Rejestr Windows 2000

Microsoft Windows 2000 przechowuje wszystkie ustawienia sprzętu oraz programów w hierarchicznej bazie danych zwanej rejestrem. Rejestr w Windows 2000 i Windows XP zastępuje wiele plików .INI, .SYS lub .COM, używanych we wcześniejszych wersjach Windows. Rejestr działa jak szkielet systemu operacyjnego, zapewniający prawidłowe informacje inicjalizacyjne do uruchomienia aplikacji. Wczytuje składniki, takie jak ste­rowniki urządzeń i protokoły sieciowe.

Narzędziem do przeglądania rejestru jest Edytor Rejestru, pokazany na rysunku 6.15.

Cel rejestru

Celem rejestru jest utrzymanie bazy danych ustawień konfiguracyjnych w systemach operacyjnych Windows 95, Windows 98, Windows NT oraz Windows 2000. Głównym elementem rejestru jest sprzęt, który jest zainstalowany w systemie. Obejmuje to procesor, rodzaj szyny danych, urządzenie wskazujące, mysz oraz klawiaturę, a także sterowniki urządzeń, zainstalowane oprogramowanie oraz ustawienia kart sieciowych. Rejestr zawie­ra obszerną ilość danych i jest bardzo ważnym składnikiem dla działania systemu. Struktu­ra rejestru jest tak zaprojektowana, aby zapewnić bezpieczny zestaw rekordów o kompo­nentach kontrolujących system. Składniki te odczytują, uaktualniają i modyfikują dane zawarte w rejestrze. Oto sześć głównych składników mających dostęp do rejestru i prze­chowujących w nim informacje:

• Sterowniki urządzeń - rejestr ustawia ustawienia konfiguracyjne dla sterowników urządzeń. Informacje są uaktualniane w rejestrze, gdy sterownik jest uaktualniony.

• Programy instalacyjne - program instalacyjny dodaje nowe dane konfiguracyjne do rejestru, gdy są instalowane nowe programy lub sprzęt. Programy instalacyjne próbują również skanować rejestr, aby zweryfikować zainstalowane komponenty.

• Profile użytkownika - Windows NT, Windows 2000 oraz Windows XP tworzą profile użytkownika, przechowujące wszystkie ustawienia dla użytkownika, który się zalogował do komputera. Ustawienia te są najpierw zmieniane w rejestrze, a następnie uaktualniane w profilu użytkownika. Plikiem, w którym przechowywane są informacje o profilu użytkownika, jest plik NTUSER.DAT.

• Jądro Windows NT - rejestr odgrywa dużą rolę podczas procesu rozruchu. Jądro Windows NT (plik NTOSKRNL.EXE) wczytuje właściwe sterowniki urządzeń w odpowiednim porządku.

• NTDETECT.COM - plik ten, jak i jego rola w procesie rozruchu, została wyjaśniona na początku tego rozdziału. Systemy na platformie Intel korzystają z tego pliku do wykrywania sprzętu i do przechowania informacji zebranych podczas tego procesu.

• Profile sprzętowe - Windows NT, Windows 2000 oraz Windows XP mogą zapisać dwa lub więcej profili, w których administrator może kontrolować wczytywanie sterowników sprzętu. Rejestr przechowuje te konfiguracje profili sprzętowych.

Poddrzewa rejestru

Rejestr można edytować i poruszać się po nim za pomocą programu REGEDT32.EXE. Gdy polecenie to zostanie wpisane w wierszu poleceń, wyświetlone zostanie okno z ko­munikatem szukania wszystkich wartości. Przykład poddrzewa rejestru jest pokazany na rysunku 6.16.

Znajomość tych poddrzew oraz ich przeznaczenie jest pomocne podczas rozwiązywania problemów. Znaleźć tu można klucz dla każdego uruchomionego na komputerze procesu. W Edytorze Rejestru wyświetlane są następujące poddrzewa, wraz z ich kluczami:

• HKEYUSERS - to poddrzewo zawiera domyślne ustawienia systemu, kontrolujące indywidualne ustawienia profili oraz środowiska użytkownika, takie jak ustawienie Pulpitu, środowisko Windows oraz dostosowane ustawienia oprogramowania. Nć rysunku 6.17 przedstawiono przykład ekranu HKEY_USERS.

• HKEYCURRENT CONFIG - to poddrzewo zawiera dane o aktywnej konfiguracji wybranej podczas procesu rozruchu. Informacje te są używane do konfigurowania ustawień, np. które sterowniki wczytać, lub jakiej użyć rozdzielczości. Rysunek 6.18 przedstawia przykład ekranu HKEY_CURRENT_CONFIG.

• HKEYCLASSESROOT - poddrzewo to zawiera informacje konfiguracyjne całego oprogramowania zainstalowanego na komputerze. Rysunek 6.19 przedstawia przykład klucza HKEY_CLASSES_ROOT.

