ŚWIAT O EDUKACJI I DLA EDUKACJI

Kształtowanie się europejskiej przestrzeni pedagogicznej

• Deklaracja Sorbońska - Paryż 1998

• Deklaracja Bolońcka - Bolonia 1999

* Stworzenie do 2010 roku Europejskiego Obszaru Szkolnictwa wyższego

• Komunikat Praski - Praga 2001

• Komunikat Berliński - Berlin 2003

• Komunikat z Bergen - Bergen 2005

* Silne Uniwersytety dla silnej Europy

* Kształćenie przez całe życie

* Dbałość o jakość w obszarze szkolnictwa wyższego

* Wprowadzenie trójstopniowego systemu studiów

* Uznawalność dyplomów i okresów studiów m.in. Poprzez powszechene stosowanie Suplementu do dyplomu, stosowanie systemu punktów kredytowych ECTS

• Konferencja w Bukareszcie - Bukareszt 2006

• Konferencja w Bukareszcie - kwiecień 2012

Trójstopniowy system kształcenia wyższego

• Umożliwia zakończenie kształcenia po pierwszym stopniu i podjcie pracy

• Umożliwia przerwanie kształcenia po pierwszym stopniu i powrót po pewnym czasie

• Wpływa na uelastycznienie studiów

• Sprzyja mobilności studentów pomiędzy uczelniami i kierunkami

• Zwiększa dostęp do studiów

• Wejście na rynek pracy w młodszym wieku

Pegagog ( wymiary )

• wymiar posłannictwa - postawy by prowadzić ucznia, nauczać, wspomagać jego rozwój, opiekować się nim, kształtować jego postawy wobec siebie i innych oraz świata

• wymiar szlachetnych wyborów - nasycenie treściami humanistycznymi, tym co przez wieki tworzyła kultura

• wymiar twórczego spełniania się - tworzenie człowieka i kształtowanie otoczenia jego rozwoju.

Paidos - dziecko, chłopiec, latorośl

Paidagogos - niewolnik opiekujący się dziećmi swego pana

Agogos - kierownik, przewodnik

Osoba, która prowadzi ucznia to: nauczyciel, psycholog, scenograf, aktor, naukowiec, rodzic, podróżnik.

"Nauczyciel to specjlista w dziedzinie ludzkiego zachowania, a jego zadanie polega na wywołaniu niezwykle złożonych zmian w niezwykle złożonym materiale"

Osobowościowe charakterystyki pedagoga:

• Nauczyciel psycholog - zainteresowany specyfiką funkcjonowania psychicznego każdego ucznia, empatia, wnikliwość psychologiczna, główna sfera zainteresowań to psychiczny rozwój ucznia

• Nauczyciel wychowawca - zainteresowany uczniem w jego otoczeniu, zainteresowany zachowaniem dziecka, eliminowanie zachowań nieakceptowalnych społecznie, otwartość, aktywność, zaangażowanie, główna sfera zainteresowań to wychowanie, usamodzielnianie, integracja

• Nauczyciel pasjonat - cechuje go wiara, że doskonaląc siebie ma możliwość pełniejszego zrozumienia i oddziaływania na ucznia, ma szczególne uzdolnienia, talenty, swoje pasje umie oferować uczniom

• Nauczyciel dydaktyk - przejawia potrzebę doskonalenia ludzi, atosfera klasy jest dla niego żywiołem, przejawia potrzebę wprowadzania uczniów w wiedzę o świecie, sobie samym i innych ludziach, wnikliwość pedagogiczna, główna sfera zainteresowań to procesy nauczania i uczenia się

• Nauczyciel opiekun - przejawia zainteresowanie przeżyciami, uczuciami, emocjami uczniów, cechuje go wiara, że dając dziecku poczucie bezpiecznieństwa spełnia najważniejsze zadanie, głóna sfera zainteresowań to potrzby i emocje ucznia.

