Zadania diagnostyczne w pracy pielęgniarki to:

1. pomiar podstawowych parametrów życiowych, przygotowanie chorego do badań, bieżące instruowanie

2. przeprowadzanie wywiadu, wybór właściwych środków do pielęgnacji skóry, pobieranie materiału do badań diagnostycznych

3. interpretacja wyników badań diagnostycznych, informowanie o przygotowaniu do badań diagnostycznych, pomoc w zaspokajaniu potrzeb biologicznych

4. kontrola tętna, obserwacja skóry chorego, analiza dokumentacji

6. Do zadań leczniczych w pracy pielęgniarki nie należy:

1. wykonywanie wlewów kroplowych, nadzorowanie dietoterapii

2. podawanie leków, przygotowanie do badań diagnostycznych, asystowanie podczas nakłuć jam ciała

3. interpretacja wyników badań lekarskich, udzielanie wsparcia psychicznego, zapobieganie czynnikom ryzyka wystąpienia choroby

4. udział w reanimacji, stosowanie farmakoterapii, pobieranie krwi do badania

7. Zadania pielęgnacyjno-opiekuńcze to:

1. wszystkie czynności umożliwiające choremu zaspokojenie potrzeb biologicznych

2. działania higieniczne i czynności zmniejszające deficyt samoopieki

3. czynności zapewniające prawidłowe funkcjonowanie sfery psychicznej, udzielanie wsparcia psychicznego

4. wszystkie te czynności pielęgniarki, które umożliwiają choremu prawidłowe funkcjonowanie w warunkach szpitalnych

8. Pełen zakres działań pielęgniarki składający się na proces edukacji pacjenta to:

1. przekazanie wiedzy na temat schorzenia, nauczenie właściwej samoopieki, wskazanie zasad odpowiedniej diety, kontrola osiągniętych wyników pracy

2. przeprowadzenie wywiadu, zaplanowanie i wybór obszarów edukacji, przekazanie wiedzy choremu

3. diagnoza co do potrzeb edukacji, wybór obszaru edukacji i planu działania, realizacja i ocena działań

4. opracowanie zasad edukacji, wdrożenie typowych obszarów edukacji, nauka właściwego trybu życia, wskazanie metod porzucenia nałogów, nauczenie sposobów radzenia sobie ze stresem

9. Zaobserwowanie przez pielęgniarkę u pacjenta z rozpoznaną chorobą wrzodową żołądka nagłego, ostrego bólu brzucha z towarzyszącym spadkiem RR, obfitym poceniem, napiętych powłok brzusznych jest wskazaniem do szybkiej interwencji z powodu najprawdopodobniej:

1. perforacji wrzodu żołądka

2. ciężkiego zastoju pokarmu w żołądku na skutek zaburzeń w jego opróżnianiu

3. krytycznego rozdęcia żołądka przez nagromadzone gazy

4. odpowiedzi b i c są prawidłowe

10. Pielęgniarka, realizując zadania edukacyjne wobec pacjenta z czynną chorobą wrzodową, udziela informacji dotyczących:

1. sposobów radzenia sobie ze stresem, przeciwwskazań dotyczących spożywania

szczególnie wysokoprocentowego alkoholu, fast-foodów, obfitych posiłków

2. zalecanego spożywania surowych owoców i warzyw, niewskazanego głębokiego pochylania się do przodu

3. domowych sposobów łagodzenia dolegliwości, np. spożywania siemienia lnianego oraz przeciwwskazań do stosowania używek: nikotyny, kawy, alkoholu (szczególnie niskoprocentowego)

4. przeciwwskazań w zażywaniu NLPZ oraz zalecanego wypijania dużych ilości mleka, które łagodzi dolegliwości

11. Przygotowując standardowo pacjenta do gastroskopii pielęgniarka realizuje następujące działania:

1. przygotowuje i wspiera pacjenta psychicznie, ustala sposób komunikacji, dopilnowuje, by był na czczo, nie palił papierosów, przed badaniem wyjął protezy zębowe, następnie znieczula gardło, układa na lewym boku w pozycji przygięciowej

2. informuje o przebiegu i celu badania, uspokaja, wykonuje wlew doodbytniczy, ustala sposób komunikacji z chorym, dopilnowuje by był na czczo