• HKEYCURRENTJJSER - to poddrzewo zawiera informacje o obecnie zalogowanym użytkowniku. Przechowuje ono kopię informacji o każdym koncie użytkownika, który może się zalogować na komputerze. Rysunek 6.20 przedstawia przykładowy ekran HKEY_CURRENT_USER.

• HKEY LOCALMACHINE - tu zawarte są wszystkie informacje konfiguracyjne komputera lokalnego, łącznie z danymi sprzętu i systemu operacyjnego, takie jak typ szyny, pamięć systemowa, sterowniki urządzeń oraz dane kontrolne rozruchu. Aplikacje, sterowniki urządzeń oraz system operacyjny używają tych danych do ustawienia konfiguracji komputera. Dane w tym kluczu nie ulegają zmianie, niezależnie od użytkownika. Rysunek 6.21 przedstawia przykład ekranu HKEY_LO-CAL_MACHINE.

Menu startowe oraz tryb awaryjny

Menu startowe w systemach operacyjnych Windows NT, Windows 2000 i Windows XP stanowią rozwiązanie bezpieczeństwa, które nie występuje w środowisku systemów operacyjnych Windows 9x. Systemy Windows NT, Windows 2000 i Windows XP muszą przejść kilka etapów, aby dojść do menu startowego.

Zaawansowaną cechę, pomocną w rozwiązywaniu problemów ze startem, stanowi tryb awaryjny. Należy z niej skorzystać, gdy komputer nie chce się normalnie uruchomić. Aby wejść w tryb awaryjny, należy wcisnąć klawisz F8 podczas wyboru systemu opera­cyjnego. Spowoduje to wyświetlenie ekranu z zaawansowanymi opcjami uruchomienia systemu Windows 2000 (patrz rysunek 6.22). Tryb awaryjny wczytuje i korzysta jedynie z podstawowych plików i sterowników, łącznie z myszą, klawiaturą, monitorem VGA, pamięcią masową, domyślnymi usługami systemowymi oraz bez połączeń sieciowych, co upodabnia ten proces do trybu awaryjnego z Windows 9x. W Windows 2000 łatwo jest rozpoznać tryb awaryjny ponieważ tło staje się czarne, a w każdym rogu ekranu pojawia się napis „Tryb Awaryjny".

Naciśnij klawisz F8, aby zobaczyć opcje trybu awaryjnego. Rysunek 6.23 przedstawia opcje dostępne w trybie awaryjnym. Jedną z tych opcji jest tryb awaryjny z obsługą sieci, który jest podobny do trybu awaryjnego, ale zawiera dodatkowo sterowniki i usługi po­trzebne do obsługi sieci po restarcie komputera. Inną opcją jest tryb awaryjny w wierszu poleceń, który jest trybem awaryjnym, w którym komputer zostaje ponownie uruchomio­ny to w trybie wiersza poleceń.

Dysk ERD i konsola odzyskiwania w Windows 2000

Administrator systemu może napotkać komputer z uszkodzonym systemem operacyj­nym, który nie może działać lub uruchomić się. Czasami zostanie skasowany lub zmieniony ważny plik lub program, tak że system operacyjny nie rozpoznaje go i system nie może pracować. W Windows 2000 można utworzyć awaryjną dyskietkę naprawczą albo skorzy­stać z Konsoli Odzyskiwania. Opcje te służą do naprawy plików lub skopiowania nowych plików, które zostały uszkodzone bez formatowania dysku twardego i utraty cennych da­nych.

Awaryjna dyskietka naprawcza

Awaryjna dyskietka naprawcza (ang. emergency repair disk, ERD) umożliwia przein­stalowanie każdego pakietu Service Pack, jaki był zainstalowany od czasu oryginalnej instalacji. Dyskietka awaryjna kopiuje również pliki z napędu CD i zastępuje pliki na dys­ku. Dyskietka awaryjna jest dobrym rozwiązaniem, jeżeli system plików zostanie naruszo­ny i nie może zostać uruchomiony. Jeżeli w międzyczasie zainstalowano pakiet Service Pack musi on zostać ponownie zainstalowany. Wynika to z faktu, że skopiowane pliki pochodzą z oryginalnego CD-ROM instalacyjnego Windows.

Tworzenie awaryjnej dyskietki naprawczej

Aby utworzyć awaryjna dyskietkę naprawczą, wykonaj poniższe kroki:

Krok 1 Wybierz Start, Programy, Akcesoria, Narzędzia systemowe, Kopia zapasowa,

aby uruchomić program kopii zapasowej. Na rysunku 6.24 przedstawiono narzędzie Kopia zapasowa i Odzyskiwanie.

Krok 2 Na karcie Powitanie, wybierz Awaryjna dyskietka naprawcza. Wyświetlony komunikat jest pokazany na rysunku 6.25.

