Obróbka powierzchniowa i cieplna ściąga, Automatyka i Robotyka, Semestr 3, Obróbka cieplna i powierzchniowa, wykłady


Inżynieria powierzchniowa jest dyscypliną obejmująca :

  1. procesy wytwarzania warstw powierzchniowych, a więc zgodnie z obowiązującymi Polskimi Normami - warstw wierzchnich i powłok

  2. związane z tym zjawiska

  3. uzyskiwanie dzięki temu efekty eksploatacyjne

W strefie technik wytwarzania inżynieria powierzchniowa zajmuje się, opierając się na materiale rdzenia (podłoża) i oddziaływaniu środowiska (chemiczne, fizyczne) - konstytuowaniem warstw powierzchni zwykle materiału pod względem właściwości będącego w zasadzie kompozytem.

Inżynieria powierzchniowa obejmuje całokształt działań naukowych i technicznych, mających na celu konstruowanie, wytwarzanie, budowę i stosowanie warstw powierzchniowych o innych, lepszych niż rdzeń (podłoże) właściwościach głównie antykorozyjnych, antyzmęczeniowych, antyściernych i dekoracyjnych.

Warstwa wierzchnia - warstwa materiału ograniczona rzeczywistą powierzchnią przedmiotu, obejmująca te powierzchnię oraz część materiału w głąb od powierzchni rzeczywistej, która wykazuje zmienione cechy fizyczne i niekiedy chemiczne.

Cechy warstwy wierzchniej, tzn. struktura i właściwości nadane jej w wyniku obróbki przedmiotu, zależą przede wszystkim

Uzyskane własności eksploatacyjne zazwyczaj nie są stałe w czasie

  • mogą zmieniać się samoczynnie bez udziału czynników zewnętrznych np. w wyniku procesu naturalnego odprężenia.

  • Mogą zmieniać się pod wpływem czynników zewnętrznych występujących w czasie eksploatacji przedmiotu np. w wyniku obciążenia, tarcia, chemicznego oddziaływania środowiska.

Granica wewnętrzna warstwy wierzchniej - teoretyczna powierzchnia wyznaczona przez punkty, w których występują wartości graniczne tej spośród cech warstwy wierzchniej, dla której grubość warstwy wierzchniej określona w ten sposób jest największa.

Wyznaczenie granicy wewnętrznej warstwy wierzchniej jest bardzo trudne i w większości przypadków ma charakter umowny, przybliżony ponieważ granica wewnętrzna, jako płaszczyzna dwuwymiarowa, praktycznie nie istnieje.

Z pojęciem granicy wewnętrznej warstwy wierzchniej oraz z pojęciem powierzchni rzeczywistej przedmiotu wiąże się pojęcie - grubość warstwy wierzchniej. Jest to wymiar w kierunku prostopadłym do powierzchni geometrycznej przedmiotu, zawarty między dwoma granicami oddzielającymi warstwę wierzchnią od:

  • otoczenia, i określonej powierzchnią rzeczywistą przedmiotu

  • rdzenia, i określonej przez granicę wewnętrzną

Powłoka - warstwa materiału wytworzona w sposób naturalny lub sztuczny albo nałożona sztucznie na powierzchnię przedmiotu wykonanego z innego materiału w celu uzyskania określonych własności technicznych lub dekoracyjnych.

Między powłoką a podłożem istnieje granica międzyfazowa w postaci warstwy o pewnej objętości i o własnościach pośrednich.

Powłoka jednowarstwowa (powłoka pojedyncza, monowarstwa) jest to powłoka nałożona na odpowiednio przygotowane w jednym procesie lub operacji technologicznej, składająca się z jednej warstwy materiału.

Powłoki jednowarstwowe mogą być:

  • jednoskładnikowe - zbudowane z jednego materiału (pierwiastka, związku) np. chromu, azotku tytanu, TiN,

  • wieloskładnikowe - zbudowane z kilku składników materiałowych

Powłoka wielowarstwowa (multiwarstwowa) jest to powłoka składająca się z dwóch lub więcej materiałów, przy czym mogą to być warstwy tego samego materiału rozdzielone podwarstwą, bądź różnych materiałów i wtedy może ale nie musi być stosowana podwarstwa.