3. informuje o przebiegu, celu badania, podaje środek odgazowujący, dopilnowuje, by był na czczo, przed badaniem wyjął protezy zębowe, następnie znieczula gardło

4. informuje o celu i przebiegu badania, wspiera, ustala sposób komunikacji, dopilnowuje, by był na czczo, sprawdza obecność protez, układa w pozycji embrionalnej na prawym boku

12. Istotą astmy według aktualnych definicji jest:

1. zwiększona wrażliwość dróg oddechowych na różne bodźce

2. kaszel, świszczący oddech, duszność

3. ograniczenie przepływu powietrza w drogach oddechowych

4. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe

13. Zalecając wykonywanie ćwiczeń oddechowych w astmie pielęgniarka powinna zaproponować pacjentowi oddychanie torem:

1. brzusznym

2. piersiowym

3. piersiowo-brzusznym

4. tor oddechu jest bez znaczenia

14. Prowadząc edukację pacjenta z rozpoznaną astmą pielęgniarka powinna przekazać informacje dotyczące:

1. zaprzestania palenia, spędzania czasu wolnego w górach, unikania ukąszeń owadów

2. gdzie szukać pomocy medycznej, różnicy między lekami doraźnymi a lekami kontrolującymi, obniżenia masy ciała

3. ograniczenia ilości chlorku sodu w pokarmach, spędzania czasu wolnego w okolicy łąk,

4. istoty choroby, używania inhalatorów, objawów sugerujących pogorszenie astmy

15. Obserwując pacjenta z podejrzeniem zawału mięśnia sercowego pielęgniarka powinna oceniać pacjenta pod kątem występowania:

1. bólu trwającego ponad 20 minut, występowania zlewnych, lepkich potów, lęku

2. bólu promieniującego do krtani, obniżenia leukocytozy, zaniku rytmu cwałowego serca

3. szarej skóry, bólu w okolicy podbrzusza, zwiększenia poziomu cukru we krwi

4. niemiarowej czynności serca, rytmu cwałowego, podwyższonej temperatury ciała

16. Podczas realizowania działań leczniczych z zakresu rehabilitacji pacjentów po przebyciu zawału mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST leczonych metodą angioplastyki pielęgniarka powinna:

1. zastosować najpierw model rehabilitacji A, potem B

2. zastosować model rehabilitacji A

3. zastosować model rehabilitacji B

4. żadna odpowiedź nie jest prawidłowa

17. Edukując pacjenta po przebytym zawale mięśnia sercowego pielęgniarka powinna zmobilizować chorego aby wyeliminował z diety:

1. tłuszcze pochodzenia roślinnego

2. tłuszcze nasycone

3. surowe owoce i jarzyny

4. mięsa tłustych ryb i drobiu

18. Pielęgniarka stawiając diagnozę dla potrzeb edukacji pacjenta z miażdżycą nie zaliczy do czynników ryzyka jej występowania:

1. typu osobowości A

2. cukrzycy, otyłości

3. palenia papierosów, hiperlipidemii

4. przebytych chorób zakaźnych

19. Jakie czynności może samodzielnie podjąć pielęgniarka do czasu przybycia lekarza podczas wystąpienia u pacjenta z niewydolnością serca obrzęku płuc?

1. podać płyn do picia

2. zmienić pozycję na siedzącą ze spuszczonymi nogami

3. przyspieszyć przetoczenie zleconych infuzji dożylnych

4. zapewnić bezpieczeństwo w postaci założenia barierek

20. Doświadczona pielęgniarka zna sposoby na zmniejszenie podaży sodu w diecie:

1. wszystkie poniżej

2. wykluczenie produktów konserwowanych solą

3. zastępowanie soli innymi przyprawami

4. solenie potraw przed podaniem

21. Znając przebieg kliniczny nadciśnienia tętniczego pielęgniarka wie, że powikłaniem nadciśnienia nie może być:

1. retinopatia

2. przyspieszenie rozwoju zmian miażdżycowych w tętnicach

3. nadreaktywność drzewa oskrzelowego

4. tętniak rozwarstwiający aorty

22. Aby opisać indywidualną rzeczywistą sylwetkę psychofizyczną pacjenta z chorobą nadciśnieniową pielęgniarka ocenia go w kierunku występowania:

