Hodowla owiec

Wymienić państwa eksportujące wełnę

Nowa Zelandia ( do Europy, USA, Japoni);

Australia (na blisko wschód),

Wielka Brytania,

Hiszpania (do Francji, Belgii),

Chiny (największy importer, dyktują ceny wełny na rynkach światowych)

Sezon aktywności płciowej (okres wykazywania rui) u owiec,

• U owiec występuje sezonowa aktywność płciowa (kryje się je o odpowiedniej porze roku .

• Najdłuższy okres aktywności płciowej występuje u ras kulturalnych (np. merynosy) i u nich ten sezon może trwać nawet 10 miesięcy- zaczyna się wczesną wiosną i trwa do późnej jesieni.

• Owce górskie czarnogłówki szkockie mają krótki sezon aktywności rozrodczej i bardziej zbliżony do jesieni;

• Na przebieg okresu rozrodczego owiec mają wpływ:

- warunki klimatyczne

- warunki paszowe

- łagodne zimy i długie lato bardziej sprzyjają rozrodowi

• Rasy asezonalne owiec (wykazują ruję przez cały rok):

- wrzosówka

- owca fińska

- owca romanowska

• Produkcja komórek jajowych oraz przygotowanie do zapłodnienia i ciąży podejmuje układ rozrodczy dojrzałej maciorki z chwilą pojawienia się stałych cykli płciowych; stały cykl w sezonie aktywności powtarza się co 16-17 dni i podzielony jest na dwie fazy:

1. faza pęcherzykowa

2. faza lutealna

• Cykl płciowy

- od początku jednej rui do drugiej rui - średnio 17 dni;

- faza pęcherzykowa 3-4 okres spoczynkowy

• Ruja

- owulacja u owiec występuje pod koniec fazy pęcherzykowej;

- cykl trwa 24-36 godzin (3-84godziny);

- w tym okresie pojawia się właściwy popęd płciowy i chęć przyjęcia samca;

- liczba owulujących pęcherzyków jest uwarunkowana genetycznie poza tym wpływa na nią wiek, masa ciała i żywienie;

- owce z genem plenności owulują 3-4 komórki jajowe a polskie owce 1-3 pęcherzyki;

- Cykl płciowy (rujowy) trwa u owiec przeciętnie 16 dni, z wahaniami od 14 do 20 dni.

- U większości ras owiec roją występuje sezonowo, najczęściej jesienią, rzadziej wiosną i latem, a bardzo rzadko zimą.

- W dużym stopniu uzależnione to jest od cech rasowych, a także od skracania się długości dnia świetlnego, od warunków utrzymania, a nawet od formy użytkowania.

- Wykazano np., że zmniejszanie się długości dnia pobudza wystąpienie rui. Trwa ona średnio około 40 godz.

Systemy wypasu owiec w warunkach produkcji ekstensywnej z uwzględnieniem pielęgnacji krajobrazu,

System bardzo ekstensywny

• Baza paszowa- step i obszary półpustynne

• Wielkość stad- ponad 4 tys sztuk

• Liczba owiec na 1ha-0,5

• Częstotliwość wykotów 1 raz w roku

• Sezon wykotów- wiosna

• Plenność- 100-110%

• Typ użytkowy owiec- wełnisty, smuszkowy

• Występowanie- Ameryka Poludniowa, Afryka Południowa, Australia, Azja środkowa (smuszkowy- karakuł)

• W POLSCE NIE WYSTĘPUJE

Produkcja nie może być intensywna bo zwierzęta muszą wyszukiwać paszę. Nie da się utrzymac typu mięsnego, mlecznego ani mięsno-mlecznego. Utrzymywane owce o małych wymaganiach paszowych np. Merynos. Zyski przy dużych stadach- produkcja „ilością”.

Utrzymywane w stanie półdzikim. Odchów i wykot w stadzie. Spęd raz w roku na strzyżenie. „zimowe pastwiska”- odrośnięta długa trawa.

System ekstensywny to chów owiec wypasanych na naturalnych użytkach zielonych, a także na nieużytkach, z okresowym utrzymaniem stada w tanich pomieszczeniach, przystosowanych do utrzymywania tych zwierząt.