Pedagogika starożytan sformuowała ideał człowieka o wszechstronnie ukształtowanej osobowości. W starożytności datuje się oczątek dydaktyki i teorii wychowania. W psychologii dziecka wyodrębniono okresy rozwojowe, sformuowano drogi i etapy poznawania rzeczywistości , zapoczątkowano refleksję nad metodyką nauczania poszczególnych przedmiotów. Grecko-rzymska myśl pedagogiczna wynikała z praktyki, intuicji i ogólnych założeń filozofii. Wychowanie jest podobne do budowania. W Atenach ideałem wychowawczym było formowanie człowieka wszechstronnie uzdolnionego ( kalokagatia )

Pedagog specjalny - osoba, któa prowadzi ucznia ze specjalnymi potrzebami eukacyjnymi. Nauczanie to pomoc uczniom w ZROZUMIENIU, ZAPAMIĘTANIU, ZASTOSOWANIU.

W procesie nauczania ( uczenia się ) nauczyciel staje się:

• osobą znaczącą

• przewodnikiem w jego rozwoju

• łącznikiem między dzieckiem, a otoczeniem

• dorosłym, który zapewnia dziecku warunki umysłowego konstruowania świata.

Nauczyciel wg Ryana:

• ciepły i wyrozumiały LUB zimny i powściągliwy

• zorganizowany i rzeczowy LUB bezplanowy i niedbały

• stymulujący i pobudza wyobraźnię LUB nudny i zrutynizowany

Przejawy skuteczniego nauczania. Nauczyciel:

• jest pełen zapału i entuzjazmu

• jest rzeczowy i nastawiony na osiągnięcie celu

• przedstawia treści w sposób jasny i zrozumiały

• posługuje się licznymi metodami i technikami nauczania oraz korzysta z różnorodnych materiałów i pomocy szkolnych

• stwarza uczniom licznie możliwości samodzielnego uczenia się przerabianego materiału.

Obserwacyjne informacje przebiegu zajęć edukacyjnych:

• Jak reagują uczniowie na to, co pokazuje im nauczyciel?

• Co powoduje, że chcą współpracować z nauczycielem?

• Jakiego typu interakcje wyzwalają odwagę i twórcze myślenie uczniów?

• Jakie interakcje powodują bierność, lęk, agresję?

Standardy pracy nauczycieli na przykładzie Francji:

• tolerancja

• nadzieja

• cierpliwość

• zaufanie

• wytrwałość

Nauczyciel:

• rozwija w sobie cierpliwość

• doskonali zorganizowanie

• pielęgnuje zdolności empatyczne

Wzorce kształcenia nauczycieli. Nauczyć:

• nauczać

• wychować

• kierować grupą

• oceniać

• sprzyjać rozwojowi swoich uczniów w różnych obszarach ( umył, emocje, zachowania, relacje z rówieśnikami, pasje życiowe, zainteresowania )

Struktury umysłów nauczycieli:

• rozumowość

• intuicyjność

• organizacyjność

• wyobraźniowość

Cechy umysłów nauczycieli	rozumowość	intuicyjność	organizacyjność	wyobraźniowość
Postać historyczna	Sokrates	Pestalozzi		Rousseau
Pedagogiczna sfera zainteresowań	Wartości kulturowe, nauka	uczeń	Proces nauczania	Wartości kulturalne, sztuka
Funkcja życiowa	Poznanie	poznanie	działanie	przeżywanie
proporcje	1/18 nauczycieli	1/13 nauczycieli	1/12 nauczycieli	1/19 nauczycieli
Rola w szkole specjalnej	Nadmierna ambicja jako cecha niekorzystna	Wnikliwość psychologiczna	Organizacja procesu nauczania	Metody przez przeżywanie

