FOBIE - LĘKI i STRACHY
OBJAWY I WYSTĘPOWANIE FOBII
Fobia, panika jest nieuzasadnionym, irracjonalnym lękiem, niewspółmiernym do przyczyny, powiązanym z konkretnym niebezpieczeństwem. Fobie, (ICD-10) F40, zaburzenia lękowe w postaci fobii - uporczywy lęk przed różnymi określonymi sytuacjami, zjawiskami lub przedmiotami, związany z unikaniem sytuacji wywołujących go i utrudnieniem funkcjonowania społecznego. Fobie wywołane są przez pewne sytuacje lub obiekty, zewnętrzne wobec osoby przeżywającej lęk, które obiektywnie nie są niebezpieczne. Na fobie cierpi, a raczej przyznaje się że cierpi około 10% ludzkości. Podobnie jak w przypadku innych nerwic, fobia zazwyczaj wiąże się z objawami psychosomatycznymi, na przykład z przyspieszeniem bicia serca lub suchością w ustach oraz poczuciem znacznej utraty kontroli nad swoim zachowaniem lub subiektywne poczucie choroby psychicznej. Zdarza się, że lęk fobiczny współistnieje z epizodami depresji. Fobie są całkowicie wyleczalne w psychoterapii. Psychosynteza jak i psychoanaliza przyjmuje, że fobie pochodzą z doświadczeń dzieciństwa, a nawet z pamięci prenatalnej z okresu bycia w łonie matki. W naukach terapeutów medycyny alternatywnej, głównie orientalnej mówi się o pochodzeniu fobii jako o skutkach przykrych doświadczeń z poprzednich wcieleń. Osoba od dzieciństwa doznająca panicznego lęku przykładowo przed ogniem potrafi go przezwyciężyć wyzwalając i oczyszczając pamięć swojej śmierci w ogniu w poprzednim wcieleniu, czasem śmierci bliskich w pożarach lub na stosach inkwizycji. Przyznać jednak trzeba, że terapia nawet przy takich założeniach jest bardzo skuteczna i często pozwala wyleczyć z najtrudniejszych przypadków uchodzących za nieuleczalne.
Poniżej przedstawione są niektóre rodzaje fobii oraz obawy która je charakteryzuje, ale nie jest to lista wszystkich znanych fobii. Warto zwrócić uwagę na herezjofobię, teofobię, hagiofobię czy neofobię, aby zrozumieć czym są w istocie działacze ośrodków antysektwych chorzy na sektofobię - współczesną postać dobrze już znanych przypadłości psychicznych. Także wśród ateistów i antyteistów, ateuszy należy szukać nie tyle racjonalizmu w zwalczaniu zjawisk religijnych ale lękowych, fobicznych w swej naturze uprzedzeń, lęku wyrażanego nawet agresją wobec osób oddanych sprawom wiary i religii. Teofobia to lęk przed Bogiem i wszystkim co z boskością jest związane. Teofobia dobrze łączy się z neofobią, lękiem przed tym co nowe i obce atakując wtedy religie i kulty nowe, takie których w danej okolicy dotąd jeszcze nie było i wszystkich, którzy się nimi interesują. Jeszcze gorzej jak neofob jest technolofobem i panicznie nie znosi wszelkich nowych technicznych wynalazków. Jeśli takie osoby pracują w urzędzie patentowym, to wtedy Polska nigdy nie będzie drugą Japonią. Taka silna fobia w połączeniu z zajmowanym stanowiskiem może powstrzymać postęp nauki i techniki na wiele lat.
Pewną ciekawostką jest tutaj fakt, że średnio w społeczeństwach ludzkich ateistów (teofobów?) jest tyle samo co ogółem ludzi z rozmaitymi fobiami w natężeniu klinicznym. Średnio to około 10 % populacji, a bardziej szczegółowo w obu wypadkach od 8-12 % zależnie od kraju i metodologii badania. Ogólnie fobiczna psychika może być generatorem skrajnych postaw i uprzedzeń, a przecież od dawna wiadomo, że pacjenci są z reguły multifobiczni, to znaczy cierpią na więcej niż jedną fobię, z których tylko główne nurty obaw dają się wyróżnić. Przykładowo, wśród osób stanowiących działaczy antykultowych można zauważyć (USA, Kanada, Australia) bardzo dużo uprzedzeń fobicznych do małych zwierząt (pająki, myszki etc), a także psów i kotów oraz wody. Hydrofobia powoduje jak wiadomo nie tylko intelektualny ale i realnie fizyczny smród w otoczeniu, będąc uciążliwą w każdym połączeniu z innymi fobiami. Nowe badania pokazują, że wiele fobii jest dodatkowo wzmocnionych alergią na niektóre substancje, wydzielane przykładowo przez sierść zwierząt takich jak koty czy psy, jednak w psychoterapii tych samych alergii często mówi się o psychogennym podłożu tych samych alergii, czyli o fobiach powodujących uczulenie. I błędne koło się zamyka trzymając pacjenta mocno w swym uścisku, póki nie podejmie MULTITERAPII...
FOBIE - LISTA FOBII
achluofobia (nyktofobia) - panika, lęk i obawa przed ciemnością i mrokiem; sypianie przy zapalonym świetle;
aerofobia - panika, lęk i obawa przed powietrzem, przeciągiem, wiatrem oraz przed ruchem w powietrzu; lataniem, samolotem czy balonem, podróż kolejką napowietrzną; osoby zachowujące się panicznie lub nawet agresywnie wobec przeciągów cierpią na fobię.
agorafobia - panika, lęk i obawa przed otwartą przestrzenią; lęk przestrzeni
agrizoofobia - panika, lęk i obawa przed dzikimi zwierzętami
aidsofobia - panika, lęk i obawa przed zakażeniem wirusem HIV i śmiercią na AIDS
ailurofobia (felinofobia) - panika, lęk i obawa, wstręt czy obrzydzenie przed kotami
aichmofobia - panika, lęk i obawa przed ostrymi przedmiotami
ajchmofobia - panika, lęk i obawa przed narzędziami medycznymi, strzykawkami, skalpelami i innymi ostrzami
akrofobia - panika, lęk i obawa przed miejscami wysoko położonymi; lęk wysokości
algofobia - panika, lęk i obawa przed bólem
amaksofobia - panika, lęk i obawa przed prowadzeniem samochodu
amathofobia - panika, lęk i obawa przed kurzem
androfobia - panika, lęk i obawa przed mężczyznami, wstręt do mężczyzn, dawniej choroba lesbijska
anglofobia - panika, lęk i obawa przed niechęć do wszystkiego, co angielskie
antofobia - panika, lęk i obawa przed kwiatami
antropofobia - panika, lęk i obawa przed ludźmi; lękowe wyobcowanie i izolacjonizm; dawniej: lęk pustelniczy;
arachibutyrofobia - panika, lęk i obawa przed zarazkami
arachnofobia - panika, lęk i obawa przed pająkami
arsonfobia - panika, lęk i obawa przed ogniem
awiofobia - panika, lęk i obawa przed lataniem samolotem
awizofobia - panika, lęk i obawa przed ptakami
bakteriofobia - panika, lęk i obawa przed bakteriami
basifobia - panika, lęk i obawa przed chodzeniem
batofobia - panika, lęk i obawa przed miejscami głębokimi, przed głębinami
blanchofobia - panika, lęk i obawa przed śniegiem; czasem połączona z depresją przed zimą
brontofobia - panika, lęk i obawa przed burzą, piorunami etc.
demonofobia - panika, lęk i obawa przed demonami, diabłami, czartami i złymi istotami UFO etc.; często przyczyna ataków na osoby kojarzone z demonami jak sataniści, voodoon, egzorcyści, okultyści etc.;
dogofobia (kynofobia)- panika, lęk i obawa, wstręt czy obrzydzenie na widok psów czy kontakt z psem
dromofobia - panika, lęk i obawa przed podróżowaniem
dysmorfofobia (DMF) - panika, lęki obawa przed deformacją, zaburzenie spostrzegania własnego ciała, objaw w anoreksji i treść urojeń hipochondrycznych w schizofrenii
entomofobia - panika, lęk i obawa przed owadami
equinofobia - panika, lęk i obawa przed końmi
erytrofobia - panika, lęk i obawa przed czerwienieniem się
erytrofobia (hemofobia) - lęk przed widokiem krwi (występuje bradykardia i omdlenia)
fobofobia - panika, lęk i obawa przed lękiem
frankofobia - panika, lęk i obawa , niechęć do wszystkiego, co francuskie; gallofobia
gallofobia - niechęć do wszystkiego, co francuskie; frankofobia
gamofobia - panika, lęk i obawa przed małżeństwem, przed wstąpieniem w związek małżeński
gefynofobia - panika, lęk i obawa przed przekraczaniem mostów
gefyrofobia (gefiro-; getyrofobia) - panika, lęk i obawa przed mostami, kładkami etc.
