WOJSKOWA AKADEMIA TECHNICZNA

WYDZIAŁ INŻYNIERII LĄDOWEJ I GEODEZJI

Przedmiot: Geodezja Inżynieryjna

Semestr: VI

Rok akad.: 2010/2011

Wykładowca: mgr inż. Krzysztof Baszkiewicz

ĆWICZENIE LABOLATORYJNE NR 5

Temat: Pomiar pionowości obiektu metodą rzutowania.

Autor: Marcin Kozikowski

Krzysztof Kozioł

Daniel Jajszczyk
Karol Klimaszewski
Magdalena Ladowska

Grupa szkoleniowa: G8G1S1

WARSZAWA, dnia 13.05.2011 r.

1. Cel ćwiczenia:

Wykonanie ćwiczenia laboratoryjnego ma na celu pomiar pionowości, metodą rzutowania budynku nr. 54 znajdującego się na terenie Wojskowej Akademii Technicznej. Pomiarowi podlega jedno naroże budynku.

2. Sprzęt

• Teodolit

• Łata niwelacyjna

• Szkicownik

• Taśma pomiarowa

3. Treść opracowania

Badanym obiektem jest budynek nr. 54 znajdujący się na terenie Wojskowej Akademii Technicznej w pobliżu bramy nr. 2 od ulicy Radiowej. Budynek wykonany jest w starym budownictwie, posiada dwie kondygnacje. Wysokość budynku wynosi ok. 8m. Badaniu pionowości podlegał prawy narożnik przy wejściu do budynku co wymagało wyznaczenia dwóch stanowisk pomiarowych A i B. Stanowiska zostały zlokalizowane w odległości 1-1,5 H (H - wysokość budynku) od budynku. Badanie pionowości zostało wykonane metodą rzutowania na łatę niwelacyjną. Poniżej załączam szkic lokalizacji pracy oraz szkic rozmieszczenia punktów pomiarowych.

Metoda Rzutowania:

Badanie pionowości obiektu przeprowadziliśmy wykorzystując metodę rzutowania na łatę niwelacyjną. Metoda ta polega na wycelowaniu lunety na dany poziom pomiarowy, zablokowanie lunety, a następnie obrót koła poziomego do krawędzi budynku, zablokowanie koła poziomego i nacelowanie lunetą na łatę niwelacyjną oraz odczyt wartości. Pomiar wykonaliśmy w dwóch seriach.

1. Szkic lokalizacji pracy

2. Rozmieszczenie stanowisk pomiarowych

4. Stanowisko pomiarowe A

Pierwszym etapem prac na stanowisku było określenie poziomów pomiarowych. Poziom „0” został przyjęty jako miejsce styku brązowej podmurówki budynku z żółtą elewacją, kolejne poziomy pomiarowe to odpowiednio dolne i górne krawędzie okien, a także szczyt budynku. Kolejne poziomy pomiarowe przedstawione są na rysunku poniżej. Pomiary na stanowisku wykonaliśmy w dwóch położeniach lunety w celu weryfikacji odczytów. Wyniki pomiarów przedstawia tabela poniżej wraz z obliczonymi odchyłkami od pionu.

Stanowisko pomiarowe A
Poziom pomiarowy	Położenie lunety
		I	II
0	4,919	4,918	Wychylenie od pionu [m]
1	4,92	4,92	-0,001
2	4,912	4,911	0,007
3	4,901	4,9	0,018
4	4,902	4,902	0,017
5	4,895	4,895	0,024

5. Stanowisko pomiarowe B

Pierwszym etapem prac na stanowisku było określenie poziomów pomiarowych. Poziom „0” został przyjęty jako miejsce styku brązowej podmurówki budynku z żółtą elewacją podobnie jak na stanowisku A, kolejne poziomy pomiarowe to odpowiednio dolne i górne krawędzie okien, a także szczyt budynku. Kolejne poziomy pomiarowe przedstawione są na rysunku poniżej. Pomiary na stanowisku wykonaliśmy w dwóch położeniach lunety w celu weryfikacji odczytów oraz późniejszym wykonaniu analizy dokładności. Wyniki pomiarów przedstawia tabela poniżej wraz z obliczonymi odchyłkami od pionu.

Stanowisko pomiarowe B
Poziom pomiarowy	Polożenie lunety
		I	II
0	4,783	4,783	Wychylenie od pionu [m]
1	4,78	4,78	0,003
2	4,782	4,783	0,001
3	4,785	4,785	-0,002
4	4,788	4,787	-0,005
5	4,786	4,786	-0,003

6. Wykresy pionowości narożnika budynku nr. 54

7. Analiza dokładności

Δ_p = O_i - O₀

mΔ_p² = m² _0Oi + m² _0O0 +(λ/ρ∙H)²

Gdzie:

O_i - O₀ - jest to różnica odczytów w pierwszym i drugim położeniu lunety.

ρ - zamiennik sekundowy 206265″ lub 636620^cc

H - wysokość budynku

dane:

m₀ = 2mm

λ = 15''

ρ = 206265

H = 8 m

mΔ_p² = 8,862

mΔ_p = +/- 3,0 mm

---