Rozdział 2.
Instalacja systemu Windows 2000

• Zanim dokonasz aktualizacji starego systemu...

• Aktualizacja czy nowa instalacja?

• Zachowujemy poprzedni system operacyjny

• Instalacja Windows 2000 krok po kroku

• Konfiguracja sieci

• Zmiana konfiguracji systemu po zakończeniu instalacji

• Konfiguracja multimediów

• Konfiguracja opcji zarządzania energią

Zanim dokonasz aktualizacji starego systemu...

Czy zetknąłeś się już kiedyś z programem instalacyjnym systemu Windows 2000? Jeżeli dział informatyki twojej firmy zajmuje się również instalacją systemów operacyjnych oraz innego oprogramowania w kom­puterach, które otrzymują użytkownicy, to rola tych ostatnich sprowadza się w zasadzie do włączenia komputera i zalogowania się do sieci. Podobnie sprawy się mają w przypadku, kiedy kupujesz nowy komputer z preinstalowanym systemem Windows 2000. Wystarczy, że rozpakujesz poszczególne elementy, połączysz je, uruchomisz komputer i rozpoczniesz pracę, bez żadnej konieczności uruchamiania instalatora Windows 2000.

Jak jednak wygląda sytuacja w przypadku, kiedy zdecydujesz się dokonać aktualizacji obecnego systemu operacyjnego (np. Windows 95) do wersji Windows 2000? Dla większości użytkowników taki proces nie jest niczym skomplikowanym, zarówno w przypadku aktualizacji, jak i instalacji. W żadnym przypadku nie należy jednak go lekceważyć. Jeżeli podczas aktualizacji lub instalacji popełnisz błąd, czy też zajdą jakieś inne nieprzewidziane okoliczności, możesz utracić niektóre programy, dane, a w najgorszym przypadku nie będziesz nawet w stanie ponownie uruchomić komputera!

Rozwiązaniem, które w zdecydowany sposób może zwiększyć szanse na pomyślne wyjście z opresji, jest uprzednie zbadanie, czy instalacja systemu Windows 2000 w ogóle jest możliwa w twoim przypadku:

• Czy komputer, którym dysponujesz, spełnia minimalne wymagania sprzętowe dla systemu Windows 2000? Większość komputerów PC wyprodukowanych po roku 1998 powinna w zasa­dzie bez problemu spełniać wymagania, aczkolwiek w niektórych przypadkach może się okazać, że niezbędna będzie rozbudowa pamięci RAM czy też przestrzeni dyskowej.

• Czy każdy z elementów składowych komputera (karta grafiki, karta dźwiękowa, modem itd.) jest kompatybilny z systemem Windows 2000? Jeżeli do twojego komputera są podłączone w miarę nowe urządzenia, nie powinno być większych problemów. Jednak nie wszystkie urządzenia dysponują sterownikami odpowiednimi do systemu Windows 2000. Nie możesz ze stuprocentową pewnością założyć, że dane urządzenie, które poprawnie pracowało w systemie Windows 95/98/NT, tak samo będzie się zachowywać podczas pracy z Windows 2000. Jeżeli masz wątpliwości, przed rozpoczęciem procesu instalacji przejrzyj listę urządzeń kompatybilnych (Hardware Compatibility List) udostępnianą przez firmę Microsoft lub skonsultuj się producentem danego urządzenia.

Patrz także

Więcej informacji na temat znajdziesz w podrozdziale „Sprawdzanie kompatybilności sprzętu”, str. 183.

Lista urządzeń kompatybilnych (Hardware Compatibility List) jest dostępna w Internecie! Aktualną wersję listy urządzeń kompatybilnych z systemem Windows 2000 możesz odnaleźć na witrynie firmy Microsoft, pod adresem http://www.microsoft.com/hcl. Uruchom przeglądarkę sieciową, wpisz podany adres i będziesz mógł przeglądać listę zarówno według kategorii, jak i nazw urządzeń. Aktualizacja oprogramowania W niektórych przypadkach wystarczy niewielki pakiet poprawek (ang. upgrade package lub patch package) do zapewnienia poprawnej współpracy danego oprogramowania. W poszukiwaniu takich poprawek zawsze warto sprawdzić strony WWW producenta oprogramowania.

• Czy zainstalowane oprogramowanie ma szansę poprawnie działać pod kontrolą systemu Windows 2000? Wiele programów napisanych pod wcześniejsze wersje systemu Windows (95/98/NT) może mieć drobne problemy z kompatybilnością przy uruchamianiu pod systemem Windows 2000. Jeszcze inne programy, np. niektóre narzędzia do zarządzania dyskami, czy programy komunikacyjne, odmówią współpracy z tym syste­mem. Jeżeli wykorzystujesz takie programy w co­dziennej pracy, dokładnie sprawdź, czy będziesz mógł je poprawnie uruchomić, zanim przystąpisz do instalacji Windows 2000.

• Czy posiadasz wszystkie informacje niezbędne do uruchomienia i podłączenia komputera do sieci korporacyjnej? Windows 2000 znakomicie współpracuje z komputerami pracującymi pod kontrolą systemów Win­dows 95/98/NT. Jeżeli jednak w twojej sieci są również serwery pracujące pod kontrolą systemu Novell Netware czy też innych systemów opera­cyjnych, będziesz musiał wykonać dodatkowe czynności konfiguracyjne, aby zapewnić ich poprawne współdziałanie. W przypadku pla­nowanego podłączania do sieci korporacyjnej powinieneś zawsze skonsultować instalację systemu Windows 2000 z administratorem sieci.

• Czy dysponujesz odpowiednią ilością czasu oraz wiedzą techniczną, aby poradzić sobie z ewen­tualnymi problemami, które mogą wystąpić podczas instalacji systemu Windows 2000? Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości, powinieneś to zadanie powierzyć profesjonaliście. Jest to zwłaszcza istotne w przypadku komputera w pracy. Koszty wynajęcia wykwalifikowanego informatyka są nieporównywalnie mniejsze niż koszty potencjalnej utraty danych, spowodowane niewłaściwą instalacją systemu.

Aktualizacja czy nowa instalacja?

Kiedy włożysz CD-ROM instalacyjny do napędu komputera pracującego pod kontrolą dowolnej wersji Windows, automatycznie zostanie uruchomiony program instalacyjny. Na ekranie pojawi się menu startowe, dające do wyboru trzy możliwości. Wybierz pierwszą opcję: Instalacja systemu Windows 2000 (Install Windows 2000). Po wpisaniu numeru seryjnego (CD key), na ekranie pojawi się pierwsze okno dialogowe (patrz rysunek 2.1). Teraz będziesz musiał podjąć bardzo ważną de­cyzję: czy będziesz aktualizował obecny, czy też zainstalujesz nowy system operacyjny.

Który wariant postępowania powinieneś wybrać? Jak to w życiu bywa, każda opcja ma dobre i złe strony, więc przed dokonaniem wyboru powinieneś dokładnie przemyśleć decyzję.

• Wybierz opcję Aktualizacja do Windows 2000, jeżeli jesteś pewny, że chcesz dokonać aktualizacji systemu operacyjnego do nowej wersji. Proces aktualizacji odbywa się w zasadzie całkowicie bez interwencji użytkownika. Po jej zakończeniu nadal masz możliwość używania wszystkich zainstalowanych poprzednio aplikacji (oczywiście pod warunkiem, że są one kompatybilne z Win­dows 2000). Z drugiej jednak strony, jeżeli podczas instalacji coś pójdzie nie tak, jak powinno, nie będziesz mógł już odtwo­rzyć poprzedniej wersji systemu operacyjnego.

• Wybierz opcję Zainstaluj nową kopię systemu Windows 2000, jeżeli chcesz zachować poprzednią wersję systemu operacyjnego (Windows 95/98). Po włączeniu komputer zapyta cię o to, jaki system operacyjny chcesz uruchomić. Niedogodnością tego rozwiązania jest fakt, że po zakończeniu instalacji otrzymujesz „goły” system operacyjny i będziesz musiał przeinstalować wszystkie aplikacje, z których chcesz korzystać.