germanofobia - niechęć do wszystkiego, co niemieckie
glassofobia - panika, lęk i obawa przed wystąpieniami publicznymi; popularna trema;
gynefobia - panika, lęk i obawy przed kobietami; dawniej: choroba homoseksualna;
hagiofobia (gurufobia) - panika, lęk i obawa przed świętością i świętymi; przyczyna ataków na ludzi religijnych, ascetów i guru;
heliofobia - unikanie dużego nasłonecznienia (przez rośliny lub zwierzęta), panika, lęk i obawa przed słońcem
hematofobia, hemofobia - panika, lęk i obawa przed krwią, przed widokiem krwi;
herezjofobia - panika, lęk i obawa przed herezją i heretykami, przed popadnięciem w herezje;
higrofobia - panika, lęk i obawa przed płynami, unikanie picia płynów
hipsofobia - panika lęk i obawa głębokości, lęk przed głębiną
homofobia - panika, lęk i obawa, awersja czy wstręt przed osobami homoseksualnymi; lęk przed zetknięciem z osobami o orientacji homoseksualnej, lęk byciem homoseksualistą;
hydrofobia - panika, lęk i obawa przed wodą, unikanie picia wody, mycia, wchodzenia do wody, skrajnie unika wszelkiego kontaktu z wodą, zabrania rodzinie kąpieli etc.
kaligynefobia - panika, lęk i obawa przed pięknymi kobietami; czasem agresja wyładowywana na pięknych kobietach;
kancerofobia - panika, lęk i obawa przed rakiem - nowotworem złośliwym; karcinofobia
karcinofobia - panika, lęk i obawa przed rakiem - nowotworem złośliwym; kancerofobia
keraunofobia - panika, lęk i obawa przed piorunami, burzą
klaustrofobia - panika, lęk i obawa przed ciasnym lub zamkniętym pomieszczeniem; lęk przed przebywaniem w zamkniętych pomieszczeniach; psychoza więzienna
kleptofobia - panika, lęk i obawa przed kradzieżą
ksenofobia - panika, lęk i obawa przed obcymi ludźmi; niechęć w stosunku do cudzoziemców i cudzoziemszczyzny
kynofobia (dogofobia) - panika, lęk i obawa przed psami
lepofobia - panika, lęk i obawa przed królikami czy zającami;
maniafobia (agateofobia, dementofobia) - panika, lęk i obawa przed chorobą psychiczną, szaleństwem
mikrofobia - panika, lęk i obawa przed zarazkami, przed bakteriami i wirusami
mizofobia (myzofobia) - panika, lęk i obawa przed brudem
monofobia - panika, lęk i obawa przed samotnością
mykofobia - panika, lęk i obawa przed grzybami; wstręt do grzybów
myzofobia - panika, lęk i obawa przed brudem
nekrofobia - panika, lęk i obawa przed jakimkolwiek zetknięciem się ze zwłokami; lęk przed umarłymi;
neofobia - panika, lęk i obawa przed zmianami, przed wszelką nowością, zmianą, postępem, dawniej choroba konserwatywna
negrofobia - panika, lęk i obawa przed Murzynami, czarnuchami etc.; przyczyna rasizmu;
nozofobia - panika, lęk i obawa przed chorobą i zachorowaniem
nyktofobia (achluofobia)- panika, lęk i obawa przed ciemnością i mrokiem
ochlofobia - panika, lęk i obawa przed tłokiem, tłumem, ściskiem;
odontofobia - panika, lęk i obawy przed stomatologiem
ofidofobia - panika, lęk i obawa przed wężami
ornitofobia - panika, lęk i obawa przed ptakami
pekkatofobia - panika, lęk i obawa przed popełnieniem grzechu
pirofobia - panika, lęk i obawa przed ogniem
polonofobia - panika, lęk i obawa przed tym, co polskie, niechęć do wszystkiego, co polskie
rusofobia - panika, lęk i obawa przed tym, co rosyjskie, niechęć do wszystkiego, co rosyjskie
rodentoofobia - panika, lęk i obawa przed gryzoniami
rytifobia - panika, lęk i obawa przed zmarszczkami
seksofobia - panika, lęk i obawa przed płcią przeciwną; dawniej pederastia, przyczyna homoseksualizmu;
sektofobia - panika, lęk i obawa przed mniejszościami religijnymi, innowiercami, potocznie sektami
socjofobia - panika, lęk i obawa przed byciem osądzanym przez innych, powodująca unikanie kontaktów z ludźmi
stasifobia - panika, lęk i obawa przed staniem
stasibasifobia - panika, lęk i obawa przed staniem i chodzeniem (częste zaburzenie u osób w wieku podeszłym)
syfilidofobia - panika, lęk i obawa przed zachorowaniem na syfilis; uniemożliwia lub utrudnia życie płciowe; dawniej częsta przyczyna celibatu;
tafefobia - panika, lęk i obawa przed pogrzebaniem żywcem
tanatofobia - panika, lęk i obawa przed śmiercią, unikanie mówienia o śmierci i umieraniu
technolofobia - panika, lęk i obawa przed technologią, szczególnie bardzo nowoczesną
teofobia - panika, lęk i obawa przed Bogiem; przyczyna ataków na religię, mistykę i ezoterykę; lęk przed karą Bożą i naukami o tym;
tokofobia - panika, lęk i obawa przed ciążą i porodem
traumatofobia - panika, lęk i obawa przed zranieniem
triskaidekafobia - panika, lęk i obawa przed liczbą 13 (liczbami feralnymi)
wenerofobia - panika, lęk i obawa przed chorobami wenerycznymi
zoofobia - panika, lęk i obawa przed zwierzętami, przed ich widokiem czy dotykiem
żydofobia - panika, lęk i obawa przed osobami religii lub narodowości żydowskiej
MANIE:
Stany chorobowego podniecenia występujące w niektórych schorzeniach psychicznych:
amok - stan agresywnej agresji, połączony z manią mordu, wywołane zwykle chorobliwą zazdrością lub utratą mienia i uczuciem niecelowości życia; amok może być uwarunkowany fobią, np. osoba może tępić wszystkie koty w okolicy z uwagi na fobię lękową przed kotami, czyli ajlurofobię, felinofobię;
bibliomania - namiętność, mania zbierania książek
fiksacja - uporczywe powtarzanie się pewnych stanów i czynności, mimo że przynoszą one szkodę osobnikowi; występujące pod wpływem silnych negatywnych przeżyć
gigantomania - mania tworzenia, inicjowania rzeczy gigantycznych, wielkich, ponad zwykłą miarę, przewyższających potrzeby
grafomania - mania pisania utworów literackich przez osoby nie mające talentu; grafomaństwo
hipomania I - namiętne zamiłowanie do koni
hipomania II - mania o słabym nasileniu, której objawami są m.in.: wzmożona aktywność, podejmowanie zbędnych podróży, wtrącanie się do nie swoich spraw, łatwe nawiązywanie licznych, przypadkowych znajomości
lekomania - mania zażywania leków
mania prześladowcza - chorobliwy stan psychiczny polegający na nieustannym dopatrywaniu i obawianiu się grożących niebezpieczeństw i działań urojonych wrogów
megalomania - przesadne przekonanie o swojej wartości, skłonność do przeceniania własnych możliwości, znaczenia, osiąganych sukcesów; mania wielkości
melancholia - czasami mania samobójcza, niechęć do życia
narkomania - uzależnienie od środków zmieniających świadomość, halucynogenów, a także alkoholu, papierosów etc.