Chów ekstensywny. W żywieniu owiec utrzymywanych ekstensywnie mniej ważne jest zbilansowanie potrzeb pokarmowych dla poszczególnych grup technologicznych zwierząt. Pierwszoplanowe jest zapewnienie potrzeb bytowych, ważnych dla dobrostanu owiec. W okresach ważnych dla rozrodu owiec należy zadbać o pokrycie niezbędnych potrzeb pokarmowych dla utrzymania sprawności rozpłodowej tryków, zapewnienia prawidłowego wzrostu i rozwoju płodów oraz wydzielania mleka przez matki w okresie odchowu jagniąt ssących.

W tym systemie chowu jagnięta są tuczone półintensywnie. Polega to na utrzymywaniu ich przez cały okres odchowu i tuczu razem z matkami. Z jednej strony pozwala to na uniknięcie dużego stresu i załamania dobrostanu, wynikającego z faktu oddzielenia potomstwa od matek w okresie istnienia jeszcze bardzo silnych wzajemnych więzi emocjonalnych, z drugiej pozwala maksymalnie wykorzystać potencjał mleczny matki na potrzeby rosnących i tuczonych jagniąt. Połączenie tego modelu tuczu jagniąt przy matkach z utrzymaniem ich na pastwisku należy polecać jako optymalne zarówno ze względu na dobrostan owiec (matek i ich potomstwa), jak i dla jakości uzyskiwanego żywca (mięsa).

System umierkowanie ekstensywny

• baza paszowa- naturalne użytki zielone;

• wlk stad- 500-3000 szt;

• 1-4 owce/ha;

• częstotliwość wykotów- 1/rok (wiosna);

• plenność 110-130%;

• typy- wełnisto-mleczny; mleczny; wełnisto-mięsny;

• występowanie: góry Europy, Ameryki Pd, Australii, Polska-Podhale.

• Na swiecie ok. 1mld owiec. Najwiecej=Chiny 170mln szt (ale mala prod zew) potem Indie 2kraje owczarskie- Australia Nowa Zelandia=duzy udz w rynku (w Eur Wielka Bryt)

Runo owcze i z jakich elementów się składa

Higroskopijne właściwości włosa:

• Higroskopijne- potem oddaje wilgoc

• Ciepłochłonne

• Sprężystosc, odprężnosc, plastyczność

• Zdolność do spilśniania (filcowania)

Chemiczne:

• Odporna na działanie kwasów

• Malo odporna na działanie zasad

• Wpływ temperatury do 110st - bez zmian, po wyżej rozpad mostków S-S i wydziela się NH3 i H2S; 175st- spadek wytrzymałości o 20%; 180-320st- degradacja

• Wpływ światła- degradacja S-S

Budowa i cechy runa owczego

Zespół włosowi i jego twory. Podstawowy element oceny runa- to zespół włosowy-biologicznie uporządkowany zbiór włosów, naturalnie wydzielający się z runa, powtarzający się w nim, charakterystyczny dla rasy i dla danego osobnika. Może mieć różny kształt- po kształcie można określic rodzaj wełny i rasę owiec każda rasa ma charakterystyczny kształt zespołu włosowego, który zależy od:

• Rasy

• Stosunku zawiązków wtórnych do pierwotnych P/S

• Budowy histologicznej włosa

• Sąsiedztwo i odległość grup włosotwórczych

• Grubosc i długosc włosa

• Zawartości tłuszczopotu

• Rodzaju karbikowania

• Wieku owcy

• Czynników środowiskowych: pielęgnacja owiec, opady atmosferyczne

Zespół włosowy w runie dojrzałym

Runo dojrzałe- uzyskane z owcy która już była raz strzyżona.