Nauczyciele rozumowi

• ludzie umysłu, intelektualiści, naukowe zaintresowania

• myślenie cechuje gruntowność, ostrożność, przenikliwość

• ciekawość intelektualna, łatwość nasuwania się myśli

• logiczność, dokładność, skłonność do myślenia abstrakcyjnego

• w silnym stopniu krytycyzm i autokrytycyzm

• istotna wartość to wychowanie umysłowe

• rozbudzanie zainteresowań wiedzą, nauczyciele przedmiotu

• wyrabianie w uczniach logicznego, ścisłego myślenia

• najważniejsze poprawne rozumowanie

• małe zainteresowanie problemami wychowawczymi

• trudność w nawiązywaniu kontaktu z klasą

• rozważania za trudne dla dzieci

Nauczyciele intuicyjni:

• konkretne, bezpośrednie ujmowanie świata

• pociąga ich praca wychowawcza

• jednoczą swoje życie osobiste, z życiem uczniów i klasy

• pasja doskonalenia życia ( wychowania człowieka )

• nad uczoność cenią mądrość życiową

• łatwość nawiązywania kontaktu z uczniami

• w klasie stwarza rodzinną atmosferę, na lekcji jest w swoim żywiole

• lekkość w prowadzeniu lekcji

• zdolność wyczuwania poziomu umysłowego uczniów

• umieją wytworzyć atmosferę wychowawczą

Nauczyciele organizacyjni:

• podzielność uwagi

• przestronność świadomości

• panowanie nad złożonością elementów lekcji

• poczucie hierarchii

• mowę cechuje jasność ujęcia, oszczędność w słowach

• ludzie aktywni, uspołecznieniu, odpowiedzialności

• gruntownie przygotowany, wymagający

• nie zawsze posiada instynkt opiekuńczy

Nauczyciele wyobaźniowi:

• posiadają "koloryt życia" w stopniu wyższym niż inni

• skłonni do intensywnych przeżyć

• silnie wzruszają się

• odczuwane potrzeby wrażeń coraz to nowych

• nastawienie na operowanie obrazami

• w działalności pedagogicznej ustawieni na artyzm

• postawa zabarwiona subiektywnie

• trudniej im pisać niż mówić

• na najwyższym poziomie jest u nic objaśnianie

• wpływają na rozwuj uczuciowości, rozbudzają zainteresowania

• rozwijają kulturę duchową wycowanków

Standardy pracy nauczycieli:

• umiejętność konstruowania programów nauczania

• umiejętność zespołowego działania

• umiejętność organizowania

• umiejętność budowania wewnątrzszkolnego systemu oceniania

Pedagog specjalny - ten, który prowadzi ucznia z niepełnosprawnością, z niedostosowaniem społecznym, z chorobą przewlekłą.

Jan Amos Komeńśki

• kształceniem należy objąć wszystkie dzieci, także te, które mają jakieś trudności w uczeniu się

• nauka może przyczynić się do osłabienia ich "wzrokowej tępoty"

• należy zapewnić wszystkim dzieciom wykształcenie, aby każde mogło zdobyć taką wiedzę, która będzi użyteczna w jego życiu

• różnice pochodzenia, wieku, płci, a także uzdolnień są "wytwornymi osobowościami człowieczeństwa". W szkole powinni uczyć się bogaci obok biednych, chłopcy i dziewczęta, dzieci zdolne i te, którym nauka sprawia trudność

• ograniczenia zmysłów czy umysłu nie mogą być powodem eliminowania dziecka ze szkoły i pozbawiania możliwości pobierania nauki.

Johne Locke ( 1632 - 1704 )

• W "Myślach o wychowaniu" ( 1693 ) poświęcił wiele miejsca leczeniu przede wszystkim jednotek zdeprawowanych i wykolejonych

• "Leczenie" oznaczało wówczas stosowanie specjalnych środków wychowawczych a nie leczenie w sensie medycznym

Jan Henryk Pestalozzi ( 1746 - 1827 )

• nie zajmował się osobami z odchyleniami od normy w rozwoju psychofizycznym

• jednak do swoich zakładów w Staus i Burgobrf przyjmował dzieci ze środowisk zaniedbanych - sieroty, włóczęgi, młodych przestępców

• konieczność uwzględniania w procesie kształcenia indywidualnych możliwości ucznia

Dydaktyka specjalna - wprowadza w nabywanie kompetencji ważnych dla zawodu pedagoga specjalnego.