rekordomania - mania bicia rekordów
Słownik do łatwego odszukania nazw niektórych Fobii:
bakterie -bakteriofobia
błyskawice -karaunoastrapofobia
bóg -teofobia
ból -algofobia, odynofobia
brud -mysofobia, rupofobia
cel -telofobia
chodzenie -basifobia
choroba -patonosofobia, nozofobia
ciasnota -klaustrofobia
ciąża -majeutofobia
ciemność -skotofobia, nyktofobia
cudzoziemcy -ksenofobia
czerwień -erytrofobia
człowiek -antropofobia
demon, duch -demonofobia
dobre nowiny -eufobia
doskonałość -teleofobia
dotknięcie -naptofobia
dzieci -pedofobia
dźwięki -fonofobia
futra -dorafobia
gady -ofidiofobia
głębina -batofobia
głos -fonofobia
gniew boży- teofobia
grzmoty -keraunofobia, tonitrobrontofobia
gwiazdy -astrofobia
hałas -fonofobia
herezja -herezjofobia
idee -ideofobia
infekcja -mysofobia
jedzenie -fagofobia
kiła -syfilofobia
kobieta -ginofobia, feminofobia
konie -hippofobia
kot -ajlurofobia, felinofobia
krew -hemofobia, hematofobia
książki -bibliofobia
latanie -aerofobia, pterofobia
leki -farmakofobia
lęki -fobofobia
ludzie -antropofobia
małżeństwo -gamofobia
mężczyzna -androfobia
miejscowość (znana) -topofobia
morze -talassofobia
most -gefirofobia, getyrofobia
mowa -lalofobia, fonofobia
Murzyn -negrofobia
mysz -musofobia
nieskończoność -apejrofobia
noc -nyktofobia
nowina, nowość -neofobia
obcy -ksenofobia
ocean -talassofobia
ogień -pirofobia
otwarta przestrzeń -agorafobia
owady -entomofobia
pająki -arachnofonbia
picie alkoholu -dipsofobia
pociski -ballistofobia
podnoszenie się z łóżka -stasofobia
podróże -hodofobia
pogrzebanie żywcem -tafefobia
pojazdy -amolesofobia
powietrze -aerofobia
pożywienie -cibofobia
praca -ergofobia
przeciągi -aerofobia
przestrzeń -akrofobia
pies -kynofobia
psychologiczne rozważania -psychofobia
pszczoły -apiofobia, melissofobia
ptaki -ornitofobia
pustynia -kserofobia
rak (choroba) -kancerofobia
rekiny -galeofobia
robaki -helmintofobia
Rosja, rosjanie - rusofobia
ruch -kinetofobia
ryby -ichtiofobia
samotność -autofobia, monofobia
sen -hipnofobia
serce -kardiofobia
skaleczenie -traumatofobia
skóra -dermatofobia
skóra na zwierzęciu -dorafobia
słowa -onomatofobia
spadzistość -kremnofobia
stanie -stasifobia
stanie i chodzenie -stasibasifobia
starość -gerontofobia
śmierć -tanatofobia, nekrofobia
śnieg -chinofobia
światło -fotofobia
świętość -hagiofobia
tłum -demofobia, ochlofobia
trucizna -toksykofobia
trup -nekrofobia
trzynastka -triskaifobia, dekafobia
uduszenie się -pnigofobia
urwisko -kremnofobia
weneryczne choroby -wenerofobia
wędrówka -dromofobia
węże -ofidiofobia, herpetofobia
woda -hydrofobia
wszy -pedikulofobia
wszystko -pantafobia
wścieklizna -lissofobia
wysokość -akrofobia, hipsofobia
zamknięcie -klaustrofobia
zarażenie się -mysofobia
ziarno -sitofobia
zimno -psychrofobia
zwierzęta -zoofobia
zwłoki -nekrofobia
żaba -batrachofobia
POLECANE LINKI:
Ksenofobia, neofobia i inne współczesne zespoły lękowe:
http://www.eioba.pl/a77088/neofobie_i_ksenofobie_obawy_i_leki_przed_nowym_i_innymi
Sektofobia, hagiofobia, heretykofobia, schizmatykofobia i inne zespoły lęków i psychoz religijnych:
http://www.eioba.pl/a75239/sektofobia_i_paranoja_antysektowa_fobie_teofobia_hagiofobia_heretykofobia
Depresja często towarzyszy rozmaitym fobiom lub jest skutkiem fobii:
http://www.eioba.pl/a75458/depresja_czym_jest_i_jak_leczyc
Alkoholizm i nikotynizm bywają związane z fobiami oraz depresją:
http://www.eioba.pl/a75891/nalogi_alkoholizm_i_nikotynizm_korzenie_narkomanii
Paranoja miewa lęki w swoim podłożu, ale wtedy jest ich strasznym skutkiem:
http://www.eioba.pl/a83152/paranoja_parafrenia_paranoid_czyli_osoba_paranoiczna_w_domu_i_partii
O tym kiedy lęki i urojenia jak i paranoja zmieniają się w pogromy i Holocaust:
http://www.eioba.pl/a75240/paranoja_antysektowa_siedem_objawow_kluczowych_u_antykultowcow
Jak się leczyć psychicznie nowocześnie i profesjonalnie:
http://www.eioba.pl/a82585/antypsychiatria_alternatywne_terapie_psychiki_a_zbrodnie_psychiatrii
O terapii z apatii i innych skutków lęków:
http://www.eioba.pl/a75899/apatia_narkolepsja_chroniczne_zmeczenie_spiaczka_przyczyny_i_terapia
BHP stosowania leków psychotropowych, czyli lecz się rozsądnie:
SMUTEK
Może nie tak spektakularnie jak wirus AIDS, ale nie mniej skutecznie atakuje nas podobno inny wirus CEBV, krewniak HIV. Ma on to do siebie, że działa nie tylko w wydłużonym okresie inkubacji, ale i nie niszczy ciała, tylko psychikę ludzką, wprowadzając zakażonych w stany depresji, katalepsji i totalnego zniechęcenia życiowego.
Wszyscy naukowcy są zaniepokojeni, że nadchodzi Nowa Era Melancholii, która wcale nie jest rezultatem rozluźnienia tradycyjnych więzi rodzinnych i utraty wiary w istniejące instytucje społeczne, tradycje historyczne czy pokrewieństwo kulturalne, ale po prostu - najprawdopodobniej - skutkiem ataku wirusa, a więc czynnika w pełni biologicznego; przynajmniej w tym zakresie, w jakim drobnoustrój uznawany jest za coś, co żyje (spór o to, czy wirus zaliczyć można do świata żyjącego, toczy się od lat).
Pójście tropem - powiedzieliśmy biologicznym i wprzęgnięcie do procesów badawczych nad przyczynami coraz częstszego powstawania depresji, biologii, wirusologii, genetyki, a nawet chemii organicznej umożliwiło zgoła nowe zrozumienie jednostki choroby psychicznej zwanej depresją. Nikt nawet wcześniej nie podejrzewał, że może być ona "zakaźna", tak jak AIDS, herpes czy grypa. Przecież od dziesiątków lat dolegliwości te uznawano za określony stan umysłu, gdy tymczasem może być on wywołany w nieokreślony sposób.
Choroba jest zatem rezultatem współreagowania sił biologicznych i nadwątlonych, wręcz pomniejszonych sił psychicznych człowieka.
Wielu lekarzy jest dziś zdania, że chorzy na depresję mają wrodzoną predyspozycję do tej choroby, chociaż ona sama może być zapoczątkowana przez czynniki zewnętrzne albo też zmiany chemiczne zachodzące w organizmie.
W opisie depresji, zwłaszcza zaś depresji maniakalnej, pojawił się SYNDROM EPSTEINA-BARRA. W ogromnym skrócie chorobę można określić terminem "mononucleosis", z pewnymi elementami choroby Alzheimera.
CEBV (taki skrót w medycynie tej jednostki chorobowej) może być chorobą psychosomatyczną, ale może być również chorobą wirusową. Dwaj uczeni Epstein i Barr, podejrzewają o jej wywołanie odkrytego przez siebie wirusa, a raczej mutanta wirusa herpes, znalezionego w międzymózgowiu samobójców, którzy targneli się na życie w wyniku głębokiej depresji i narastania jej stanów.
Powtórzę raz jeszcze:pod koniec naszego wieku, a u progu trzeciego tysiąclecia, dosłownie w naszych czasach, na tę chorobę zapadnie około 12 mln Amerykanów. I jest o niej wciąż dość cicho. Stanowczo za cicho.
Ci,którzy zapadają na chorobę CEBV, nie wiedzą nawet, jak się przed nią bronić. A najbardziej zagrożeni są ludzie w sile wieku:w przedziale 25-45 lat.
Choroba atakuje ludzi pełniących ważne funkcje i czyniących użytek z szarych komórek mózgowych. Nie przez przypadek nazywają ją chorobą yuppies, menedżerów i twórców.
CEBV nie jest śmiertelna, ale chorujący na nią nie są zdolni, zwłaszcza w okresach nasilenia, po podjęcia najprostszych nawet funkcji życiowych. Zmieniają się w ludzi-rośliny. Wegetując, skazani są na pomoc innych.
Niezmiernie ciężko rozpoznaje się tę chorobę; symptomy CEBV są w większości przypadków zbieżne z symptomami depresji, choroby czysto psychicznej. I zanim ustali się, o co naprawdę chodzi - pacjent przeżywa niewypowiedziane fizyczne i psychiczne tortury.
Choroba ujawniła już swą cykliczność i chroniczność - nie leczona, powraca w coraz silniejszej postaci.
Rozpoznanie jest bardzo trudne i wielu lekarzy zaleca tradycyjne środki stosowane przy depresji; najczęściej preparaty litu. Tymczasem podkreślamy to z całym naciskiem i rozeznaniem , chodzi tu o chorobę wywołaną WIRUSEM MUTANTEM. Czasami wśród fachowców określa się CEBV jako syndrom Epsteina-Barra. Myślę, że słyszeliście Państwo te nazwiska? Tak, nie mylicie się - są to uczeni, którzy wyodrębnili wirusa opryszczki! CEBV to zmutowany herpes!
Do momentu osiągnięcia 30 roku życia każdy ludzki organizm wytwarza odpowiednie przeciwciała potrafiące podjąć walkę z tym wirusem.
Jesteśmy więc na niego uodpornieni, chyba że nie było żadnego z nim kontaktu (co raczej wątpliwe) przed 30 rokiem życia. Ale wirus herpes - walcząc o przetrwanie - potrafi się mutować. Spectrum tej mutacji, jak się okazuje, jest dość obszerne. Produkowane przez organizm przeciwciała nie mogą objąć całości tej mutacji.|
Ulubioną metodą wirusa herpes (jeśli można w ogóle mówić o metodach wirusa) jest pozostawanie w stanie "obojętnych" komórek i w momencie korzystnym dla siebie podjęcie ataku.