Krok 3 Włóż czystą, sformatowaną dyskietkę 3,5 cala do napędu dyskietek A.

Krok 4 Zaznacz opcję Wykonaj także kopię zapasową rejestru w katalogu napraw­czym.

Krok 5 Kliknij przycisk OK.

Krok 6 Usuń dyskietkę z napędu i oznacz ją jako Awaryjny Dysk Naprawczy wraz z bieżącą datą.

Korzystanie z dysku ERD

Dysk awaryjny może być użyty na dwa sposoby. Jeżeli komputer obejmuje obsługę uruchamiania z napędu CD-ROM, należy włożyć płytę CD Windows 2000 do napędu i uruchomić komputer. Jeżeli komputer nie obsługuje rozruchu z napędu CD-ROM, włóż pierwszą dyskietkę instalatora do napędu dyskietek i ponownie uruchom komputer. Na­stępnie wkładaj kolejne dyskietki instalatora (2 i 3). Etapy użycia dysku ERD z napędem CD lub stacją dyskietek są przedstawione poniżej:

Krok 1 Naciśnij klawisz Enter, gdy pojawi się pytanie, czy chcesz zainstalować Windows 2000.

Krok 2 Wciśnij klawisz R, aby skorzystać z dysku ERD.

Krok 3 Wciśnij klawisz F, aby wybrać opcję Szybko (ang.fast), mając do wyboru opcje Szybko i Ręcznie.

Krok 4 Wciśnij klawisz Enter, aby skorzystać z dysku ERD.

Krok 5 Włóż dysk ERD i naciśnij klawisz Enter.

Krok 6 Po zakończeniu naprawy plików uruchom ponownie system.

Konsola odzyskiwania

Konsola odzyskiwania Windows 2000 jest interfejsem wiersza poleceń, który wyko­nuje różne zadania z zakresu odzyskiwania i rozwiązywania problemów, w tym:

• uruchamianie i zatrzymywanie usług,

• odczytywanie i zapisywanie informacji na lokalnym dysku i dyskach sformatowanych z systemem,

• formatowanie twardych dysków,

• usuwanie, zastępowanie i kopiowanie uszkodzonych plików.

Konsolę odzyskiwania można uruchomić na dwa sposoby. Pierwszy sposób polega na włożeniu płyty CD z Windows 2000 i poczekaniu na otwarcie okna dialogowego Windows 2000 CD. Jeżeli się otworzy, zamknij je, a jeżeli się nie otworzy wybierz Start, Uruchom i wpisz cmd w wierszu poleceń. Uruchomi to okno linii poleceń, w którym administrator może zmienić napęd na CD-ROM, przejść do folderu 1386 i wydać polecenie WINNT32/CMDCONS. Po zainstalowaniu konsoli odzyskiwania jest ona dostępna w menu startowym. Inną metodą jest skorzystanie z dyskietek instalacyjnych Windows 2000.

Przegląd procesu instalacji

Windows 2000 posiada dodatkowe cechy, które nie występują w Windows 9x. Cho­ciaż proces instalacji upraszcza proces partycjonowania i formatowania, może również zmienić wymagania sprzętowe. Bezdyskusyjne jest użycie warstwy abstrakcji sprzętu HAL oraz licencji dostępowych klienta CAL. Poniżej omówiono następujące zagadnienia:

• różnice w instalacji pomiędzy Windows 2000 i 9x,

• wymagania sprzętowe,

• właściwości Windows 2000.

Uwaga

Podrozdział ten dotyczy raczej pracy administratora systemu niż serwisant, ponieważ system Windows 2000 jest częściej wykorzystywany w środowisku sieciowym. Administrator systemu zarządza siecią i rozwiązuje występujące problemy.

Różnice w instalacji pomiędzy Windows 2000 i 9x

Różnice pomiędzy środowiskami Windows 9x i Windows 2000 wynikają w głównej mierze z różnego przeznaczenia systemów operacyjnych. Systemy te przeznaczone są do pracy w różnych środowiskach i posiadają różne procesy instalacyjne. Różnice te wyni­kają z dodatkowego bezpieczeństwa i innego systemu plików, występującego w systemie operacyjnym Windows 2000. Rysunek 6.24 przedstawia ekran startowy Windows 2000.

Wymagania sprzętowe

Główną różnicą pomiędzy procesem instalacji Windows 2000 i Windows 9x są wy­magania sprzętowe obu systemów operacyjnych. Windows 2000 jest solidniejszy niż Windows 9x i ma wiele nowych cech. Dlatego też Windows 2000 wymaga sprzętu, który jest w stanie obsłużyć system operacyjny stosunkowo szybko i bezawaryjnie.

