Podaj definicję współczynnika przenikania ciepła U, jednostki.

Współczynnik przenikania ciepła (U, również (zwłaszcza dawniej) - k) - współczynnik określany dla przegród cieplnych, szczególnie w budownictwie, umożliwiający obliczanie ciepła przenikającego przez przegrodę cieplną, a także porównywanie własności cieplnych przegród budowlanych. Ciepło przepływające przez przegrodę wyznacza wzór:

Q - ilość przepływającego ciepła w jednostce czasu (moc cieplna)

S - powierzchnia przegrody,

ΔT - różnica temperatur po obu stronach przegrody.

RT: współczynnik oporu cieplnego [m²K/W]

Wymień założenia do obliczenia przenikania ciepła przez przegrodę.

W analizie przenikania ciepła przez przegrody budowlane przyjmujemy następujące założenia upraszczające:

- pole temperatury oraz gęstości strumienia ciepła są ustalone w czasie,

- przepływ ciepła odbywa się w kierunku prostopadłym do powierzchni przegrody,

- długość i szerokość przegrody są nieograniczone,

- warstwy przegrody wykonane są z jednorodnych, izotropowych materiałów,

- wartości współczynników przejmowania ciepła są stałe na całej powierzchni przegrody.

Założenie jednowymiarowości przepływu ciepła nie jest wystarczające w przypadku oceny własności cieplnych przegród w tak zwanych punktach osobliwych (naroża i mostki cieplne).

Od czego zależy współczynnik przewodzenia ciepła + jednostki.

Przewodność cieplna, inaczej współczynnik przewodnictwa ciepła, określa zdolność substancji do przewodzenia ciepła. W tych samych warunkach więcej ciepła przepłynie przez substancję o większym współczynniku przewodności cieplnej.

Dla ciała o kształcie prostopadłościanu (np.pręta) przewodzącego ciepło w warunkach stanu stabilnego ilość przekazanego ciepła jest zależna od substancji, proporcjonalna do przekroju ciała, różnicy temperatur oraz czasu przepływu ciepła: Jednostka [W/mK]

• k - współczynnik przewodnictwa cieplnego,

• ΔQ - ilość ciepła przepływającego przez ciało,

• Δt - czas przepływu,

• L - długość ciała (pręta),

• S - pole przekroju poprzecznego ciała (pręta),

• ΔT - różnica temperatur w kierunku przewodzenia ciepła

Podaj zależność na wyznaczanie temperatury wewnętrznej powierzchni przegrody oraz wymagania.

?

Co to jest temperatura punktu rosy i od czego zależy.

Jest to temperatura przy której ciśnienie cząstkowe pary wodnej zawartej w powietrzu osiąga stan nasycenia.

W przypadku pary wodnej w powietrzu, jest to temperatura, w której para wodna zawarta w powietrzu staje się nasycona (przy zastanym składzie i ciśnieniu powietrza), a poniżej tej temperatury staje się przesycona i skrapla się lub resublimuje.

Zależność: ciśnienie cząstkowe pary- wilgotność powietrza , ruch powietrza w pomieszczeniu, temperatury.

Narysuj rozkład ciśnień pary wodnej w przegrodzie pionowej wielowarstwowej przypadku wewnętrznej kondensacji na jednej przegrodzie, na 2

Na jednej przegrodzie na dwóch przegrodach

Narysuj rozkład ciśnień pary wodnej w przegrodzie wielowarstwowej pionowej przypadku braku wewnętrznej kondensacji

Narysuj podłogę na gruncie , podłogę w pomieszczeniu mokrym, podłogę akustyczną.

?

Co to jest mikroklimat pomieszczeń i wymienić jego zasadnicze parametry.

Mikroklimat- zespół parametrów fiz i chem danego pomieszczenia wywierających wpływ na organizm człowieka

Parametry:

-temp powietrza

- średnia temp powierzchni przegrody

- prędkość ruchu powietrza

- wilgotność powietrza

parametry wywierająca mniejszy wpływ

- zanieczyszczenia pomieszczenia

-oświetlenie

-poziom hałasu

-jonizacja powietrza

Co to jest komfort cieplny pomieszczeń i od czego on zależy.

