BK-CW-calosc-druk, Studia, biologia komórki


Biologia Komórki - ćwiczenia[?]

Spis treści:


Cykl komórkowy u eucaryota 2

Struktura jądra interfazowego 4

Cytoszkielet 8

Kariotyp 11

Mitoza eukariontów 12

Cytokineza 14

Mejoza 16


Cykl komórkowy - ściśle określona sekwencja etapów, przez które przechodzi komórka od chwili powstania do zakończenia podziału.

Cykl mitotyczny - zespół ściśle uporządkowanych i ukierunkowanych procesów molekularnych oraz kolejnych stadiów morfologicznych w komórce rodzicielskiej, które prowadzą do powstania 2 identycznych komórek potomnych.

Fazy cyklu:

G1 - wzrost komórki

- segregacja i dekondensacja chromosomów, degradacja wrzeciona. Odtworzenie otoczki jądrowej.

- synteza odpowiednich cyklin

- uzyskiwanie „licencji” chromatyny do replikacji (Origin of Replication - czynnik transkrypcyjny przyłączający się do odpowiedniego miejsca na DNA. Replication Licence Factor - dla uniknięcia poliploidyzacji wymusza pojedynczą replikację).

- kontrola uszkodzeń DNA (poziom białka p53 (strażnik genomu) rośnie w momencie detekcji uszkodzonego DNA, łączy się z nim w miejscach produkujących białko p21 będącym inhibitorem syntezy DNA → więzienie w fazie G1/G2.

- ostateczne przyzwolenie na replikację (hiperfosforylacja białka Rb odłącza go od białka E2F będącego istotnym czynnikiem rozluźniającym chromatynę (związany z acetylacją); w ten sposób chromatyna jest gotowa do replikacji).

- decyzja o przejściu do fazy G0, różnicowaniu (terminalnym, bądź tymczasowym), apoptozie.

G0 - komórki tymczasowo, bądź trwale są wyłączane z cyklu podziałowego (np. nasiona)

G1/S - faza “start”; warunkiem jest pomyślne ukończenie poprzedniej fazy.

[Cyklina B + kinaza p34cdc2 M-phase Promotion Factor]

S - replikacja DNA (najpierw euchromatyna, potem heterochromatyna)

G2 - synteza materiałów do wrzeciona podziałowego (α i β tubuliny, etc.)

- naprawa uszkodzeń DNA (p53)

- synteza MPF (cyklina D)

Kinazy i cykliny cyklu komórkowego:

fazę S i do zainicjowania replikacji)

Cyklina B2 zlokalizowana w Aparacie Golgiego - odgrywa rolę w segregacji organelli poprzez ich fosforylację.

Geny cyklin D (D1, D2, D3) i E są potencjalnymi onkogenami. Ich nieprawidłowa, lub nadmierna ekspresja często występuje w różnych rodzajach nowotworów u człowieka (np. D1 - 63% przypadków raka płaskonabłonkowego przełyku). Nadmierna ekspresja D i E prowadzi do ciągłej aktywacji CDK4 i CDK6 które fosforylują pRb - przekroczenie punktu R i progresja cyklu komórkowego. Zmutowane białko Rb zachowuje się jak ufosforylowane (niezdolne do wiązania czynników transkrypcyjnych).

Mechanizmy działania systemów naprawczych:

Działanie MPF - kompleks p34cdc2/cyklina z powodu fosforylacji Tyr15 i Thr14, a także Thr161 stanowi nieczynny MPF, zwany też pre-MPF. Po ukończeniu syntezy DNA następuje aktywacja fosfatazy cdc25, powodującej defosforylację zasad azotowych białka p34cdc2. Jednymi z substratów MPF są m.in. histon H1 (wymagany do kondensacji chromatyny), laminy (uczestniczące w destrukcji otoczki jądrowej we wczesnej profazie), nukleolina (białko C23 zaangażowane w remontowanie struktury jąderka), białka Microtubule Association Products Stimulator ( stymulowane przez MPF mają wpływ na na wzrost mikrotubul). Rozkład cykliny B na przełomie metafazy i anafazy powoduje inaktywację i odwrócenie wszystkich zmian.