Zespoły włosowe i runo owiec o okrywie mieszanej:

• Zespół włosowy- kosmyk prymitywny

• Okrywa ta występuje zwykle u ras prymitywnych

• W jej skład wchodzą włókna różniące się budową anatomiczną oraz cechami jakościowymi ( grubosc, długość )

• Runo owarte-

• Zróżnicowanie włosów pozwala dokonac podziału na frakcję, są to najczęściej frakcje:

• Wewnętrzna

• Środkowa

• Zewnętrzna

Frakcja wewnętrzna-długie, grube włosy rdzeniowe

Wewnętrzna- włosy bardzo miękkie

W wełnie mieszanej- kosmyk prymitywny (zespół włosowy )

Runo otwarte- pojemność zespołu włosowego- są dobrze ze sobą związane w części przyskórnej.

Wełna mieszana- Wrzosówka, Polska owca Górska, Romanowska, Karakuł.

WYKORZYSTANIE-nie nadają się do przemysłu włókienniczego. Jakosc wełny mieszanej mierzy się ilością frakcji puchowej- wrzosówka, owca Romanowska 60%wełny frakcji puchowej.

Frakcja zewnętrzna 70-100um; wewnętrzna(?) 17-20um. Wykorzystanie na rękodzieło, na wszystko poza odzieżą.

Wełna cenna (merynosowa)

• Zespół włosowy- słupek

• Za najbardziej korzystną formę słupka uważa się cylinder

• W skład zespołów włosowych wchodzą włosy jednolitego typu powierzchnia podstawy jest równa z powierzchnią wierzchołka.

Wełna krzyżówkowa

• Wełna krzyżówkowa przypomina słupek- zawierający włosy grubsze, dłuższe. Charakteryzuje się mniejszą gęstością oraz mniejszym wyrównaniem niż u merynosów

• Wełny jednolite średniej grubości

• W zależności od stopnia wyrównania tworzą runa zamknięte lub półotwarte

• PON-pob., rasy mięsne, linie syntetyczne

Wełna gruba

• Zespoły włosowe- kosmyk wstęgowy

• Zaliczana do wełen jednolitych

• Buduje zespoły jednolite

Runo potne i jego skład

W skład runa potnego (pozyskiwanego po zestrzyżeniu owcy) wchodzą wskaźniki:

• Będące produktami przemiany materii ( substancja włosowa, tłuszczopot)

• Składniki pochodzenia zewnętrznego ( woda, zanieczyszczenia)

Rola Tłuszczopotu:

• Chroni włosy przed urazami mechanicznymi

• Chroni przed splątaniem, filcowaniem

• Chroni przed wpływami warunków środowiskowych

• Wspomaga spójność i tworzenie zespołów włosowych

• Lepkość ułatwia zatrzymywanie zanieczyszczeń

Wełna-> ze względu na dużą higroskopijność występuje zawsze:

• Zanieczyszczenia organiczne, nieorganiczne ( fragmenty paszy, ściółki, nasiona chwastów, drobinki ziemi)

Tłuszczopot- po oczyszczeniu- lanolina

Składniki w tłuszczopocie:

• Ich udział zależy od jakości wełny

• Merynos (49% wełna-masy wełny zestrzyżonej; 61% u owcy krzyżówkowej)

• Im bardziej wełna cienka- tym mniejszy jej udział w masie runa potnego

Rendement- wydajność włókna czystego

* 100%

Zależy od:

• Typu runa

• Ilości tłuszczopotu

• Stanu zanieczyszczenia

• Zawilgocenia okrywy

Przeciętna wydajność wełen merynosowych wynosi 35-50%, wełen krzyżówkowych 50-65%, wełen mieszanych 60-80%. Nie chłoną tyle wilgoci, zanieczyszczenia wypadają.

Ocena jakości wełny dokonywane są przy wycenie osobniczej owiec w obrocie handlowym i przy kierowaniu wełny do przerobu technologicznego.

Istnieją dwa sposoby oceny- organoleptyczna ( stosowana przy przygotowaniu partii handlowych tzw. clip preparation) i laboratoryjna (przy sprzedaży).

Najważniejszą cechą jakości wełny będącą podstawą do różnicowanie jest jej grubosc. Im bardziej cienka tym lepsza jakość.

Podstawowe (gł. Zootechniczne)

• Grubosc

• Długość

Drugorzędowe

• Wytrzymałość

• Karbikowanie

• Barwa

• Połysk

• Chwyt (?) wełny

• Charakter wełny

Do cienkich nici, delikatniejszych włókien- dobierane w jednorodne partie pod względem grubości w um ( badanie laboratoryjne)

Włókna nie są jednakowo grube na całej długości owcy.