Komfort cieplny- warunki dobrego samopoczucia , także stan otoczenia w którym zachowana jest równowaga cieplna organizmu

Ogólny bilans cieplny organizmu: S= M-W ± E ± R ± C

S- strumień ciepłą związany ze wzrostem temp ciała

M- strumień ciepła produkowanego przez organizm w wyniku przemiany materii

W- straty ciepłą związane z wykonywaniem pracy zewnętrznej

E- straty ciepła tracone w wyniku odparowywania wody

R- straty ciepła tracone przez promieniowania do otoczenia

C- straty ciepła tracone przez konwekcje

Straty ciepła R C E zależą od parametrów cieplno-wilgotnościowych środowiska

Przy założeniu bezruchu powietrza czynnikiem decydującym o odczuciu komfortu jest zw temp odczuwalna

Tm=(T+tr)/2

t- temp powietrza w pomieszczeniu

tr- temp powierzchni otaczających

Wymień strefy przepływu ciepła przy przegrodzie.

?

Podaj formy wymiany ciepła

Promieniowanie

Konwekcja

Coś jeszcze?

Od czego zależy stabilizacja temperatury w okresach zimowych i letnich.

W okresie zimowym określa wskaźnik φ nie mniej niż 4,5

φ stosunek różnicy temp po obu stronach przegrody do różnicy temp powierzchni wew. I najniższej temp na wew. Powierzchni ściany.

W lecie: określa wsk n wachania temp powietrza - stosunek temp wewn pow danej przegrody , zalecane > 15 dla ścian pd i wsch, zach . Najgorsze są ściany północne

Od czego zależy stopień obciążenia układu termoregulacyjnego człowieka

Odczuwanie ciepła i zimna przez człowieka, czyli ST. Obciążenia układu termoregulacyjnego organizmu, zależy od wymienionych głównych parametrów mikroklimatu. System regulacji termicznej człowieka, którego zadaniem jest utrzymywanie stałej temp ciała, oddziału na ilośćciepła oddawanego przez organizm przez promieniowanie, konwekcje, przewodzenie i odparowanie wilgoci. Ilość oddawanego ciepła zw jest z wydatkiem energetycznym organizmu, a więc zależy od rodzaju wykonywanych czynności.

Bilans cieplny organizmu:

: S= M-W ± E ± R ± C

S- strumień ciepłą związany ze wzrostem temp ciała

M- strumień ciepła produkowanego przez organizm w wyniku przemiany materii

W- straty ciepłą związane z wykonywaniem pracy zewnętrznej

E- straty ciepła tracone w wyniku odparowywania wody

R- straty ciepła tracone przez promieniowania do otoczenia

C- straty ciepła tracone przez konwekcje

Straty ciepła R C E zależą od parametrów cieplno-wilgotnościowych środowiska

Formy występowania wilgoci w przegrodach.

chyba o to chodzi

Czym spowodowane są mostki cieplne.

Mostki cieplne w ścianach budynków powstają na skutek wad projektowych lub konstrukcyjnych.

Opisz zjawisko dyfuzji i kondensacji.

Dyfuzja - proces samorzutnego rozprzestrzeniania się cząsteczek lub energii w danym ośrodku (np. w gazie, cieczy lub ciele stałym), będący konsekwencją chaotycznych zderzeń cząsteczek dyfundującej substancji między sobą i/lub z cząsteczkami otaczającego ją ośrodka. Ze względu na skalę zjawiska, rozpatruje się dwa podstawowe rodzaje dyfuzji:

-dyfuzja śledzona to proces mikroskopowy polegający na chaotycznym ruchu pojedynczej ("śledzonej") cząsteczki (przykład: ruchy Browna).

-dyfuzja chemiczna to proces makroskopowy obejmujący makroskopowe ilości materii (lub energii), zwykle opisywany równaniem dyfuzji i prowadzący do wyrównywania stężenia (lub temperatury) każdej z dyfundujących substancji w całym układzie.

Kondensacja -przejście ze stanu gazowego w ciecz (skraplanie), lub w ciało stałe (resublimacja). Na powierzchni przegrody : uzależnienie od czynników w pomieszczeniu (przegroda ma temp niższą od temp punktu rosy)

Co to jest wilgoć absolutna, względna

Wilgotność bezwzględna, absolutna - zawartość pary wodnej w powietrzu, w jednostce objętości równej 1m³, wyrażona w gramach [g/m³].

Wilgotność względna - stosunek ciśnienia cząstkowego pary wodnej zawartej w powietrzu do ciśnienia nasycenia, określającego maksymalne ciśnienie cząstkowe pary wodnej w danej temperaturze.

Ciśnienie cząstkowe jest (zgodnie z prawem Daltona) ciśnieniem, jakie miałby gaz, gdyby zajmował całą dostępną objętość.