Jedyną fazą, w której nie odbywają się procesy biosyntetyczne jest faza M.

Wydzielenie jądra to oddzielenie transkrypcji i translacji. U procaryota nie ma intronów - transkrypcja i translacja prawie równoległe. U eucaryota geny w postaci nieciągłej: pre-mRNA musi przejść proces dojrzewania (dotyczy ono wielu rodzajów RNA...)

Dojrzewanie:

Wielkość jądra zależy od aktywności komórkowej. Przy dużym metabolizmie stosunek rozmiaru jądro/reszta komórki jest duży.

Jądro:

  1. Otoczka

  2. Matriks (nuklepolazma)

  3. Chromatyna

  4. Jąderko

1. Otoczka - Nuclear Envelope

Zanika podczas fazy M; nie jest strukturą trwałą. Składa się z 2 błon rozdzielonych przestrzenią perynuklearną:

Ogólny skład chemiczny błon otoczki jądrowej cechuje wysoka % zawartość białek (do 70% masy) oraz znaczący udział fosfolipidów odróżniający je od innych błon w komórce. Zidentyfikowano 4 główne klasy białek:

    1. Transbłonowa glikoproteina - gp210; zespala wewnętrzną i zewnętrzna błonę otoczki jądrowej; niezbędna dla uformowania kompleksów porowych i ich stabilizacji.

    2. Peryferyjne glikoproteiny kompleksu porowego; uczestniczą w wymianie jądrowo-cytoplazmatycznej.

    3. Laminy - główne składniki blaszki, należące do rodziny filamentów pośrednich; odgrywają kluczową rolę w utrzymaniu strukturalnej integralności błony.

    4. Integralne białka błonowe - specyficzne dla wewnętrznej błony otoczki jądrowej, ściśle zasocjowane z blaszką, receptory dla niektórych lamin.

Morfologia Nuclear Pore Complex:

  1. Kompleks szprych wraz z centralnym kompleksem kanałowym

  2. Pierścień cytoplazmatyczny

  3. Pierścień nukleoplazmatyczny

  1. Podstawowy szkielet jądrowego kompleksu porowego; składa się z 8 szprych obejmujących centralny kompleks kanałowy. Jest ulokowany między pierścieniem cytoplazmatycznym i nukleoplazmatycznym.

  2. Od strony cytoplazmy zwieńczony 8 krótkimi filamentami będących miejscem dokowania dla białek importowanych do jądra komórkowego. Dzięki zdolności do aktywnego, bądź biernego skracania mogą dostarczać dokowany materiał do centralnego kompleksu kanałowego.

  3. Ulokowany na obrzeżu kompleksu porowego od strony nukleoplazmy. Jest połączony z „koszykiem jądrowym” zbudowanym z 8 filamentów. Rozgałęzienia każdego filamentu tworzą pierścień koszyka (odgrywa on rolę w transporcie jądrowo-cytoplazmatycznym)

Transport aktywny:

  1. Białko zawierające Nulcear Localisation Signal łączy się z importyną α, potem z β i tworzy z nimi kompleks, który przez importynę β jest przyłączany do filamentów cytoplazmatycznych NPC.

  2. W etapie translokacji tego kompleksu uczestniczy RanGDP. Wymiana RanGDP, na GTP warunkuje wiązanie RanGTP z importyną β i dysocjację transportowanej cząstki.

  3. Importyna β wraz z RanGTP wraca do cytoplazmy (może też wracać niezależnie). Importyna α wymaga czynnika eksportu Cellular Apoptosis Susceptibility protein oraz RanGTP.

  4. RanGTP jest przekształcane w nieaktywną formę RanGDP i oddysocjowuje obie importyny.

Eksport cząsteczek z jądra jest oparty na podobnym mechanizmie; tam jednak zamiast NLS występuje sekwencja Nulear Export Sequence.

2. Matriks

Pojedyncza lamina składa się z 3 domen - rdzeń o strukturze helikalnej

- sekwencja sygnałowa NLS

- miejsce wiązania dla białek LAP

Laminy tworzą filamenty pośrednie; wyścielają błonę i tworzą składniki cytoszkieletu.