Latem (zawsze grubsza) i zimą (cieńsza)->ciąża, odchów- żeby nie osłabic włosa.

Na łopatce- najcieńsze; środkowa częśc ciała- średnia; zad- najgrubsze-> żeby różnice te nie były bardzo duże

Długośc- mierzona w odroście rocznym przy ocenie mierzymy długośc Wełnina boku rozchylając wełnę i wkładając linijkę i zamykając runo( wysadosc wełny)

Długosc ma znaczenie do przerobu;

• Systemem czesankowym (min. 5 cm bardzo cienka i gładka nic)

• Systemem zgrzebnym ( nic nie jest tak gładka)

Wytrzymalosc np. na zrywanie (samozryw 3,5 km) w procesie przerobu technologicznego- b. ważna

WADY WEŁNY:

1. Wrodzone

2. Spowodowane złą pielęgnacją

3. Spowodowane źle wykonaną strzyżą i nieodpowiednim przechowywaniem

Ad 1.

• Wadliwe karbikowanie- kiedy jest zachwiana równowaga, karbik przebudowany lub marka, nitka (jak spruta tkanina)

• Włosy nimbowe -(eliminacja z hodowli) tylko u jagniąt do 4 miesiąca życia ( bo rozwój runa), włosy rdzeniowe ( są dłuższe i wyrastają ponad runo). Świadczą o wadach wełny u osobników dorosłych ( duża nierównomierność grubości w obrębie zespołu włosowego). W krzyżówkowych- u dorosłych będą włosy rdzeniowe

• Włosy kolorowe

• Włosy rdzeniowe

Ad 2.

• Przewężenie głodowe- (odsadzenie wełny) jes to drastyczne pocienienie grubości włosa na pewnym jego odcinku (obniża wytrzymałośc ), najgorzej jeśli wystąpi na środku długości włosa( ciąża, laktacja u samic, stanówka u samców), niedobory białka.

• Zbrylony tłuszczopot-lub nadmierny powinien pokrywac niewidoczną warstwą włosy. Brak odpowiedniej proporcji składników mineralnych ( włosy się zlepiają). Ciemne twarde zbrylenia- złe żywienie owiec- K, Cu i Mg.

• Zanieczyszczenia roślinne

• Zaśmiecenia

- liście, trawa, resztki paszy

- unik-> przerząsac

- zasady-> w budynku i pasza: w trakcie zadawania paszy- owce na wybiegu, dopiero po zadaniu wpuścić owce

• Obłożenia

- bardzo trudno usunąc ( nasiona czepne roślinności krzaczastej)

- karbonizacja wełny

Unik-> usuwanie roślinności krzaczastej

• wełna spalona ekskrementami- tylna część ciała, biegunki (złe żywienie)

• Zażółcenia i Sfilcowanie wełny- zły mikroklimat w owczarni(zimą odpowiednia wymiana powietrza), na głębokiej ściółce. W pomieszczeniu NH3 i woda-> wełna pobiera e składniki i nabiera koloru kanarkowo żółtego (osłabia wełnę !)-> zła wymiana powietrza.

• Sfilcowanie wełny- nie dotrzymujemy Erminów strzyżeń, lub w owczarni zby wysok temperatura i wilgotność , łuski zazębiają się.

• Wełna zabrudzona znacikami (?)

• wełna pozbawiona tłuszczopotu

wełna o zwietrzałych zakończeniach-jeśli zwierzęta są narażone na zmienne warunki pogodowe( słonce-deszcz-słońce)- deszczu-wypłukuje tłuszczopot i słońca- powoduje rozpad wiązań siarkowych w aminokwasach i wełna się kruszy. Dobrze jest, żeby owce miały gdzie się schowac (drzewo liściaste, zadaszenie).

• wełna zaatakowana przez kleszcze

Ad 3.