Wilgotność względna jest niemianowana i zawiera się w przedziale od 0 do 1, często wyrażana w procentach (100%=1). Wilgotność względna równa 0 oznacza powietrze suche, zaś równa 1 oznacza powietrze całkowicie nasycone parą wodną. Przy wilgotności względnej równej 1 oziębienie powietrza daje początek skraplaniu pary wodnej.

Podaj kryteria wilgotności powietrza (chyba to)

Wilgotność charakteryzuje się na różne sposoby. Najpopularniejsze to:

• wilgotność bezwzględna - masa pary wodnej wyrażona w gramach zawarta w 1 m³ powietrza,

• wilgotność właściwa - masa pary wodnej wyrażona w gramach zawarta w 1 kg powietrza (powietrza ważonego razem z parą wodną),

• wilgotność względna - wyrażony w procentach stosunek ciśnienia cząstkowego pary wodnej zawartej w powietrzu do prężności pary wodnej nasyconej w tej samej temperaturze,

• prężność pary wodnej - ciśnienie parcjalne (cząstkowe), wywierane przez parę wodną w powietrzu.

Narysuj i opisz stropodach wentylowany nad pomieszczeniem ogrzewanym, nieogrzewanym

Stropodachy wentylowane nazywane są też dwudzielnymi, gdyż ich konstrukcja składa się z poziomego stropu oraz dachu o nachyleniu połaci przystosowanej do rodzaju pokrycia. Przestrzeń między stropem a dachem jest nieużytkowana lub może być przełazowa. Stropodachy te wykonuje się przeważnie nad pomieszczeniami mieszkalnymi i innymi, przeznaczonymi na stały pobyt ludzi, w których utrzymana jest temperatura co najmniej 18°C. Stropodachy wentylowane mogą mieć pojedynczą lub podwójną konstrukcję nośną.
Stropodach o pojedynczej konstrukcji nośnej składa się ze stropu, który przenosi jednocześnie obciążenie konstrukcją dachu. Najczęściej na stropie ustawione są ażurowe ścianki kolankowe z cegły lub pustaków, na których opiera się prefabrykowane żelbetowe płyty płaskie lub żeberkowe. Jeżeli stosujemy prefabrykowane belki typu DZ, na których oprzemy płyty kanałowe, należy w najwyższej warstwie ścianki ażurowej zrezygnować z pustek między cegłami. Ogólnie stosowana zaprawa do budowy ścianek ażurowych to 1:1:6. Dla zapobiegnięcia występowania mostków termicznych na sropie nośnym dobrze jest ścianki ażurowe budować na warstwie izolacji cieplnej. Najlepiej kiedy to będzie styropian o wysokiej gęstości. Tak samo nad styropian jak i pod powinno sie dać warstwe zaprawy. Nie konieczne jest dawanie takiej izolacji, kiedy stropodach jest nad pomieszczeniem suchym lub nieogrzewanym. Płyty korytkowe układa sie na dwuch warstawach papy na lepiku, a w miejsce połączeń płyt stosuje sie dylatacje. Dylatacje termiczne również konieczne są do oddzielenia ściany od stropodachu. Wykonane z betonu płyty korytkowe przy dużej różnicy temperatur samoczynnie zmieniają swe gabaryty. Jeżeli nie zastosujemy tu dylatacji poszycie dachowe popęka w krótkim czasie. Dylatacja taka ma wpływ także na zmniejszenie wystepowania mostków termicznych.

Różne sposoby dylatowania stropodachów.

Bardziej szczogółowe pokazanie ustawienia ścianki ażurowej na stropie na warstwie termoizolacji.

Przykład stropodachu wentylowanego o pojedynczej konstrukcji nośnej. Idea takiego stropodachu polega na podtrzymaniu przez strop całego obciazenia jakie wywiera górna część dachu. Podtrzymuje sie to w pokazany sposób budując ścianki ażurowe i na nich układa sie płyty. Warstwa ociepeniowa jest nad stropem.