Atakuje przede wszystkim komórki B ludzkiego systemu immunologicznego, które to komórki produkują przeciwciała służące do odpierania zagrażających organizmowi wirusów i bakterii. W organizmie pacjentów cierpiących na CEBV z reguły znajdują się przeciwciała przeznaczone do odpierania wirusa Epsteina - Barra. Zdaniem lekarzy, którzy poczęli specjalizować się w tej chorobie - ich obecność wskazuje na to, że organizm został zaatakowany przez wirusa herpes o zmutowanym kształcie. Nie wiedzą jednak dlaczego wirus, pozostający do pewnego momentu w "uśpieniu", nagle aktywizuje się praktycznie "bez powodu".|
Ostatnio okazało się że prawie 50% cierpiących na CEBV ma całkiem normalny poziom przeciwciał na wirusa Epsteina-Barra. Powinny więc go odeprzeć-tymczasem jednak tak się nie dzieje.
Niektórzy lekarze wyciągają więc z tego wniosek, że aktywność wirusa jest raczej symptomem choroby, a nie jej przyczyną.
Istnieje jakiś inny czynnik, od którego choroba bierze początek. Poszukuje się go zatem i nie ma zgody przy jego ustalaniu. Wini się więc rozliczne stresy, ogólne zanieczyszczenie środowiska naturalnego, zmniejszenie się w nim rozmaitych mikroelementów (dość stwierdzić, że w mleku krowim ich obecność spadła w ostatnich 50 latach ze 155 do 79, z czego wywnioskować należy, że takiemuż zubożeniu uległa naturalna pasza). Są także lekarze, którzy poszukują innego, "trzeciego czynnika" - jakiegoś nie znanego jeszcze wirusa znoszącego bariery immunologiczne organizmu (podobnie jak w przypadku AIDS) i aktywizującego wirusa Epsteina-Barra.
Jak ją rozpoznać? - pytają pacjenci we wszystkich niemal ośrodkach leczniczych Stanów Zjednoczonych i Kanady, a także w niektórych krajach Europy, "bardziej wprowadzonych w temat".
Zapytana są przede wszystkim kierowane do przodującego ośrodka badawczo-naukowego National CEBV Syndrome Association w Portland w syanie Oregon.
Odpowiedzi nie są jednoznaczne-syndrom oznacza cały zespół czynników.
W każdym razie pierwszym symptomem choroby są narastające objawy zmęczenia.
Wkrótce potem chorzy popadają w stan depresji. Choroba wiedzie ich - jak to obrazowo ujął jeden z chorych - "w czarne krajobrazy nieubłaganych koszmarów". Podróżują w strefach narastającego strachu, obsesyjnej paniki nie dającego się niczym odeprzeć zagrożenia. Innymi symptomami są objawy podobne do silnej grypy:ból gardła, ból głowy ucisk na gałki oczne, aż do występowania "mgły przed oczyma", rozległe nerwobóle, i "strzykanie w stawach", powiększenie gruczołów limfatycznych, falowanie gorączki, silne mdłości, zwiększone wydzielanie potu. Objawy te mogą trwać przez tydzień (stąd zwykle uznaje się je za grypę), jak i przez dłuższy okres czasu, niekiedy nawet całe lata.
Razem z postępem choroby, która - jak tu już powiedziano - rozwija się w cyklach po około 60 dni każdy- pojawiają się i inne symptomy:
zakłócenia w procesach metabolicznych mogące prowadzić do szybkiego, nadmiernego tycia albo chudnięcia, zwiększanie się wrażliwości na zimno, występują kłopoty z koncentracją na wytyczonym zadaniu, dochodzi do zaników pamięci podobnych do amnezji. Chory jest pełen lęku, pojawiają się u niego fobie, których przedtem nie miał i widoczne zmiany w stosunku do otoczenia (wzrasta agresywność bądź cechuje go kompletna pasywność).
Później ujawniają się ostre bóle w klatce piersiowej, kłopoty z oddychaniem, zadyszki; na skórze chory dostaje licznych wykwitów i wysypek, zaczynają wypadać mu włosy i rozwija się parodontoza. Kobiety nabywają skłonności do poronień, mężczyźni zaś stają się impotentami.
Na koniec choroba niesie ze sobą cały "zestaw" koszmarów, które są tak straszne, że jak twierdzą pacjenci - wolą po prostu nie spać!
Według najnowszych badań (pismo z 1996)nad CEBV, choroba prowadzi swe ofiary prosto w "objęcia" raka, powoduje schorzenie mózgu i choroby serca. Lekarze-optymiści twierdzą, że we wczesnej fazie choroby (do roku) można całkowicie wyleczyć przynajmniej 20% chorych. Jest to zawodowy optymizm- wyleczyć z czego: z grypy czy z depresji?
Aby zwiększyć chaos CEBV jest najczęściej źle diagnozowany i - uznając ją za inna jednostkę chorobową - lekarze stosują niewłaściwą terapię. CEBV jest brana za grypę z powikłaniami, za miażdżycę, chorobę Hodgine'a, leukemię, reumatyzm. To we wcześniejszych stadiach. Później - za ostrą depresję.
Choroba zawsze atakuje inaczej. Niektórzy chorujący na CEBV normalnie pracują, skarżąc się jedynie na ogólne wyczerpanie i liczne dolegliwości. Inni natomiast są tak słabi, że nie potrafią o własnych siłach wstać z łóżka. Dolegliwości pojawiają się nagle, by nieoczekiwanie zniknąć. W pewnym momencie chorzy czują się zupełnie dobrze. Cieszą się, że co złe już minęło, ale to nieprawda. Kolejny atak przychodzi ze zdwojoną mocą! Jeden z pacjentów amerykańskich tak to wspomina:
"Po diecie żywieniowej, po intensywnym ćwiczeniach i po zmianie dotychczasowego stylu życia, który wnosił tyle chaosu i nerwowości, poczułem nagle, że wracam do zdrowia. Ale po dwóch miesiącach znowu przyszło uderzenie choroby. Robiłem się coraz słabszy i coraz bardziej apatyczny. Już wkrótce byłem tak osłabiony, że nie mogłem stać. Odczuwałem straszny ból ramion przy myciu zębów. Straciłem zdolność koordynacji ruchowej. Nie byłem w stanie podnieść nawet małych przedmiotów. Czułem się tak, jakbym głowę miał zawiniętą w warstwy waty albo cynfonii, które kolejno musiałem zrywać. Koszmary senne dręczyły mnie całymi nocami. Wreszcie trafiłem do specjalisty. Na podstawie badań krwi stwierdził, że jestem chory na CEBV. Powiedział, że jeśli zastosuje się do jego wskazówek, to może wyjdę z tej choroby po 2 latach. Był wprawdzie optymistą, ale po pewnym czasie rzeczywiście mnie wyleczył"
Te słowa wypowiedział znany autor powieści i scenarzysta filmowy Gore Vidal. I on był też optymistą. Choroba znów powróciła. Podobno znajduje się w ostatniej swej fazie.
Vidal to tylko jedna ze znanych osób, które nazwisko podawano do publicznej wiadomości. Podobno wśród ofiar tej choroby znajduje się też kilka popularnych aktorek. Nie ujawniona ich nazwisk. Można sobie wyobrazić, co oznaczałoby to dla ich dalszej kariery.
Natomiast ujawniono nazwisko reżysera filmowego, który cierpi na syndrom Epsteina-Barra- to Blake Edwards. Tak, ten od znakomitych komedii z serii "Różowej pantery".
Nie wiem co będzie dalej z tą chorobą. Nikt nie wie nawet czy jest ona zakaźna. Wiem tylko, że nagle pojawiła się nowa plaga, o której nie chce się wspominać, bo nie wiadomo nawet, jak jej zapobiegać.
Ona oficjalnie nie istnieje, choć lekarze starają się ją leczyć na wszystkie możliwe sposoby.
Przemęczenie - Śpiączka - Ospałość
Totalna APATIA życiowa, totalne lenistwo, przesypianie całej doby, najlepiej na okrągło, to w istocie silna PSYCHOZA LĘKOWA. LĘK przed życiem, LĘK przed miłością.
APATHEIA (gr.) to beznamiętność, stan niepodatności na wzruszenia, spokój wewnętrzny. Dla stoików, sceptyków czy cyników greckich stan maksymalnie pożądany, tyle że wobec trudności czy sił zła, gdzie potrzebna rozwaga i zimna krew. Od greckiego słowa apatheia pochodzi polskie słowo 'apatia', które jednak ma inne znaczenie, chorobowej patologii. Apatia to stan znacznie zmniejszonej wrażliwości na bodźce emocjonalne i fizyczne. Towarzyszy mu obniżenie aktywności psychicznej i fizycznej, utrata zainteresowań, zmniejszenie liczby kontaktów społecznych, anhedonia. Apatia jest bardzo częstym objawem depresji. Występuje także w zaburzeniach nerwicowych, we wczesnej fazie kalectwa lub jako reakcja na silny uraz psychiczny. Ciekawe jak słowo może zmienić swoje znaczenie przechodząc w swoją patologię.