• Wełny przystrzyżone

• Wełny z kawałkami skóry

• Wełna zaatakowana przez mile

• Wełna zbutwiała

Budowa anatomiczna włosa-głównymi elementami strukturalnymi wełny są:

• Kutikula (epiderma, nabłonek)

• Kora (kortex)

• A niekiedy rdzeń ( medulla)

Kutikula- warstwa ochronna dla włosa zbudowana z dachówkowato utworzonych łusek- bo najpierw keratynują się te 3 zewnętrzne pierścienie.

Kora-90-kilka% masy włosa. Komórki kory w późniejszych stadiach różnicują się pod względem budowy cytologicznej i składników chemicznych na ortokorę i para korę (układa się we włosie w dosc uporządkowany sposób)

Ortokora-różni się od para kory wielkością mikrofibrylli i sposobem ich ułożenia, ziaren pigmentu. Jest mniej trwała od para kory mechanicznie,chemicznie i enzymatycznie.

Między orokorą a para korą-stan naprężenia we włosie-więc włos nie jest prostu- skręcony w osi długiej- wykazuje odchylenia (karbikowanie) od osi prostej.

We włosie czasem występuje rdzeń.

Rdzeń- we włosie zbudowany jest z dużych nieregularnych luźno utkanych komórek w środkowej części włosa. Obecność rdzenia zmienia charakterystykę włosa o pogarsza jego właściwości:

• Spadek wytrzymałości na zginanie

• Obniżona sprężystość

• Osłabia wełny przędznie i utrudnia uzyskanie jednolitych wybarwień

• Sprzyja izolacji cieplnej

Może być jeśli torebka włosotwórcza ma dużą średnicą, kanał nie jest wąski- nie ulegają spłaszczeniu, więc mają mniej lub bardziej kulisy kształt lub jeśli włos rośnie bardzo szybko.

Włosy dzielimy na

- bezrdzeniowe-(warstwa nabłonkowa i korowa)

- z rdzeniem ciągłym

- z rdzeniem przerywanym(włos rósł szybko)

-kępowe

Skład tkankowy tuszy jagnięcej przy tuczu półintensywnym,

Nie mogłam znaleźć

Główne kierunki obrotu mięsem owczym i jagnięcym na świecie,

Międzynarodowy obrót jagniąt:

import => środkowy i bliski wschód, UE, USA,

export => NZ, Oz, UK, Irlandia

Importerem baraniny na rynek światowy są przede wszystkim Francja i Wielka Brytania oraz USA, Niemcy, Arabia Saudyjska, Meksyk, RPA, Japonia i Chiny.

Od 1994 roku eksport polskich owiec i mięsa baraniego jest kierowany głównie na rynek unijny, w tym do Włoch (ponad 50% całego eksportu), Francji i Holandii

Głównymi konsumentami mięsa owczego są: Grecy, Hiszpanie, Anglicy i Francuzi (spożycie roczne 15-16 kg / mieszkańca).

Najwięksi producenci baraniny to: Wielka Brytania i Irlandia, Hiszpania, Francja i Grecja. Rynek Unii Europejskiej to także chroniony wieloma barierami rynek importu baraniny w tym: mięso owcze z Nowej Zelandii, Australii, Urugwaju i Argentyny oraz żywca jagnięcego z Węgier, Polski i Bułgarii.

Wg ARR: Głównymi eksporterami żywca i mięsa baraniego są na rynku światowym Australia (307 tys. ton) i Nowa Zelandia (350 tys. ton.). Poza Australią i Nową Zelandią, znaczącymi eksporterami baraniny na rynek unijny są Wielka Brytania, Irlandia, Hiszpania i Francja

• W strukturze całego importu krajów UE przeważa mięso baranie stanowiące około 85% łącznego przywozu, zaś udział żywych zwierząt - ok. 15%.

• Importowane przez Unię mięso baranie pochodzi przede wszystkim z Nowej Zelandii, zaś żywe zwierzęta z Australii.

• Polska nie jest w stanie konkurować z tymi krajami. Limitowanie dla Polski w latach 90 dostępu, na warunkach preferencyjnych, do rynku krajów UE okazało się mało zachęcające do utrzymania stanu pogłowia owiec i produkcji żywca baraniego w naszym kraju.