Stropodach o podwójnej konstrukcji nośnej składa się oprócz stropu, również z samonośnego dachu. W obu rodzajach stropodachów na stropie układa się warstwę paroizolacji, a na niej warstwę izolacji termicznej. Tą ciepłochronną izolacją może być: styropian, wełna mineralna lub granulowana wełna mineralna itp., usypane luźno w warstwę o grubości 8 - 18 cm. Przestrzeń powietrzna między ocieplonym stropem a dachem połączona jest z otoczeniem zewnętrznym za pośrednictwem otworów, które zapewniają wydostawanie się pary wodnej, przenikającej z pomieszczeń. Otwory te odpowiednio zabezpieczone siatką rozmieszcza się w równych odstępach, a ich łączna powierzchnia przekroju poprzecznego powinna wynosić co najmniej 5% powierzchni stropodachu. Należy zabezpieczyć warstwę izolacji termicznej od jakichkolwiek zawilgoceń. W tym celu przy ścianie z otworami odpowietrzającymi na termoizolacji układa sie izolację wodoszczelną w pasie o szerokości około 1 m. Rzeczą oczywistą jest to, że kiedy zastosujemy styropian do ocielania stropu, to nienależy łączyć go z izolacjami bitumicznymi takimi jak papa czy lepiki. Płyty dachowe wyrównuje się gładzią cementową, którą dzieli się szczelinami dylatacyjnymi o szerokości 2 - 3 mm na kwadraty o boku do około 2 m. Dylatacje powinny też oddzielać gładź od wszystkich elementów wystających ponad dach. Płyty dachowe muszą mieć również swobodę przesuwu, co zapewniają zgięte paski papy włożone w styki między płytami a elementami wystającymi nad dach.

Przykład stropodachu wentylowanego o podwójnej żelbetowej konstrukcji nośnej. Ułożone płyty nad stropem nie są oparte o jego konstrukcje, inaczej istnieją dwie konstrukcje nośne: strop i płyty.

Narysuj budowę dachu odwróconego\

Dach odwrócony to taki, w którym bezpośrednio na konstrukcji jest ułożona warstwa hydroizolacyjna, a następnie izolacja termiczna.
Wykończeniem takiego dachu może być warstwa żwiru lub płytek (kiedy chcemy uzyskać dodatkową przestrzeń tarasową). Można także ułożyć na nim warstwę ziemi i wykończyć go w formie dachu zielonego.

Opisz zjawisko sorpcji i desorpcji.

Sorpcja wilgoci polega na pochłanianiu przez materiał pary wodnej zawartej w powietrzu

-przyleganie cząstek pary wodnej pary wodnej do powierzchni porów- adsorpcja

- przenikanie pary wodnej w objętości ciała stałego- absorbcja

Narysuj i opisz stropodach wentylowany nad pomieszczeniem ogrzewanym

Wymień i przedstaw założenia metod obliczeń wilgotności w przegrodach.

Od czego zależy ustabilizowana wilgoć w przegrodach budowlanych.

Wymień metody i rodzaje izolacji wtórnych.

Rodzaje izolacji wtórnych

Wtórne izolacje podzielić można na dwie grupy.

-mechanicznym wprowadzeniu warstwy izolacji tradycyjnej. Wykorzystywane są materiały bitumiczne, z tworzyw sztucznych oraz blachy stalowe powlekane lub też z metali kolorowych. Poszczególne metody różnią się sposobem wprowadzenia warstwy izolacyjnej w istniejący mur.

-metody, w których przepona izolacyjna powstaje na skutek wprowadzenia w strukturę muru odpowiednich środków chemicznych. Ich zadaniem jest tworzenie w wyniku określonych reakcji chemicznych nieprzepuszczalnej dla wilgoci przepony w murze.

Zaletą jest skuteczność odcięcia dopływu wody oraz trwałość. Jednak wykorzystanie tego typu rozwiązań wymaga spełnienia wielu warunków, co w znacznym stopniu ogranicza ich stosowanie. Do grupy metod mechanicznych zalicza się:

Odcinkowe wykonanie izolacji, polegające na rozbieraniu odcinków muru, wykonywaniu izolacji i uzupełnianiu muru. W ten sposób cały budynek może być odcięty od wody warstwą izolacji.
Podcinanie murów z zakładaniem izolacji. Polega odsłonięciu dolnej partii muru i podcięciu go,
a następnie wciśnięciu w szczelinę materiału izolacyjnego. Podcinanie (ręczne lub mechaniczne) odbywa się fragmentami, tak by nie naruszyć stateczności muru. Jako izolacja stosowane są blachy, płyty z PCW lub materiały bitumiczne. 
Udarowe wciskanie blach izolacyjnych - wbijanie blach w spoiny pomiędzy cegłami lub kamieniami za pomocą urządzeń pneumatycznych. Zależnie od rodzaju ściany oraz twardości materiałów blachę można wprowadzać nawet w przypadku grubych zabytkowych murów. Ciągłość izolacji zapewniają tzw. zamki na krawędziach arkuszy. Metoda ta daje bardzo dobre wyniki w przypadku murów z cegły. Warunkiem jest regularna spoina pozioma,
w którą wciskana jest blacha.