Stawanie się pedagogiem specjalnym: Misja, Pasja, Kompetencje

• Chrońmy się przed ścisłą specjalizacją ( interdyscyplinarność )

• Uczestniczenie w życiu i przygotowanie do życia to prawdziwa inspiracja w pracy z osobami z niepełnosprawnością ( praktykowanie życia, uczenie przez życie do życia )

• Kierunek pracy rchabilitacyjnej powinien być jednoznaczny - od osoby z niepełnosprawnością ( potrzeby, podmiotowość, relacje dialogowe )

• prawda i autentyczność to podstawa rechabilitacji, a mądrość jest podstawową kompetencją pedagoga specjalngo ( prawda, rzetelność, wiarygodność, odpowiedzialność )

Kompetencje zawodowe to zdolność do wykonania czynności w zawodzie w sposób zgodny ze standardami wymaganymi dla danego zadania zawodowego.

Standardy kompetencji zawodowcyh nauczyciela:

• harmonizowanie

• bogaty warsztat metodyczny

• podmiotowość'świadomość pedagogiczna

• kreatywność

• profesjonalizm

Kompetencj oznaczają poziom sprawności i skuteczności działania człowieka w określonych zakresach. Składają się na nie: wiedza, umiejętności, predyspozycje twórcze, zdolności precyzyjne i postawy we wzajemnych powiązaniach.

Analiza kompetencji z punktu wiedzenia czynności zawodowych nauczyciela uczniów ze SPE:

• Przekazywanie wiedzy ( metodyczne, informacyjne, komunikacyjne )

• Kontrola i ocena ( moralne )

• Organizowanie procesu nauczanie ( organizacyjne )

• wzbudzanie zainteresowań ( inspiracje, poszukiwawcze )

• kształtowanie postaw ( wychowawcze )

• szacowanie możliości rozwoju ( diagnostyczne )

• wzmacnianie, naprawianie, kompensowanie ( terapeutyczne )

• tworzenie autorskich kontekstów ( kreatywne )

• podejmowanie działań skutecznych ( prakseologiczne )

"Mam prawo rządać posłuszeństwa jeśli moje polecenia są rozsądne"

• uświadomienie granic między zniewoleniem, a całkowitym brakiem kontroli, między wolnością, a całkowitym zniewoleniem

• sytuacja chaosu uniemożliwia rozwój

• autorytet nauczyciela-wychowawcy

• zdolność pogłębionej refleksji moralnej w ocenie zachowań uczniów

• znajomość własnych powinności etycznych wobec uczniów

Podstawowe kompetencje pedagoga specjalnego:

• diagnoza/rozpoznawanie

• wspomaganie rozwoju ucznia

Uczeń sprawny, a uczeń z niepełnosprawnością

• nie można marnować wysiłku dziecka o ograniczonych możliwościach na uczenie go treści zbędnych, ale także treści, które aktualnie są poza zasięgiem jego możliwości

• nie należy zmuszać do wysiłku dziecka z niepełnosrawnością gdy zadania przed nim stawiane przerastają jego możliwości

• w szkolnictwie ogólnodostępnym w sposób bezpośredni dostrzegane są zależności między cechami rozwoju dziecka, a wymaganiami szkoły

• w kształceniu specjalnym te powiązania są bardziej złożone i mniej jednoznaczne

• w większości dzieci z niepełnosprawnością zaczynające naukę niedojrzały jeszcze do podejmowania zadań edukacyjnych wieku szkolnego

• należy zadbać o możliwie pełne ale i racjonalne wykorzystanie sił rozwojowych dziecka

• nauczyciel musi znaleźć racjonalne przesłanki dla dopasowania tego, czego i jak się dziecko uczy do jego możliwości i chęci sprostania tym zadaniom

• wychowanie dziecka musi być dopasowane do rozwoju na jakim się znajduje

Maria Moutesson

• dziecko od pierwszych chwil swojego życia musi wykonywać długą i ciężką pracę rozwoju