System operacyjny Windows 9x wymaga komputera 80486DX/66-MHz o poniższej specyfikacji:

• minimum 16 MB RAM,

• minimum 120-355 MB wolnej przestrzeni na dysku twardym,

• modemu (obsługiwany, ale nie wymagany),

• monitora VGA 16 kolorów (minimum).

Instalacja Windows 9x jest dokładniej omówiona w rozdziale 5. Wymagania sprzęto­we dla Windows 2000 są większe. Aby instalacja Windows 2000 została zakończona po­wodzeniem, może być wymagana modernizacja komputera.

Partycjonowanie i formatowanie

Znajomość partycjonowania i formatowania jest ważna podczas instalacji. Czynności te przygotowują dysk twardy do instalacji systemu operacyjnego. Podczas instalacji jedne­go z systemów operacyjnych Windows 9x, twardy dysk musi mieć utworzone partycje za pomocą narzędzia FDISK.EXE (patrz rysunek 6.27) albo narzędzia firm trzecich, jak np. Partition Magic. Po procesie partycjonowania należy włożyć płytę instalacyjną i zainstalować system operacyjny. Partycjonowanie dysku twardego dla instalacji Windows 9x zostało omówione w rozdziale 5.

Windows 2000 zapewnia łatwy sposób przygotowania twardego dysku do instalacji systemu operacyjnego. Administrator może użyć niesformatowanego, niespartycjonowa-nego dysku i rozpocząć instalację Windows 2000. Instalator prosi administratora o wybra­nie partycji, na której zainstalować system operacyjny. Jeżeli nie ma żadnej partycji, mogą one zostać utworzone za pomocą programu Instalatora.

Następnie instalator prosi o sformatowanie właśnie utworzonej lub istniejącej partycji. Przed rozpoczęciem formatowania należy określić system plików. Windows 2000 może sformatować partycję w systemie plików FAT lub NTFS. Jeżeli dysk jest sformatowany za pomocą systemu plików FAT, może zostać zmieniony na NTFS po zakończeniu procesu instalacji.

Sterowniki urządzeń

Sterowniki urządzeń odgrywają dużą rolę we wszystkich systemach operacyjnych od Windows 9x. System nie może się uruchomić bez prawidłowych sterowników. Windows 2000 uczynił znaczny postęp w tym obszarze. W zależności od instalowanego systemu po­trzebne są różne zestawy sterowników. Dzieje się tak dlatego, że wewnętrzna struktura tych dwóch systemów operacyjnych jest różna. Na przykład urządzenie może zostać zainstalowa­ne w systemie Windows 98, a odpowiedni sterownik może być wczytany i pracować wła­ściwie. To samo urządzenie w systemie Windows 2000 z tym samym sterownikiem nie bę­dzie działać i dlatego występuje wiele rodzajów sterowników dla jednego urządzenia.

Główną zaletą Windows 2000 - w porównaniu do Windows 9x - jest warstwa abs­trakcji sprzętu (ang. Hardware Abstraction Layer, HAL). HAL jest biblioteką sterowników urządzeń, funkcjonującą pomiędzy systemem operacyjnym i sprzętem. HAL umożliwia systemowi Windows 2000 pracę z różnymi procesorami, pochodzącymi od różnych pro­ducentów. Cecha ta chroni Windows 2000 od bezpośredniej pracy ze sprzętem, jak ma to

miejsce w Windows 9x. HAL kontroluje cały bezpośredni dostęp do sprzętu, rozszerzając w ten sposób sprzętową zgodność z systemem. HAL wyróżnia Windows 2000 jako sie­ciowy system operacyjny (ang. Network Operating System, NOS), w odróżnieniu od Win­dows 9x, który takim systemem nie jest.

Właściwości Windows 2000

Proces instalacji Windows 2000 ma kilka cech jest unikatowych. Komputer może zo­stać dodany do domeny lub grupy roboczej. Tylko administratorzy bądź użytkownicy z odpowiednimi uprawnieniami mogą dodać komputer do istniejącej domeny. Gdy kom­puter jest dodawany do domeny, tworzone jest w domenie konto komputera. Licencja dostępowa klienta (ang. Client Access License, CAL) jest kolejną właściwością instalacji Windows 2000. CAL daje komputerowi-klientowi prawo dostępu do komputerów z uru­chomionym systemem Windows 2000 Server, aby mógł korzystać z usług sieciowych, udostępnionych folderów oraz zasobów drukarkowych.

Instalowanie Windows 2000

W tym podrozdziale omówiono etapy instalowania systemu Windows 2000. Chociaż Windows 2000 ma kreator instalacji, ważne jest, aby serwisant rozumiał, co dzieje się podczas każdego etapu, aby móc rozwiązać wszystkie problemy. Omówiono tu następują­ce zagadnienia:

• wymagania instalacyjne Windows 2000,

• etapy instalacji Windows 2000,

• opcje instalatora Windows 2000.