Drugą grupę metod stanowią iniekcje, czyli metody polegające na wytworzeniu przepony blokującej kapilarne podciąganie wody. Przepona powstaje dzięki wprowadzeniu do muru preparatu, którego zadaniem jest zhydrofobizowanie ścianek porów i kapilar lub ich uszczelnienie.
Hydrofobizacja polega na zmianie kapilarnego kąta zwilżania kanalików, którymi transportowana jest woda, dzięki czemu jej podciąganie ustaje. Z kolej uszczelnianie polega na zmniejszaniu średnic kapilar i porów, co również ogranicza kapilarny transport wody.

Preparat odpowiedzialny za stworzenie przepony wprowadzany jest do muru rzędami otworów, nawiercanych co kilkanaście centymetrów. Średnice, głębokości, kąt nachylenia i rozstaw nawiercanych otworów zależą od rodzaju ściany i stosowanej metody. Aby uzyskać skutecznie blokującą wodę przeponę, trzeba dobrać odpowiednio właściwości środka iniekcyjnego, dostosowując go do rodzaj muru, stanu technicznego, porowatości, stopnia zawilgocenia etc.

Metody to mogą być stosowane zarówno w murach mokrych, jak i częściowo osuszonych. Nazewnictwo metod w większości przypadków pochodzi od nazw firm, które produkują środki do hydrofobizacji i uszczelniania. Do najbardziej rozpowszechnionych należą materiały i technologie firm: Schomburg, Remmers, MC-Bauchemie, Izomur, Deiterman, Sto, Ceresit, Webac, Isolit.

Czym się różni iniekcja ciśnieniowa od bezciśnieniowej.

Iniekcja ciśnieniowa jest to system naprawy konstrukcji, polegający na wypełnianiu pustych przestrzeni lub rys, specjalnie przeznaczoną do tego żywicą. Metoda ta polega na zasadzie „zastrzyków” wciskanych pod ciśnieniem w naprawiany element. Bezciśnieniowa wykorzystuje grawitację.

Wymień metody osuszania budynków.

Generalnie, metody osuszania można podzielić na:

• osuszanie naturalne
• osuszanie sztuczne
o nieinwazyjne
♣ gorącym powietrzem lub promiennikami
♣ kondensacyjne
♣ absorpcyjne
♣ mikrofalowe
♣ próżniowe
o inwazyjne
♣ polegające na mechanicznym wprowadzeniu warstwy izolacyjnej
♣ polegające na stałym obniżaniu wilgotności
♣ bazujące na wykonaniu przegrody hydrofobowej lub uszczelniającej ze wstępnym opróżnieniem porów lub bez tego zabiegu

Podaj definicję dźwięku.

Dźwięk - wrażenie słuchowe spowodowane falą akustyczną rozchodzącą się w ośrodku sprężystym (ciele stałym, płynie, gazie). Częstotliwości fal, które są słyszalne dla człowieka, zawarte są w paśmie między wartościami granicznymi od ok. 16-20 Hz do ok. 16-20 kHz.

Na czym polega różnica między wibracją a dźwiękiem.

Wibracją określamy przekazywanie drgań mechanicznych z ciała stałego na poszczególne tkanki ciała człowieka lub na cały organizm. Wibracja i wstrząsy są bodźcami fizycznymi przekazywanymi bezpośrednio z materiału drgającego, z pominięciem środowiska powietrznego. Towarzyszący wibracji dźwięk powstaje na wskutek przekazania części energii drgających cząsteczek materiału poprzez powietrze do narządu słuchu człowieka. Przykładem działania wibracji mogą być odczucia odbierane podczas dotknięcia drgającej struny instrumentu muzycznego. Energia drgań przekazywana jest tkankom, wywołując podrażnienie zakończeń nerwowych odbierających odkształcenia mechaniczne. Im drgania są intensywniejsze, tym uczucie związane z ich odbiorem staje się mniej przyjemne.

Dźwięk rozchodzi się w środowisku sprężystym , a wibracje z pominięciem środowiska powietrznego.

Podaj charakterystyczne wartości drgań.

Wymień klasyfikację fal dźwiękowych.