Rysunek 2.1 Jeżeli zdecydujesz się na przeprowadzenie aktualizacji, nie będzie już odwrotu - Windows 2000 całkowicie zastąpi dotychczasowy system operacyjny

Zanim rozpoczniesz aktualizację... ...upewnij się, że wykonałeś cztery poniższe kroki: Odszukaj numer seryjny twojej kopii systemu Windows 2000 (CD Product key). Ten 25-znakowy numer możesz odnaleźć z tyłu opakowania CD-ROM-u instalacyjnego. Bez numeru seryjnego nie zostanie zainstalowany. Wykonaj kopię danych. Przed dokonaniem aktualizacji zawsze warto wykonać kopię zapasową najbardziej wartościowych danych przechowywanych na dysku. Jeżeli coś pójdzie nie tak i konieczne okaże się np. formatowanie dysku, będziesz odpowiednio zabezpieczony. Zapisz sobie wszystkie informacje o konfiguracji sieci. Powinieneś zanotować takie dane, jak nazwa komputera, nazwa użytkownika i hasło dostępu do systemu oraz ustawienia protokołu TCP. Przygotuj dyskietkę startową systemu DOS. Jeżeli wystąpią poważne problemy z instalacją, może się okazać niezbędna... I pamiętaj! Nigdy nie rozpoczynaj aktualizacji lub instalacji nowego systemu w piątek późnym popołudniem. To naj­lepsza metoda na zrujnowanie sobie całego weekendu...

Co zrobić, jeżeli po włożeniu CD-ROM-u instalacyjnego Windows 2000 do napędu nic się nie dzieje? Po pierwsze, nie przejmować się. Twój dotychczasowy system operacyjny ma prawdopo­dobnie wyłączoną opcję automatycznego uruchamiania CD. W takim przypadku uruchom Eksploratora Windows, wyświetl zawartość płyty instalacyjnej, a następnie dwukrotnie kliknij ikonę Setup.

Zachowujemy poprzedni system operacyjny

Przede wszystkim zastanów się, czy naprawdę chcesz pozostawić poprzedni system operacyjny i czy będziesz jeszcze z niego korzystał. Jeżeli odpowiedź brzmi: tak, to powinieneś pamiętać o dwóch istotnych zagad­nieniach.

• Po pierwsze - mimo że instalacja systemu Windows 2000 na tej samej partycji jest technicznie możliwa, to jednak zdecydowanie, nie jest to zalecana metoda postępowania. Obydwa systemy operacyjne wykorzystują folder Program Files do instalowania aplikacji, co prowadzi w krótkim czasie do powstania niezłego bałaganu. Co gorsza, instalowane są różne wersje plików aplikacji w za­leżności od wersji Windows. Podczas pracy mogą się więc wzajemnie zakłócać, co prowadzić może do zawieszania się systemu. Jeżeli masz możliwość, zainstaluj Windows 2000 na innym dysku (jeżeli Windows 98 masz na dysku C:, to Windows 2000 instaluj na dysku D:).

Robota dla eksperta! Instalowanie nowych dysków lub zmiana konfiguracji partycji dyskowych jest zadaniem, które najlepiej powierzyć informatykowi. Jeżeli twój komputer ma tylko jeden dysk twardy (widziany jako dysk C:) oraz jeden napęd CD-ROM (widziany jako dysk D:), możesz po wykonaniu kopii bezpieczeństwa danych podzielić dysk twardy na dwie partycje (druga będzie teraz widziana jako dysk E:) i tam zainstalować system Windows 2000. Lep­szym rozwiązaniem jest jednak dodanie drugiego dysku twardego i przeznaczenie go na system operacyjny Windows 2000. Tak czy owak, jeżeli nie jesteś doświadczonym komputerowcem, lepiej nie próbuj dokonać tego samodzielnie.

• Na dysku, na którym rezyduje poprzedni system operacyjny (Windows 95/98), będziesz musiał pozostawić system plików FAT lub FAT32. Pod żadnym pozorem nie dokonuj konwersji do systemu NTFS, gdyż dane z dys­ków NTFS mogą być odczytywane jedynie przez Windows NT lub Windows 2000.

Instalacja Windows 2000 krok po kroku

Po uruchomieniu programu instalacyjnego systemu Windows 2000 będziesz musiał podjąć szereg ważnych decyzji. Uwaga! W zależności od posiadanego komputera, jego konfiguracji, konfiguracji sieci itp., opisywane tutaj opcje mogą się nieco różnić od tego, co zobaczysz w rzeczywistości.

Niezależnie od tego, na jaki wariant instalacji systemu się zdecydujesz, zawsze pierwszym krokiem instalacji nowego oprogramowania powinno być szczegółowe zapoznanie się z warunkami licencji.

Nie jesteś właścicielem systemu Windows! Większość ludzi wyrzuca do kosza opis warunków licencyjnych zakupionego opro­gramowania zaraz po otwarciu pudełka zawierającego CD-ROM. Jeżeli nabyłeś legalną kopię Windows 2000 i masz zamiar zainstalować ją w po­jedynczym komputerze, takie postępowanie specjalnie niczego nie zmienia. Jednak od czasu do czasu warto prze­czytać umowę licencyjną - można tam znaleźć całkiem ciekawe rzeczy. Czy wiesz, że nie jesteś właścicielem tej kopii Windows 2000, którą właśnie instalujesz w swoim kom­puterze? W momencie zakupu oprogramowania firma Microsoft udzieliła ci licencji na zainstalowanie go w pojedynczym komputerze!

Specjalne opcje programu instalacyjnego

Jeżeli zdecydujesz się na zainstalowanie osobnej kopii systemu Windows 2000, po zaakceptowaniu warunków licencji zobaczysz na ekranie okienko przedstawione na rysunku 2.2. Odnajdziesz tam trzy następujące opcje.

Rysunek 2.2 Okno dialogowe Wybierz opcje specjalne pozwala między innymi na: wybór wersji językowej systemu, ułatwień dostępu oraz miejsca i sposobu kopiowania plików instalacyjnych

• Domyślnie Windows 2000 zakłada, że nowa wersja systemu będzie instalowana w takiej samej wersji językowej jak poprzedni system operacyjny. Aby zmienić wersję językową instalowanego systemu lub też zainstalować obsługę dodatkowych języków, naciśnij przycisk Opcje języków.

• Jeżeli chcesz zachować istniejący system operacyjny i zainstalować Windows 2000 jako drugi (wybór systemu nastąpi podczas uruchamiania komputera), naciśnij przycisk Opcje zaawansowane - na ekranie pojawi się okno dialogowe przedstawione na rysunku 2.3. Zaznacz opcję Chcę wybrać partycję instalacyjną w czasie instalacji, aby nie instalować Windows 2000 na tej samej partycji, na której mieści się bieżący system operacyjny. Jeżeli nie jesteś pewny, czy po restarcie komputera będziesz mógł odczytać dane z CD-ROM-u, zaznacz opcję Kopiuj wszystkie pliki Instalatora z dysku instalacyjnego CD na dysk twardy.

Rysunek 2.3 Jeżeli planujesz zainstalować Windows 2000 jako drugi system operacyjny, pamiętaj o zaznaczeniu opcji Chcę wybrać partycję instalacyjną w czasie instalacji

• Jeżeli masz np. poważne problemy ze wzrokiem, wybierz Opcje ułatwień dostępu. Znacznie uproszczą obsługę komputera.

Eliminacja potencjalnych problemów z aktualizacją

Jeżeli zdecydujesz się na dokonanie aktualizacji używanej wersji systemu do Windows 2000, procesu program instalacyjny dokona wszechstronnej analizy istniejącego systemu pod kątem potencjalnych problemów z kom­patybilnością. Odbywa się to w trzech etapach:

1. Pierwsze, kreator aktualizacji prosi o wskazanie (lokalizację na dysku) nowych wersji sterowników i oprogramowania zgodnego z Windows 2000. Usunięcie niekompatybilności na tym etapie może ci zaoszczędzić sporo czasu w późniejszej fazie instalacji.

5. Po drugie, kreator dokonuje szczegółowej analizy sprzętu, oprogramowania oraz ustawień sys­temowych w poszukiwaniu ewentualnych niezgodności, a następnie wyświetla okno dialogowe (przy­kładowe na rysunku 2.4), w którym znajduje się raport o wykrytych niezgodnościach. Jeżeli jesteś pewny, że możesz obejść się bez wymienionego sprzętu lub oprogramowania, możesz z czystym sumieniem kontynuować instalację. Jeżeli jednak są to elementy, bez których twoja praca będzie utrudniona czy wręcz niemożliwa, powinieneś w tym miejscu przerwać instalację Windows 2000.