Białka budujące matriks: Laminy (A - w jądrach komórek zróżnicowanych, B - we wszystkich komórkach, C).

W DNA sekwencje MatrixAssociatedRegion lub Scaffoold Attached Region - sekwencje łączące chromatynę z matriks jądrowym umożliwiające zajęcie despiralizującym chromosomom określonych domen i wyodrębnienie domen odpowiedzialnych za transkrypcję i translację. Niektóre sekwencje MAR mają znaczenie strukturalne i funkcjonalne (ich cechą charakterystyczną 70% sekwencji A + T). W sekwencjach MAR znajdują się rejony inicjujące replikację.

3. Chromatyna

- B (w eu i heterochromatynie)

- N (wewnątrz nukleosomów; odkształcanie i skracanie DNA ze względu na duże powinowactwo do białek histonowych)

Częstość występowania sekwencji w 2n genomie:

Stopnie upakowania materiału genetycznego:

    1. Podwójna helisa DNA (10 nukleotydów na skręt)

    2. Włókno nukleosomowe (6 nukleosomów na skręt)

    3. Włókno solenoidowe (50 skrętów na pętlę - każda pętla to jednostka replikacyjna)

    4. Chromatyna interfazowa

    5. Chromosom metafazowy

Histony - małe, wybitnie zasadowe białka (najbardziej ze wszystkich poznanych). Ich ładunek wypadkowy + przyciąga DNA -.

H1, H2A, H2B - Arginina

H3, H4 - Arginina + Lizyna

Postranslacyjne modyfikacje histonu:

4. Jąderko

Duży stopień kondensacji białek; 3 obszary:

  1. Składnik fibrylarny gęsty

  2. Składnik granularny (na peryferycznej części) - podjednostki do wyeksportowania

  3. Odcinki RNA kodujące rybosomowe RNA

Wakuole jąderkowe - miejsca o większej od otoczenia przejrzystości, związane z wyeksportowaniem pre-rRNA.

W jąderku zachodzi synteza pre-rRNA (fabryka rybosomów); geny dla rRNA występują w formie tandemowej:

- odcinki 18S (mała podjednostka rybosomowa)

- odcinki 28S i 5,8S (duża podjednostka rybosomowa), 5S RNA transkrybowane w matriks.

Jąderko pełni także funkcję więzienia dla białek mających pozostać nieaktywnymi - MDM2. inhibitor p53, w interfazie jest upakowany w jąderku.

Miejsce działania polimeraz:

Polimeraza I - jąderko (18S, 5,8S, 28S)

Polimeraza II - chromatyna (geny kodujące białka snRNA)

Polimeraza III - chromatyna (geny dla tRNA, 5S RNA, geny małych strukturalnych RNA)

Białka jąderkowe:

Typy morfologiczne jądra:

- euchromatyna przy telomerach

Heterochromatyna fakultatywna - dotyczy chromosomów płciowych. Np. fenotyp żeński XX u świerszczy; dla wyrównania poziomu ekspresji genów pomiędzy chromosomami, jeden z nich ulega kondensacji. O kondensacji decyduje stopień zmetylowania związany z transkrypcją genu X Inactive Specific Transcript.

Mikrotubule (25nm)

Polaryzacja mikrotubul związana jest z hydrolizą GTP i przyłączaniem α i β tubuliny. Koniec + ma większe powinowactwo do GTP, niż koniec -, dlatego polaryzacja MT jest wyraźnie uprzywilejowana na końcu +.

MT zakotwiczone są w Microtubule Organisation Center - głównym jego składnikiem jest γ tubulina; występuje w kinetochorach, ciałkach podstawowych rzęsek i wici.

Centrosom zwierzęcy - 2 centriole ustawione pod kątem 90o

Komórka zwierzęca

Komórka roślinna

Interfaza

1 MTOC

Sieć kortykalna (MTOC b. liczne - przy jądrze, plastydach, błonie...)