Podstawowe zabiegi pielęgnacyjne stosowane u jagniąt podczas odchowu tradycyjnego

• Pierwszym zabiegiem powinno być obtarcie śluzu z pyszczka i nozdrzy (swob. oddychanie). Następnie podsuwa się jagnię do matki aby oblizała (ułatwia wysychanie, ogrzewa i pobudza krążenie).

• Kolejną czynnością jest opatrzenie pępowiny, która zwykle urywa się sama, gdy za długa (>7cm) należy skrócić i odkazić (jodyna, a nast. po wyschnięciu dziegdzieć).

• Jagnięta po urodzeniu znakuje sie (razem z matką). Jest to znakowanie nietrwałe, wykonywane za pomocą numeratora umaczanego w farbie na bokach jagnięcia i matki, przy > ilości jagn. dodatkowo nr-y własne.

• Oznakowane jagnię z matką przenoszone do pojedynczych klatek na 3-4 dni w celu wzajemnego przyzwyczajenia się.

• Najprostszym syst. dostarczania jagnięciu mleka jest dopuszczanie do ssania własnej matki, toteż zabiegi hodowcy zmierzają do zapewnienia mu matczynej dbałości. W tym celu m.in. podaje się noworodka matce do oblizania i zapobiega odejściu małego między inne matki (zapach) - co zapewnia w.w. klatka.

• W wieku 14 dni (lub 4-6 tydz.) obcinanie ogonków między 3 a 4 kręgiem (samce 1 a 2), met. bezkrwawa pierścieniem, lub krwawa - emaskulatorem, ew. nożem. Po tym zabiegu - należy umoczyć w roztw. pioktaniny z dziegciem.

• U starszych jagniąt nadawanie trwałego nr-u indentyfikacyjnego, za pomocą kolczyka w lewym uchu lub tatuażu na obydwu (nr ID ma kod producenta, siedzibę stada i nr własny zw.)

Systemy produkcji owczarskiej funkcjonujące w Polsce,

Czynniki kształtujące systemy produkcji owczarskiej

Pomieszczenia, system rozrodu, metody odchowu jagniąt, zapotrzebowanie na siłę roboczą.
Gleba, klimat	Baza paszowa-> system żywnienia	Genotyp owiec

System umiarkowanie intensywny

• Baza paszowa- naturalne użytki zielone

• Wielkość stad od 500 do 3 tys sztuk

• Liczba owiec na 1ha- 1-4

• Częstotliwość wykotów 1 raz w roku

• Sezon wykotów-wiosna

• Plenność- 110-130%

• Typ użytkowy owiec- wełnisto-mleczny, mleczny, wełnisto-mięsny

• Występowanie- góry, Europa, Ameryka Południowa, Australia,Nowa Zelandia, w Polsce- Podhale,

Od wiosny do jesieni na pastwiskach. Zimą spęd w doliny do budynków lub bez pomieszczeń i żywienie paszami objętościowymi. W tym systemie można hodowac owce bardziej wymagające paszowo. Takie utrzymywanie- Polska owca Górska

W Polsce- wypas kontrolowany

Intensywny opas na użytkach zielonych (najbardziej polecany w Europie)

• Baza paszowa- kulturalne pastwiska

• Wielkość stad od 1500 do 3000szt

• Liczba owiec na 1ha-6-10

• Częstotliwość wykotów 1 raz w roku

• Sezon wykotów- wiosna

• Plenność- pow. 150%

• Typ użytkowy- mleczny, wełnisto-mięsny, mięsny

• Występowanie- Europa, Ameryka południowa, Australia, nowa Zelandia .

• W Polsce występuje, pomorskie, lubelskie, podlaskie

Dobre pastwisko- 15-20 owiec w sezonie wegetacyjnym-> siano. Owce o dużych wymaganiach, poza Podhalem w pasie Polski środkowej i północnej; owce powinny być trzymane w tym systemie.