6. Po trzecie, kreator aktualizacji tworzy szczegółowy raport o wykrytych niezgodnościach, które mogą być potencjalną przyczyną problemów z instalacją, potem z użytkowaniem systemu. Raport jest prezentowany w oknie dialogowym, możesz więc zapoznać się z jego zawartością.

Rysunek 2.4 Analiza sprzętu i programowania pod kątem ewentualnych niezgodności z ystemem Windows 2000 jest jednym z etapów procesu instalacji

Pamiętaj, że nie należy lekceważyć informacji wygenerowanych w raporcie. Nawet jeżeli komputer, w którym instalujesz Windows 2000, oraz jego oprogramowanie są całkowicie zgodne z tym systemem, może się zdarzyć, że podczas instalacji będziesz miał problemy (w raporcie możesz odnaleźć np. sugestię, że należało by odinstalować dany program i zainstalować go ponownie dopiero po zakończeniu procesu instalacji Windows 2000).

Dobrym rozwiązaniem wydaje się być wydrukowanie raportu - wystarczy nacisnąć przycisk Drukuj (Print), oraz zapisanie kopii raportu na innym dysku niż ten, na którym instalowany jest system Windows 2000 - wystarczy nacisnąć przycisk Zapisz jako (Save As).

Cierpliwość, cierpliwość i jeszcze raz cierpliwość W odróżnieniu od instalacji czystego Windows 2000, która zwykle zajmuje około godziny, proces aktualizacji istniejącego systemu może trwać bardzo długo. Wszystko zależy od konfiguracji twojego komputera i zains­talowanego oprogramowania. Nie bądź zaskoczony, jeżeli okaże się, że aktualizacja trwała np. dwie godziny.

W niektórych przypadkach kreator może dojść do wniosku, że nie jest możliwe przeprowadzenie poprawnej aktualizacji istniejącego systemu do wersji Windows 2000 - np. masz zbyt mało miejsca na dysku. Zostanie wtedy wyświetlone okno dialogowe z odpowiednią informacją. Jedynym możliwym wyjściem pozostanie zakończenie instalacji przez naciśnięcie przycisku Zakończ instalację (Quit Setup), usunięcie problemu i po­nowne uruchomienie instalatora Windows 2000.

Opcje konfiguracji dysków

Niezależnie od tego, czy zdecydowałeś się na aktualizację istniejącego systemu, czy też instalację Windows 2000, po pewnym czasie na ekranie zobaczysz okno dialogowe sugerujące dokonanie konwersji systemu plików na dysku do NTFS (patrz rysunek 2.5). Zanim cokolwiek wybierzesz, dobrze to przemyśl!

Rysunek 2.5 Wybierz opcję konwersji do NTFS tylko wtedy, kiedy jesteś przekonany, że nie będziesz już więcej musiał korzystać z tego dysku podczas pracy z Windows 95/98 czy MS-DOS

• Jeżeli instalujesz Windows 2000 na osobnym dysku lub partycji i jesteś pewny, że nie będziesz musiał korzystać z ich zawartości z poziomu Windows 95/98 lub systemu MS-DOS, wybierz opcję Tak, dokonaj aktualizacji mojego dysku (Yes, upgrade my drive). Jest to domyślne ustawienie w przy­padku, kiedy wybrałeś nową instalację Windows 2000.

• Jeżeli będziesz musiał korzystać z zawartości danego dysku z poziomu innych systemów operacyjnych (Windows 95/98, MS-DOS), wybierz opcję Nie, nie dokonuj aktualizacji mojego dysku (No, do not upgrade my drive). Jeżeli system Windows 98 jest zainstalowany na dysku C:, a na dysku D: masz sporo danych, ale jednocześnie dużo wolnego miejsca, powinieneś zainstalować system Windows 2000 na dysku D:. Pozostaw istniejący system plików w celu umożliwienia dostępu do danych także z po­ziomu drugiego systemu operacyjnego. Jest to domyślne ustawienie w przypadku, kiedy wybrałeś aktualizację istniejącego systemu do Windows 2000.

NTFS - bilet w jedną stronę Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości, czy powinieneś dokonać konwersji systemu plików do NTFS, po prostu tego nie rób. Konwersji z systemu FAT czy też FAT32 do NTFS możesz dokonać później w dowolnym momencie, już po zainstalowaniu systemu Windows 2000. Natomiast powrót z NTFS do systemu FAT jest już zadaniem, z którym może sobie poradzić tylko bardzo doświadczony profesjonalista, dysponujący w dodatku specjalnymi narzędziami.

Patrz także

Więcej informacji na temat znajdziesz w podrozdziale „Wybór typu systemu plików”, str. 176.

Po wybraniu żądanej opcji program instalacyjny Windows 2000 skopiuje na dysk pewną ilość plików z CD-ROM-u i rozpocznie przygotowania do restartu kom­putera. W czasie tych operacji na ekranie będą wyś­wietlane kolejno okna dialogowe, informujące o postępie prac.

W dowolnym momencie fazy przygotowującej niejako do właściwej instalacji możesz powrócić do po­przednich ekranów kreatora naciśnięciem przycisku Wstecz (Back) (np. w celu zmiany zaznaczonych ustawień). Co więcej, nawet po rozpoczęciu procesu kopiowania plików instalacyjnych na dysk możesz nacisnąć przycisk Anuluj, zatrzymać instalację i powrócić bez strat do poprzedniego systemu operacyjnego. Jeżeli jednak program instalacyjny ponownie uruchomi twój komputer, szansa na udany powrót maleje w każ­dym kolejnym etapie instalacji.

Jeżeli dokonujesz aktualizacji istniejącego systemu do Windows 200, po przejściu wstępnego etapu i po­nownym uruchomieniu komputera możesz z czystym sumieniem wyjść na obiad, na małe zakupy, czy też po prostu poczytać książkę. Jeżeli wszystko pójdzie zgodnie z planem i nie zaistnieją jakieś nieprzewidziane okoliczności, proces aktualizacji będzie się toczył bez twojego udziału aż do momentu, w którym nowy system poprosi cię o zalogowanie.

Jeżeli wybrałeś opcję nowej instalacji systemu Windows 2000, po restarcie zobaczysz szereg ekranów tekstowych (menu dające możliwość zainstalowania systemu Windows 2000, naprawienia istniejącej instalacji Windows 2000 lub zakończenia instalacji). Nie przejmuj się tym i po prostu naciśnij Enter.

Jeżeli z kategorii opcji zaawansowanych wybrałeś możliwość wyboru partycji, na której zostanie zainstalowany system Windows 2000, program instalacyjny wyświetli listę istniejących dysków i partycji oraz ilość wolnego miejsca. W tym momencie masz możliwość wybrania istniejącej partycji albo utworzenia nowej z wolnej przestrzeni na dysku, lub też usunięcia istniejącej partycji. Jednym z najczęstszych powodów wybierania osobnej partycji na system Windows 2000 jest chęć uniknięcia problemów z ewentualnym uszkodzeniem istniejącej kopii systemu Windows 95/98 - w takim przypadku pamiętaj, aby podczas instalacji nie wybierać dysku C: dla Windows 2000!

Windows 2000 x 2? W jednym etapów procesu instalacji program instalacyjny szuka ewentualnych kopii systemu Windows 2000 i wyś­wietla listę wszystkich znalezionych. Jeżeli chcesz dodać kolejną kopię Windows 2000 do twojego systemu, powinieneś szczegółowo zapoznać się z podrozdziałem „Ustawianie opcji uruchamiania systemu” w dodatku A ni­niejszej książki. Zastanów się zanim sformatujesz dysk! Jeżeli dokładnie wiesz, co robisz, możesz bez żadnych ograniczeń formatować dyski, zmieniać partycje i usuwać je według własnych upodobań. Zawsze pamiętaj, że operacja formatowania dysku niszczy wszelkie zapisane na nim dane. Wykonywanie formatowania bez kopii zapasowej nie jest najlepszym rozwiązaniem...

Ustawienia regionalne

Jeżeli określisz dysk lub partycję, program instalacyjny skopiuje pliki, a następnie ponownie uruchomi system. Rozpoczyna się kolejny etap instalacji, w trakcie którego zobaczysz na ekranie szereg okien dialogowych (już tym razem graficznych!), pozwalających na dopasowanie systemu do potrzeb użytkownika, wybór ustawień regionalnych, układu klawiatury itp. Użytkownicy, którym odpowiadają ustawienia dla USA, mogą konty­nuować instalację bez potrzeby dopasowywania czegokolwiek (bez naciskania przycisku Dopasuj (Customize)).