Dyfuzja - w najogólniejszym przypadku polega na względnych zmianach położeń atomów lub cząsteczek w ośrodku stacjonarnym pod wpływem wzbudzenia termicznego. Gdy dwa ciała w dowolnym stanie skupienia znajdują się w zetknięciu, to atomy jednego z nich przenikają do wnętrza drugiego, w skutek ich bezładnego ruchu cieplnego. W ściślejszym tego słowa znaczeniu dyfuzja polega na przenoszeniu cząsteczek jednej substancji względem cząsteczek drugiej wewnątrz tej samej fezy (gazowej, ciekłej, stałej) ze względu na występujący w niej gradient stężenia potencjału chemicznego , gradient temperatury (termodyfuzja), gradient potencjału elektrochemicznego (elektrodyfuzja). Rozróżnia się dyfuzje w stanie stałym, ciekłym, gazowym.

Adhezja - jest zjawiskiem trwałego i silnego łączenia się warstw powierzchniowych (stałych lub ciekłych) ciał (faz) doprowadzonych do zetknięcia. Szczególnym przypadkiem adhezji jest kohezja - występuje wtedy gdy stykają się ciała jednakowe. Adhezja może być następstwem absorpcji.

Przyczyną adhezji (przylegania) jest występowanie sił przyciągania (np. sił Van der Vaalsa, wiązań jonowych i metalicznych) pomiędzy cząsteczkami stykających się ciał.

Wielkość adhezji określa się wartością siły (lub pracy) potrzebnej do rozłączenia przywierających ciał, przypadająca na jednostkę powierzchni kontaktu.

Metody wytwarzania warstw powierzchniowych:

  • cieplne

  • cieplno - chemiczne

  • elektrochemiczne i chemiczne

  • fizyczne

  • mechaniczne

  • cieplno - mechaniczne

0x08 graphic

Krzywe rozkładu cech warstwy powierzchniowej

0x01 graphic

0x08 graphic

Powłoki: jednowarstwowa i wielowarstwowa

0x01 graphic

Inżynieria powierzchniowa jest dyscypliną obejmująca :

  1. procesy wytwarzania warstw powierzchniowych, a więc zgodnie z obowiązującymi Polskimi Normami - warstw wierzchnich i powłok

  2. związane z tym zjawiska

  3. uzyskiwanie dzięki temu efekty eksploatacyjne

W strefie technik wytwarzania inżynieria powierzchniowa zajmuje się, opierając się na materiale rdzenia (podłoża) i oddziaływaniu środowiska (chemiczne, fizyczne) - konstytuowaniem warstw powierzchni zwykle materiału pod względem właściwości będącego w zasadzie kompozytem.

Inżynieria powierzchniowa obejmuje całokształt działań naukowych i technicznych, mających na celu konstruowanie, wytwarzanie, budowę i stosowanie warstw powierzchniowych o innych, lepszych niż rdzeń (podłoże) właściwościach głównie antykorozyjnych, antyzmęczeniowych, antyściernych i dekoracyjnych.

Warstwa wierzchnia - warstwa materiału ograniczona rzeczywistą powierzchnią przedmiotu, obejmująca te powierzchnię oraz część materiału w głąb od powierzchni rzeczywistej, która wykazuje zmienione cechy fizyczne i niekiedy chemiczne.

Cechy warstwy wierzchniej, tzn. struktura i właściwości nadane jej w wyniku obróbki przedmiotu, zależą przede wszystkim

Uzyskane własności eksploatacyjne zazwyczaj nie są stałe w czasie

  • mogą zmieniać się samoczynnie bez udziału czynników zewnętrznych np. w wyniku procesu naturalnego odprężenia.

  • Mogą zmieniać się pod wpływem czynników zewnętrznych występujących w czasie eksploatacji przedmiotu np. w wyniku obciążenia, tarcia, chemicznego oddziaływania środowiska.

Granica wewnętrzna warstwy wierzchniej - teoretyczna powierzchnia wyznaczona przez punkty, w których występują wartości graniczne tej spośród cech warstwy wierzchniej, dla której grubość warstwy wierzchniej określona w ten sposób jest największa.

Wyznaczenie granicy wewnętrznej warstwy wierzchniej jest bardzo trudne i w większości przypadków ma charakter umowny, przybliżony ponieważ granica wewnętrzna, jako płaszczyzna dwuwymiarowa, praktycznie nie istnieje.