• procesowi uczenia się sprzyjają okresy szczególnej wrażliwości w których dziecko uczy się chętnie i intensywnie ( współczesna psychologia nazywa je fazami sensytywnymi lub okresami krytycznymi )

• jeśli w odpowiednim czasie zauważymy w jakim kierunku przejawia się wrażliwość dziecka i stworzymy mu "przygotowane otoczenie" to dziecko dzięki ćwiczeniom zyska nową umiejętność

Dziecko może sprostać wymaganiom szkolnym (Stefan Szuman)

• kiedy osiągnięty w początkowym okresie życia poziom dojrzałości, wiedzy i doświadczeń czyni je wrażliwym na naukę szkolną, wiadomościami i umiejętnościami jakie może sobie przyswoić, oraz podatnym, gotowym na nauczanie i wychowanie (zdolnym do aktywnego uczestniczenia w procesie dydaktyczno - wychowawczym.

Strefa wrażliwości to ten obszar psychofizyczne i społecznego funkcjonowania w którym uczeń nie jest jeszcze w stanie radzić sobie z rozwiązywaniem zadań szkolnych, ale jest już wrażliwy, zainteresowany pełnieniem roli ucznia

Strefa gotowości obejmuje te umiejętności, sprawności czy kompetencje, które uczeń może już aktywnie stosować w szkolnym uczeniu się, ale efektywne ich wykorzystanie niekiedy jeszcze wymaga pomocy dorosłego ( instrukcje, wskazówki, dodatkowe informacje.)

Strefa dojrzałości obejmuje te kompetencje ucznia które mogą być już efektywnie wykorzystywane w szkolnym uczeniu się, umożliwiając uzyskiwanie przez dziecko osiągnięć edukacyjnych.

Kategorie wrażliwości edukacyjnej.

-Sprawność w kontaktach słownych (41%)

-Dotychczasowe doświadczenia matematyczne

-Procesy integracji wzrokowo-ruchowej (11%)

-Zdolności pamięciowe (6%)

-Zdolności operacyjnego rozumowania (4%)

-Gotowość i zaangażowanie w czynności szkolne (2%)

"Powierzyłem wam ludzkie dzieci nie po to, żeby kiedyś ocenić ile wiedzy zdołaliście mu przekazać, ale po to żeby radować się widząc jak wstępują wzwyż"

Niepełnosprawność (Parlament Europejski - Forum Niepełnosprawności - 1994r.)

"Osobą niepełnosprawną jest jednostka w pełnych swych praw znajdująca się w sytuacji upośledzającej Ją na skutek barier środowiskowych, ekonomicznych i społecznych których z powodu występujących u niej uszkodzeń nie może przezwyciężać w taki sposób jak inni ludzie. Bariery te zbyt często są zwiększane przez deprecjonizujące postawy ze strony społeczeństwa"

"U ludzi nie ma odosobnionych nieszczęść - nieszczęścia ogarniają całego człowieka. Trzeba widzieć całość zagrożenia, żeby całość ratować"

Dynamika zjawiska niepełnosprawności:

-1978 - Co 14 mieszkaniec Polski (2.5 mln)

-1988 - Co 10 mieszkaniec Polski (3.7mln)

-2002 - Co 7 mieszkaniec Polski (5.5mln)

Wg wyniku GUS w 2010r liczba osób niepełnosprawnych powyżej 15 roku życia wynosiła około 3.4mln osób. Oznacza to że 10.7% ludności w wieku 15 lat i więcej posiada prawne orzeczenie o niepełnosprawności.

Co z tego wynika?