Teraz czy może później...? Mimo że instalowanie obsługi dodatkowych języków w tym właśnie momencie wydaje się być rozwiązaniem optymalnym, jednak możesz z tym trochę poczekać. Po zain­stalowaniu Windows 2000 możesz w dowolnym momencie wybrać polecenie Opcje re­gionalne z Panelu sterowania, a następnie wybrać odpowiednie opcje z zakładek: Ogólne oraz Ustawienia regionalne.

Definiowanie nazwy komputera oraz tworzenie kont użytkowników

W końcowym etapie program instalacyjny Windows 2000 uruchamia kreatora połączeń sieciowych, którego zadaniem jest umożliwienie zdefiniowania nazwy komputera oraz utworzenie kont użytkowników systemu. Jeżeli dokonujesz nowej instalacji systemu Windows 2000, zostaniesz poproszony o wprowadzenie danych (Nazwisko (Name) oraz Firma (Company)). Następnie system zażąda wpisania nazwy komputera.

Każdy komputer, w którym pracuje system Windows 2000, musi mieć określoną nazwę. Jeżeli twój komputer pracuje w sieci, dzięki nazwie inni użytkownicy będą mogli go odszukać i skorzystać z jego zasobów. Jeśli twój komputer ma swoje konto w domenie sieciowej, jego nazwa musi być unikalna. W przypadku gdy kom­puter nie jest włączony do sieci, nazwa ma mniejsze znaczenie - możesz swobodnie zaakceptować nazwę proponowaną przez program instalacyjny i przejść do kolejnego etapu instalacji.

Teoretycznie rzecz biorąc, nazwa komputera może mieć do 63 znaków i składać się z liter, cyfr i różnego rodzaju symboli. W praktyce zaleca się, aby długość nazwy nie przekraczała 15 znaków. Lepiej używać tylko liter, cyfr i ewentualnie myślników.

Patrz także

Więcej informacji na temat udostępniania zasobów w sieciach komputerowych znajdziesz w pod­rozdziale „Udostępnianie folderów i dysków”, str. 227. Więcej informacji na temat kont użytkowników znajdziesz w podrozdziale „Jak przebiega proces logowania”, str. 77.

Wybierz krótką nazwę dla swojego komputera Ograniczenie długości nazwy komputera do 15 znaków ma dwie poważne zalety. Po pierwsze, zdecydowanie ułatwia życie tym, którzy muszą gdzieś wpisywać nazwę takiego komputera (np. w przypadku zdalnego podłączania się do jego zasobów). Po drugie, gwarantuje, że użytkownicy komputerów, pracujących w sieci, z systemami Windows 95/98 na pokładzie również będą taki komputer widzieć. Windows 95/98 nie radzi sobie z nazwami komputerów, które są dłuższe niż wspomniane 15 znaków.

W jaki sposób wybrać dobrą nazwę dla komputera? Odpowiedź na to pytanie zależy od tego, jakiego wyboru dokonałeś w trakcie instalacji.

• Jeżeli przeprowadzasz aktualizację istniejącej wersji systemu do Windows 2000, a sieć, do której jest podłączony twój komputer nie używa domeny, program instalacyjny automatycznie pobierze bieżącą nazwę komputera. Aby ją zmienić, wpisz nową nazwę w polu Nazwa komputera (Computer Name).

• Jeżeli przeprowadzasz aktualizację istniejącej wersji systemu do Windows 2000, ale sieć posiada domenę, program instalacyjny sprawdzi, czy w domenie zostało utworzone konto dla komputera o ta­kiej nazwie (patrz j.w.). Jeżeli konto nie zostanie odnalezione, na ekranie zobaczysz okno dialogowe przedstawione na rysunku 2.6. Zauważ, że nie możesz tutaj zmienić nazwy komputera. Aby utworzyć nowe konto w domenie, musisz podać identyfikator użytkownika oraz hasło dostępu administratora domeny.

Rysunek 2.6 Konto dla nowego komputera w domenie może utworzyć tylko i wyłącznie jej administrator

• W przypadku nowej instalacji Windows 2000 program instalacyjny sugeruje nazwę dla twojego komputera. Możesz ją zaakceptować. Możesz ją także zmienić, wpisując nową nazwę w polu Nazwa komputera (Computer Name).

W kolejnym etapie program instalacyjny tworzy lokalne konto użytkownika dla administratora komputera - musisz wpisać hasło, jakim od tej pory będzie się posługiwał. Następnie na ekranie pojawia się okno dialogowe Właściwości: Data/Godzina, w którym możesz ustawić datę, czas oraz strefę czasową, w której się znajdujesz.

W przypadku nowej instalacji Windows 2000 będziesz musiał odpowiedzieć na kilka podstawowych pytań dotyczących niezbędnych ustawień sieciowych. Na początek musisz zadecydować, jaki rodzaj oprogramowania sieciowego będzie zainstalowany. Jeżeli sieć używa innych protokołów niż TCP/IP, lub musisz podać takie parametry, jak np. adres IP komputera lub nazwy serwerów DNS, wybierz zakładkę Ustawienia użytkownika (Custom Settings) i wprowadź żądane informacje. Większość użytkowników może z czystym sumieniem wybrać opcję Ustawienia typowe (Typical Settings).

Gobbledygook??? Zazwyczaj nazwa komputera, którą sugeruje Windows 2000, składa się z losowo dobranych liter i cyfr. Na przykład w mojej rodzimej domenie, bott.com, Windows 2000 wybrał nazwę BOTT-JF38IFN500 dla mojego komputera. Taka konwencja nazw ma jedną niezaprzeczalną zaletę - gwarantuje, że nazwa komputera będzie niepowtarzalna. Jednak powoduje kłopoty z zapamiętywaniem nazw. Wydaje się więc, że podczas instalacji warto zamienić taką nazwę na coś bardziej przyjaznego, co ułatwi życie i nam, i potencjalnym użytkownikom, którzy będą chcieli skorzystać z udostępnionych zasobów naszego komputera. Metodologia wyboru nazwy jest dowolna - musisz jedynie pamiętać o tym, aby była to nazwa unikalna. Niektórzy ludzie wybierają nazwy związane z lokalizacją danego komputera (np. Phoenix1, Phoenix2) lub też z głównym użytkownikiem takiej maszyny. Można również całkowicie popuścić wodze fantazji - moje trzy komputery ochrzciłem imionami braci Marx: Groucho, Harpo oraz Chico.

Konfiguracja sieci

Na zakończenie procesu instalacji Windows 2000 zostanie uruchomiony Kreator identyfikacji sieciowej (Network Identification Wizard), który umożliwi dołączenie komputera do istniejącej sieci. Na tym etapie musisz określić kilka elementarnych ustawień komputera, zwłaszcza definiujących jego zachowanie podczas urucha­miania i wyłączania. Możesz wybrać jedną z czterech następujących konfiguracji.

• Jeden użytkownik i logowanie automatyczne - taka konfiguracja komputera jest najbardziej przydatna w domu oraz w małych firmach (tylko jedna osoba korzysta z komputera i nie ma potrzeby ochrony danych). Włączając komputer nie będziesz musiał się logować - Windows 2000 automatycznie wpisze identyfikator użytkownika oraz odpowiednie hasło dostępu.

Patrz także

Więcej informacji na temat tworzenia kont lokalnych znajdziesz w podrozdziale „Zarządzanie kontami oraz grupami użytkowników”, str. 79. Więcej informacji na temat udostępniania zasobów znajdziesz w podrozdziale „Ograniczanie dostępu do udziałów sieciowych”, str. 229.

• Jeden komputer i wielu użytkowników z osobnymi kontami - wybór tej opcji będzie uzasadniony w przypadku, kiedy z jednego komputera korzysta kilku użytkowników i zachodzi potrzeba ochrony ich osobistych plików. Możesz zdefiniować osobne konta np. dla domowników i określić możliwości korzystania z poszczególnych zasobów komputera stosując mecha­nizmy ograniczenia dostępu do plików. Aby zapewnić wysoki stopień ochrony danych, upewnij się, że wybrałeś trudne do odgadnię­cia hasła dostępu dla poszczególnych kont.