Preprofaza

-

Pierścień PPB

Podział

Budują wrzeciono

Budują wrzeciono

Cytokineza

-

Fragmoplast

Białka Microtubule Associated Proteins:

W komórce roślinnej:

Związki zaburzające organizacje MT:

Mikrofilamenty (filamenty Aktynowe 5-8 nm)

Filamenty aktynowe, zbudowane z monomerów aktyny G, stanowią do 20% wszystkich białek w komórce eukariotycznej. Są zlokalizowane jedynie pod błoną plazmatyczną i stanowią część korową cytoplazmy określając jej kształt i mechaniczne właściwości.

Polimeryzacja aktyny wymaga:

Koniec + (lotkowy) filamentu polimeryzuje 10 razy szybciej niż koniec - (grotowy)

Filamenty aktynowe tworzą różne formy organizacji:

Actin Binding Proteins - białka wiążące aktynę:

Związki zaburzające polimeryzację filamentów aktynowych:

Cytochalazyny - wydzielane przez śluzowce wiążą się z końcem + filamentu aktynowego, nowe monomery nie mogą być dołączane - w efekcie depolimeryzacja.

Falloidyna - wydzielana przez muchomor sromotnikowy. Stabilizuje filamenty aktynowe hamując depolimeryzację. Zjedzenie surowego mięsa neutralizuje.

Aktyna jest zaangażowana w fagocytozę.

Filamenty pośrednie (10nm)

Struktura filamentów pośrednich:

Monomery →α-helikalnie zwinięte dimery tetramer (2 dimery zwinięte antyrównolegle)→protofilament (7 lub 8 splecionych kompleksów tetramerycznych).

Wytrzymałość na rozciąganie zależy w dużej mierze od naprzemiennego ułożenia dimerów każdego tetrameru.

Białka filamentów pośrednich:

  1. Połączeń komórkowych nazywanych desmosomami, kotwiczących przylegające komórki.

  2. Hemidesmosomów, które wiążą komórki do blaszki podstawnej.

Typ III - zawierające wimentynę, desminę, białko tk. glejowej, peryferynę.

Typ IV - w neurofilamentach

Typ V - filamenty jądrowe/laminy

Typ VI filamenty nestyny (w rozwijajacych sieneuronach)

Kariotyp - zespół chromosomów danego osobnika lub gatunku.

Do analizy kariotypu wykorzystuje się komórki w stadium metafazy:

Cechy chromosomów:

- wielkość chromosomów (l. chromosomów (Ascaris megalocepa - 2), masa)

- Kształt; położenie przewężenia pierwotnego i wtórnego

Przewężenie wtórne mają chromosomy satelitarne (tam zlokalizowane są geny kodujące RNA).

Idiogram - graficzne przedstawienie kariotypu

Metoda prążkowania (wykorzystano obecność eu i heterochromatyny)

Białka niehistonowe mają inny stopień powiązania z chromatyna, po to zabiegi przed barwieniem.

Klasyfikacje kariotypu człowieka:

Dysfunkcje chromosomalne:

Zmiany w lkiczbie chromosomów:

- Euploidia - zwielokrotniony haploidalny zespół chromosomów: 2n, 3n, 4n, etc.

- Aneuploidia - niepełny zespół chromosomów

Zespół Downa - trisomia chromosomu 21 (najmniejszy chromosom). Może być ttakże wywołany delecją - skróceniem i przemieszczeniem fragmentu chromosomu. Za zespół Downa odpowiedzialny jest odcinek Guard - gen kodujący syntezę puryn, SOD.

Zespół Turnera - monosomia chromosomu 23. U kobiet z zespołem Turnera nie ma ciałka Baara - nie ma heterochromatyny fakultatywnej.

Proces synchroniczny we wszystkich chromosomach. Ruchy generowane przez MT; w mniejszym stopniu przez mikrofilamenty.

Profaza - separacja centrosomów (zwierzęta); ustalanie się 2-biegunowości (rośliny)

MPF - aktywacja przez defosforylację kinazy B (p34) (przy Ter 15 i Tyr 14). Przez fosfatazę cdc25

Telofaza/G1 - fosforylacja histonu H1 (kondensacja chromatyny).

Prometafaza - Po rozpadzie otoczki jądrowej; przyłączenie MT do kinetochorów, kongresja chromosomów do płytki metafazalnej. Silne naprężenia między włóknami.