Wymagania instalacyjne Windows 2000

Zanim przystąpisz do instalacji Windows 2000, rozważ kilka rzeczy. Upewnij się, że sprzęt jest w stanie uruchomić ten system. Firma Microsoft podaje następujące wymagania sprzętowe do instalacji systemu operacyjnego:

• Komputer powinien posiadać procesor przynajmniej klasy Pentium. Microsoft zaleca procesor 133 MHz lub szybszy.

• System musi mieć przynajmniej 64 MB RAM.

• Twardy dysk lub partycja, na której będzie instalowany system operacyjny musi mieć przynajmniej 650 MB wolnej przestrzeni.

• Jednostka musi być wyposażona w monitor klasy co najmniej VGA.

• Napęd CD-ROM musi być w stanie pracować z szybkością 12x lub większą.

• Jeżeli komputer jest podłączony do sieci, wymagana jest karta sieciowa.

Lista zgodności sprzętu (ang. Hardware Compatibility List, HCL) firmy Microsoft jest narzędziem, które może zostać użyte przed instalacją do zweryfikowania, czy posiadany sprzęt będzie pracował z systemem Windows 2000. Microsoft dostarcza sterowniki tylko do tych urządzeń, które znajdują się na liście. Korzystanie ze sprzętu, który nie znajduje się na liście HCL, może powodować problemy podczas i po instalacji. Można ją obejrzeć przez otwarcie pliku HCL.TXT w katalogu Support, znajdującym się na instalacyjnej pły­cie CD Windows 2000 Professional (patrz rysunek 6.28).

Etapy instalacji Windows 2000

Proces instalacji Windows 2000 składa się z czterech etapów. Proces ten zaczyna się w momencie uruchomienia programu Instalatora. Przygotowuje on twardy dysk i przekopiowuje pliki. Następnie program instalatora uruchamia kreator, który zbiera informacje potrzebne do ukończenia procesu instalacji. Etapy procesu instalacji Windows 2000 są podsumowane w poniższej liście.

1. Użycie programu Instalatora.

2. Użycie Kreatora Instalacji.

3. Instalacja komponentów sieciowych Windows.

4. Zakończenie programu Instalatora.

Program instalatora

Proces instalacji zaczyna się od przekopiowania plików i uruchomienia Kreatora In­stalacji na twardym dysku. W tym miejscu uruchomiona jest część tekstowa instalacji. Instalacja Windows 2000 może zostać uruchomiona z dyskietek instalacyjnych lub płyty CD. Jeżeli do instalacji używane są dyskietki, włóż pierwszą dyskietkę instalacyjną i uru­chom komputer. Następnie użyj pozostałych dyskietek, aby rozpocząć kopiowanie plików.

Korzystanie z płyty instalacyjnej CD jest prostsze. Po uruchomieniu komputera z płyty minimalna wersja Windows jest kopiowana do pamięci i uruchamia program Instalatora. Administrator musi przeczytać i zaakceptować warunki licencyjne. Jeżeli jest taka potrze­ba, można skasować partycję, aby zmienić ułożenie partycji na twardym dysku. Nowa partycja może zostać sformatowana lub istniejąca partycja może być przeformatowana. Windows 2000 jest instalowany na jednej z tych partycji.

Po określeniu, na której partycji ma być zainstalowany system operacyjny, należy wy­brać system plików FAT lub NTFS. Program instalatora sformatuje partycję zgodnie z wybranym systemem plików. Gdy partycja jest już sformatowana, program Instalatora rozpoczyna kopiowanie potrzebnych plików na twardy dysk i zapisuje informacje konfi­guracyjne. Następnie automatycznie uruchamia komputer. Później uruchamiany jest Kre­ator Instalacji Windows 2000. Pliki systemu operacyjnego Windows 2000 są domyślnie instalowane w folderze C:\Winnt. Rysunki 6.29 do 6.33 przedstawiają czynności wyko­nywane przez program Instalatora.

Kreator Instalacji

Podczas drugiego etapu instalacji Kreator Instalacji zadaje administratorowi kilka py­tań. Zbiera informacje o administratorze, organizacji oraz komputerze. Instaluje również pewne składniki bezpieczeństwa oraz konfiguruje sterowniki. Następnie instalator prosi administratora o poniższe informacje:

• Ustawienia regionalne - Windows 2000 jest zaprojektowany jako globalny system operacyjny. Należy podać informacje dostosowujące język, ustawienia lokalne oraz ustawienia klawiatury. W Windows 2000 można skonfigurować wiele języków i usta­wień regionalnych.

• Nazwa oraz organizacja - Należy podać nazwisko osoby, która będzie korzystała z tego komputera, oraz nazwę organizacji, do której należy licencja na tę kopię Windows 2000.

• Klucz produktu - Microsoft dostarcza każdą kopię Windows 2000 z unikatowym, 25-znakowym kluczem produktu. Większość kluczy znajduje się z tyłu opakowania płyty CD.