1. bólu głowy, białkomoczu, przejściowego rumienia twarzy

2. zawrotów głowy, gwiazdkowatych poszerzeń naczyń krwionośnych, łamliwych paznokci

3. kołatania serca, oddechu Kussmaula, owrzodzeń jamy ustnej

4. wielomoczu, zmniejszenia ruchomości w stawach, niedokrwistości

23. Edukując pacjenta ze zdiagnozowaną białaczką w obszarze diety pielęgniarka powinna zalecić spożywanie:

1. pieczywa pakowanego ciśnieniowo, posiłków poddanych obróbce termicznej, z wyłączeniem ostrych przypraw

2. produktów surowych, bezglutenowych, podgrzanych w mikrofalówce

3. produktów wyłącznie poddanych obróbce termicznej, bezmlecznych, pieczywa chrupkiego

4. pieczywa opiekanego w tosterze, doprawionego papryką, podgrzanego w mikrofalówce

24. Do zadań diagnostycznych pielęgniarki wobec pacjenta z białaczką należy rozpoznanie stanu w zakresie:

1. pogorszenia stanu psychicznego, zadyszki po wysiłku, skazy krwotocznej

2. trudności w połykaniu, wymiotów, nadpobudliwości

3. bólu, pieczenia języka, łamliwych paznokci, anurii

4. bólu pod lewym łukiem żebrowym, palców dobosza, głowy meduzy

25. Przeprowadzając edukację pacjenta z rzutem białaczki pielęgniarka nie powinna:

1. zachęcać chorego do zwiększenia kontaktów społecznych i wychodzenia do większych skupisk ludzkich

2. motywować do stawiania i realizacji przyszłościowych celów

3. włączać w to rodziny pacjenta przygotowując ją do udzielania pomocy choremu

4. uczyć samokontroli w zakresie rozpoznawania niepokojących objawów

26. Podczas edukacji diabetyka pielęgniarka nazywa cukrzycą każde przewlekłe zaburzenie metabolizmu objawiające się :

1. hiperglikemią występującą na czczo i glikozurią

2. hiperglikemią po posiłkach w ciągu dnia i glikozurią

3. prawidłową glikemią na czczo, a podwyższoną po doustnym teście tolerancji glukozy

4. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe

27. Pielęgniarka przedstawia diabetykowi główne przyczyny hipoglikemii, do których należy:

1. zastosowanie zbyt dużych dawek insuliny lub leków doustnych

2. inne niż cukrzyca choroby przebiegające z utratą łaknienia

3. błędy dietetyczne, zbyt intensywny wysiłek fizyczny

4. wszystkie powyżej

28. Do objawów znacznej hiperglikemii pielęgniarka nie zaliczy:

1. polidypsji

2. świądu skóry

3. poliurii

4. dyzunii

29. Prawidłowo wyedukowany pacjent z cukrzycą wie, że właściwe proporcje spożycia głównych składników pokarmowych są następujące:

1. węglowodany 40-45% , tłuszcze 30-35% oraz białka 20-25%

2. węglowodany 50%, tłuszcze 25% oraz białka 25%

3. węglowodany 25%, tłuszcze 25% oraz białka 50%

4. węglowodany 45-50%, tłuszcze 30-35% oraz białka 15-20%

30. W przypadku hipoglikemii u pacjenta przytomnego pielęgniarka poda:

1. napój słodzony oraz rozważy podanie węglowodanów złożonych

2. dodatkowy obfity posiłek

3. koniecznie 20 g glukozy dożylnie

4. 10-20 g glukozy lub napoju słodzonego

31. Pielęgniarka zna przyczyny zwiększonego ryzyka rozwoju stopy cukrzycowej, do których należą:

1. neuropatia i/lub zmiany naczyniowe

2. owrzodzenie w wywiadzie

3. staw Charcota w wywiadzie

4. wszystkie z wymienionych odpowiedzi są prawidłowe

32. Które z podanych poniżej zdań jest najbardziej prawidłowe?

1. edukacja powinna być skierowana na pacjenta i jego najbliższe otoczenie, rodzinę

2. edukację diabetologiczną pielęgniarka powinna prowadzić wyłącznie w formie indywidualnej

3. edukacja powinna być skierowana wyłącznie na pacjenta

4. edukację diabetologiczną pielęgniarka powinna prowadzić tylko w ramach zajęć grupowych