-Prowadzenie szerokich ponawianych badań diagnostycznych, sądujących, ocena zjawiska i zaspokojenia potrzeb środowiska

-Kształcenie odpowiedniej liczby specjalistów (czyli Basi), profesjonalnie przygotowanych do zróżnicowanych zadań

-Koncepcyjne konstruowanie modeli, systemów skutecznego wsparcia w obec zwiększonych i zróżnicowanych potrzeb środowiska

Syndrom błędnego koła niepełnosprawności,

Niepełnosprawność - ujęcie humanistyczne

-Rehabilitacja pozytywna - budowanie relacji dialogowych, podmiotowych

-Rehabilitacja holistyczna - poszukiwanie w człowieku cnót i źródeł jego rozwoju

-Autorehabilitacja - wychodzenie poza stereotypy

-Rehabilitacja optymistyczna - człowiek jest unikatową całością, jedynym źródłem rozwoju jest wewnętrzna motywacja, siły rozwojowe są w człowieku, każdy człowiek jest dobry.

Ważne dokumenty międzynarodowe

-Powszechna Deklaracja Praw Człowieka - 1948

-Konwencja Praw Dziecka - 1989

-Światowa Deklaracja Edukacji dla wszystkich - 1990

-Standardowe Zasady Wyrównywania Szans Osób Niepełnosprawnych - 1993

-Deklaracja Salamanki - Wytyczne dla działań w zakresie specjalnych potrzeb edukacyjnych - 1994

-Konwencja praw osób niepełnosprawnych - 2006

Niepełnosprawność człowieka (WHO)

-Uszkodzenie (Impairment) - oznacza utratę lub odstępstwo od normy w obrębnie struktury lub funkcji autonomicznej, fizjologicznej lub psychologicznej człowieka
-Niepełnosprawność (disability) - Rozumie się wszelkie ograniczenie lub brak wynikający z uszkodzenia zdolności wykonywania jakiejś czynności w sposób lub w zakresie uważanym za normalny dla człowieka

-Upośledzenie (Handicup) - to niekorzystna dla danego człowieka sytuacja w relacji z otoczeniem oraz utrudnienie, ograniczenie lub brak możliwości brania udziału w pełnieniu różnych ról w życiu danych społeczności.

Zespół Williamsa

-Niewielki wzrost

-Nadwrażliwy słuch

-Lękliwość

-Kłopoty z dłuższą koncentracją

-Obsesyjne zachowania

-Nadaktywność

-Zbytnia towarzyskość (brak oporów przed obcymi)

Czynniki psychologiczne:

-Niepełnosprawność, zaburzenie aktywności, ograniczenie doświadczeń i kompetencji

-Poznawanie, rozumienie zaburzenia w zakresie percepcji myślenia, komunikowania się, emocji, motoryki.

Czynniki społeczne:

-Ograniczenie, upośledzenie funkcjonowania w rolach społecznych

-Niesamodzielność fizyczna, osłabienie orientacji w otoczeniu, zaburzenie komunikacji interpersonalnej, utrudnienie wykonywania zadań życiowych

Rozszerzony przedmiot zainteresowań dydaktyki specjalnych:

-Osoby niepełnosprawne w różnym wieku życia
-Osoby dotknięte różnym rodzajem i stopniem niepełnosprawności

-Środowisko rodzinne osób niepełnosprawnych i możliwości udziału w procesie rehabilitacji

-Sytuacja uczniów niepełnosprawnych w różnych instytucjach edukacyjnych,

-Relacje nauczyciel - uczeń

"Kto wychowuje, wyucza takich działań aby samemu stać się niepotrzebnym" (Kant)

"Ludzka istota jest możliwością" (Lew Wygotski)

Zaburzenia rozwojowe / rozwój atypowy

To trwałe poznawcze i / lub fizyczne uszkodzenia które zwykle pojawiają się we wczesnym okresie życia dziecka, ale mogą się także ujawnić później w okresie rozwojowym t.j do 18 roku życia.

Skutkiem jest znaczne ograniczenie w trzech albo więcej aktywnościach życiowych takich jak: komunikacja, uczenie się, poruszanie się, życiowa niezależność, podejmowanie decyzji, samoobsługa:

Pojęcie atypowości nieetykietuje, niestygmatyzuje dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych, stwarza ono obszar dla różnorodnych form wspierania procesu rozwjowego który przebiega wieloma ścieżkami. Istnieje konieczność ujmowania zaburzeń w perspektywie rozwojowej.