• Nazwa komputera - unikatowa nazwa komputera, identyfikująca go w sieci. Nazwa musi być krótsza niż 15 znaków. Kreator Instalacji Windows 2000 wyświetla domyślną nazwę, bazującą na wcześniej podanej nazwie organizacji. Nazwa ta może być zmieniona.

• Hasło dla konta administratora - Windows 2000 może przechowywać różne profile dla wielu użytkowników komputera. Wbudowane konto administratora posiada przywileje dokonania każdej zmiany na komputerze. Aby tak zrobić, administrator musi ustawić hasło dla tego komputera.

• Informacje konfigurujące modem - Większość sieci korzysta obecnie z szybkich sieci lokalnych (LAN) oraz kart sieciowych. Dlatego podanie tych informacji zależne jest od tego, czy używa się modemu. Większość komputerów przenośnych wciąż korzysta z modemu, może być więc konieczne podanie tych informacji. Najpierw należy podać kraj lub region, w którym znajduje się komputer. Czasami jest to już ustawione w zależności od wybranych ustawień regionalnych. Następnie należy podać numer kierunkowy miasta lub obszaru, w którym znajduje się komputer, oraz numer linii zewnętrznej. Na końcu ustawia się wybieranie tonowe lub impulsowe, w zależności od systemu telefonicznego.

• Ustawienie daty i czasu - Określ właściwą datę, czas i strefę czasową komputera. Zaznacz również, czy system Windows 2000 ma automatycznie zmienić ustawienie zegara dla zmiany czasu letniego na zimowy.

Rysunki od 6.34 do 6.38 przedstawiają etapy występujące w Kreatorze Instalacji.

Instalacja komponentów sieciowych

Windows 2000 jest zaprojektowany jako sieciowy system operacyjny. Jednym z jego głównych zadań jest konfiguracja ustawień sieciowych. Po zebraniu informacji o kompu­terze program instalatora Windows 2000 automatycznie instaluje oprogramowanie sieciowe.

Windows 2000 Professional instaluje podzespoły sieciowe w następujący sposób:

Krok 1 Wykrycie kart sieciowych - System operacyjny musi najpierw wykryć kartę sieciową. Jeżeli karta sieciowa nie jest zainstalowana krok ten jest pomijany.

Krok 2 Instalacja komponentów sieciowych - Komponenty sieciowe są plikami, umożliwiającymi komputerowi podłączenie się do innych komputerów, sieci oraz Internetu. Program Instalatora prosi administratora o wybranie ustawień typowych lub ich dostosowanie, aby skonfigurować komponenty sieciowe. Jeżeli wybrano opcję Typowe, system instaluje domyślne ustawienia. Jeżeli wybrano Dostosuj, administrator może wprowadzić informacje specyficzne dla sieci firmowej. Na przykład Klient sieci Microsoft Networks pozwala na uzyskanie przez komputer dostępu do sieci. Usługa współdzielenia plików i drukarek pozwala pozostałym komputerom uzyskać dostęp do zasobów plikowych i drukarek na komputerze. Protokół TCP/IP jest standardowym protokołem sieciowym, umożli­wiającym komputerowi komunikację w sieciach LAN i WAN. Na tym etapie można również zainstalować innych klientów, usługi i protokoły sieciowe, jeżeli są wymagane w sieci. Są to np. protokół NetBEUI, AppleTalk, NWLink lub IPX/SPX NetBIOS.

Krok 3 Dołączenie do grupy roboczej lub domeny - Administrator decyduje, czy komputer będzie częścią domeny lub grupy roboczej. Jeżeli w domenie utworzono konto komputera, podczas instalacji Kreator Instalacji Windows 2000 prosi administratora o nazwę i hasło, aby dołączyć komputer do domeny.

Krok 4 Instalacja komponentów - Ostatnim etapem jest instalacja i konfiguracja wybranych komponentów sieciowych.

Rysunki 6.39 do 6.42 przedstawiają powyższe etapy instalacji.

Kończenie programu Instalatora

Po zainstalowaniu komponentów sieciowych Kreator Instalacji kopiuje dodatkowe pliki do konfiguracji Windows 2000 Professional. Program instalacyjny pokazany na ry­sunkach od 6.43 do 6.47 automatycznie wykonuje poniższe czynności:

Krok 1 Instalacja elementów menu Start - instalowane są skróty, które pojawiają się w menu Start.

Krok 2 Rejestracja komponentów - Windows 2000 nakłada ustawienia konfiguracyjne, określone w Kreatorze Instalacji Windows 2000.

Krok 3 Zapisywanie konfiguracji - Ustawienia konfiguracyjne są nakładane i zapisywa­ne na twardym dysku, aby były wykorzystywane przy każdym starcie systemu.