ANHEDONIA to zasadniczo brak lub utrata zdolności do odczuwania przyjemności życia. Anhedonia jest jednym z kluczowych objawów pomocnych przy diagnozowaniu depresji. Występuje również w przypadku schizofrenii oraz niektórych innych zaburzeń psychicznych. Anhedonia jest często doświadczana przez osoby uzależnione od narkotyków w fazie odstawienia. W szczególności dotyczy to takich stymulantów jak kokaina i amfetamina, które wyczerpują cały zapas dopaminy oraz innych ważnych neurotransmiterów w organizmie. Anhedonia zaburza funkcjonowanie społeczne, ponieważ otoczenie nie potrafi odczytywać stanów emocjonalnych osoby cierpiącej na to zaburzenie. Czasem obserwuje się anhedonię indukowaną gdzie jednostka w określonej grupie (klasztornej lub politycznej) podporządkowuje się wymogom powściągliwości emocjonalnej, dokonując swoistego „odcięcia się” od uczucia radości i zadowolenia z codziennego życia, relacji z bliskimi itp. Znieczulica społeczna to kumulacja apatii, anhedonii i podobnych stanów psychicznych.
APATIA (bierność, ospałość) to nic innego, jak silny lęk, który Tobą rządzi, kieruje i manipuluje, powstrzymując totalnie od właściwych życiowych decyzji, aktywności i pracy. APATIA (Apatio) rodzi się z lęku przed RODZICAMI i z powodu braku właściwych wzorców MIŁOŚCI w domu rodzinnym. Dzieci apatyczne, to dzieci niekochane, dzieci z zimnego chowu. APATIA to też lęk przed p/oddaniem się swej MIŁOŚCI, ucieczka przed odczuwaniem, za którą kryje się nadwrażliwość czy przewrażliwienie. APATIA pokazuje zawsze osobowość owładniętą lękiem, sparaliżowaną życiowo, niezdolną do twórczej aktywności i pracy, pełną buntu wobec stawianych wymagań w pracy, pełną buntu wobec życiowych obowiązków. APATIA powoduje wycofywanie się z życia, unikanie kontaktów towarzyskich, niechęć wobec gości, często też niechęć i awersję wobec aktywności życiowej, przejawianej przez bliskich. Sam LĘK wytwarzany przez APATIĘ oznacza, że osoba z tym syndromem generalnie nie ufa biegowi życia, nie jest zdolną do samodzielnego życia i przeżycia. LĘK to generalnie brak zgody na życie, niepozwalanie sobie, by żyć pełnią życia i troszczyć się o siebie, aranżować twórczo wszystkie swoje sprawy. Daje to obraz dużego dziecka niezdolnego do samodzielnej egzystencji, chętnie kontrolowanego przez apodyktycznego rodzica.
NARKOLEPSJA - Senność Napadowa, oznacza skumulowanie bardzo silnego STRACHU zwanego WIELKIM STRACHEM, podpartego totalną awersją, niechęcią do miejsca i osób z którymi się przebywa. Myśli typu "nie chcę być tutaj', "nie chcę być z tymi osobami", poczucie "nie dam rady", czyli życiowe zniechęcenie i nieudacznictwo, to napęd "Wielkiego Strachu". Stany NARKOLEPTYCZNE występują u osobników psychicznie niedojrzałych i nieprzygotowanych do życiowych ról i obowiązków. Szczególnie u wielu kobiet pojawiają się po opuszczeniu domu rodzinnego, w którym były przyzwyczajone do władzy i opieki apodyktycznej i kontrolującej matki. Mężczyznę z taką patologią zwie się potocznie maminsynkiem lub niedorajdą. Podłoże NARKOLEPTYCZNE u osoby bywa przyczyną nieuzasadnionej AWERSJI do bliskich (partnera) oraz manifestuje się jako zaburzone postrzeganie i niewłaściwa ocena bliskich osób, a szczególnie osoby partnera (współpracownika, wspólnika). U adeptów Ścieżki Duchowej napady NARKOLEPSJI znamionują strach, lęk, opór i nieakceptację GURU, DHARMY (NAUKI) i SANGHI (Wspólnoty) oraz BOGA. NARKOLEPSJA jawi się wtedy adeptom także jako napadowa senność, w czasie słuchania NAUK lub prowadzonych PRAKTYK, także może pojawić się jako gwałtowna ucieczka ze wszelkich zajęć terapeutycznych czy duchowych, które konfrontują wewnętrzne problemy i wyparte emocje.
NERWOWA NADWRAŻLIWOŚĆ na swoim punkcie (na temat siebie) osób z APATIA i NARKOLEPSJA to także objaw strachu, niepokoju, lęku i nieufności do życia czy ludzi. Osoby takie są niekomunikatywne i mają wielkie kłopoty z nawiązywaniem kontaktów międzyludzkich. Często wycofują się ze wszelkich związków międzyludzkich, popadając w chorobliwe odosobnienie, które wymusza stan lękowy. Serce jest zamknięte nawet dla bliskich, a osoba unika ludzi i świata i wycofuje się z życia stając się coraz bardziej drażliwą na punkcie swojego EGO, chorego od lęku. Charakterystyczne, że osoby takie w procesach personalnych, zwykle nie cierpią wywnętrzania się, czyli dzielenia odczuciami, lub twierdzą, że nic nie czują. Ich czucie serca bywa totalnie zablokowane lub awersja do ludzi i totalna nieufność nie pozwala im na dzielenie się odczuciem serca. Lęk doprowadza często do braku odczuwania i zamyka serce całkowicie, a osoba odbiera konieczność "spowiedzi" w procesie terapeutycznym jako dręczenie i reaguje awersją lub złością.
APATIA oznacza też napady OSŁABIENIA, a te dają właśnie stany NARKOLEPSJI. Napadowa senność z powodu nagłego napływu słabości jest jak sen narkotyczny. Stany OSŁABIENIA wskazują na potrzebę psychicznego odpoczynku od własnych lęków, które MĘCZĄ DUCHA. Osoba często błędnie myśli, że to inne osoby lub prace ją męczą. Atak słabości pojawia się często przed wypełnieniem jakiegoś ważnego zadania lub podjęciem ważnej decyzji. Bywa, że uniemożliwia wychodzenie do pracy, występy, wyjazdy, prace artystyczne, a osoba często też myśli błędnie, że jej "intuicja" powstrzymała ją od czegoś, czego robić nie powinna lub w podobny sposób. Skumulowany LĘK kontroluje osobowość, ale nie jest on żadną intuicją, a osoba powstrzymuje się często od ważnych i istotnych zadań życiowych czy twórczych. W naukach duchowych (joga, sufizm) i w mistyce chrześcijańskiej ten stan wymęczenia osoby przez LĘKI EGO nazywa się UTRUDZENIEM lub wprost UMĘCZENIEM.
ZMĘCZENIE i MĘCZLIWOŚĆ, zwykle chroniczne, kumulujące się w NARKOLEPSJI i sennej APATII, to opór do życia, nuda i znudzenie oraz brak miłości i zaangażowania do tego, co się robi i do tych, z którymi się jest. Brak entuzjazmu do życia daje chroniczne ZMĘCZENIE, a opór przed życiem i ludźmi daje AWERSJE, Dveśa (w Sanskrycie), czy raczej jest rodzajem NIECHĘCI i ZNIECHĘCENIA do wszystkich i do wszystkiego. Charakterystyczne jest zwykle obwinianie jeszcze innych, za to, co się osobie nie chce, czy za to, że powstał u niej stan niechęci, awersji, odrzucenia. APATYK czy APATYCZKA odrzuca innych, potrafi nawet odrzucić z wielką awersją kogoś, o kim twierdzi, że go kocha, co sprowadza postępowanie osoby do całkowitego absurdu. Brak jest woli przezwyciężania trudności, brak woli walki o życie. Wszelka niechęć do wysiłku w pokonywaniu trudności i przeszkód jest uważana za przeszkodę w rozwoju osobistym czy duchowym, ale nade wszystko jest to poważne zaburzenie osobowości dające syndrom ucieczki.
OZIĘBŁOŚĆ PSYCHICZNA, brak ekspresji uczuciowej (wyższej) w stosunku do bliskich (partnera), niewyrażanie uczuć miłosnych, brak okazywania oznak sympatii, wdzięczności, lubienia etc., też zasadza się na silnym LĘKU, który jest zwykle wyłącznie silnym LĘKIEM przed ojcem i jego napastliwością (czasem też molestowaniem). Osoba taka swoje wspomnienia w związku z OJCEM zawsze myli i projektuje na swoich partnerów i bliskich (współpracowników) odtwarzając usilnie relację z ojcem opartą na lęku (FOBOS) i poczuciu zagrożenia (DEIMOS). Co gorsza swoje relacje z ojcem i emocje do ojca przenosi na Boga i Guru/ Kapłana uniemożliwiając sobie praktycznie Rozwój Duchowy. OZIĘBŁOŚĆ PSYCHICZNA zwykle jest związana z nieakceptacją własnego ciała (twarzy), wyglądu, płci, roli życiowej etc. Czasem kończy się też to oziębłością płciową, która psychiczne zimno dopełnia. Osoby oziębłe psychicznie "zapominają" zwykle nawet takich słów jak dziękuję i proszę, gdyż nie przeżywają ani nie wyrażają żadnej wdzięczności - podstawowego uczucia w Rozwoju Osobisty i Duchowym.