• Użytkownik sieciowy, tylko grupa robocza - taka konfiguracja jest odpowiednia w przypadku, kiedy dany komputer jest podłączony do sieci kilku komputerów tworzących grupę roboczą, bez użycia domeny Windows NT/2000. W takiej konfiguracji mogą pracować komputery pracujące pod kontrolą systemów Windows 95/98/NT/2000. Decydując się na to rozwiązanie, musisz utworzyć jedynie konta użytkowników lokalnych - hasła dostępu do zasobów są ustawiane osobno dla każdego komputera.

• Użytkownik sieciowy, z wykorzystaniem domeny - jest to najczęściej stosowane rozwiązanie w przypadku rozbudowanych sieci korporacyjnych. Zainstalowanie w sieci tzw. kontrolera domeny (ang. domain controller) pozwala administratorowi sieci na kontrolę sposobu pracy wszystkich komputerów będących członkami domeny (rozdział uprawnień do instalowania i usuwania opro­gramowania, wygląd pulpitu oraz zakres czynności, jakie dany użytkownik będzie mógł wykonać). Maszyny skonfigurowane w ten sposób nadal mają możliwość korzystania z lokalnych kont użytkowników, aczkolwiek do weryfikacji zazwyczaj korzystają z centralnej bazy danych o użytkownikach domeny, zwanej Active Directory. W przypadku tej konfiguracji nie jest możliwe ustawienie automatycznego logowania.

Jeżeli przed uruchomieniem procesu aktualizacji systemu twój komputer był podłączony do domeny, usta­wienia sieci zostaną automatycznie przeniesione z poprzedniej konfiguracji. We wszystkich pozostałych przypadkach program instalacyjny wyświetla okno dialogowe, przedstawione na rysunku 2.7, pozwalające na określenie, czy chcesz dołączyć do grupy roboczej lub domeny.

Rysunek 2.7 Jeżeli planujesz podłączenie komputera do sieci, wybierz pierwszą opcję (nawet jeżeli nie jesteś podłączony do sieci). Windows 2000 pozwoli ci na wprowadzenie niezbędnych danych później

Postępuj zgodnie ze wskazówkami w poszczególnych oknach i wprowadź żądane informacje, takie jak nazwa grupy roboczej, hasło dostępu i inne. Po zakończeniu wprowadzania niezbędnych danych i przejściu przez wszystkie etapy kreatora kom­puter zostanie automatycznie zrestartowany.

Współpraca z siecią nie jest opcjonalna W Windows 2000 instalacja oprogramowania do obsługi sieci nie jest opcjonalna. Sys­tem operacyjny zakłada, że większość użytkowników wcześniej czy później będzie chciała się podłączyć przynajmniej do tej największej z dos­tępnych sieci - do Internetu. Oprogramowanie to może być także wykorzystane do połączenia z sieciami korporacyjnymi.

Jeżeli komputer będzie pracował w grupie roboczej, kolejne okno dialogowe, które ukaże się na ekranie (patrz rysunek 2.8), pozwala na uruchomienie opcji automatycznego logowania. Jeżeli chcesz, aby przed każdym wejściem do systemu użytko­wnik musiał podać identyfikator oraz hasło dostępu, wybierz opcję Aby używać tego komputera, użytkownik musi wprowadzić nazwę użytkownika i hasło (Users must enter a user name and password to use this computer). Druga opcja: System Windows będzie zawsze zakładał, że do tego komputera logował się ten użytkownik (Windows always assumes the following user has logged on to this computer), poz­wala na ominięcie okna logowania do systemu.

Wypróbuj puste hasło Opcja automatycznego logowania nie eliminuje całkowicie potrzeby wprowadzania identyfikatora użytkownika oraz hasła dostępu - po prostu wprowadza te informacje za ciebie. Jeżeli z danego komputera będzie korzystał tylko jeden użytkownik, jako hasło dostępu możesz ustawić ciąg pusty. Jeżeli zdarzy się sytuacja, w której będziesz musiał podać hasło dostępu, po prostu naciśniesz Enter. Nie próbuj jednak stosować takiego rozwiązania w kom­puterze, który jest podłączony do Internetu - pozostawienie pustego hasła stwarza możliwość włamania do systemu.

Rysunek 2.8 Jeżeli chcesz, aby Windows 2000 automatycznie wprowadził identyfikator użytkownika oraz hasło dostępu - wybierz drugą opcję

Lista rozwijana Nazwa użytkownika (User name) zawiera dwa domyślne konta - wbudowane konto Administrator oraz nazwę użytkownika, którą wpisałeś podczas instalacji systemu. Teraz musisz ponownie uruchomić, aby dokonać pierw­szego logowania do systemu Windows 2000.

Zwróć uwagę na poprawne wpisanie nazwy grupy roboczej W przeciwieństwie do sieci opartej na domenie (w której konfiguracja połączeń musi być ściśle przemyślana i za­planowana), konfiguracja grupy roboczej nie stawia praktycznie żadnych ograniczeń. Wystarczy poprawnie wpisać nazwę grupy roboczej, a system odszuka wszystkie komputery wpięte do sieci i należące do tej samej grupy roboczej. Jeżeli chcesz zmienić grupę, do której należy komputer, wystarczy wpisać nazwę nowej grupy w usta­wieniach systemowych. Popełniłeś błąd? Nie masz się czym przejmować! Jeżeli przypadkowo wprowadziłeś nieprawidłowe informacje w dowolnym miejscu Kreatora identyfikacji sieciowej (Network Identification Wizard), nie musisz się obawiać - w dowolnym momencie możesz ponownie uruchomić kreatora i skorygować błędy. Aby tego dokonać, musisz najpierw zalogować się jako Administrator, a następnie uruchomić Panel sterowania (Control Panel) i kliknąć ikonę System. Na ekranie pojawi się ok.no zatytułowane Właściwości systemu (System Properties). Kliknij zakładkę Identyfikacja sieciowa (Network Identification). Jeżeli chcesz ponownie uruchomić Kreatora identyfikacji sieciowej (Network Identification Wizard), kliknij przycisk Identyfikator sieciowy (Network ID); jeżeli chcesz tylko zmienić nawę komputera, domeny lub też grupy roboczej, kliknij przycisk Właściwości (Properties). Zwróć uwagę na to, co wpisujesz! Za każdym razem kiedy będziesz zmieniał hasło, system poprosi cię o powtórne jego wprowadzenie celem sprawdzenia, czy nie popełniłeś błędu podczas wpisywania. Nie lekceważ tego kroku. Jeżeli np. zmieniając hasło dla administratora systemu przypadkowo popełnisz ten sam błąd (np. czeski) podczas wpisywania hasła oraz jego pot­wierdzenia, praktycznie uniemożliwiasz sobie dostęp do komputera! Po zmianie hasła upewnij się, że dobrze zapamiętałeś nowe hasło lub też zapisałeś je i schowałeś w bez­piecznym miejscu. Jeżeli zapomnisz hasła, musisz się liczyć z możliwością utraty wszystkich danych (zwłaszcza jeżeli jesteś administratorem).

Zmiana konfiguracji systemu po instalacji

Po pierwszym zalogowaniu się do systemu Windows 2000 (zwłaszcza po przeprowadzeniu nowej instalacji) może się zdarzyć, że część ustawień będzie niepra­widłowa. W tym podrozdziale omówimy najczęściej pojawiające się problemy.

Konfiguracja ustawień ekranu

Podstawowymi parametrami, które mają wpływ na sposób prezentacji danych na ekranie są rozdzielczość, głębia kolorów oraz częstotliwość odświeżania. Nawet niewielkie ich modyfikacje mogą mieć ogromny wpływ na jakość wykonywanej pracy (np. zwiększenie rozdzielczości monitora pozwala na jednoczesne wyświetlanie większej ilości informacji i zwiększa ich czytelność).

Patrz także

Więcej informacji na temat dostosowania systemu Windows 2000 do własnych potrzeb znajdziesz w podrozdziałach „Dopasowywanie interfejsu Windows do własnych potrzeb”, str. 136, oraz „ActiveDesktop - nie taki diabeł straszny”, str. 143. Więcej informacji na temat instalacji kart graficznych i monitorów znajdziesz w podrozdziale „Instalacja i konfiguracja urządzeń zewnętrznych”, str. 188.