33. Która z niżej wymienionych czynności realizowanych w modelu zadaniowym u pacjenta z rozpoznaną cukrzycą jest najmniej samodzielna:

1. planowanie i realizacja programu edukacji

2. realizacja zaleceń terapeutycznych

3. realizacja zadań diagnostycznych

4. czynności opiekuńcze

34. Działania prewencyjne podejmowane samodzielnie przez pielęgniarkę wobec chorego z zespołem stopy cukrzycowej nie obejmują:

1. regularnego oglądania stopy

2. badania mikrobiologicznego

3. diagnostyki niedokrwienia kończyn

4. edukacji dotyczącej innych czynników ryzyka takich jak: palenie tytoniu, nadwaga

35. Badanie przesiewowe w kierunku cukrzycy przy użyciu doustnego testu tolerancji glukozy pielęgniarka wykonuje z użyciem:

1. 75 g glukozy rozpuszczonej w 250 ml wody (pacjent powinien wypić roztwór w ciągu 5 minut)

2. 50 g glukozy rozpuszczonej w 500 ml wody (pacjent powinien wypić roztwór w ciągu 5 minut)

3. 75 g glukozy rozpuszczonej w 50 ml wody

4. wszystkie odpowiedzi są błędne

36. Zadania opiekuńczo-pielęgnacyjne realizowane przez pielęgniarkę w RZS nie obejmują:

1. wsparcia psychicznego

2. pomocy podczas toalety

3. podania na zlecenie lekarza środków przeciwbólowych

4. zastosowania udogodnień i fizykalnych metod łagodzenia bólu

37. Do zadań edukacyjnych pielęgniarki należy przekazanie informacji na temat diety zalecanej w RZS, która powinna charakteryzować się:

1. dużą zawartością białka, witamin, soli wapnia

2. dużą zawartością witamin oraz białka

3. dużą zawartością białka

4. dużą zawartością witamin, soli wapnia, żelaza, białka

38. Pielęgniarka podając lek jest zobowiązana do znajomości działań niepożądanych mogących wystąpić podczas jego stosowania. Podczas stosowania w RZS sterydów działaniem niepożądanym nie jest:

1. pojawienie się psychozy

2. wystąpienie choroby wrzodowej

3. osłabienie odporności

4. uszkodzenie wzroku

39. W okresie ostrego rzutu RZS pielęgniarka realizuje zadania lecznicze poprzez udział w rehabilitacji stosując wówczas:

1. ćwiczenia bierne

2. ćwiczenia czynne

3. ćwiczenia czynne w odciążeniu

4. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe

40. W zakresie zadań leczniczych pielęgniarki wobec pacjenta z POChP należy podawanie tlenu. By było ono skuteczne należy stosować tlenoterapię:

1. minimum 5 godzin dziennie,

2. 10 godzin dziennie

3. 15 godzin dziennie

4. 20 i więcej godzin dziennie

41. Realizując zadania edukacyjne w obszarze walki z nałogiem palenia tytoniu pielęgniarka, udzielając wskazówek co do używania gumy do żucia „Nicorette”, powinna polecić pacjentowi:

1. żuć gumę szybko, by zaspokoić głód nikotynowy

2. żuć gumę powoli, by nikotyna mogła stopniowo wchłaniać się w żołądku

3. żuć gumę powoli trzymając ją między dziąsłami a policzkiem

4. nie ma to znaczenia

42. Przyjmuje się, że upośledzenie drożności dróg oddechowych w POChP jest odwracalne w mniej niż:

1. 10 %

2. 15%

3. 25%

4. 50%

43. Mała duszność, dobry stan odżywienia, sinica, hipoksemia, cechy serca płucnego to cechy charakterystyczne dla sylwetki pacjenta z rozpoznaną POChP:

1. w fazie schyłkowej

2. typu A pink puffer

3. typu B blue bloater

4. typu C mieszanego

44. Pielęgniarka edukując chorego przyjmującego leki wziewne powinna pouczyć go, by przed przyjęciem leku:

1. wykonał kilka spokojnych oddechów, następnie zaaplikował lek

2. wziął powoli płytki oddech, wstrzymał go następnie zaaplikował lek

3. wziął szybki, głęboki oddech, wstrzymał go a następnie zaaplikował lek

4. wstrzymał oddech, zaaplikował lek biorąc szybki jak najgłębszy wdech

45. Pielęgniarka wie, iż do zasadniczych objawów wola nadczynnego nie zaliczamy:

1. utraty masy ciała

2. odczucia gorąca

3. kołatania serca

4. wytrzeszczu gałek ocznych

46. Monitorowanie przez pielęgniarkę pracy serca chorego z niewydolnością nerek jest szczególnie ważne w:

1. fazie skąpomoczu przewlekłej n.n.