NARKOLEPTYCY często czują się lekceważeni, sztywni i napięci, gdyż są sami niekomunikatywni, niewyluzowani i osamotnieni. Jest to jednak tylko skutek ich braku właściwej i otwartej, serdecznej komunikacji z otoczeniem.
NARKOLEPSJA jest to zespół chorobowy uznawany za dziedziczny, gdzie ryzyko zachorowania wśród krewnych jest około 10 razy większe niż w populacji ogólnej. Narkolepsja objawia się niepohamowanymi, napadowymi stanami senności, trwającymi zwykle około 10-20 minut, najczęściej spowodowany silnymi emocjami jak trema, szok, strach, wstyd, podniecenie, ekscytacja. Takich ataków jest zazwyczaj kilka w ciągu dnia, średnio co 2-3 godziny. Przyczyny choroby nie są do końca znane. Prawdopodobnie, powodem zasypiania w ciągu dnia jest brak fazy REM podczas snu dobowego, której braki są nadrabiane podczas ataków narkoleptycznych. Odczuwane jest to jako sen na jawie. Narkolepsji mogą towarzyszyć tak zwane porażenia senne: w okresie przejścia od snu do czuwania przez kilkanaście minut występuje całkowita niezdolność do ruchu i mowy oraz omamy wzrokowe lub wyobrażenia o przerażającej, katastroficznej treści. Bardzo często osoby cierpiące na narkolepsję podczas ataku snu w ciągu dnia wszystko słyszą, a gdy mają otwarte oczy także widzą, lecz z powodu porażenia mięśni (katalepsja) nie mogą się poruszać. Obecnie narkolepsja wiązana jest z brakiem komórek wytwarzających hipokreatynę i uważana za chorobę mózgu.
LĘK jest lilitową energią Chaosu, Ciemności i Nieuporządkowania. Poddawanie się sile LĘKÓW to poddawanie się najstarszej mocy ciemności, która wiedzie do życiowego TCHÓRZOSTWA, uciekania od życia, wycofania z życia i w rezultacie do osamotnienia i izolacji od ludzi. Niezdolność do rozwiązywania życiowych problemów, niezdolność do przezwyciężania życiowych trudności i przeciwności, brak asertywności, a prozaicznie niezdolność do walki o życie w społeczeństwie pierwotnym, to już całkowity paraliż życiowej mocy poprzez lilitową siłę LĘKU. Tchórzostwo życiowe kończy się zwykle poważniejszymi problemami i dolegliwościami WORECZKA ŻÓŁCIOWEGO, a czasem też wypadkami z powodu przyćmienia rozsądku i brawury. Człowiek podszyty dużym TCHÓRZEM pokazuje swoją bardzo słabą energię życiową, a TCHÓRZOSTWO z niego wychodzi szczególnie przy każdej okazji, wymagającej odrobinę odwagi cywilnej i człowieczeństwa, trochę walki o życie i byt czy sprawiedliwość.
ŚPIĄCZKA, zarówno chroniczna senność lub długie spanie, a także śpiączka jako rodzaj letargu czy zapaści sennej, to także LĘK i ucieczka przed kimś lub czymś. To także ucieczka przed wyrażaniem własnej twórczości i tożsamości. Częsta to dolegliwość niespełnionych artystów i twórców.
Osoby z opisanym portretem psychologicznym często mają problemy i dolegliwości z PĘCHERZEM MOCZOWYM, ponieważ jest on narządem kumulacji lęku, niepokoju i strachu. Podłoże psychiczne APATII i NARKOLEPSJI może doprowadzić do ROZEDMY PŁUC, co kończy zwykle definitywnie życie w świecie fizycznym. Częste też są przypadki samobójstw (rezygnacji z życia) lub myśli o samobójstwie, ale nie u wszystkich osobników. Pojawiają się też pseudoduchowe natchnienia o wyższości życia w izolacji od ludzi, chociaż Życie Duchowe jest prawdziwie Życiem Wspólnotowym, gdyż nawet KLASZTORY są WSPÓLNOTAMI dla otwartych serc, a nie miejscami zsyłki dla serc zamkniętych przez LĘK i odciętych od innych całkowicie. Anioły jak mawiają mistycy różnych kultur mają Jeden Wspólny Boski Umysł i są ze sobą połączone, tak, że ich serca są dla siebie wzajem OTWARTE... Nie ma miejsca dla izolacji czy apatii...
TRĄDZIKI i tak zwane potocznie SYFKI - oznaczają silne nieakceptowanie siebie, nielubienie siebie, a czasem nawet wstręt lub awersję do samego czy samej siebie. Brak radości życia i brak akceptacji siebie. Dość często stoi za tym syndrom niechcianego dziecka, które pojawiło się przypadkiem. Tłumienie drobnych wybuchów gniewu zamiast ich odreagowanie gdzieś w kibelku albo w kuchni, jak uczą terapeuci, także jest podłożem psychicznym dla rozwijania się WYPRYSKÓW na skórze.
Dolegliwości ZĘBÓW to objaw niezdolności do podejmowania właściwych decyzji i często nieumiejętność decydowania w ogóle. Nieprawidłowe decyzje, błędne decyzje nieoparte na prawdzie, a na LĘKU, a także totalny paraliż decyzyjny, kierowanie się błędnymi pomysłami i przesłankami przy wyborze i decyzji czy niezdolność dokonania wyboru zawsze rujnuje uzębienie.
APATIA to objaw LĘKU (FOBOSA), który chce zniszczyć nasze życie, miłość i ostatecznie nas samych w procesie złego funkcjonowania, wymuszonego przez energię lilitową LĘKU. Taki tam DEMON umysłu.
Samoleczenie i Terapie Alternatywne
Ze znanych terapii alternatywnych można zaproponować kilka myśli afirmatywnych do intensywnej pracy częstego powtarzania sobie, aż do skutku, na dobry początek życiowej terapii mentalnej. Afirmowanie to inaczej technika autosugestii, czyli intensywnego zmieniania nastawienia. W wypadku apatii i depresji oraz stanów stowarzyszonych z tymi patologiami, wygenerowanie odpowiedniego nastawienia bywa kluczem do wyzdrowienia. Autosugestie dobrze jest powtarzać sobie w połączeniu z głębokim relaksem lub sesją muzykoterapii czy wibracjoterapii.
Akceptuję siebie, akceptuję się całkowicie, tutaj i teraz. Lubię siebie. Kocham siebie. Troszczę się o siebie i dbam o siebie. Jestem wystarczająco dobrą osobą aby żyć. Akceptuję swoje życie. Życie jest dla mnie bezpieczne. Ufam biegowi życia. Z radością idę naprzód. Akceptuję siebie w strumieniu życia. Zgadzam się z sobą i z życiem, które jest dla mnie. Lubię siebie i troszczę się o siebie oraz o swoje życie. Ufam, że Boska Mądrość i Boskie przewodnictwo zawsze mnie Ochrania, Wspiera i Prowadzi. Chcę być tutaj i teraz i chcę odpowiadać na wyzwania życia. Otwieram serce dla ludzi i porozumiewam się z serca. Jestem w podróży przez wieczność i mam dużo czasu na wszystko. Jestem bezpieczna/y, z łatwością i w spokoju odrzucam stare i witam NOWE w moim życiu. Z łatwością podejmuję wszelkie decyzje w moim życiu. Jestem chcianym, akceptowanym i kochanym Dzieckiem Wszechświata. Sam/a troszczę się o swój umysł i serce oraz o swoje życie. Jestem silną/-ym i dynamiczną/-ym KOBIETĄ/MĘŻCZYZNĄ, uosobieniem Kobiecości/Męskości. Kocham swoje kobiece/męskie ciało, kocham siebie jako kobietę/ mężczyznę, kocham swoją kobiecość/męskość. Spokój Ducha otacza mnie i mieszka we mnie.
Najlepsze treningi medycyny alternatywnej dla Ciebie, jeśli zauważasz u siebie wspomniane objawy to Reiki NentastuHo, Rebirthing (Bhastrika) oraz Asertywacja (Tantra). Orientalne systemy medycyny naturalnej polecają Żeń-Szeń w różnych postaciach dla aktywizacji sił życiowych czy może raczej woli życia. Rodzime zielarstwo poleca herbatkę z kopru włoskiego, herbatkę z dzikiej róży (dla usuwania stanów melancholii), kardamon, cymanon jako przyprawy do potraw, krwawnik pospolity jako dodatek do sałatek, skrzyp (herbatka), tymianek (jako napar oraz jako przyprawę), wywar z kory czeremchy, a także aloes. Ma się wrażenie, że dolegliwości takie jak apatia i inne związane, medycyna ludowa zna od bardzo dawna...