Windows 2000 domyślnie ustawia rozdzielczość monitora na 640 x 480 pikseli. Wydaje się, że dobrym rozwiązaniem jest zmiana rozdzielczości na maksymalnie dużą, przy której możesz komfortowo pracować (im większa rozdzielczość, tym mniejsze ikony i tekst na ekranie). Większość witryn dostępnych w Internecie jest projektowana dla rozdzielczości 800 x 600 i większych (wyświetlanie takich witryn w rozdzielczości 640 x 480 powoduje poważne kłopoty z nawigacją).

Kolejnym istotnym parametrem są ustawienia głębi kolorów. Najczęściej masz do wyboru trzy możliwości: true-color (32 lub 24 bity), high color (15 lub 16 bitów) oraz tryb 256 kolorów (8 bitów). Tryb true-color polecany jest do obróbki grafiki, aczkolwiek często wymaga zastosowania dobrej klasy kart graficznych. Tryb high-color jest w zupełności wystarczający do codziennej pracy, przeglądania zdjęć, oglądania filmów i do mniej wymagających prac graficznych. Wreszcie ostatni tryb - 256-kolorowy - w zasadzie nadaje się tylko do edycji tekstów, gdyż jakakolwiek pełnokolorowa grafika wygląda w tym trybie po prostu koszmarnie (kolory pośrednie są wyświetlane jako raster, wyraźnie widoczny zwłaszcza przy wypełnie­niach gradientowych).

Aby zmienić ustawienia ekranu:

1. Naciśnij przycisk Start, a następnie z menu wybierz polecenie Ustawienia (Settings) Panel sterowania (Control Panel).

7. Dwukrotnie kliknij lewym przyciskiem myszki ikonę Ekran (Display), a następnie kliknij zakładkę Ustawienia (Settings). Na ekranie pojawi się okno dialo­gowe Właściwości: Ekran (Display Properties), przedstawione na rysunku 2.9.

8. Jeżeli chcesz zmienić rozdzielczość ekranu, to złap kursorem suwak widoczny w sekcji Obszar ekranu (Screen Area), a następnie przesuń go w prawo (zwiększanie rozdzielczości) lub w lewo (zmniejszanie rozdzielczości). Środkowa część okna (ze stylizowanym rysunkiem monitora) to obszar podglądu, w którym w miarę przesuwania kursora widać, jak wiele informacji będzie widocznych przy danej rozdzielczości. Każda działka suwaka odpowiada kolejnemu ustawieniu (w zależności od tego, jakie są obsługiwane przez twoją kartę graficzną). Pod suwakiem pojawia się do­kładna rozdzielczość wyrażona w pikselach.

9. Ustaw głębię kolorów, korzystając z listy rozwijanej Kolory (Colors).

Rysunek 2.9 Okno dialogowe Właściwości: Ekran umożliwia zmianę takich parametrów, jak np. rozdzielczość, głębia kolorów

10. Naciśnij przycisk Zastosuj (Apply). Na ekranie pojawi się okno dialogowe z prośbą o potwierdzenie dokonanego wyboru (patrz rysunek 2.10). Naciśnij przycisk OK, aby przetestować nowe ustawienia.

Rysunek 2.10 Aby przetestować nowe ustawienia, naciśnij przyciskOK. Jeżeli okaże się, że wybrane ustawienia nie są poprawne, to łatwo będziesz mógł przywrócić poprzednie

True Color czy High color? Ustawienie 15- lub 16-bitowej głębi kolorów (high color) pozwala teoretycznie na wyświetlenie 65000 kolorów. Ustawienie 24- lub 32-bitowej głębi kolorów (true-color) pozwala na wyświetlanie ponad 16 mln kolorów. Czy rzeczywiście jesteś w stanie dostrzec różnicę pomiędzy tymi ustawieniami? Użytkownicy zawodowo zajmujący się przetwarzaniem grafiki z pewnością odpowiedzą: tak, i wybiorą true color. Tryb high color jest zazwyczaj w zu­pełności wystarczający w domu lub w biurze. Jeżeli nie jesteś pewny, jaki tryb wybrać, po prostu poeksperymentuj z tymi ustawieniami.

11. Po przetestowaniu nowych ustawień Windows 2000 wyświetli kolejne ok.no dialogowe z pytaniem, czy chcesz, aby nowe parametry wprowadzić na stałe. Jeżeli podczas testu wszystko było w porządku, naciśnij przycisk Tak (Yes). Jeżeli zmieniłeś zdanie i nie chcesz zastosować nowych ustawień, naciśnij przycisk Nie (No) - Windows 2000 przywróci poprzednie parametry.

12. Naciśnij przycisk OK, aby zakończyć proces modyfikacji ustawień ekranu.

Ostatnim z omawianych parametrów wyświetlania jest częstotliwość odświeżania obrazu. Jeżeli dokładnie przyjrzysz się ekranowi, przy źle dobranej częstotliwości odświeżania zauważysz denerwujące drganie obrazu (zwłaszcza białego tła). Na dłuższą metę takie drgania są piekielnie męczące i szkodliwe dla oczu. Zbyt niska częstotliwość odświeżania oznacza, że Windows za rzadko „przerysowuje” obraz na ekranie. Domyślnie Windows 2000 ustawia częstotliwość odświeżania na 60 Hz. Zapewnia to poprawną współpracę z praktycznie każdym monitorem. Z drugiej jednak strony, to zdecydowanie za mało w świetle obowiązujących dzisiaj standardów. Można przyjąć, że drgania obrazu są całkowicie wyeliminowane przy częstotliwości odświeżania powyżej 70 Hz (oczywiście im wyższa częstotliwość, tym większy komfort pracy).

Zanim jednak przystąpisz do zwiększenia tego parametru, powinieneś dokładnie przeczytać dokumentację monitora, aby sprawdzić, jakie częstotliwości odświeżania może on obsługiwać. Po podjęciu decyzji otwórz Panel sterowania (Control Panel), dwukrotnie kliknij ikonę Ekran (Display), kliknij zakładkę Ustawienia (Set­tings) i naciśnij przycisk Zaawansowane (Advanced). Na zakładce Monitor (patrz rysunek 2.11) wybierz żądaną wartość z listy rozwijanej Częstotliwość odświeżania (Refresh Frequency). Wybierając ten parametr zachowaj szczególną ostrożność. W przypadku niewłaściwego ustawienia częstotliwości starsze typy monitorów, które nie mają nowoczesnych zabezpieczeń, mogą ulec poważnemu uszkodzeniu. W przypadku monitorów nowej generacji najgorsze, co może cię spotkać, to 15 sekund migającego obrazu (zanim Windows 2000 nie przywróci poprzednich ustawień).

Szybki dostęp do ustawień ekranu Do ustawień ekranu możesz dotrzeć bezpośrednio z pulpitu. W tym celu wystarczy kliknąć w dowolnym pustym miejscu pulpitu prawym przyciskiem myszki i z menu, które się pokaże, wybrać polecenie Właściwości (Properties).

Rysunek 2.11 Prawidłowe dobranie częstotliwości odświeżania pozwoli ograniczyć zmęczenie oczu podczas pracy z komputerem.

Dlaczego liczba dostępnych opcji głębi kolorów zmniejsza się w miarę zwiększania rozdzielczości ekranu? W miarę zwiększania rozdzielczości z pewnością zauważysz, że liczba dostępnych opcji głębi kolorów zmniejsza się. Jest to zupełnie normalne zjawisko. Decydującym czynnikiem jest tutaj ilość dostępnej pamięci karty graficznej - w miarę zwiększania rozdzielczości zaczyna brakować pamięci do obsłużenia wszystkich trybów głębi kolorów. W takim przypadku Windows nie wyświetla tych opcji, dla których brakuje pamięci. Musisz zdecydować się na pewien kompromis - albo większa rozdzielczość ekranu przy mniejszej głębi kolorów, albo też mniejsza rozdzielczość, ale za to większa głębia kolorów. Bez paniki - to tylko test! Jeżeli ustawiłeś nowe parametry i po włączeniu testowana ekran zrobił się czarny, albo zaczął wściekle migać, to nie przejmuj się. Nie dotykaj klawiatury ani myszki przez 15 sekund. Po upływie tego czasu Windows 2000 przywróci poprzednie ustawienia i będziesz mógł ponownie je zmodyfikować.