Z pojęciem granicy wewnętrznej warstwy wierzchniej oraz z pojęciem powierzchni rzeczywistej przedmiotu wiąże się pojęcie - grubość warstwy wierzchniej. Jest to wymiar w kierunku prostopadłym do powierzchni geometrycznej przedmiotu, zawarty między dwoma granicami oddzielającymi warstwę wierzchnią od:

  • otoczenia, i określonej powierzchnią rzeczywistą przedmiotu

  • rdzenia, i określonej przez granicę wewnętrzną

Powłoka - warstwa materiału wytworzona w sposób naturalny lub sztuczny albo nałożona sztucznie na powierzchnię przedmiotu wykonanego z innego materiału w celu uzyskania określonych własności technicznych lub dekoracyjnych.

Między powłoką a podłożem istnieje granica międzyfazowa w postaci warstwy o pewnej objętości i o własnościach pośrednich.

Powłoka jednowarstwowa (powłoka pojedyncza, monowarstwa) jest to powłoka nałożona na odpowiednio przygotowane w jednym procesie lub operacji technologicznej, składająca się z jednej warstwy materiału.

Powłoki jednowarstwowe mogą być:

  • jednoskładnikowe - zbudowane z jednego materiału (pierwiastka, związku) np. chromu, azotku tytanu, TiN,

  • wieloskładnikowe - zbudowane z kilku składników materiałowych

Powłoka wielowarstwowa (multiwarstwowa) jest to powłoka składająca się z dwóch lub więcej materiałów, przy czym mogą to być warstwy tego samego materiału rozdzielone podwarstwą, bądź różnych materiałów i wtedy może ale nie musi być stosowana podwarstwa.

Dyfuzja - w najogólniejszym przypadku polega na względnych zmianach położeń atomów lub cząsteczek w ośrodku stacjonarnym pod wpływem wzbudzenia termicznego. Gdy dwa ciała w dowolnym stanie skupienia znajdują się w zetknięciu, to atomy jednego z nich przenikają do wnętrza drugiego, w skutek ich bezładnego ruchu cieplnego. W ściślejszym tego słowa znaczeniu dyfuzja polega na przenoszeniu cząsteczek jednej substancji względem cząsteczek drugiej wewnątrz tej samej fezy (gazowej, ciekłej, stałej) ze względu na występujący w niej gradient stężenia potencjału chemicznego , gradient temperatury (termodyfuzja), gradient potencjału elektrochemicznego (elektrodyfuzja). Rozróżnia się dyfuzje w stanie stałym, ciekłym, gazowym.

Adhezja - jest zjawiskiem trwałego i silnego łączenia się warstw powierzchniowych (stałych lub ciekłych) ciał (faz) doprowadzonych do zetknięcia. Szczególnym przypadkiem adhezji jest kohezja - występuje wtedy gdy stykają się ciała jednakowe. Adhezja może być następstwem absorpcji.

Przyczyną adhezji (przylegania) jest występowanie sił przyciągania (np. sił Van der Vaalsa, wiązań jonowych i metalicznych) pomiędzy cząsteczkami stykających się ciał.

Wielkość adhezji określa się wartością siły (lub pracy) potrzebnej do rozłączenia przywierających ciał, przypadająca na jednostkę powierzchni kontaktu.

Metody wytwarzania warstw powierzchniowych:

  • cieplne

  • cieplno - chemiczne

  • elektrochemiczne i chemiczne

  • fizyczne

  • mechaniczne

  • cieplno - mechaniczne

0x08 graphic

Krzywe rozkładu cech warstwy powierzchniowej

0x01 graphic

0x08 graphic

Powłoki: jednowarstwowa i wielowarstwowa

0x01 graphic

Inżynieria powierzchniowa jest dyscypliną obejmująca :

  1. procesy wytwarzania warstw powierzchniowych, a więc zgodnie z obowiązującymi Polskimi Normami - warstw wierzchnich i powłok

  2. związane z tym zjawiska

  3. uzyskiwanie dzięki temu efekty eksploatacyjne

W strefie technik wytwarzania inżynieria powierzchniowa zajmuje się, opierając się na materiale rdzenia (podłoża) i oddziaływaniu środowiska (chemiczne, fizyczne) - konstytuowaniem warstw powierzchni zwykle materiału pod względem właściwości będącego w zasadzie kompozytem.

Inżynieria powierzchniowa obejmuje całokształt działań naukowych i technicznych, mających na celu konstruowanie, wytwarzanie, budowę i stosowanie warstw powierzchniowych o innych, lepszych niż rdzeń (podłoże) właściwościach głównie antykorozyjnych, antyzmęczeniowych, antyściernych i dekoracyjnych.

