PRAWO ADM. -notatki z internetu, semestrII, Jarocin


Urząd - wyodrębniony w celu wykonywania zadań publicznych zespół praw i obowiązków określony przepisami prawa administracyjnego.

W Polsce wyróżnia się urzędy państwowe (Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, Urząd Wojewódzki, Państwowa Inspekcja Sanitarna) oraz urzędy samorządu terytorialnego (sołtys, rada powiatu).

Pojęcia urzędu nie należy utożsamiać z organem, zespołem środków przeznaczonych do wykonywania zadań publicznych.

Administracja publiczna to zespół organów administracyjnych i obsługujących je urzędów, które są powołane do  praktycznego realizowania zadań państwa. W Polsce administracja publiczna dzieli się na administrację rządową i administrację samorządową.

Administracja rządowa

Na szczeblu centralnym administrację rządową tworzą Rada Ministrów, na czele z prezesem Rady Ministrów, zwyczajowo zwanym premierem oraz poszczególni ministrowie. Na szczeblu województw - wojewodowie.

Wojewoda jest organem administracji rządowej i przedstawicielem rządu w województwie, sprawującym na jego terenie władzę wykonawczą, wojewoda jest powoływany przez Prezesa Rady Ministrów.

Organy administracji rządowej dysponują aparatem pomocniczym w postaci różnego rodzaju urzędów, w przypadku ministrów są to ministerstwa, w przypadku wojewodów są to urzędy wojewódzkie.

W Polsce organami egzekutywy są Prezydent Rzeczypospolitej, Rada Ministrów, zwana popularnie rządem, Premier (Prezes Rady Ministrów) oraz organy administracji rządowej.

Organem władzy wykonawczej jest także Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji; umocowana w Konstytucji RP ma prawo wydawania rozporządzeń.

Ordynacja wyborcza do Sejmu RP i do Senatu RP, ustanawia Państwową Komisję Wyborczą jako sui generis organ władzy wykonawczej; PKW, jako organ pozakonstytucyjny, nie ma prawa do wydawania rozporządzeń; jej wytyczne są wiążące tylko dla organów wyborczych niższego szczebla.

Władza ustawodawcza, sądownicza oraz wykonawcza są od siebie zupełnie niezależne co wyklucza w założeniu alienację władzy oraz despotyzm i autorytaryzm ktoregokolwiek z organów.

Rada Ministrów:

Podział administracyjny jest rodzajem regionalizacji, tzn. podziału państwa na regiony (nazywane regionami administracyjnymi) uwzględniającego pewne kryteria geograficzne, historyczne, gospodarcze, społeczne oraz prawno-administracyjne. Wytyczenie jednostek podziału administracyjnego musi uwzględniać wykształcone już powiązania przestrzenne oraz przemieszczenia ludności. Trudność takiego podziału polega na tym, że granice regionów geograficznych tworzą strefy przejściowe, podczas gdy granice regionów administracyjnych muszą być jednoznaczne. Podział administracyjny jest zatem wynikiem pewnych kompromisów. Obecnie dużą wagę przywiązuje się opinii społeczności lokalnych.

Podziały administracyjne odznaczają się także ciągłością przestrzenną i kompletnością, tzn. że całe terytorium kraju jest pokryte jednostkami tego samego poziomu, a żaden obszar nie jest pominięty. Podziały administracyjne są wielostopniowe i mają charakter hierarchiczny. Oznacza to, że jednostki niższego rzędu zawierają się w jednostkach wyższego rzędu, którym są także podporządkowane. Kompetencje poszczególnych jednostek, określane w ustawie, zależą od tego, na jakim poziomie organizacji państwowej realizacji danej funkcji będzie najbardziej efektywna z punktu widzenia ekonomicznego oraz społecznego.

W niektórych państwach obok podstawowego podziału kraju istnieją także jednostki pomocnicze. Mogą one istnieć na różnych poziomach - najniższym, np. sołectwa, dzielnice czy najwyższym np. makroregiony planistyczne w podziale na 49 województw.

Ponadto niezależnie od struktur administracyjnych istnieją tzw. podziały specjalne. Wyznaczają one przestrzenną organizację działań instytucji państwowych (np. wojska, kolei, sądownictwa, lasów państwowych - nadleśnictwa) czy niepaństwowych (np. związków wyznaniowych - diecezje, parafie, gminy wyznaniowe). Obecnie dąży się do tego, by granice podziałów specjalnych dla instytucji państwowych były, o ile to możliwe, zgodne z podziałem administracyjnym.