Krok 4 Usunięcie plików tymczasowych - Podczas instalacji systemu występuje wiele plików tymczasowych. Kreator Instalacji automatycznie kasuje te pliki po zakoń­czeniu procedury instalacji. Po zakończeniu instalacji komputer jest automatycznie restartowany. Administrator może się teraz zalogować, aby dokończyć procedurę instalacji.

Opcje instalatora Windows 2000

Czynności instalacyjne dla instalacji domyślnej lub typowej są opisane w poprzedniej części. W Windows 2000 są również dostępne inne opcje instalacyjne. Instalacja przeno­śna instaluje opcje, które mogą być przydatne dla komputera przenośnego. Instalacja mi­nimalna może być wykorzystana, gdy Windows 2000 jest instalowany na komputerze o ograniczonej pojemności twardego dysku. Ostatni typ instalacji, Użytkownika, może zostać wybrany, gdy konfiguracja urządzenia wymaga dostosowania. Z tego rodzaju in­stalacji można korzystać, gdy są używane urządzenia lub karty niezgodne z technologią PnP. Tabela 6.9 podsumowuje opcje instalacyjne Windows 2000.

Tabela 6.9. Opcje instalacyjne Windows 2000

Opcja Wynik

Typowa Instaluje komponenty, które są zazwyczaj instalowane z Windows 2000.

Większość użytkowników powinna wybrać tę opcję.

Przenośna Instaluje komponenty, które są wymagane przez komputery przenośne.

Kompaktowa Jest to najmniejsza możliwa instalacja Windows 2000. Można ją wybrać, gdy dysk twardy ma mało wolnego miejsca. Instalator nie będzie instalował komponentów opcjonalnych, takich jak gry czy WebTV dla Windows (należy je zainstalować osobno). Aby zainstalować komponenty opcjonalne po zakończeniu programu Instalatora, wybierz Dodaj/Usuń Programy z Panelu Sterowania.

Użytkownika Instaluje komponenty, które wybierzesz. Jeżeli nie wybierzesz tej opcji, program Instalatora instaluje komponenty opcjonalne, które są wybrane domyślnie. Jeżeli wiesz, że będziesz potrzebował pewnych komponentów Windows, możesz wybrać tę opcję instalacyjną i upewnić się, że te komponenty są wybrane do instalacji. Użytkownicy europejscy powinni wybrać tę opcję, aby wybrać wymagane ustawienia regionalne oraz układ klawiatury.

Instalacje specjalne

Serwisant IT musi być s'wiadomy pewnych czynności instalacyjnych, mających zwią­zek z uaktualnianiem Windows 9x lub Windows NT. Dodatkowo występują pewne wy­magania przygotowujące system do uruchamiania wielu systemów. Poniżej omówiono następujące zagadnienia:

• uaktualnienie z Windows NT 4 Workstation do Windows 2000,

• zastąpienie Windows 9x przez Windows 2000,

• instalacja z podwójnym rozruchem Windows 9x/NT 4 i Windows 2000.

Uaktualnienie z Windows NT 4 Workstation do Windows 2000

Uaktualnienie z Windows NT 4.0 jest szybsze niż wykonanie czystej instalacji Win­dows 2000. Proces ten jest podobny do uaktualnienia komputerów z uruchomionym sys­temem Windows 9x. Microsoft zaplanował proces uaktualniania na wypadek, gdyby wiel­kie przedsiębiorstwa musiały wymienić swoje komputery. Może to obejmować kilkaset do kilku tysięcy komputerów. Podczas uaktualniania komputery oczekujące na uaktualnienie

- z uruchomionym systemem Windows NT 4.0 - mogą łączyć się i komunikować z kom­puterami Windows 2000.

Podczas procesu uaktualniania Instalator Windows 2000 zastępuje istniejące pliki pli­kami Windows 2000. Zachowywane są przy tym zainstalowane aplikacje i ustawienia. Sprawdzenie zgodności sprzętowej jest konieczne, aby zaktualizować system bezpośred­nio do Windows 2000. Lista HCL może pomóc w określeniu, czy komputer spełnia te wymagania.

Proces uaktualnienia zaczyna się po wykonaniu poniższej procedury:

Krok 1 Włóż płytę Windows 2000 CD do napędu CD-ROM.

Krok 2 Wybierz Start, Uruchom.

Krok 3 Wpisz D:\i386\winnt32 w wierszu poleceń, gdzie D to litera napędu CD-ROM.

Naciśnij Enter. Krok 4 Pojawi się ekran Witamy w Kreatorze Instalacji Windows 2000. Krok 5 Wybierz Uaktualnij do Windows 2000, co jest zalecane. Krok 6 Wybierz przycisk Dalej.

Pojawi się strona z Umową licencyjną. Krok 7 Przeczytaj Umowę licencyjną i wybierz Zgadzam się z tą umową. Krok 8 Wybierz przycisk Dalej.