Warstwa wierzchnia - warstwa materiału ograniczona rzeczywistą powierzchnią przedmiotu, obejmująca te powierzchnię oraz część materiału w głąb od powierzchni rzeczywistej, która wykazuje zmienione cechy fizyczne i niekiedy chemiczne.

Cechy warstwy wierzchniej, tzn. struktura i właściwości nadane jej w wyniku obróbki przedmiotu, zależą przede wszystkim

Uzyskane własności eksploatacyjne zazwyczaj nie są stałe w czasie

  • mogą zmieniać się samoczynnie bez udziału czynników zewnętrznych np. w wyniku procesu naturalnego odprężenia.

  • Mogą zmieniać się pod wpływem czynników zewnętrznych występujących w czasie eksploatacji przedmiotu np. w wyniku obciążenia, tarcia, chemicznego oddziaływania środowiska.

Granica wewnętrzna warstwy wierzchniej - teoretyczna powierzchnia wyznaczona przez punkty, w których występują wartości graniczne tej spośród cech warstwy wierzchniej, dla której grubość warstwy wierzchniej określona w ten sposób jest największa.

Wyznaczenie granicy wewnętrznej warstwy wierzchniej jest bardzo trudne i w większości przypadków ma charakter umowny, przybliżony ponieważ granica wewnętrzna, jako płaszczyzna dwuwymiarowa, praktycznie nie istnieje.

Z pojęciem granicy wewnętrznej warstwy wierzchniej oraz z pojęciem powierzchni rzeczywistej przedmiotu wiąże się pojęcie - grubość warstwy wierzchniej. Jest to wymiar w kierunku prostopadłym do powierzchni geometrycznej przedmiotu, zawarty między dwoma granicami oddzielającymi warstwę wierzchnią od:

  • otoczenia, i określonej powierzchnią rzeczywistą przedmiotu

  • rdzenia, i określonej przez granicę wewnętrzną

Powłoka - warstwa materiału wytworzona w sposób naturalny lub sztuczny albo nałożona sztucznie na powierzchnię przedmiotu wykonanego z innego materiału w celu uzyskania określonych własności technicznych lub dekoracyjnych.

Między powłoką a podłożem istnieje granica międzyfazowa w postaci warstwy o pewnej objętości i o własnościach pośrednich.

Powłoka jednowarstwowa (powłoka pojedyncza, monowarstwa) jest to powłoka nałożona na odpowiednio przygotowane w jednym procesie lub operacji technologicznej, składająca się z jednej warstwy materiału.

Powłoki jednowarstwowe mogą być:

  • jednoskładnikowe - zbudowane z jednego materiału (pierwiastka, związku) np. chromu, azotku tytanu, TiN,

  • wieloskładnikowe - zbudowane z kilku składników materiałowych

Powłoka wielowarstwowa (multiwarstwowa) jest to powłoka składająca się z dwóch lub więcej materiałów, przy czym mogą to być warstwy tego samego materiału rozdzielone podwarstwą, bądź różnych materiałów i wtedy może ale nie musi być stosowana podwarstwa.

Dyfuzja - w najogólniejszym przypadku polega na względnych zmianach położeń atomów lub cząsteczek w ośrodku stacjonarnym pod wpływem wzbudzenia termicznego. Gdy dwa ciała w dowolnym stanie skupienia znajdują się w zetknięciu, to atomy jednego z nich przenikają do wnętrza drugiego, w skutek ich bezładnego ruchu cieplnego. W ściślejszym tego słowa znaczeniu dyfuzja polega na przenoszeniu cząsteczek jednej substancji względem cząsteczek drugiej wewnątrz tej samej fezy (gazowej, ciekłej, stałej) ze względu na występujący w niej gradient stężenia potencjału chemicznego , gradient temperatury (termodyfuzja), gradient potencjału elektrochemicznego (elektrodyfuzja). Rozróżnia się dyfuzje w stanie stałym, ciekłym, gazowym.

Adhezja - jest zjawiskiem trwałego i silnego łączenia się warstw powierzchniowych (stałych lub ciekłych) ciał (faz) doprowadzonych do zetknięcia. Szczególnym przypadkiem adhezji jest kohezja - występuje wtedy gdy stykają się ciała jednakowe. Adhezja może być następstwem absorpcji.