Okres krytyczny - najlepszy moment na efektywną stymulację.

Nazwy bliskoznaczne

-Dydaktyka defektologiczna - termin stosowany w języku rosyjskim określający naukę o wszystkich defektach usterkach w wadach fizycznych i psychicznych człowieka. Nie powinien być stosowany zamiennie z dydaktyką specjalną gdyż defekt oznacza trwałe uszkodzenie, nieodwracalny brak lub ułomność.

-Neurodydaktyka - waga i wielkość mózgu, kora mózgowa, procesy metaboliczne, struktura neurologiczna, zapis EEG.

-Deksiodydaktyka - Dotyczy rozwoju ludzkich możliwości, zdolności, które potencjalnie zawsze istnieją i w obec tego stwarzają realne szanse uzyskiwania określonych standardów rozwoju i przygotowania do życia. Jej celem jest dostosowanie procesu nauczania do specyficznych potrzeb i psychofizycznych właściwości jednostek odbiegających od normy. W zakresie nauczania uczniów nieprzystosowanych społecznie ortodydaktycy podejmują działania celem zmiany aspołeczych postaw tych uczniów i ułatwienia im przystosowania się do zadań społecznych. Jest częścią dydaktyki ogólnej i przyjmuje jej ogólne zasady a szczególnie rozwija te które mają szczególne znaczenie w procesie szkolenia uczniów odbiegających od normy, a także formułuje zasady które w nauczaniu uczniów w normie nie mają zastosowania.

Dydaktyka rehabilitacyjna - przywrócony do życia w społeczeństwie mimo istniejącej niepełnosprawności, osobami z wadami wzroku, słuchu, z wadami fizycznymi, niepełnosprawni intelektualnie, surdo, tyflo, oligopedagogika terapeutyczna

Rewalidacja - "re-validus - w pełni silny, zdrowy, przywrócony do normy"

Rehabilitacja:

-Proces celowy zorganizowany, indywidualnie zróżnicowany, który wyznacza jakość życia osób niepełnosprawnych.

-Spełnienie zadań rozwojowych

-Kształtowanie sprawności, zdolności przystosowawczych

-Wzmacnianie, dynamizowanie sił rozwojowych uniemożliwia adaptację do stanu wynikającego z niepełnosprawności, skuteczniejsze porozumiewanie się, wzmacnianie poczucia własnej wartości, osiągnięcie odpowiedniego do stopnia niepełnosprawności zakresu samodzielności, niezależności.

Początki:

-1792 - Anglia, William Tuke, oddział zwierzęta- króliki, kozy i kurczęta, panowanie nad własnymi emocjami,

-II wojna światowa - zwierzęta minimalizują poczucie samotności rannych żołnierzy

-Boris Levinson - Dziecko - pies "terapia z udziałem zwierząt"

Co daje ?

-Stymuluje zmysły wzroku, słuchu i dotyku,

-Wyzwala spontaniczne reakcje

-Doskonali sprawność ruchowom

-Wzbogaca słownictwo, uczy odpowiedzialności i samodzielności

-Wycisza, uspokaja, relaksuje

Hipoterapia:

-DPM

-Zespół downa

-Autyzm dziecięcy

-Wady postawy, skolioza

-Zespół Angelmana

-Rozszczep kręgosłupa

-Przepuklina oponowa, oponowo-rdzeniowa z wodogłowiem

-Narazie jako jedyna w Polsce została oficjalnie uznana jako forma terapii wspomagającej

Delfinoterapia:

-Zanik mięśni

-Urazy kręgosłupa

-Chorzy na nerwicję

-Autyzm, zespół downa

Ouoterapia (osły):

-Odmiana hipoterapii lub samodzielna dyscyplina zooterapii

Ustawa o rehabilitacji (1997) - zespół działań w szczególności organizacyjnych, leczniczych, pedagogicznych, technicznych, szkoleniowych, organizacyjnych, społecznych zmierzających do osiągnięcia przy aktywnym uczestnictwie tych osób możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej.