Klasyfikacja fal.

• Podział ze względu na kierunek rozchodzenia się cząsteczek :

• poprzeczne - kierunek ruchu cząstki jest  do kierunku rozchodzenia się fali

• podłużne - - kierunek ruchu cząstki jest zgodny z kierunkiem rozchodzenia się fali

• Podział ze względu na powierzchnię falową :

• płaskie - powierzchnia falowa jest płaska (np. fale na wodzie)

• kuliste - powierzchnia falowa jest kulista (np. akustyczne, elektromagnetyczne)

• Podział fal ze względu na widmo :

• podczerwień;

• widmo widzialne
  ;

• nadfiolet;

• promieniowanie rentgenowskie;

• promieniowanie gamma (jądrowe);

• promieniowanie kosmiczne

• Podział fal radiowych :

• długie;

• średnie;

• krótkie;

• ultrakrótkie;

• mikrofale (telewizja, radar, kuchenka mikrofalowa);

Oznaczenia
 - długość fali.

Podaj zasady rozprzestrzeniania się dźwięku.

Zmiejszenie się poziomu ciśnienia akustycznego w funkcji odległości od źródła zależne jest od rodzaju tego żródła. Podwojenie odległości od źródła punktowego wpływa na spadek poziomu ciśnienia akustycznego o 6dB, a w przypadku żródła liniowego-o 3dB. W rzeczywistości zmiana poziomu ciśnienia akustycznego zależy również od: odbicia od terenu lub od obiektów; ekranowania(przegrody naturalne, sztuczne),;pochłaniania przez powietrze, zieleń; warunków meterologicznych. W pomieszczeniach zamnkniętych, ze względu na fale odbite, rozprzestrzeniania się dźwięku ma inny charakter. Przebieg zaniku dźwięku w pomieszczeniu wpływa na czas pogłosu. Czasem pogłosu pomieszczenia o objętości V, w zależności od chłonności A, określana jest zdolność pomieszczenia do pochłaniania.

Opisz zjawisko pogłosu.

Pogłos (rewerberacja) - zjawisko stopniowego zanikania energii dźwięku po ucichnięciu źródła, związane z występowaniem dużej liczby fal odbitych od powierzchni pomieszczenia. Ucho ludzkie odczuwa pogłos jako przedłużenie dźwięku. Pogłos jest określany ilościowo przez czas pogłosu, czyli ilość sekund potrzebną na spadek energii akustycznej o 60 dB.

Zjawisko to można spotkać w życiu codziennym na klatkach schodowych, korytarzach, w pustych pomieszczeniach - wszędzie tam, gdzie występują duże powierzchnie dobrze odbijające dźwięk.

Co określa wskaźnik izolacyjności.

Wskaźnik oceny izolacyjności akustycznej stropów od dźwięków uderzeniowych ? określa, ile decybeli może przeniknąć przez przegrodę; R_A1, R_A2 ? wskaźniki oceny izolacyjności akustycznej ścian, okien i drzwi od dźwięków powietrznych ? określają ile decybeli musi wytłumić przegroda. Im wyższe tym lepiej; R_w ? wskaźnik izolacyjności ze starej, nieobowiązującej już normy. Posługują się nim jeszcze niektórzy producenci (zwłaszcza okien i drzwi).

Wyjaśnij pojęcia : hałas ustalony, nieustalony, impulsowy.

Wyróżnia się następujące rodzaje hałasu, biorąc pod uwagę zmienność jego natężenia w czasie:

• Hałas ustalony - poziom dźwięku mierzony w określonym miejscu zmienia się podczas obserwacji nie więcej niż 5dB,

• Hałas nie ustalony - poziom dźwięku mierzony w określonym miejscu zmienia się podczas obserwacji więcej niż 5dB,

• Hałas impulsywny - składa się z jednego lub więcej impulsów dźwiękowych, z których każdy trwa krócej niż 1 s.

Wymień rodzaje wentylacji.

-naturalna-grawitacyjna

-mechaniczna:

nawiewna

wywiewna

nawiewno- wywiewna (rekuparatory)

Podaj różnicę między wentylacją i klimatyzacją.

Klimatyzacja - proces nadawania powietrzu określonych właściwości, porządanych ze wzg higienicznych lub technologicznych

Wentylacja- proces usuwania z pomieszczeń zanieczyszczonego powietrza i dostarczenie w jego miejsce świeżego :

-naturalna

-grawitacyjna

Podaj czynniki oświetlenia dziennego.