Metafaza - równowaga polimeryzacji i depolimeryzacji utrzymuje chromosomy w płaszczyźnie równikowej.

Anafaza - depolimeryzacja przy + przez kinezynę katastroficzną Cenp-E

Powstanie dwubiegunowości:

S/G2 - podział centrosomu

M - utworzenie kompletnego wrzeciona pierwotnego; nie opłaszczającego i nie wnikającego do jądra.

MT biegunowe łączą białka z rodziny kinezyn - w momencie, gdy MPF jest aktywne, stabilizują MT biegunowe.

Przewężenie pierwotne - DNA heterochromatynowe ≈200nm (chromosom 700-800nm). Różni się składem nici nukleosomowych - zmodyfikowany histon H3 (znaczenie dla asocjacji białek kinetochoru)

Kohezyny - syntetyzowane w trakcie fazy S. Łączą 2 chromatydy ze sobą (po całej linii). W profazie hydroliza kohezyny - zostaje tylko w okolicy przewężenia pierwotnego i przy centromerze.

Dojrzały centromer - kohezyny, kinetochor + DNA heterochromatynowe.

0x08 graphic

Kohezyny - spajają 2 chromatydy po ukończeniu replikacji.

Sister Chromatin Cohesion - Scc1, Scc3.

Sekuryna - inhibitor separaz Pds1 i Pds5

Separaza - hydrolaza kohezyny

Dyneina - aktywan w stanie aktywnego MPF:

MAD2 - wiąże w jeden nieaktywny kompleks cdc20/APC (APC ufosforylowany uruchamia proces ubikwitynacji proteosomalnej: sekuryny, kohezyny i cykliny β)

Kinetochor bez mikrotubul asocjuje MAD2 - ono tworzy kompleks cdc20 i APC unieczynniając je. Stan ten trwa aż do metafazy.. Gdy MT przyłączą się do kinetochoru MAD2 oddysocjowuje.

Polokinaza fosforyluje kohezynę odczepiając ją. W 1-szym podziale R! kohezyna zostaje, dopiero w 2-gim zanika.

Kategorie białek kinetochorowych:

0x08 graphic

Cytokineza u zwierząt

Prometafaza/metafaza - decyzja o ułożeniu wrzeciona kariokinetycznego (bierze w tym udział dyneina i F-aktyna wraz z MT)

Punkt krytyczny istnienia wrzeciona - zła lokalizacja - STOP

Organizacja pierścienia:

Pierścień kurczliwy, aktynomiozynowy (mechanizm ślizgu F-aktyna + miozyna II). Cześć włókien aktynomiozynowych jest transportowana do obszaru równikowego ze strefy kortykalnej. Tam też, pod koniec anafazy, zachodzi polimeryzacja włókien F-aktynowych.

Pierścień aktynowy musi być przytwierdzony do błony: talina, anilina (istnieją tu liczne aberacje)

Czas i miejsce położenia pierścienia:

Sygnał pochodzi ze struktur wrzeciona anafazowego (MT lub same chromosomy). Mechanizm jednak nie jest jednakowy we wszystkich komórkach.

Mid Body- Antyrównoległe zachodzenie włókien biegunowych. Najważniejsze białka w tej strefie należą do rodziny kinezyn mitotycznych tworząc kompleks z polokinazą. Delecja upośledza cytokinezę.

W trkacie cytokinezy komórki dodatkowo obracają się wokół własnych osi (jak baloniki...)

Cytokineza u roślin

Kariokinezy bez cytokinez - komórki wydzielnicze, bielmo jądrowe

Cytokineza polega na wytworzeniu pomiędzy 2 sąsiednimi jądrami ściany; nic się nie wpukla.

Pasmo preprofazowe - charakterystyczne dla końcowych etapów fazy S i całej G2. Jego powstanie związane jest z aktywnością MPF. Składa się z MT i mikrofilamentów aktynowych. Wyznacza strukturę podziałów; zlokalizowane pod plazmolemmą w okolicy jądra (ścisła korelacja przestrzenna i czynnościowa). MT od powierzchni otoczki polimeryzują do pasma preprofazowego. W preprofazie pasmo zaczyna zanikać, w metafazie znika całkowicie - depolimeryzacja MT oraz degradacja mikrofilamentów aktynowych. Obszar pod plazmolemmą pozbawiony aktyny stanowi wyznakowany obszar dla fragmoplastu/przegrody pierwotnej.