Przyczyną adhezji (przylegania) jest występowanie sił przyciągania (np. sił Van der Vaalsa, wiązań jonowych i metalicznych) pomiędzy cząsteczkami stykających się ciał.

Wielkość adhezji określa się wartością siły (lub pracy) potrzebnej do rozłączenia przywierających ciał, przypadająca na jednostkę powierzchni kontaktu.

Metody wytwarzania warstw powierzchniowych:

  • cieplne

  • cieplno - chemiczne

  • elektrochemiczne i chemiczne

  • fizyczne

  • mechaniczne

  • cieplno - mechaniczne

0x08 graphic

Krzywe rozkładu cech warstwy powierzchniowej

0x01 graphic

0x08 graphic

Powłoki: jednowarstwowa i wielowarstwowa

0x01 graphic

Inżynieria powierzchniowa jest dyscypliną obejmująca :

  1. procesy wytwarzania warstw powierzchniowych, a więc zgodnie z obowiązującymi Polskimi Normami - warstw wierzchnich i powłok

  2. związane z tym zjawiska

  3. uzyskiwanie dzięki temu efekty eksploatacyjne

W strefie technik wytwarzania inżynieria powierzchniowa zajmuje się, opierając się na materiale rdzenia (podłoża) i oddziaływaniu środowiska (chemiczne, fizyczne) - konstytuowaniem warstw powierzchni zwykle materiału pod względem właściwości będącego w zasadzie kompozytem.

Inżynieria powierzchniowa obejmuje całokształt działań naukowych i technicznych, mających na celu konstruowanie, wytwarzanie, budowę i stosowanie warstw powierzchniowych o innych, lepszych niż rdzeń (podłoże) właściwościach głównie antykorozyjnych, antyzmęczeniowych, antyściernych i dekoracyjnych.

Warstwa wierzchnia - warstwa materiału ograniczona rzeczywistą powierzchnią przedmiotu, obejmująca te powierzchnię oraz część materiału w głąb od powierzchni rzeczywistej, która wykazuje zmienione cechy fizyczne i niekiedy chemiczne.

Cechy warstwy wierzchniej, tzn. struktura i właściwości nadane jej w wyniku obróbki przedmiotu, zależą przede wszystkim

Uzyskane własności eksploatacyjne zazwyczaj nie są stałe w czasie

  • mogą zmieniać się samoczynnie bez udziału czynników zewnętrznych np. w wyniku procesu naturalnego odprężenia.

  • Mogą zmieniać się pod wpływem czynników zewnętrznych występujących w czasie eksploatacji przedmiotu np. w wyniku obciążenia, tarcia, chemicznego oddziaływania środowiska.

Granica wewnętrzna warstwy wierzchniej - teoretyczna powierzchnia wyznaczona przez punkty, w których występują wartości graniczne tej spośród cech warstwy wierzchniej, dla której grubość warstwy wierzchniej określona w ten sposób jest największa.

Wyznaczenie granicy wewnętrznej warstwy wierzchniej jest bardzo trudne i w większości przypadków ma charakter umowny, przybliżony ponieważ granica wewnętrzna, jako płaszczyzna dwuwymiarowa, praktycznie nie istnieje.

Z pojęciem granicy wewnętrznej warstwy wierzchniej oraz z pojęciem powierzchni rzeczywistej przedmiotu wiąże się pojęcie - grubość warstwy wierzchniej. Jest to wymiar w kierunku prostopadłym do powierzchni geometrycznej przedmiotu, zawarty między dwoma granicami oddzielającymi warstwę wierzchnią od:

  • otoczenia, i określonej powierzchnią rzeczywistą przedmiotu

  • rdzenia, i określonej przez granicę wewnętrzną

Powłoka - warstwa materiału wytworzona w sposób naturalny lub sztuczny albo nałożona sztucznie na powierzchnię przedmiotu wykonanego z innego materiału w celu uzyskania określonych własności technicznych lub dekoracyjnych.

Między powłoką a podłożem istnieje granica międzyfazowa w postaci warstwy o pewnej objętości i o własnościach pośrednich.

Powłoka jednowarstwowa (powłoka pojedyncza, monowarstwa) jest to powłoka nałożona na odpowiednio przygotowane w jednym procesie lub operacji technologicznej, składająca się z jednej warstwy materiału.