Oświetlenie dzienne w budynku zależy od:

•  pora roku i dnia oraz naturalny, wynikający z warunków przyrodniczych, stan atmosfery (zachmurzenie, mgła)

•  orientację budynku, rodzaj, położenie i wielkość otworów oświetleniowych w stosunku do kształtu i wymiarów pomieszczenia, ich przepuszczalność światła (w tym również przeszkody na drodze tego światła), otoczenie budynku oraz, ze względu na światło odbite, fakturę i barwę powierzchni wnętrza, głównie sufitu, ścian i podłogi.

Światło słoneczne dociera do ziemi częściowo jako światło bezpośrednie, kierunkowe oraz jako światło rozproszone przez atmosferę, tzw. światło nieboskłonu. Natężenie oświetlenia dziennego we wnętrzu budynku zależne jest od natężenia na otwartej przestrzeni oraz od wielkości i położenia otworów oświetleniowych. Natężenie we wnętrzu jest proporcjonalne do wielkości wycinka nieboskłonu, który to wnętrze oświetla, czyli do wielkości kąta przestrzennego obejmującego ten wyci-nek. Im dalej znajduje się punkt oświetlany od otworu oświetleniowego, tym mniejszy jest ten kąt i mniejsze natężenie oświetlenia. Przy oświetleniu bocznym okno umieszczone nisko daje duże natężenie oświetlenia w jego pobliżu. Natężenie to w miarę oddalania się od okna gwałtownie maleje; im okno umieszczone jest wyżej, tym natężenie przy oknie jest mniejsze, natomiast wzrasta nieco w głębszej części pomieszczenia. Przy oświetleniu górnym świetlikami największą intensywnością oświetlenia, ale i największą nierównomiernością, odznacza się świetlik otwarty poziomy. Im wyżej umieszczony jest świetlik nad płaszczyzną oświetlaną, tym średnie natężenie oświetlenia maleje, lecz zwiększa się równocześnie równomierność oświetlenia. Wielkość otworów oświetleniowych powinna zapewniać właściwe oświetlenie wnętrza przy jednoczesnym uwzględnieniu wymagań izolacji cieplnej budynku. Przy projektowaniu oświetlenia należy uwzględniać przynajmniej dwa czynniki:

•  wielkość otworów

•  głębokość pomieszczenia

Podaj określenie i klasyfikację fal elektromagnetycznych.

Fale elektromagnetyczne - zaburzenia pola elektromagnetycznego rozchodzące się w przestrzeni ze skończoną prędkością. Fale elektromagnetyczne są falami poprzecznymi, tzn. w każdym punkcie pola wektor natężenia pola elektrycznego E i wektor indukcji magnetycznej B są prostopadłe do kierunku rozchodzenia się fal elektromagnetycznych i do siebie, a ich prędkość rozchodzenia się w próżni c m/s. Własności, warunki powstawania i rozprzestrzeniania się fal elektromagnetycznych opisują w zupełności równania falowe wynikające z równań Maxwella. Istotny wpływ na takie własności fal elektromagnetycznych, jak prędkość rozchodzenia się, polaryzacja, natężenie, ma ośrodek, w którym się fale elektromagnetyczne rozchodzą. W