Fragmoplast - wrzeciono cytokinetyczne. Powstaje pod koniec anafazy między grupami siostrzanych chromosomów; budują je resztki wrzeciona kariokinetycznego.

Białka kinazynopodobne

Rodzja białka

Funkcja

Lokalizacja

BIM C (+)

Białka motoryczne

Wzdłuż MT; duże ilości w płaszczyźnie podziałowej

Ncd kar3 (-)

ATPAKRP (+)

Na końcu +

Pod plazmolemmą gromadzone są pęcherzyki sekrecyjne wydzielane z Ap. Golgiego (polisacharydy i glikoproteiny). Ich sekrecja zachodzi wzdłuż MT.

Kofeina - inhibitor cytokinezy. Nie hamuje etapu łączenia się pęcherzyków. Najprawdopodobniej działa przez zmianę koncentracji Ca2+ (bez nich nie ma cytokinezy). Likwiduje gradient poprzez otwarcie kanałów w błonach i wypływ Ca2+. Deficyt tych jonów hamuje syntezę kallozy, co z kolei destabilizuje przegrodę pierwotną.

Pomiędzy podziałami mejotycznymi zachodzi interkineza - blokowanie replikacji.

Mejoza postzygotyczna - cykl haploidalny; zygota → 4 spory w komórce wegetatyenej.

Mejoza prezygotyczna - w komórkach gonad; komórka macierzysta → gamety

Inicjacja cyklu R!

Premejotyczna faza S

Po zakończeniu fazy S→ G2/M→ Mejoza

Za kondensację chromatyny i połączenie chromatyd odpowiada kompleks kondensyn i kohezyn:

Profaza I mejotyczna

Leptoten - rozpoczyna się kondensacja chromatyny, rekombinacja, łączenie chromatyd w kompleks synaptonemalny. W jądrze chromosomy zmieniają swoje położenie → podczepiają się telomerami pod otoczkę jądrową, zbliżają się do siebie nawzajem → chromosomy homologiczne mają ułatwiony kontakt; powstaje kompleks synaptonemalny.

Rozpoczyna się proces rekombinacji - występują 2-niciowe pęknięcia w chromatydach (działanie białka Spo11), co stanowi sygnał do rozpoczęcia rekombinacji. Rozpoczyna się przyłączenie do chromosomów białek warunkujących kompleks synaptonemalny.

Zygoten - parowanie chromosomów homologicznych w biwalenty (białka SCP pełnią rolę szyn przytwierdzających 2 chromosomy). Podjednostki budujące kompleks synaptonemalny:

Element lateralny

Element centralny

RED1, Aop 1

Zip 1 (drożdże)

Białka filamentowe mające powinowactwo do DNA

SCP2, SCP3

SCP1 (ssaki)

Do pęknięć przyłączają się endonukleazy (białka „ściągające izolację” z chromosomów).

Następuje przestrzenna zmiana ułożenia DNA oraz postreplikacyjna naprawa DNA. W węzłach rekombinacyjnych oraz wczesnych węzłach rekombinacyjnych zlokalizowane białka regulujące procesy zygotenu.

Pachyten - endonukleaza rozcina fragmenty chromatyd homologicznych; crossing-over.

W późnych węzłach rekombinacyjnych znajdują się enzymy odpowiedzialne za cięcie w regionie Holiday Junction (ich liczba ściśle skorelowana z miejscem, w którym nastąpił crossing-over).

Endonukleaza DNA - pęknięcia 2-niciowe

Helikazy - rozwinięcie nici

Białka SSBP - stabilizacja rozwiniętego 1-niciowego RNA

Topoizomeraza I DNA - zwijają/rozwijają DNA

Topoizomeraza II DNA - porządkowanie struktury DNA

Egzonukleaza

Polimeraza DNA

Enzymy rekombinacyjne

Enzym RuVC - rozcięcie Holiday'a

Do zadziałania punktu kontrolnego w pachytenie konieczne jest zajście 2-niciowych pęknięć.