2. fazie utajonej przewlekłej n.n.

3. fazie skąpomoczu oraz wielomoczu w ostrej n.n.

4. odpowiedzi a i c są prawidłowe

47. Oceniając diurezę pielęgniarka może zdiagnozować występowanie oligurii, gdy chory wydala:

1. <600 ml moczu na dobę

2. <400 ml moczu na dobę

3. <200 ml moczu na dobę

4. < 100 ml moczu na dobę

48. Dieta pacjenta z niedokrwistością megaloblastyczną, zgodnie ze wskazówkami pielęgniarki, powinna uwzględniać przede wszystkim produkty bogate w:

1. żelazo, wit. C

2. wit. B12 i folacynę

3. wit. C, kobalaminę

4. kwas foliowy i żelazo

49. Pielęgniarka, analizując wyniki morfologii pacjentki z niedokrwistością powinna odnieść je do przyjętych norm. Normy erytrocytów (RBC), hemoglobin (Hb) i hematokrytu (Ht) wynoszą:

1. RBC 2,5 - 3,5 x10⁶/μl Hb 12-16 g/dl Ht 37 - 45%

2. RBC 3 - 5 x10⁶/μl Hb 12-16 g/dl Ht 25 - 30%

3. RBC 5 - 7 x10⁶/μl Hb 16-18 g/dl Ht 37 - 47%

4. RBC 4 - 5 x10⁶/μl Hb 12-16 g/dl Ht 37 - 47%

50. Realizując zadania lecznicze wobec chorego z nasilonymi objawami encefalopatii wątrobowej pielęgniarka kontroluje ilość i jakość spożywanych posiłków. Naczelne zasady diety w tym stanie pacjenta to:

1. zakaz spożywania alkoholu, ciężkostrawnych potraw, zwiększenie spożycia białka zwierzęcego, znaczna redukcja spożycia świeżych warzyw i owoców

2. zakaz spożywania alkoholu, ciężkostrawnych potraw, zwiększenie spożycia produktów bogatowitaminowych, zmniejszenie zawartości białka w diecie

3. zakaz spożywania alkoholu, dieta łatwostrawna, znaczne zwiększenie podaży białka roślinnego

4. zakaz spożywania alkoholu, ciężkostrawnych potraw, całkowita eliminacja białka z diety, zwiększenie kaloryczności do 5000 kcal/dobę.

51. Realizując zadania lecznicze w zakresie dietoterapii oraz edukując pacjenta z przewlekłą zaawansowaną niewydolnością nerek pielęgniarka powinna znać podstawowe zasady żywienia w tym schorzeniu. Zakładają one:

1. obniżenie zawartości w pożywieniu tłuszczów zwierzęcych na rzecz większego spożycia tłuszczów roślinnych oraz ograniczenie produktów zawierających potas

2. zwiększenie spożycia białka i ograniczenie w podaży płynów adekwatne do bilansu wodnego

3. zmniejszenie podaży białka i fosforanów w diecie

4. prawidłowe odpowiedzi a i c

52. Edukując chorego w zakresie zapobiegania nawrotom infekcji układu moczowego pielęgniarka przekaże następujące wskazówki:

1. należy zawsze ubierać się jak najcieplej

2. nie należy czekać z oddaniem moczu, tylko starać się zrobić to jak najszybciej po odczuciu takiej potrzeby

3. zaleca się długie gorące kąpiele w wannie - drobnoustroje wówczas giną

4. wszystkie odpowiedzi są poprawne

53. Pielęgniarka zna kolejne etapy przewlekłej niewydolności nerek (PNN), a są to:

1. faza ostra, faza wielomoczu, azotemia

2. faza wstępna, faza niewydolności niewyrównanej, schyłkowa mocznica

3. faza utajona, faza skąpomoczu, faza wielomoczu, mocznica

4. faza utajona, faza wielomoczu, faza niewydolności niewyrównanej, schyłkowa mocznica

