Drawieński Park Narodowy
Teren Drawieńskiego Parku Narodowego i otuliny znajduje się na Równinie Drawskiej, która jest fragmentem Pojezierza Południowopomorskiego, w północno-zachodniej Polsce. Zajmuje centralną część kompleksu leśnego zwanego Puszczą Drawską. DPN reprezentuje krajobraz młodoglacjalnych równin sandrowych. W całości położony jest w zlewni rzeki Drawy, która razem ze swoim dopływem -Płociczną, stanowią jego główną oś hydrograficzną. Obie rzeki płyną przez szeroki pas sandrów, które powstały z piasków usypanych przez wody topniejącego lodowca spływające ku pradolinie Toruńsko-Eberswaldzkiej.
Położenie Drawieńskiego Parku Narodowego:
Długość geograficzna od 15°45' do 16°45' E
Szerokość geograficzna od 53°00' do 53°15' N
Fizyczno geograficzna regionalizacja Polski w układzie J. Kondrackiego:
Mezoregion: Równina Drawska
Makroregion: Pojezierze Południowopomorskie
Podprowincja: Pojezierza Południowobałtyckie
Prowincja: Niż Środkowoeuropejski
Położenie w stosunku do centrów miejskich:
Centrum obszaru Drawieńskiego Parku Narodowego leży w linii prostej:
około 101 km od Szczecina
około 61 km od Gorzowa
około 97 km od Poznania
około 230 km od Wrocławia
około 280 km od Łodzi
około 235 km od Gdańska
około 360 km od Warszawy
Wszelkie czynności realizowane na terenie Drawieńskiego Parku Narodowego podporządkowane są ochronie przyrody.
Podstawową funkcją DPN jest obserwacja środowiska naturalnego i ocena aktualnego stanu procesów przyrodniczych, wód powierzchniowych i podziemnych, zmian klimatu, elementów przyrody nieożywionej. Na jej podstawie można bowiem prognozować kierunki i tempo przemian ekosystemów oraz reakcje żywych organizmów na zmiany środowiska.
Z obszarem Parku i otuliny związana jest bezpośrednio zlewnia Drawy o powierzchni 567 km2. Bystry nurt rzek rzeźbi efektowne jary i wąwozy wcięte w powierzchnię sandru, o zboczach dochodzących do 30 m wysokości, porośniętych wielogatunkowym drzewostanem. W ich dolinach zachodzą najważniejsze z procesów kształtujących współczesną rzeźbę terenu: praca rzeki prowadzi z jednej strony do punktowej erozji zboczy doliny w miejscach podcinanych przez rzekę, a z drugiej do akumulacji osadów rzecznych na porośniętych łęgiem olszowym terasach zalewowych.
Puszcza Drawska, obecnie zwarty kompleks leśny, jeszcze 100 lat temu była mozaiką lasów, pastwisk i pól. Jej dzisiejszy krajobraz jest w znacznym stopniu ukształtowany przez tradycyjną gospodarkę, zwłaszcza leśną, a jego elementami są relikty dawniejszej ludzkiej aktywności.
Należą do nich m.in:
do dziś czytelny zespół dawnych bindug, na których składano drewno pozyskiwane w lasach Puszczy,
ślady dawnych przemysłów leśnych: smolarni i hut szkła,
brukowane drogi,
kamienne kierunkowskazy,
pozostałości kanałów nawadniających śródleśne łąki.
Duży udział w całości krajobrazu kulturowego Puszczy stanowią rozproszone w lasach resztki osad ludzkich i starych cmentarzy. Obecnie, Drawieński Park Narodowy odznacza się bogactwem występujących tu typów ekosystemów. Miarą tego bogactwa jest liczba 224 udokumentowanych zbiorowisk roślinnych. Powierzchniowo dominują lasy - stanowią ponad 80 proc. powierzchni Parku - przede wszystkim buczyny, łęgi olszowe i olsy, a także płaty borów sosnowych. Charakterystycznymi elementami przyrody Parku są także torfowiska, oraz ekosystemy wodne i łąkowe.
Jeziora położone na obszarze Drawieńskiego Parku cechują się znaczną zmiennością pod względem trofii, powierzchni i głębokości. Kilka z nich wyróżnia się oryginalną fauną i florą. Faunę Parku reprezentuje ponad 200 gatunków kręgowców, wśród nich najliczniejszą gromadę stanowią ptaki. Występuje też bogactwo bezkręgowców pośród których są szczególnie cenne gatunki, zagrożone wyginięciem. Zwierzęciem herbowym Drawieńskiego Parku Narodowego jest wydra.