Fosforylacja białek kompleksu synaptonemalnego gwarantuje ciągłość pachytenu; ich defosforylacja wyjście z tej fazy.

DCD1, RED3 - białka wykrywające uszkodzenia DNA. Przenoszą uszkodzenia na konkretną kinazę - fosforylacja kompleksu synaptonemalnego.

Diploten - rozkłada się kompleks synaptonemalny

Chromosomy homologiczne utrzymują chizamy + kohezyny

Widoczna postępująca kondensacja.

Podczas oogenezy - chromosomy szczoteczkowe - silnie zdespiralizowane; utworzone przez 2 homologiczne chromatydy. Każda z nich odpowiada jednej b. długiej cząsteczce DNA. Ciągła długa chromatyda jest pofałdowana i tworzy pętle rozsunięte na boki porozdzielane silnie skręconymi gęstymi odcinkami - chromomerami. Na pętlach zachodzi aktywna transkrypcja RNA (mRNA, 5 S RNA, snRNA); chromomery są pod tym względem nieaktywne. W czasie transkrypcji RNA wiąże się w kompleksy rybonukleinowo-proteinowe, które odsuwają się od pętli i przemieszczają z jądra do cytoplazmy. W pętlach znajdują się liniowo ułożone sekwencje DNA porozdzielane niekodującymi odcinkami DNA - przerywnikami.

Diakineza - Pod koniec zanika otoczka jądrowa

Maksimum kondensacji chromatyny

Pod koniec kongresja do płytki metafazalnej

W mejozie także istnieje punkt kontrolny wrzeciona.

Kohezyna mejotyczna - połączenie siostrzanych chromatyd aż do przejścia Metafaza/Anafaza. W metafazie proteoliza kohezyny między ramionami - chromatydy połączone tylko w centromerach.

- w mejozie z crossing-over dzięki chaiazmom + kohezyna

- w mejozie achiazmatycznej dzięki nie rozpadnięciu się kompleksu synaptonemalnego.

Aurora B razem z kohezyną usytuawia się w chromosomach między centromerem, a chiazmą, nie przy samym centromerze.

Fosforylacja kohezyny Aurorę B może ją uwrażliwiać na działanie separazy MPF

Podczas mejozy pewna pula cykliny B jest aktywna.

Funkcja

Składniki

Lokalizacja w kinetochorze

Strukturalna

Cenp-A

Cenp-C

Odnalezione na zewnątrz DNS; syntetyzowane w fazie S

Domena wewnętrzna

Motoryczna

Dyneina - dynaktyna

Cenp-E (kinezyna katastroficzna +)

Domena zewnętrzna i część fibrylarna.

Punkt kontrolny wrzeciona

MAD2 - Mitotic Arrest Deficient

Bub1- Kinezyna fosforylująca MAD2

Domena środkowa (obecne tylko przed połączeniem Z MT)

Nukleacja mikrotubul MTOC

γ - tubulina (tylko u roślin)



1



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
jądro interfazowe, STUDIA, biologia komórki
Biologia Komórki. zaganienia wykładowe, biologia, Biologia I rok, od adama, studia, biologia komórki
Biologia Komorki. zaganienia wykladowe, biologia, Biologia I rok, od adama, studia, biologia komórki
cytoszkielet, STUDIA, biologia komórki
pytania z biologii komórki, biologia, Biologia I rok, od adama, studia, biologia komórki
Jądro, STUDIA, biologia komórki
komórki macierzyste, STUDIA, biologia komórki
OBOWIAZUJACY ZAKRES WIADOMOSCI, biologia, Biologia I rok, od adama, studia, biologia komórki, bologi
kariotyp, STUDIA, biologia komórki
mat zapasowe, STUDIA, biologia komórki
ĆW 1, weterynaria 1 rok LBN, Biologia komórki
Cykl komórkowy, STUDIA, biologia komórki
jądro interfazowe, STUDIA, biologia komórki
Biologia Komórki B, Studia
mikr elektronowy, Studia - biologia spec.biochemia UMCS, Biologia komórki i molekularna, Technika hi

więcej podobnych podstron