54. Aby przyspieszyć eliminację drobnoustrojów z dróg moczowych pielęgniarka zaleci choremu:

1. spożywanie produktów zakwaszających mocz

2. wypijanie dziennie przynajmniej 1,5 - 2 l płynu

3. picie soków cytrusowych i alkoholu, które dezynfekują drogi moczowe

4. właściwe odpowiedzi a i b

55. Pielęgniarka opiekująca się pacjentem ze schyłkową niewydolnością nerek wie, że na tym etapie schorzenia leczeniem z wyboru nie jest:

1. leczenie zachowawcze

2. transplantacja nerek

3. dializa otrzewnowa

4. hemodializa (dializa zewnątrzustrojowa)

56. Przekazując wiedzę pacjentowi pielęgniarka wie, że stałą cechą cukrzycy jest:

A. hipoglikemia

B. hiperglikemia

C. hipoglikemia i hiperglikemia

D. żadna odpowiedź nie jest prawidłowa

57. Pielęgniarka podczas przekazywania pacjentowi z cukrzycą informacji dotyczących spożywania pokarmów wie, że czynnikami wpływającym na zwolnienie wchłaniania glukozy są:

A. solenie potraw

B. spożywanie dużych ilości winogron

C. alkohol

D. picie dużej ilości płynów obojętnych

58. Śpiączka hiperglikemiczna to stan, w którym pielęgniarka powinna zaobserwować:

A. zmniejszenie napięcia gałek ocznych

B. prawidłowa odpowiedź A i D

C. zwolnienie oddechu

D. osłabienie odruchów ścięgnistych

59. Cukrzyca typu II to stan, który dla pielęgniarki oznacza:

1. cukrzycę insulinoniezależną

2. cukrzycę insulinozależną

3. cukrzycę uwarunkowaną genetycznie

4. odpowiedzi a i c

60. Sprawując opiekę nad pacjentem diabetologicznym powinna wiedzieć, że w przypadku przecukrzenia (hiperglikemii) organizmu jednym z pierwszych symptomów będzie:

1. światłowstręt i bóle głowy

2. bóle nerek i wymioty

3. wielomocz i pragnienie

4. drżenie rąk

Zalecana literatura:

1. Ciechaniewicz W. (red.): Pielęgniarstwo. Ćwiczenia. PZWL, W-wa 2004

2. Daniluk J., Jurkowska G.:(red.). Zarys chorób wewnętrznych dla studentów pielęgniarstwa. Czelej, Lublin 2005

3. Herold G. i wsp.: Medycyna wewnętrzna. Repetytorium dla studentów medycyny i lekarzy. Wydaw. Lek. PZWL. Warszawa 2002

4. Kędziora-Kornatowska K.: (red.). Repetytorim z pielęgniarstwa. PZWL, Warszawa 2010

5. Koper D., Senatorski G.: Nadciśnienie tętnicze w chorobach nerek. Poradnik dla pielęgniarek. Czelej Lublin 2007

6. Paprocka-Borowicz M., , Demczysza I., Kuciel-Lewandowska J.: Fizjoterapia w chorobach układu oddechowego. Górnicki Wydawnictwo Medyczne, Wrocław 2009

7. Rehabilitacja Pulmonologiczna. Stanowisko American Thoracic Society i European Respiratory Society Medycyna Praktyczna Kraków 2006

8. Ślusarska B,. Zarzycka D., Zachradniczek K.: (red.) Podstawy pielęgniarstwa. Tom II. Wybrane działania pielęgniarskie. PZWL 2009

9. Talarska D., Zozulińska Ziułkiewicz D.: Pielęgniarstwo internistyczne. Podręcznik dla studiów medycznych PZWL 2010

10. Wojnarowska B .: Edukacja Zdrowotna Wydawnictwo Naukowe PZWN 2010

11. Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę 2010. Stanowisko Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego

12. Zatoński .: „Jak rzucić palenie” Fundacja promocja zdrowia

13. Zieliński E., Górecka J., Śliwiński P.: Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc. PZWL 2005

---