System intensywny na gruntach rolnych( tylko w europie - nie jest dla owiec dobry)

• Baza paszowa- pola uprawne

• Wielkość stad od 100 do 1000szt

• Liczba owiec na 1ha- ok. 5

• Częstotliwość wykotów 1 do 1,5 razy w roku

• Sezon wykotów- różne terminy

• Plenność- pow. 150%

• Typ użytkowy- mleczny, wełnisto-mięsny, mięsny

• Występowanie- głównie Europa

• W Polsce występuje.

Najczęściej w owczarni- na zielone, z upraw, zimą z upraw polowych paszami konserwowymi. Taśma zielona. Intensywne użytkowanie owiec, więcej niż 1 wykot w roku( w ciągu 2 lat 3 jagnięta). Brak uzależnienia od paszy (wykoty w ciągu różnych terminów nie tylko na wiosnę). System do produkcji jagniąt rzeźnych. Cykl rozrodu- tak ustawiony by sprzedawac jagnięta w momencie ich najwyższej ceny.

(-) duże koszty produkcji (uprawa roli), mało wychodzą lub w ogóle. Rzadko nakłady się zwracają. Kujawy i rejony Wielkopolski. Tendencja do dochodzenia od tego systemu.

System bardzo intensywny

• Baza paszowa- pasze przemysłowe

• Wielkość stad różne

• Liczba owiec na 1ha- bez znaczenia

• Częstotliwość wykotów - więcej niż 1 raz w roku

• Sezon wykotów- różne terminy

• Plenność- pow. 150% dąży się do uzyskania 3-4 jagniąt od owcy rocznie.

• Typ użytkowy- mięsny

• Występowanie- Europa zachodnia, USA. W Polsce nie występuje.

Odchodzi się ze względu na dobrostan (brak pastwisk, brak pasz objętościowych). System do hodowli jagniąt rzeźnych. Tylko ten system na mięso. Za drogi.

Produkcja owczarska w Polsce (koncentracja pogłowia owiec i kierunki ich użytkowania.

- Polska produkcja spadła z 5mln do 300tys

- Polska- eksport do Włoch i Hiszpanii, mniej do Belgii i Niemiec

- populacja owiec w Polsce 258,1 tys sztuk

Polskie rasy owiec typ mięsno-wełnisty

- nie ma ras wełnistych

Merynos Polski- ~ ok. 26% pogłowia, jedyne rodzima, szlachetna, wysoko wydajna i genetycznie skondensowana- bdb użytkowanie mięsne i mleczne; 5,5kg wełny od samic, 10 kg od samców. Niskie wskaźniki rozrodu 140%.

Polska Owca Nizinna- nie jest to nazwa rasy- nazwa grupy do której należy dużo ras lokalnych; „kto ma owce, ten ma co chce”, populacja owiec wynosiła ponad 5mln- zredukowana do 300tys, sprowadzono Loncoln, Campt, Lester do krzyżowania( Polskie owce nizinne x angielskie owce długowełniste-> AB; AB x merynos PL) samice ważą 60-65 kg, samce 90-95kg

Owca Wielkopolska- są hodowane w pasie nizinnym Polski (zachód wschód)- 34-36 mikronów

Polskie owce długowłose- (!) bez udziału merynosa PL w genotypie (!), rejon Polski północnej- północny wschód i rejon pogórza, stanowią 7% w pogłowiu, samice dają 3,5kg wełny, samce10kg, obszar występowania- Pomorskie, Pogórze, wełna jednolita, średniej grubości .

(-) merynos- i długowłose- niska plenność wynikająca z produkcji uzyskiwania wełny. Produkcja jagniąt rzeźnych.

Typ użytkowy kożuchowy

Wrzosówka PL(ta sama grupa co fińska) wełna mieszana, bardzo małe wymagania użytkowe, maciorki 35kg, tryki 55-60kg. Wełna siwa, jagnięta czarne, siwieją. Wykorzystywane do pielęgnacji terenów.

Typ wszechstronny

Polska Owca Górska- 13% pogłowia, na Podhalu, wełna mieszana, samice 45kg samce 65kg, bardzo dobrze przystosowana i wykorzystująca pastwisko górskie, jedyna owca w PL która jest dojona- 60 kg za okres doju. Traktowana jako element pielęgnacji krajobrazów w górach, bardzo smaczne mięso.

---