realnych ośrodkach występuje dyspersja fal elektromagnetycznych, tzn. zależność prędkości ich rozchodzenia się od częstości fali. Charakterystyczne dla fal elektromagnetycznych są zjawiska interferencji, dyfrakcji, załamania, oraz całkowitego wewnętrznego odbicia. Charakterystyka przestrzenno-czasowa fal elektromagnetycznych jest określana zarówno przez własności ośrodka, w którym się one rozchodzą, jak przez własności źródła promieniowania. Najprostszy przypadek wzbudzenia oraz rozprzestrzeniania się fal elektromagnetycznych stanowi wzbudzenie w jednorodnym ośrodku izotropowym za pomocą drgającego dipola Hertza. Stanowi go odcinek przewodu o długości l ( - długość wytwarzanej fali elektromagnetycznej), elektrycznie obojętny jako całość, opisany przez elektryczny moment dipolowy. W odległości od dipola dużo większej od tworzy się strefa falowa, gdzie rozchodzą się fale elektromagnetyczne poprzeczne, spolaryzowane liniowo. Ze względu na różne sposoby wytwarzania, odbioru i detekcji fal elektromagnetycznych, jak również ze względu na różny charakter ich oddziaływania z materią rozróżnia się: fale elektromagnetyczne
niskiej częstości ( =10 - 10 m),*
fale radiowe ( =10 )-fale elektromagnetyczne wytwarzane, gdy swobodne* elektrony zaczynają drgać (a więc są przyspieszane) pod wpływem pola elektrycznego. Ponieważ częstość zależy od przyłożonego pola, fale powstają raczej jak regularny strumień, a nie losowo. Stosowane w komunikowaniu się na odległość.
fale świetlne ( =10 -dzielą się na promieniowanie podczerwone, światło* widzialne i promieniowanie ultrafioletowe. Promieniowanie podczerwone są to fale elektromagnetyczne wytwarzane przez gorące ciała. Powodują największy przyrost temperatury spośród wszystkich fal elektromagnetycznych, ponieważ są najłatwiej pochłaniane. Światło widzialne, to fale elektromagnetyczne, które może wykrywać oko. Wytwarzane przez lampy wyładowcze i każdą rozżarzoną substancję. Powoduje zmiany chemiczne, np. na błonie fotograficznej, a różne długości fal w paśmie są widziane jako różne barwy. Promieniowanie ultrafioletowe są to fale elektromagnetyczne wytwarzane np. przy przepływie prądu elektrycznego przez zjonizowany gaz pomiędzy dwoma elektrodami. Są także emitowane przez słońce, lecz tylko niewielka część osiąga powierzchnię ziemi (większość traci energię na jonizację atomów w atmosferze). Te małe ilości są istotne dla życia, lecz większe dawki są niebezpieczne. Ultrafiolet wywołuje fluorescencję, np. w świetlówkach, a także szereg reakcji chemicznych, np. ciemnienie skóry.
promieniowanie rentgenowskie ( =10 -fale elektromagnetyczne jonizujące* gazy, wywołujące fosforescencję i zmiany chemiczne w materiałach fotograficznych . Wytwarzane w lampach rentgenowskich, mają liczne zastosowania.
promieniowanie gamma (* <10 -fale elektromagnetyczne emitowane przez substancje promieniotwórcze. Są w tym samym paśmie , co promieniowanie rentgenowskie, lecz powstają inaczej i zajmują górny kraniec pasma ze względu na energię.

Podaj definicję światła, oświetlenia, insolacji.

Światło - rodzaj energii elektromagnetycznej promienistej, powstającej przy zmianie układu cząsteczek materii emitującej energię, wskutek silnego rozgrzania reakcji chemicznych lub innych przyczyn, przenoszonej bez pośrednictwa substancji.

Oświetlenie - zorganizowane działanie źródeł światła, mające na celu umożliwienie widzenia przedmiotów bez zbytniego natężenia wzroku.

Natężenie oświetlenia - określa gęstość powierzchniową strumienia świetlnego podającego na pewną powierzchnię i mierzy się stosunkiem wielkości tego strumienia do wielkości oświetleniowej powierzchni. W zależności od nierównomiernego lub równomiernego rozprzestrzeniania się strumienia świetlnego. lub , jednostką natężenia oświetlenia jest luks odpowiadający natężeniu oświetlenia panującemu na powierzchni 1m2, na której rozprzestrzenia się strumień świetlny 1 lumena.

Luminacja - określa intensywność wrażenia wzrokowego, jest to stosunek światłości danej powierzchni do pozornego pola tej powierzchni, tj. do rzutu jej na płaszczyznę prostopadłą do kierunku wzroku. W zależności czy światłość jest nierównomierna, czy równomierna lub Jednostką luminacji jest nit odpowiadający luminacji powierzchni 1m2, na której światłość w kierunku prostopadłym do tej powierzchni równa się 1 kandeli. Insolacja, nasłonecznienie - wielkość fizyczna określająca średnią moc promieniowania przypadającą na jednostkę powierzchni, jest równa stosunkowi energii promieniowania słonecznego, padającego w określonym czasie na daną powierzchnię do pola tej powierzchni i czasu. Jednostką w układzie (układ SI): W/ m^2, w technice stosuje się też jednostki (kW·h/(m²·dzień)). Insolancja oznacza także oddziaływanie promieniowania słonecznego zarówno na Ziemię jako całość, jak i na poszczególne elementy powłoki ziemskiej: atmosferę, litosferę, hydrosferę itp., a także pojedyncze elementy środowiska, np. blok skalny (w tym przypadku stanowi jeden z czynników wietrzenia fizycznego) i in.

---