W Polsce oznaczenie "Przedsiębiorstwo Państwowe" miało wiele podmiotów o różnej skali działania, np. "Poczta Polska, Telegraf i Telefon PP", "PP Motozbyt", "PP Polmozbyt", "Państwowe Przedsiębiorstwo Komunikacji Samochodowej". W gospodarce PRL określenie "przedsiębiorstwo państwowe" należało do ogólnej kategorii opisującej jednostki gospodarki uspołecznionej, do której prócz "PP" należały także spółdzielnie oraz nieliczne spółki (np. "Baltona", założona jako sp.z o.o. w 1946).

Zobacz też: etatyzm, prywatyzacja, samorząd załogi przedsiębiorstwa państwowego

Fundacja jest zakładem (osobą prawną typu zakładowego), a więc - w odróżnieniu od np. stowarzyszeń, związków zawodowych, partii, samorządów zawodowych i innych korporacji - nie ma członków (jest bezosobowa). W związku z tym - zgodnie z dotychczasowym orzecznictwem NSA - nie zaliczano fundacji do organizacji społecznych, co uzasadniano właśnie tym, że fundacja nie jest korporacją obywateli, ale wyodrębnioną masą majątkową (Postanowienie NSA w Warszawie z dnia 12 stycznia 1993 r.; I SA 1762/92, ONSA 1993/3/75). W związku z tym odmawiano fundacjom np. prawa uczestnictwa w postępowaniach administracyjnych na prawach strony (które to uprawnienie organizacjom społecznym przyznaje art. 31 Kodeksu postępowania administracyjnego), czy też prawa do składania skarg do sądów administracyjnych w sprawach dotyczących innych osób (uprawnienie przyznane organizacjom społecznym na podstawie art. 50 ust. 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Ostatnio jednak pogląd ten został przełamany przez uchwałę siedmiu sędziów NSA, w której stwierdzono, iż także fundacjom przysługuje status organizacji społecznych (Uchwała 7 sędziów NSA z dnia 12 grudnia 2005 r.; II OPS 4/05).

W Polsce podstawowym aktem prawnym regulującym problematykę fundacji, ich zakładania i funkcjonowania jest ustawa z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (Dz. U. z 1991 r., nr. 46, poz. 203 z późn. zm.).

Władza może się opierać na dobrowolnej akceptacji mającej źródło w uznaniu jej autorytetu i prawowitości (legalizm) bądź na przymusie społecznym, a nawet przemocy fizycznej. Ze względu na stosowane środki regulacji zachowań można mówić o władzy państwowej, ekonomicznej, władzy w grupach nieformalnych, np. w rodzinie rodzicielska władza, oraz we wszelkiego rodzaju organizacjach i ruchach społecznych wszędzie tam, gdzie istnieje podział na przywódców i szeregowych członków, na przełożonych i podwładnych.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
PRAWO WLASNOSCI INTELEKTUALNEJ Wyklad 1, semestrII, Jarocin
PRAWO ADM, Notatki zaocznych
PRAWO I POSTEPOWANIE CYWILNE tico2, semestrII, Jarocin
Internet - UE prawo, Studia - IŚ - materiały, Semestr 07, Praca dyplomowa
PRAWO WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ, semestrII, Jarocin
EKONOMIA- kilka testów, Prawo UMK notatki, Prawo - cały I rok, SEMESTR I, PODSTAWY EKONOMII (MIKRO I
PREZYDENT, Prawo UMK notatki, Prawo - cały I rok, SEMESTR II, PRAWO KONSTYTUCYJNE-WYKŁAD, Konstytucy
zagadnienia na zaliczenie 1- prawo konstytucyjne, Prawo UMK notatki, Prawo - cały I rok, SEMESTR II,
TRYBUNAL KONSTYTUCYJNY, Prawo UMK notatki, Prawo - cały I rok, SEMESTR II, PRAWO KONSTYTUCYJNE-WYKŁA
Pojecia na egzamin, Prawo UMK notatki, Prawo - cały I rok, SEMESTR II, PRAWO KONSTYTUCYJNE-WYKŁAD, K
PRAWO ADMINISTRACYJNE-egzamin, semestrII, Jarocin
prawo karne - notatki ćiwczenia + wykłady, Płytka IPSIR 2009, Semestr I, Prawo karne
TRYBUNAL STANU, Prawo UMK notatki, Prawo - cały I rok, SEMESTR II, PRAWO KONSTYTUCYJNE-WYKŁAD, Konst
prawo adm. cz. ogolna NOWE, Szkoła, 1 rok, II Semestr
Prawo finansowe - notatki z wykładów, STUDIA UE Katowice, semestr I mgr
konstytucjne, Prawo UMK notatki, Prawo - cały I rok, SEMESTR II, PRAWO KONSTYTUCYJNE-WYKŁAD, Konstyt
RZECZNIK PRAW OBYWATELSKICH I RZAD, Prawo UMK notatki, Prawo - cały I rok, SEMESTR II, PRAWO KONSTYT
prawo adm, semestr 3

więcej podobnych podstron