Pojawi się strona Uaktualnij system plików do Windows 2000 NT

Krok 9 Wybierz Tak, uaktualnij mój dysk.

Krok 10 Wybierz przycisk Dalej.

Pojawi się strona Kopiowanie Plików Instalacyjnych, a następnie Ponowne Uruchomienie Komputera. Komputer zostanie uruchomiony.

Po ponownym uruchomieniu komputera proces uaktualnienia jest kontynuowany bez dalszej interwencji użytkownika.

Zastępowanie Windows 9x przez Windows 2000

Proces uaktualniania z Windows 9x do Windows 2000 jest podobny do procesu uak­tualniania z Windows NT 4.0 do Windows 2000. Można użyć listy HCL, aby upewnić się, że komputer będzie pracował z systemem operacyjnym Windows 2000.

Program instalacyjny Windows 2000 rozpoczyna uaktualnianie do Windows 2000, je­żeli komputer przejdzie test zgodności sprzętu. Proces ten powinien zostać rozpoczęty automatycznie. Jeżeli tak nie będzie, skorzystaj z następującej procedury:

Krok 1 Wybierz Start, Uruchom. Wpisz polecenie WINNT32.EXE

Krok 2 Wyraź zgodę na umowę licencyjną.

Krok 3 Utwórz konto domenowe komputera, jeżeli jest on już członkiem domeny.

Klienci Windows 95 i Windows 98 nie wymagają konta komputera, natomiast klienci Windows 2000 Professional wymagają takiego konta.

Krok 4 Zgromadź uaktualnienia dla aplikacji, które ich wymagają.

Uaktualniają one oprogramowanie, tak że może ono pracować w systemie Windows 2000. Uaktualnienia dostępne są na stronach internetowych produ­centów. Podczas procesu uaktualniania użytkownicy mają możliwość odwiedzenia witryny zgodności Windows, aby odszukać najnowsze uaktualnienia programów oraz informacje o zgodności.

Krok 5 Wybierz Uaktualnij do NTFS, chyba że komputer może uruchamiać wiele systemów operacyjnych, gdyż FAT16 i FAT32 nie rozpoznają NTFS.

Krok 6 Uruchom narzędzie zgodności Windows 2000, aby utworzyć raport

Jeżeli raport wykaże, że komputer jest zgodny z Windows 2000 kontynuuj uaktualnianie. Jeżeli raport wykaże, że komputer nie jest zgodny z Windows 2000 zakończ proces uaktualniania.

Krok 7 Proces uaktualniania kończy się w tym miejscu, bez dalszej interwencji ze strony użytkownika. Po zakończeniu procesu uaktualniania należy wprowadzić hasło dla konta administratora na komputerze lokalnym.

Jeżeli komputer jest zgodny z Windows 2000, stanie się on uaktualnionym członkiem domeny. Rysunki 6.48 do 6.59 przedstawiają proces uaktualniania Windows 9x do Win­dows 2000.

Aby zakończyć proces uaktualnienia, należy ponownie uruchomić komputer. Po po­nownym uruchomieniu system przejdzie przez typową instalację Windows 2000, omó­wioną wcześniej.

Instalacja z podwójnym rozruchem Windows 9x/NT 4.0 i Windows 2000

Windows 2000 może być uruchamiany obok Windows 98 na tym samym komputerze. Podwójny rozruch jest opcją konfiguracji, w które komputer ma zainstalowane dwa różne systemy operacyjne, a użytkownik może uruchomić obydwa systemy. Dzieje się tak dlate­go, że rejestry Windows 98 i Windows 2000 nie są ze sobą zgodne. Gdy komputer jest uruchamiany, wyświetlane jest menu mające opcję uruchomienia środowiska Windows 98

lub Windows 2000. Zalecana jest czysta instalacja Windows 98 przed instalacją Windows 2000. Rysunek 6.60 przedstawia przykład systemu z podwójnym rozruchem. Opcja Micro­soft Windows 2000 Professional Setup uruchamia Windows 2000, a opcja Microsoft Win­dows uruchamia Windows 98.

Podczas używania systemu z podwójnym rozruchem, każda aplikacja musi być zain­stalowana osobno, na oddzielnej partycji systemu operacyjnego.

Jeżeli dwa systemy operacyjne są ze sobą niezgodne, można utworzyć dwie osobne partycje do przechowywania każdego systemu operacyjnego. Można również utworzyć dyski logiczne. Jeżeli jednak twardy dysk jest sformatowany systemem plików NTFS, Windows 98 nie może odczytać plików na partycji NTFS Windows 2000. W takim wy­padku Microsoft zaleca, aby obie partycje były sformatowane systemem plików FAT. Windows 2000 może pracować z tym systemem plików, a pliki na innych partycjach mogą być odczytywane.

25

---