Ustawienia daty i czasu

Na pewnym etapie procesu instalacji systemu masz możliwość ustawienia bieżącej daty, czasu oraz strefy czasowej, w jakiej się znajdujesz. Niestety dokładność zegara systemowego nie jest zbyt wielka. Aby skorygować ustawienia zegara, otwórz Panel sterowania (Control Panel) i dwukrotnie kliknij ikonę Data/Godzina (Date & Time). Na ekranie pojawi się okno przedstawione na rysunku 2.12 - możesz dokonać w nim niezbędnych modyfikacji. Jeżeli chcesz zmienić ustawienia strefy czasowej lub automatycznie uwzględniać zmiany czasu (czas letni i zimowy), musisz przejść na zakładkę Strefa czasowa (Time Zone).

Rysunek 2.12 Okno dialogowe Właściwości: Data/Godzina pozwala na modyfikację ustawień daty i czasu

Ustawienia regionalne

Domyślnie system Windows 2000 ustawia parametry regionalne odpowiednie dla obszaru Stanów Zjed­noczonych - data jest prezentowana w formacie mm/dd/yy, symbolem waluty jest $, separatorem dziesiętnym jest przecinek itd.

Aby zmodyfikować ustawienia regionalne, otwórz Panel sterowania (Control Panel), a następnie dwukrotnie kliknij ikonę Opcje regionalne (Regional Settings) (patrz rysunek 2.13). Z listy Twoje ustawienia regionalne (lokalizacja) (Your locale (location)) wybierz kraj, w którym mieszkasz, a następnie w miarę potrzeb zmodyfikuj pozostałe ustawienia.

Szybki dostęp do opcji regionalnych Jeżeli chcesz szybko wejść do okna ustawień regionalnych, możesz dwukrotnie kliknąć zegar, który jest wyświetlany po skrajnej prawej stronie paska zadań Windows 2000.

Pozostałe zakładki tego okna dialogowego pozwalają na bardziej szczegółowe zmodyfikowanie parametrów ustawień regionalnych:

• Zakładka Liczby (Numbers) - możesz zmodyfikować m.in. sposób wyświetlania liczb ujemnych oraz wybrać system miar (metryczny lub calowy).

• Zakładka Waluta (Currency) - w górnej części okna znajduje się sekcja Przykłady wyglądu (Appearance samples), w której możesz podejrzeć, jak będzie wyglądał efekt wprowadzanych modyfikacji (patrz rysunek 2.14). Na tej zakładce możesz m.in. zmienić liczbę wyświetlanych miejsc po przecinku, wybrać np. euro € jako domyślny symbol waluty.

Rysunek 2.13 Wybierając z listy dany kraj, zmieniasz jednocześnie wszystkie pozostałe ustawienia regionalne

• Zakładka Godzina (Time) - możesz zmodyfikować tutaj tryb pracy zegara (12 lub 24 godz.), format wyświetlania czasu itp.

Jak można uzyskać symbol waluty euro €? W każdej aplikacji, która obsługuje standard Unicode (włączając w to pakiet Office 2000 oraz program WordPad) możesz szybko wprowadzić symbol €, naciskając kombinację Ctrl+Alt+E.

Rysunek 2.14 Sekcja Przykłady wyglądu pozwala na kontrolę wprowadzanych modyfikacji przed ich zatwierdzeniem

• Zakładka Data (Date) pozwala na zmianę sposobu wyświetlania daty (patrz rysunek 2.15). Możesz znaleźć tutaj bardzo istotną opcję, która pozwoli uniknąć problemów z operacjami arytmetycznymi w datach, spowodowanych przez wyświetlanie roku w skróconej postaci (np. 00 zamiast 2000). Upewnij się, że w polu Format daty krótkiej (Short date format) część odpowiadająca za rok ma postać rrrr (yyyy). Spowoduje to, że Windows 2000 będzie wyświetlał rok w zapisie czterocyfrowym.

Rysunek 2.15 Aby upewnić się, że nie będziesz miał problemów z datą, ustaw format daty z czterocyfrowym wyświetlaniem roku

Eksplorator Windows używa tych samych ustawień Kiedy przeglądasz zawartość poszczególnych katalogów używając Eksploratora Windows, to data i czas utworzenia pliku jest wyświetlana w formacie zgodnym z parame­trami ustawionymi w oknie dialogowym Opcje regionalne.

• Zakładka Ustawienia regionalne (Input locales) pozwala na dodanie do systemu obsługi innych języków, zdefiniowanie układu klawiatury, a także sposobu przełączania pomiędzy poszczególnymi układami klawiatury (jest to bardzo przydatna opcja w przypadku, kiedy piszesz teksty w kilku językach i musisz stosować charakterystyczne dla nich znaki).

Zegar systemowy zwariował... i wyświetla bzdury Czy zdarzyła ci się sytuacja, w której zegar systemowy komputera zupełnie „zatracił poczucie czasu”? Jeżeli kiedykolwiek zauważysz, że bardzo się opóźnia, zmienia ustawienia na zupełnie abstrakcyjne (np. 01-01-1980), to zapewne wina leży w wyczerpaniu baterii podtrzymującej działanie zegara. Bateria ta zamontowana jest na płycie głównej komputera. Przed wymianą przeczytaj dokładnie instrukcję obsługi płyty głównej, zwra­cając szczególną uwagę na sposób testowania i wymiany baterii.

Konfiguracja multimediów

Jeżeli twój komputer jest wyposażony w urządzenia multimedialne (takie jak np. karta dźwiękowa), podczas instalacji Windows 2000 automatycznie zainstaluje odpowiednie sterowniki. Jeżeli wybierzesz domyślne ustawienia instalacji, do niektórych wydarzeń systemowych zostaną przypisane odpowiednie dźwięki. Windows „zagra” podczas zalogowania i wylogowania się użytkownika, kiedy otrzymasz e-mail, kiedy zostanie wyświetlony komunikat o błędzie, kiedy zakończysz ściąganie pliku z Internetu itp.

Patrz także

Więcej informacji na temat instalacji karty dźwiękowej znajdziesz w podrozdziale „Urządzenia multimedialne”, str. 191.

Takie rozwiązanie powoduje pewne urozmaicenie pracy z komputerem, jednak na dłuższą metę może być bardzo irytujące, a w niektórych okolicznościach po prostu niewskazane. Jeżeli pracujesz z kilkoma osobami w jednym pokoju, albo twój boks znajduje się na sali, w której pracuje 30 innych osób, wskazane będzie wy­ciszenie takich dźwięków.

Windows 2000 oferuje szeroką gamę dźwięków przypisanych do wydarzeń systemowych, ale oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, żeby zastąpić je innymi.

Jak zmodyfikować przypisanie dźwięków do wydarzeń systemowych?

1. Uruchom w Panelu sterowania (Control Panel) opcję Dźwięki i multimedia (Sounds and Multimedia).

13. Kliknij zakładkę Dźwięki (Sounds) i na liście Zdarzenia dźwiękowe (Sound Events) odszukaj to wy­darzenie, do którego chcesz przypisać dany dźwięk (patrz rysunek 2.16).

14. Z listy Nazwa (Name) wybierz plik dźwiękowy, który chcesz przypisać do danego wydarzenia. Jeżeli żądanego pliku nie ma na liście, to możesz zlokalizować go, posługując się przyciskiem Przeglądaj (Browse).

15. Jeżeli nie jesteś pewny, jak brzmi dany dźwięk, możesz go odtworzyć naciskając przycisk
    (Play). W trakcie odtwarzania przycisk ten zamienia się w przycisk Stop.

16. Powtórz operacje od punktu 2. do 4. w przypadku każdego wydarzenia, jeśli chcesz zmodyfikować przypisany do niego dźwięk.

17. Po zakończeniu modyfikacji wydarzeń zachowaj wprowadzone zmiany, naciskając przycisk Zapisz jako (Save As). Na ekranie pojawi się okno dialogowe Zapisywanie schematu jako - wpisz nazwę nowego schematu dźwięków i naciśnij przycisk OK. Nowy schemat dźwięków pojawi się w liście Schemat (Scheme), co w przyszłości umożliwi wybranie go za pomocą jednego kliknięcia myszką. Aby powrócić do domyślnych ustawień dźwię­ków, z listy Nazwa wybierz opcję Domyślne dla Windows (Windows Default) i naciśnij przycisk Zastosuj (Apply).