Podstawy rehabilitacji:

-Człowiek uczy się przez całe życie - rehabilitacja to proces nie tylko "tu i teraz"

-Siły rozwojowe są w człowieku - autorehabilitacja

-Człowiek stanowi jedność ciała, umysłu, przeszłości i teraźniejszości - rehabilitacja holistyczna

-Nie same liczby mówią o człowieku - wychodzenie poza stereotypy

Zespół Sawanta:

-Oznacza wąskie, często określane jako wyspowe, zdolności rozwinięte na wysokim poziomie przy jednoczesnym pozostawaniu na bardzo niskim poziomie innych zdolności (przypadki upośledzeń umysłowych, autyzmu)

-Po raz pierwszy opisane w 1789 przez Benjamina Ruska - pioniera amerykańskiej psychiatrii. Opisał Thomasa Fullera (znikoma znajomość matematyki, ale określał wiek człowieka w sekundę)

-Termin wprowadził Long J. Down w 1887 (iloraz inteligencji około 20 lub między 40 a 70)

-Większość zdolności Sawantów dotyczy prawej półkuli mózgowej, charakter niesymboliczny, artystyczny, wizualny lub motoryczny

-Niektórzy mają zdolności językowe (bez zrozumienia, tak zwana pamięć bez pojmowania) często zdolności muzyczne i rahunkowe, zdolność dokładnego odmierzania czasu

-Sawant z języka francuskiego oznacza mistrzostwo, kunszt

-Daniel Tammet podał liczbę PI do 22 514 miejsc po przecinku.

Specyficzne problemy edukacyjne (SPE)

-Specjalne trudności w uczeniu się (zaburzenia na tle rozwojowym o zróżnicowanej etiologii wymagają specjalnej organizacji procesu edukacyjnego, niewidomi, słabowidzący, niesłyszący, słabosłyszący, choroby przewlekłe, zaburzenia psychiczne, niepełnosprawność ruchowa, zaburzenia komunikacji językowej, autyzmu, upośledzenia umysłowe, niepełnosprawność sprzężona, niedostosowanie społeczne, zagrożenie niedostosowaniem społecznym, zaburzenia zachowania, uzależnieniem.

-Specyficzne trudności w uczeniu się (Norma intelektualna, trudności w przyswajaniu treści dydaktycznych, specyfika funkcjonowania poznawczno - percepcyjnego -niższe niż przeciętne możliwości, intelektualne, dysfunkcja analizatorów, dysleksja, dysgrafia, dysortografia, dyskalkulia)

Uczeń:

-Sytuacje kryzysowe lub traumatyczne

-Z niepowodzeniami edukacyjnymi

-Z trudnościami wynikającymi z zadniedbań środowiskowy związanych z sytuacją bytową ucznia lub jego rodziny

-Z trudnościami adaptacyjnymi związanymi z różnicami kulturowymi lub ze zmianą środowiska edukacyjnego związanymi z wcześniejszym kształceniem za granicą.

Założenia:

-Każde dziecko może mieć trudności w szkole,

-Trudności te mogą być wskazówką jak należy doskonalić sposoby nauczania

-Nauczyciele chcąc osiągnąć lepsze efekty dydaktyczne i wychowawcze muszą doskonalić swoje umiejętności zawodowe.

-Doskonalenie sposobów nauczania prowadzi do poprawy warunków nauczania wszystkich uczniów

Zaburzenia komunikacji u dzieci z autyzmem.

-Brak rozwoju mowy,

-Echolalia

-Opóźniony rozwój mowy

-Niewłaściwe użycie zaimków

-Anomalie artykulacyjne

-Upośledzenie rytmu lub modulacji mowy

Zaburzenia komunikacji:

-Ograniczony przekaz informacji

-Ograniczony odbiór informacji

-Zaburzona potrzeba komunikacji

---