Klimat
Klimat Puszczy Drawskiej kształtuje się wpływami Morza Bałtyckiego i Oceanu Atlantyckiego. Zasadniczo nie różni się swym charakterem od klimatu reszty Pomorza, jednak stwierdzić można, że jest nieco ostrzejszy.
Zdarza się, że pogoda we wnętrzu kompleksu leśnego jest zupełnie różna od pogody na jego obrzeżach. Średnia roczna temperatura wynosi 7,9oC. Zimy z reguły są tu mało śnieżne, śnieg leży znacznie dłużej a drogi są bardzo trudno przejezdne. Przeciętnie w ciągu roku występują tu 32 dni mroźne (poniżej 0oC).
Wiosną i latem częste są lokalne deszcze i burze. Około 172 dni w roku to dni deszczowe, a średni roczny opad to 592 mm. Zdarzają się także długie okresy suszy, wtedy nadleśnictwa wprowadzają zakaz wstępu do lasu, co uniemożliwia zwiedzanie terenu. Takich gorących dni (powyżej 30oC) występuje tu około 5 w ciągu całego roku.
Charakterystyczne cechy klimatu Puszczy Drawskiej:
niska amplituda rocznych wahań temperatury,
opóźniona wiosna,
długa ciepła jesień,
mało śnieżna, łagodna zima,
przewaga wiatrów zachodnich i północno-zachodnich,
późne przymrozki wiosenne,
długotrwałe okresy suszy wiosennej.
Lasy
Las jest dominującym elementem krajobrazu Puszczy Drawskiej.
Najbardziej typowe lasy dla Puszczy to żyzne i kwaśne buczyny, dobrze zachowane w dolinie Drawy i na zachód od niej. Niegdyś zajmowały one znacznie większą powierzchnię, zostały jednak w znacznej części zamienione na sztuczne sośniny, w wyniku dawniej gospodarki leśnej. Pozornie pospolite bory sosnowe, bez pomocy człowieka zajmowałyby najwyżej 15% powierzchni Puszczy. Znaczna część obecnych drzewostanów sosnowych to sztuczne lasy sosnowe, posadzone na siedliskach lasów liściastych. Część z nich to kilkudziesięcioletnie drzewostany pochodzące z sadzenia na gruntach porolnych. Żyzne i zabagnione miejsca zajmują olsy a w dolinach rzek, w partiach regularnie zalewanych lub podmaczanych rzecznymi wodami, rosną łęgi olszowe. Do unikatów należą łęgi jesionowo-wiązowe, wykształcające się tylko w kilku miejscach. Wąskie skrawki nadzalewowej terasy i niektóre zbocza dolin rzecznych opanowały grądy; na innych zboczach panują kwaśne buczyny.
Na kwaśnych, skąpożywnych torfowiskach rosną bory bagienne i brzeziny bagienne. Wilgotne zagłębienia i okrajki torfowisk zajęły mroczne świerczyny. Dzisiejszy obraz zróżnicowania szaty leśnej Puszczy Drawskiej (tzw. leśna roślinność rzeczywista) jest w znacznej części stworzony przez człowieka i odbiega od obrazu roślinności, jaka powstałaby gdyby mogły się zrealizować tendencje dynamiczne samej przyrody (tzw. roślinność potencjalna). Część lasów w parku narodowym poddana jest tzw. ochronie biernej, to znaczy człowiek nie ingeruje w przebieg zachodzących w nich procesów. Duża cześć lasów, także w granicach parku, podlega tzw. przebudowie: przy pomocy umiejętnego wycinania i podsadzania drzew przekształca się ich skład gatunkowy na bliższy naturalnemu.
Lasy poza Parkiem spełniają funkcje gospodarcze, to znaczy leśnicy hodują, pielęgnują i użytkują kolejne ich pokolenia. Stosują do tego cały arsenał środków, miedzy innymi tzw. rębnie zupełne i częściowe oraz tzw. cięcia pielęgnacyjne. Doświadczeni kilkusetletnią tradycją sztuki leśnej, starają się robić to z poszanowaniem leśnej przyrody, choć pogodzenie jej ochrony z użytkowaniem lasu jest zawsze pewnego rodzaju kompromisem
Rzeki
Geosystemy hydrogeniczne są znaczącym ogniwem środowiska przyrodniczego DPN. Główne rzeki Drawieńskiego Parku Narodowego to Drawa i jej lewobrzeżny dopływ - Płociczna. Drawą przepływa średnio 15 m3 wody na sekundę, a Płociczną - 3 m3. Oprócz Drawy i Płocicznej, przez teren DPN przepływają także: Słopica, Korytnica, Runica, Cieszynka, Moczel i Sucha.