Fobia (nowołac. phobia "stany lęku u neuropatów", z gr. φόβος phóbos "strach, lęk") to zaburzenie nerwicowe, którego objawem osiowym jest uporczywy lęk przed różnymi określonymi sytuacjami, zjawiskami lub przedmiotami, związany z unikaniem sytuacji wywołujących go i utrudnieniem funkcjonowania w społeczeństwie. Fobie wywołane są przez pewne sytuacje lub obiekty zewnętrzne wobec osoby przeżywającej lęk, które obiektywnie nie są niebezpieczne. Cierpi na nie około 10% ludzkości.
Zasadniczy obraz fobii to przesadne reakcje zaniepokojenia i trwogi, pomimo świadomości o irracjonalności własnego lęku i zapewnień, że obiekt strachu nie stanowi realnego zagrożenia. Co więcej powoduje to chęć ukrycia fobii i odkrycie, lub nawet samo myślenie o odkryciu przez kogoś przypadłości może prowadzić do ataków paniki.Spis treści [ukryj]
1 Postaci fobii
2 Przyczyny
3 Leczenie
4 Przypisy
5 Linki zewnętrzne
DSM IV (klasyfikacja zaburzeń psychicznych) dzieli fobie na specyficzne i fobię społeczną. Fobie specyficzne to fobie przed: zwierzętami, obiektami, sytuacjami społecznymi (np. zamknięte pomieszczenia, windy) krwią i zranieniem, chorobami czy śmiercią. Fobia sytuacyjna związana jest z lękiem przed wykonaniem jakiejś zawstydzającej czynności na oczach innych ludzi i nieumiejętności jej kontrolowania-zatrzymania np. potrzeba fizjologiczna oddania kału, moczu itp. Czasem poczucie strachu wywołuje już sama myśl o braku kontroli nad własnym zachowaniem. ICD-10 wyróżnia wśród zaburzeń lękowych w postaci fobii (F40) agorafobię, fobie społeczne, specyficzne (izolowane) postaci fobii, inne zaburzenia lękowe w postaci fobii oraz fobie bliżej nie określone.
Podobnie jak w przypadku innych (zaburzeń lękowych), fobia zazwyczaj wiąże się z objawami psychosomatycznymi, na przykład z przyspieszeniem bicia serca, suchością w ustach, szczękościskiem, nadmiernym poceniem się, zawrotami głowy oraz poczuciem utraty kontroli nad swoim zachowaniem lub subiektywnym poczuciem choroby psychicznej. Zdarza się, że lęk fobiczny współistnieje z epizodami depresji, może wywołać stan przedzawałowy, ustanie bicia serca, drętwienie kończyn, znaczny spadek lub wzrost ciśnienia, bezdech, duszności, zaburzenia spostrzegania i mowy, ucisk na klatkę piersiową, głowę, nos lub brzuch i in.; może prowadzić do omdleń oraz arytmii serca.
Fobie są całkowicie uleczalne w procesie psychoterapeutycznym.
Postaci fobii
Nazwa Lęk jest wywoływany przez: Źródło
ablutofobia kąpiel [1]
agorafobia przebywanie samemu w miejscach publicznych [1]
ailurofobia koty [1]
akrofobia wysokość, głębokość, patrzenie w dół z wysoko położonych miejsc [1]
antropofobia inni ludzie [1]
amatofobia pył, kurz [1]
arachnofobia pająki [1]
astrafobia błyskawice [1]
belonofobia ostre rzeczy (np. noże, żyletki) [1]
cenetofobia nowości, innowacyjność, nowe idee [1]
cyprydofobia choroby weneryczne, aktywność seksualna [1]
dysmorfofobia rzekome wady wyglądu, deformacje ciała [1]
emetofobia wymioty [2]
enisofobia krytycyzm [1]
erotofobia seksualność, erotyka [1]
erytrofobia lęk przed zaczerwienienem się lub czerwonymi przedmiotami [1]
hafefobia dotknięcie przez inne osoby [1]
heksakosjoiheksekontaheksafobia liczba 666 [3]
heliofobia słońce, światło słoneczne [1]
hemofobia widok krwi [1]
hialofobia szkło [1]
homofobia homoseksualność, osoby homoseksualne [1]
hydrofobia, akwafobia woda [1]
jofobia otrucie [1]
kancerofobia nowotwory [1] katotrofobia lustra [1]
kenofobia puste przestrzenie [1]
klaustrofobia zamknięte przestrzenie [1]
ksenofobia obcy ludzie, cudzoziemcy, obce kultury [1]
kynofobia psy [1]
lalofobia mówienie, zacinanie się podczas mówienia, popełnianie pomyłek językowych [1]
myrmekofobia mrówki [4]
myzofobia nieczystość, zanieczyszczenie [1]
nekrofobia śmierć, zwłoki ludzkie [1]
nyktofobia noc, ciemność [1]
ochlofobia zatłoczone miejsca [1]
odontofobia zęby, leczenie zębów u dentysty [1]
ofidiofobia węże [1]
ombrofobia ulewy [1]
pekatofobia popełnienie grzechu [1]
pirofobia ogień [1]
skopofobia bycie oglądanym przez innych [1]
tafofobia groby [1]
talasofobia morze [1]
teofobia Bóg, kara boża za grzechy [1]
transfobia osoby transpłciowe [5]
triskaidekafobia lęk przed liczbą 13 [1]
zoofobia zwierzęta [1]
Jednym ze sposobów opanowywania fobii jest systematyczna desensytyzacja (odwrażliwianie), terapia taka polega na stopniowym konfrontowaniu pacjenta z przedmiotem jego lęku.
Stosuje się także wygaszanie reakcji poprzez tzw. zanurzanie, czyli doprowadzanie do kontaktu pacjenta z bodźcem lękowym, zamiast jego unikania - ogrody zoologiczne prowadzą kursy edukacyjne dotyczące ofidiofobii, na których zainteresowani mogą dowiedzieć się prawdy o wężach, ich zwyczajach i w jaki sposób należy się z nimi obchodzić.
Niekiedy stosowana jest także terapia implozywna.
W NLP jedną z metod terapii jest desensytyzacja w wyobraźni. Zakłada, że lęk jest odpowiedzią na błędy w postrzeganiu świata i zjawisk i stara się je naprawić. Dzięki tej metodzie możemy zredukować fobię do minimum, lub nawet zupełnie wyeliminować.
Psychoanalitycy postulują uświadomienie pacjentowi symbolicznych treści skrywających się pod postacią fobii. Na przykład lęk kobiety przed pająkiem może być przeniesieniem lęku przed agresywnym mężczyzną.
Czy istnieje coś, czego widok lub samo wyobrażenie w ułamku sekundy powoduje u Ciebie słabość, drżenie rąk, nóg, a może nawet płacz? Czy zdarzają Ci się sytuacje, w których bez logicznego wytłumaczenia nie potrafisz się odnaleźć? Jeśli tak - koniecznie przeczytaj ten artykuł. Z pewnością przekonasz się, że nie jesteś w tym odosobniona!
Joanna Chmielewska, Andre Agassi, Leonardo da Vinci, Kim Basinger, Ronald Reagan, Piotr Czajkowski, Eddie Murphy, Pablo Picasso, etc. Wielcy ludzie? Niewątpliwie! Tymczasem każda z wymienionych osób cierpi (lub cierpiała) na jakiś rodzaj fobii. Mnóstwo jeszcze znanych nazwisk możnaby tu dopisać. Całe rzesze osób dotknięte są przeróżnymi lękami. Często nie zdajemy sobie sprawy z powagi sytuacji, staramy się bagatelizować i odsuwać od siebie problem, lecz on jak bumerang do nas wraca. Zawsze niemile widziany, często przynoszący wstyd albo wręcz upokorzenie, bez wątpienia utrudniający nam życie - wszechogarniający lęk.
Fobia to uporczywy lęk przed określonymi sytuacjami, zjawiskami lub przedmiotami. Lęk ten bardzo silnie wiąże się z unikaniem sytuacji wywołujących go i niezwykle utrudnia prawidłowe funkcjonowanie w społeczeństwie - mówi dr Magdalena Podolska, psycholog-psychoterapeuta zajmująca się leczeniem różnych rodzajów lęków.
Otwarta lub zamknięta przestrzeń, ludzie, zwierzęta, przedmioty czy sytuacje. Dosłownie wszystko może być przyczyną fobii. Obecnie coraz częściej spotykane są tzw. fobie społeczne. Osoba dotknięta tego typu fobią odczuwa silny lęk przed sytuacjami, w których narażona jest na kontakt z innymi ludźmi - kontynuuje dr M.Podolska - Przykładem może tu być lęk przed wystąpieniami publicznymi czy przed nawiązywaniem rozmów. W takich sytuacjach boimy się, czerwienimy, mamy problemy jelitowe, drżą nam ręce. To tylko niektóre z możliwych objawów somatycznych naszego lęku. Fobie społeczne niezwykle utrudniają funkcjonowanie. Osoby dotknięte nimi, często mimo wysokich kompetencji wycofują się z życia społecznego wybierając pracę, w której nie jest wymagana ekspozycja społeczna, ale, w której się również nie realizują. Brak zadowolenia może się przełożyć na dalsze relacje, na życie prywatne, w którym pragniemy sobie kompensować braki na polu zawodowym.