Powłoki jednowarstwowe mogą być:

  • jednoskładnikowe - zbudowane z jednego materiału (pierwiastka, związku) np. chromu, azotku tytanu, TiN,

  • wieloskładnikowe - zbudowane z kilku składników materiałowych

Powłoka wielowarstwowa (multiwarstwowa) jest to powłoka składająca się z dwóch lub więcej materiałów, przy czym mogą to być warstwy tego samego materiału rozdzielone podwarstwą, bądź różnych materiałów i wtedy może ale nie musi być stosowana podwarstwa.

Dyfuzja - w najogólniejszym przypadku polega na względnych zmianach położeń atomów lub cząsteczek w ośrodku stacjonarnym pod wpływem wzbudzenia termicznego. Gdy dwa ciała w dowolnym stanie skupienia znajdują się w zetknięciu, to atomy jednego z nich przenikają do wnętrza drugiego, w skutek ich bezładnego ruchu cieplnego. W ściślejszym tego słowa znaczeniu dyfuzja polega na przenoszeniu cząsteczek jednej substancji względem cząsteczek drugiej wewnątrz tej samej fezy (gazowej, ciekłej, stałej) ze względu na występujący w niej gradient stężenia potencjału chemicznego , gradient temperatury (termodyfuzja), gradient potencjału elektrochemicznego (elektrodyfuzja). Rozróżnia się dyfuzje w stanie stałym, ciekłym, gazowym.

Adhezja - jest zjawiskiem trwałego i silnego łączenia się warstw powierzchniowych (stałych lub ciekłych) ciał (faz) doprowadzonych do zetknięcia. Szczególnym przypadkiem adhezji jest kohezja - występuje wtedy gdy stykają się ciała jednakowe. Adhezja może być następstwem absorpcji.

Przyczyną adhezji (przylegania) jest występowanie sił przyciągania (np. sił Van der Vaalsa, wiązań jonowych i metalicznych) pomiędzy cząsteczkami stykających się ciał.

Wielkość adhezji określa się wartością siły (lub pracy) potrzebnej do rozłączenia przywierających ciał, przypadająca na jednostkę powierzchni kontaktu.

Metody wytwarzania warstw powierzchniowych:

  • cieplne

  • cieplno - chemiczne

  • elektrochemiczne i chemiczne

  • fizyczne

  • mechaniczne

  • cieplno - mechaniczne

0x08 graphic

Krzywe rozkładu cech warstwy powierzchniowej

0x01 graphic

0x08 graphic

Powłoki: jednowarstwowa i wielowarstwowa

0x01 graphic



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Fazy rozwoju materiałów - ściaga, Automatyka i Robotyka, Semestr 3, Obróbka cieplna i powierzchniowa
ocip sciaga2, Automatyka i Robotyka, Semestr 3, Obróbka cieplna i powierzchniowa, ściągi
Bazy danych - sciaga, Automatyka i Robotyka, Semestr 3, Bazy danych, BD, BD
pnom - sciaga, Automatyka i Robotyka, Semestr 1, Podstawy Nauki o materialach, stopy
TC sciaga, Automatyka i Robotyka, Semestr IV, Technika Cyfrowa, TC, Technika Cyfrowa, Materiały, Mat
pnom - sciaga, Automatyka i Robotyka, Semestr 1, Podstawy Nauki o materialach, stopy
sciaga a, Automatyka i Robotyka, Semestr III, Bazy danych
STATYSTYKA MATEMATYCZNA-sciaga, Automatyka i Robotyka, Semestr IV, Statystyka Matematyczna
Metaloznawstwo sciaga, Automatyka i Robotyka, Semestr II, Zasady doboru materiałów inżynierskich, wy
techniki multimedialne sciaga, Automatyka i Robotyka, Semestr II, Techniki Multimedialne, Ściągi
pnom wyklad11, Automatyka i Robotyka, Semestr 1, Podstawy Nauki o materialach, Wyklady
sciaga abcd, Automatyka i Robotyka, Semestr 3, Obróbka cieplna i powierzchniowa, ściągi
Obróbka powierzchniowa i cieplna - ściąga 01, Automatyka i Robotyka, Semestr 3, Obróbka cieplna i po
I, Automatyka i Robotyka, Semestr 3, Obróbka cieplna i powierzchniowa, ściągi
poruszane zagadnienia na wykładzie, Automatyka i Robotyka, Semestr 3, Obróbka cieplna i powierzchnio

więcej podobnych podstron