Rys. 2.17 przedstawia przykładowe okno regulacji głośności karty dźwiękowej zgodnej ze standardem Aureal Audio.

I wreszcie nastała błogosławiona cisza... Jeżeli ciągłe „brzęczenie” komputera przy okazji różnych wydarzeń systemowych zaczyna działać ci na nerwy, po prostu wyłącz odtwarzanie związanych z nimi dźwięków. W tym celu z listy Nazwa (Name), zawierającej nazwy schematów dźwiękowych wybierz opcję Brak dźwięków (No sounds), a następnie naciśnij przycisk Zastosuj (Apply).

Rysunek 2.16 Ikonka przedstawiająca głośnik, pojawiająca się po lewej stronie danego wydarzenia oznacza, że przypisany jest doń jakiś dźwięk

Rysunek 2.17 Okno regulacji głośności umożliwia ustawianie poziomu dźwięku poszczególnych źródeł. Zaznaczenie wyciszenia odpowiednich opcjach pozwala na niezależne wyłączanie źródeł dźwięku

Jeżeli chcesz zmodyfikować głośność odtwarzanych dźwięków lub też całkowicie je wyciszyć, możesz wybrać jedną z trzech dostępnych metod:

• W Panelu sterowania wybierz opcję Dźwięki i multimedia (Sounds and Multimedia), a następnie przejdź na zakładkę Dźwięki (Sounds). Na dole okna znajdziesz suwak Głośność dźwięku (Sound Volume). Przemieszczając go w lewo lub prawo, odpowiednio zmniejszasz bądź zwiększasz głośność (dotyczy to wszystkich odtwarzanych dźwięków).

• Windows 2000 domyślnie umieszcza w prawej skrajnej części paska zadań ikonkę regulacji głośności (mającą postać małego żółtego głośnika). Klikając tę ikonę lewym przyciskiem myszki, spowodujesz ukazanie się suwaka regulacji głośności. Przemieszczając suwak w górę lub dół, odpowiednio zwiększasz ją bądź zmniejszasz. Jeżeli chcesz wyłączyć odtwarzanie dźwięków, zaznacz opcję Wycisz (Mute).

• Dwukrotnie kliknij lewym przyciskiem myszki ikonę regulacji głośności. Na ekranie pojawi się okno dialogowe z szeregiem suwaków, za pomocą których możesz niezależnie regulować głośność oraz balans poszczególnych źródeł dźwięku.

Nie mogę w pasku zadań odnaleźć ikony regulacji siły głosu! Windows 2000 domyślnie instaluje tę ikonę w skrajnej prawej części paska zadań. Jeżeli jednak z dowolnych przyczyn ikona regulacji głośności nie jest widoczna, możesz ją szybko „przywołać do porządku”, wybierając opcję Dźwięki i multimedia z Panelu Sterowania i zaznaczając opcję Pokaż wskaźnik głośności na pasku zadań (Show volume control on the taskbar). Jeżeli ta opcja nie jest dostępna, powinieneś sprawdzić konfigurację karty dźwiękowej - prawdopodobnie będziesz musiał przeinstalować sterownik.

Konfiguracja opcji zarządzania energią

Windows 2000 oferuje szeroki zakres ustawień dotyczących zarządzania energią (aczkolwiek w głównej mierze zależą one od konfiguracji sprzętowej danego komputera). W zależności od twoich upodobań, Windows 2000 może czasowo wyłączać dyski twarde, monitor, przestawić komputer w tryb oszczędzania energii (standby), czy też nawet zapisać bieżącą zawartość pamięci na dysk twardy i wyłączyć komputer (tryb uśpienia - hibernation). Jeżeli tylko parametry sprzętu na to pozwolą, będziesz mógł tak skonfigurować komputer, że będzie np. cały czas przebywał w trybie oszczędzania energii (standby) i budził się do pełnej aktywności w przypadku nadejścia zgłoszenia z modemu lub sieci komputerowej.

Większość ludzi uważa, że opcje zarządzania energią powinny być wykorzystywane tylko i wyłącznie w przypadku laptopów i innych komputerów przenośnych. Jednak prawidłowo skonfigurowane mechanizmy zarządzania energią i w przypadku klasycznego peceta mogą przynieść znaczące korzyści w postaci niższego rachunku za energię elektryczną - i to bez obniżenia jakości i wydajności pracy.

Windows 2000 obsługuje dwie zupełnie różne technologie zarządzania energią. Starsza z nich jest nazywana Advanced Power Management (APM). Oferuje niezbyt szerokie możliwości oszczędzania energii. O wiele lepsze rezultaty można osiągnąć korzystając z drugiej, nowoczesnej technologii, zwanej Advanced Configuration and Power Interface (ACPI).

W jaki sposób możesz sprawdzić, czy twój komputer jest zgodny ze standardem ACPI? Wystarczy w Panelu sterowania (Control Panel) wybrać polecenie Narzę­dzia administracyjne (Administrative Tools) Zarządzanie komputerem (Computer Management), a następnie opcję Menedżer urządzeń (Device Manager). Na ekranie pojawi się okno konsoli zarządzania komputerem. Odszukaj w prawym panelu tego okna opcję Komputer (Computer) i kliknij mały znak (+), widoczny obok. Spowoduje to rozwinięcie całej sekcji. Jeżeli znajdziesz tam opcję Zaawansowany interfejs konfiguracji i zasilania (Advanced Configuration and Power Interface PC), oznacza to, że możesz skorzystać z możliwości tego standardu. Jeżeli jednak odnajdziesz tam opcję Standardowy komputer PC (Standard PC) lub Multiprocessor PC - będziesz mógł skorzystać jedynie z pod­stawowych opcji zarządzania energią.

Wyłączać, nie wyłączać - oto jest pytanie... W momencie pojawienia się na rynku pierwszego komputera PC narodziło się pytanie: czy po zakończeniu pracy należy wyłączyć komputer, czy nie. Z czasem pojawiały się na ten temat różne opinie ekspertów, mimo to nie udało się wysnuć jednoznacznych wniosków. Osobiście polecałbym następujące rozwiązanie: po zakończeniu pracy wy­łączamy monitor, a komputer pozostawiamy włączony. Dzięki temu możemy bardzo szybko powrócić do przerwanej pracy (wystarczy włączyć monitor - nie musimy czekać na uruchomienie systemu), dodatkowo nie narażamy podzespołów komputera na do­datkowe obciążenia (termiczno-elektryczne), które zawsze pojawiają się podczas włączania komputera. Jeżeli jednak planujesz wyjazd na dłuższy czas, z powinieneś wyłączyć i monitor, i komputer.

Dwukrotne kliknięcie ikony Opcje zasilania (Power Options), znajdującej się w Panelu sterowania, spowoduje wyświetlenie okna dialogowego Właściwości: Opcje zasilania (Power Options Properties) - patrz rysunek 2.18. Rysunek przedstawia opcje, jakie dostępne są w przypadku standardowego komputera PC. Jeżeli twój system jest zgodny ze standardem ACPI, odnajdziesz znacznie więcej możliwości.

Rysunek 2.18 Okno Właściwości: Opcje zasilania

Masz komputer niezgodny ze standardem ACPI? Spróbuj zastosować nowy BIOS! Nawet jeżeli producent komputera twierdzi, że jest on zgodny ze standardem ACPI, mogą wystąpić kłopoty w pracy z systemu Windows 2000. W praktyce oznacza to, że wersja BIOS-u nie potrafi „dogadać się” z mechanizmami ACPI w Windows 2000. Sytuację może poprawić instalacja nowej wersji BIOS-u. Sprawdź, może producent danej płyty głównej oferuje nową wersję BIOS-u. Spróbuj ją zainstalować (pamiętaj jednak o ścisłym przestrzeganiu instrukcji instalacji dostarczanej razem z BIOS-em), a następnie przeinstaluj system Windows 2000.

Patrz także

Więcej informacji na temat schematów zasilania znajdziesz w podrozdziale „Wydłużanie czasu korzys­tania z akumulatorów”, str. 210. O zaawansowanych mechanizmach zarządzania energią w „Jak jest zasilany mój komputer”, str. 210 O trybie hibernacji w podrozdziale „Hibernacja jako sposób oszczędzania energii”, str. 212

40 Część I ♦ Pierwsze kroki

Rozdział 2. ♦ Instalacja systemu Windows 2000 39

---