Nie leczone fobie mogą prowadzić do silnych zaburzeń emocjonalnych, do pojawienia się na przykład depresji. Powstaje pytanie, które zadaje sobie wiele osób dotkniętych fobią. Czy mogę coś dla siebie zrobić? Co mogę zrobić, by pozbyć się tego irracjonalnego lęku i spokojnie, normalnie żyć? Jeśli fobia przeszkadza w codziennym funkcjonowaniu, nie powinno się czekać, błędem jest przedłużanie stanu, który przynosi dyskomfort czy cierpienie. Takiego stanu nie można pozostawić samemu sobie. Nie oczekuj, że poradzisz sobie sama. Potrzebna jest profesjonalna terapia u specjalisty. Pomocy należy szukać przede wszystkim u psychologów(lub psychiatrów) - psychoterapeutów - radzi dr M.Podolska - Musimy wiedzieć, iż nie każdy psycholog jest psychoterapeutą, który zajmuje się leczeniem tego rodzaju zaburzeń. U podstaw fobii mogą leżeć przeróżne przyczyny, inne lęki, zaburzenia depresyjne czy też zaburzenia osobowościowe. Nie ma możliwości, żebyśmy sami się zdiagnozowali. To musi zrobić specjalista. Najistotniejsze jest to, by znaleźć faktyczny powód i przyczynę takiego a nie innego zaburzenia w funkcjonowaniu. Należy podkreślić, że nie jest to stan bez wyjścia! Najgorsze jest przekonanie, że nie można nic z tym zrobić. Z osobą o takim nastawieniu, bardzo ciężko się pracuje i rzeczywiście trudno jest jej pomóc. Natomiast, kiedy nastawimy się pozytywnie, kiedy wierzymy, że można sobie pomóc, że można podjąć próby dokonania zmiany naszego życia, wówczas bardzo dobre rezultaty daje korzystanie z psychoterapii.
Kiedy podejmiemy już tą najtrudniejszą decyzję, i zapiszemy się na terapię, watro wiedzieć czego możemy się tam spodziewać. Istnieją różne rodzaje leczenia, których wybór uzależniony jest od tego, jak doszło do powstania fobii. Najlepsze rezultaty daje zastosowanie tak zwanego odczulania sytuacji lękowych - przekonuje dr M.Podolska. - Wyobrażamy sobie różne sytuacje związane z obiektem fobii, stopniowo, powoli zbliżając się do źródła lęku. Wyobrażamy sobie, do którego momentu nie czulibyśmy leku i w miarę trwania terapii ten lęk staje się coraz mniejszy. Na końcu dochodzimy do sytuacji, w której następuje bezpośrednia konfrontacja ze źródłem lęku. Dla osiągnięcia celu niezwykle ważna jest umiejętność relaksacji. Tego również uczymy się w trakcie terapii, która jest odpowiednio rozłożona w czasie.
Znacznie trudniejsza i dłużej trwająca jest terapia oparta na konwencji analitycznej. Stosuje się ją wtedy, gdy nie jesteśmy w stanie ustalić, z jakiego powodu powstała dana fobia. Aby odnieść sukces w leczeniu należy dotrzeć do rzeczywistego powodu powstania lęku. Dlatego też sięgamy do przeszłości, do wczesnego dzieciństwa, w którym doświadczyliśmy czegoś, czego nie pamiętamy, a co może być przyczyną fobii.
Nazwij swój lęk:
ciało, zdrowie, medycyna:
aidsfobia - lęk przed zachowaniem na AIDS,
ajchmofobia - lek przed narzędziami medycznymi,
algofobia - lęk przed bólem,
amathofobia - lęk przed kurzem,
arachibutyrofobia - lęk przed zarazkami,
bakteriofobia - lęk przed bakteriami,
farmakofobia - lęk przed lekarstwami,
hematofobia - lęk przed widokiem krwi,
kancerofobia - lęk przed zachorowaniem na raka,
majeutofobia - lęk przed ciążą,
maniafobia - lęk przed chorobą psychiczną,
mysofobia / rupofobia - lęk przed brudem,
nozofobia - lęk przed chorobami,
odontofobia - lęk przed stomatologiem,
rytifobia - lęk przed zmarszczkami,
tanatofobia - lęk przed śmiercią,
tokofobia - lęk przed porodem,
traumatofobia - lęk przed zranieniem,
wenerofobia - lęk przed chorobami wenerycznymi
człowiek i społeczeństwo:
androfobia - lęk przed mężczyznami,
antropofobia - lęk przed ludźmi,
gamofobia - lęk przed małżeństwem,
gerontofobia - lęk przed starością,
gynefobia - lek przed kobietami,
kaligynefobia - lęk przed pięknymi kobietami,
ksenofobia - lęk przed obcymi ludźmi,
monofonia - lęk przed samotnością,
nekrofobia - lęk przed umarłymi,
ochlofobia - lęk przed tłokiem,
pedofobia - lęk przed dziećmi,
seksofobia - lęk przed osobami przeciwnej płci,
przedmioty, otoczenie:
amolesofobia - lęk przed pojazdami,
antofobia - lęk przed kwiatami,
astrofobia - lęk przed gwiazdami,
bibliofobia - lek przed książkami,
botanofobia - lęk przed roślinami,
brontofobia - lęk przed burzą,
chinofobia - lęk przed śniegiem,
eisoptrofobia - lęk przed lustrem, odbiciem w lustrze,
enetofobia - lęk przed pinezkami,
fonofobia - lęk przed hałasem,
homichlofobia - lęk przed mgłą,
hydrofobia - lęk przed wodą,
papirofobia - lęk przed papierem,
pirofobia - lęk przed ogniem,
talassofobia - lęk przed morzem, oceanem
sytuacje, zachowania:
aerofobia - lęk przed powietrzem (m.in. przed wiatrem, przeciągiem, lataniem),
agorafobia - lęk przed przebywaniem na otwartej przestrzeni,
akrofobia - lęk przed wysokością,
amaksofobia - lęk przed jazdą samochodem,
awiofobia - lęk przed lataniem samolotem,
basifobia - lęk przed chodzeniem,
batofobia - lęk przed głębokością, tunelami,
chorofobia - lęk przed tańczeniem,
dromofobia - lęk przed podróżowaniem,
ergofobia - lęk przed pracą,
erytrofobia - lęk przed czerwienieniem się,
fagofobia - lęk przed jedzeniem,
fotofobia - lęk przed światłem,
gefyrofobia - lęk przed przekraczaniem mostów,
hipnofobia - lęk przed snem,
klaustrofobia - lęk przed przebywaniem w zamkniętych, ciasnych pomieszczeniach,
kleptofobia - lęk przed kradzieżą,
nautofobia - lęk przed podróżą statkiem,
neofobia - lęk przed zmianami,
nyktofobia - lęk przed ciemnością,
siderodromofobia - lęk przed jazdą koleją,
skolionofobia - lęk przed szkołą,
stasifobia - lęk przed staniem,
stasibasifobia - lęk przed staniem i chodzeniem,
tachofobia - lęk przed prędkością,
tafefobia - lęk przed pogrzebaniem żywcem,
technofobia - lęk przed nowoczesną techniką,
testofobia - lęk przed rozwiązywaniem testów
zwierzęta:
zoofobia - lęk przed zwierzętami
arachnofobia - lęk przed pająkami,
apiofobia - lęk przed pszczołami,
batrachofobia - lęk przed żabami,
etnomofobia - lęk przed owadami,
felinofobia - lęk przed kotami,
galeofobia - lęk przed rekinami,
helmintofobia - lęk przed robakami,
hippofobia - lęk przed końmi,
ichtiofobia - lęk przed rybami,
kynofobia - lęk przed psami,
musofobia - lęk przed myszami,
ofidofobia - lęk przed wężami,
ornitofobia - lęk przed ptakami,
pedikulofobia - lęk przed wszami,
rodentofobia - lęk przed gryzoniami,
taurofobia - lęk przed bykami
inne:
apejrofobia - lęk przed nieskończonością,
demonofobia - lęk przed duchami, demonami,
eufobia - lęk przed dobrymi nowinami,
fobofobia - lęk przed lękiem,
megalofobia - lęk przed wielkością,
pantafobia - lęk przed wszystkim,
psychofobia - lęk przed rozważaniami psychologicznymi,
teofobia - lęk przed Bogiem
Powyższe przykłady to tylko niektóre z kilkuset nazwanych fobii. Ilość przedmiotów i sytuacji mogących być powodem występowania lęku jest niezliczona. Patrząc na powyższą (choć i tak niepełną) listę, można pokusić się o stwierdzenie, że przyczyną fobii może być dosłownie wszystko. Najważniejsze, aby pamiętać, że cokolwiek znajduje się u podłoża naszego lęku, z odrobiną wiary w siebie, możemy to pokonać!
kk
P.S. Więcej przykładów fobii można znaleźć na angielskojęzycznej stronie: www.phobialist.com