Wyznaczenie charakterystyki roboczej licznika geigera-mullera.
Napięcie |
|
Czas |
|
U [V] |
J [imp/min] |
t [s] |
σ |
486 |
10456 |
60 |
13,20101 |
492 |
11664 |
60 |
13,94274 |
495 |
11866 |
60 |
14,06295 |
500 |
14991 |
60 |
15,80664 |
505 |
15600 |
60 |
16,12452 |
510 |
15737 |
60 |
16,19516 |
520 |
15534 |
60 |
16,09037 |
530 |
15969 |
60 |
16,3141 |
540 |
15683 |
60 |
16,16735 |
560 |
15744 |
60 |
16,19877 |
580 |
15930 |
60 |
16,29417 |
600 |
16330 |
60 |
16,49747 |
620 |
17264 |
60 |
16,9627 |
640 |
17630 |
60 |
17,14157 |
660 |
19333 |
60 |
17,95039 |
680 |
21576 |
60 |
18,96312 |
700 |
25886 |
60 |
20,77097 |
710 |
28606 |
60 |
21,83499 |
720 |
31918 |
60 |
23,0644 |
Jak widać na wykresie przy napięciu poniżej Vp impulsy są tak małe że urządzenie liczące nie rejestruje ich jest tzw. napięciem progowym. dla napięć Vp<V<V1 rejestrowana ilość impulsów rośnie z napięciem.
W tym zakresie nie wszystkie impulsy są rejestrowane ze względu na ich różne wartości.
Poczynając od napięcia V1 do napięcia V2 ilość zliczanych impulsów prawie nie zależy od napięcia. jest to tzw.”plateau” licznika.
OBLICZENIE NAPIĘCIA PRACY:
Vpracy=V1+V2
2
V1-Napięcie początku plateau
Odczytałem z wykresu i wynosi ono:
V1=505[V]
V2-napięcie końca plateau
Odczytałem z wykresu wynosi ono:
V2=600[V]
Więc:
Vpracy=505+600
2
Vpracy=525,5 [V]
Przy pracy w zakresie plateau licznik rejestruje ponad 99% dostających się do niego cząsteczek naładowanych.
OBLICZENIE DŁUGOŚCI PLATEAU.
D=V2-V1
D=600-505=95
OBLICZENIE NACHYLENIA PLATEAU.
V progowe= 505 [v]
V PRACY= 525,5 [v]
DŁUGOŚĆ PLATEAU= 95 [v]
NACHYLENIE PLATEAU= 4,8%
CZAS MARTWY LICZNIKA GEIGERA-MULLERA
Przebieg ćwiczenia
Umieszczenie preparatu pod licznikiem tak by szybkość liczenia była rzędu Ii= 10000 imp/min
Ii mierzymy w czasie t=5 min.
Nie ruszając pierwszego umieszczamy pod licznikiem drugi mierzymy szybkość liczenia w czasie 5 min.
Usuwamy pierwszy preparat i zmierzyć aktywność preparatu drugiego w czasie 5 min.
Wyniki przedstawiam w tabeli.
`
Czas martwy licznika obliczymy ze wzoru:
3.badanie rozkładu poissona.
przeprowadziliśmy test x^2
Wartości odczytane z diagramu:
Liczba pomiarów: n=700
n śr =20,03429 zaokrąglam do 20
nk-ilość otrzymanych takich samych intensywności promieniowania
pk -prawdopodobieństwo znalezienia się elementu w danej grupie.
X^2=suma (nk-Nk)^2
Nk
X^2=11,20995279
Liczba stopni swobody L=r-1-p
r- liczba podgrup
r =20
p -ilość określanych hipotezą parametrów rozkładu
p =1
L=20-1-1=18
Przyjmujemy poziom istotności
,
Odczytujemy z tablic wartość X0^2=28.87
Otrzymana przez nas wartość jest mniejsza niż wartość graniczna X0^2,a więc na poziomie istotności =0,05 przyjmujemy hipotezę ,że natężenie promieniowania badanego preparatu ma rozkład Poissona o wartości n śr=20.
Wyszukiwarka