Rzeki DPN:
Fauna
Obszar Drawieńskiego Parku Narodowego cechują niebanalne walory faunistyczne wyróżniające go nie tylko w skali regionu, ale i kraju, a nawet Europy Środkowej. Charakterystycznym elementem fauny Parku jest występowanie i wysoka liczebność szeregu gatunków puszczańskich, typowych dla rozległych, zwartych kompleksów leśnych, a także dla naturalnego, młodoglacjalnego krajobrazu Pomorza. Istotne i godne podkreślenia, są także tendencje dynamiczne przyrody Parku, w kierunku spontanicznej renaturyzacji, obserwowane także w odniesieniu do fauny.
Jednym z najcenniejszych elementów przyrody Parku jest ichtiofauna. W wodach występuje obecnie 39 gatunków ryb i 2 gat. krągłoustych z 11 rodzin. Ciekiem najbogatszym w gatunki jest Płociczna - 28 gatunków, przed Drawą - 27, Cieszynką - 19, Korytnicą - 17 i Runicą - 16 gatunków. Ta różnorodność jest wynikiem dobrego stanu czystości wód, nie zostały one dotknięte przez procesy degradacyjne w tak dużym stopniu, jak inne polskie rzeki. Obok gatunków skrajnie zagrożonych, ginących - minoga rzecznego i strumieniowego, łososia, troci wędrownej i certy, zachowały się tu jeszcze liczne i stosunkowo stabilne populacje gatunków rzadkich w skali kraju - pstrąga potokowego, lipienia, strzebli potokowej i głowacza białopłetwego.
Najbogatszym w gatunki jest jezioro Ostrowieckie, jego ichtiofauna liczy 24 taksony. Spośród zamieszkujących jeziora gatunków zagrożonych i najbardziej interesujących wymienić można troć jeziorową, certę, sielawę i sieję.
Herpetofauna Parku liczy 20 gatunków - 13 gatunków płazów i 7 gatunków gadów. Do najrzadszych płazów należą rzekotka drzewna, kumak nizinny i ropucha paskówka. Spośród gadów na uwagę zasługuje występowanie żółwia błotnego, żmii zygzakowatej i gniewosza plamistego. Populacje większości gatunków płazów i gadów są stabilne i znajdują na terenie Parku doskonałe warunki rozrodu i bytowania.
Obszar Parku jest ważną ostoją awifauny. Na jego terenie w najbliższym sąsiedztwie w okresie badań stwierdzono ponad 160 gat. ptaków. W stosunku do awifauny Polski na terenie Parku stwierdzono lęgi około 55% gatunków. Biorąc pod uwagę stosunkowo niewielkie zróżnicowanie krajobrazu jest to liczba dość znaczna. Do najcenniejszych należą gatunki zaliczone do kategorii E (zagrożone wymarciem), V (narażone) i R (rzadkie) wg IUCN, gatunki objęte ochroną strefową oraz inne gatunki silnie zagrożone, wymierające lub faunistycznie interesujące. Zaliczono tu 10 gatunków: bociana czarnego, tracza nurogęsi, kanię czarną, kanię rudą, bielika, orlika krzykliwego, rybołowa, jarząbka, puchacza i włochatkę. Inne gatunki rzadkie lub zagrożone w skali regionalnej, o wyspowym charakterze występowania, powiązane z zanikającymi typami ekosystemów to między innymi: kormoran, gągoł, trzmielojad, krogulec, kobuz, derkacz, żuraw, kszyk, samotnik, siniak, zimorodek, krętogłów, dzięcioł zielony, dzięcioł średni, pliszka górska, strumieniówka, zniczek, srokosz, czyż, krzyżodziób świerkowy i inne.
Fauna ssaków Parku liczy ponad 40 gatunków. Na uwagę zasługuje liczne występowanie nietoperzy, reprezentowanych w Parku przez 8 gatunków, a także liczne populacje bobra i wydry. Dwa ostatnie gatunki uznać należy za charakterystyczne i reprezentatywne dla fauny Parku.
Jedną z lepiej poznanych grup bezkręgowców są chruściki. Na terenie Parku opisano 65 gatunków. Jeden ze stwierdzonych podgatunków Hydropsyche contubernalis borealis okazał się nowy dla Polski, natomiast trzy gatunki Crunoecia irrorata, Ceraclea annulicornis i Ceraclea dissimilis stwierdzono po raz pierwszy na Pojezierzu Pomorskim. 13 innych gatunków uznano za rzadkie lub zagrożone. Najcenniejsze zespoły chruścików zasiedlają żródliska, rzeki oraz jeziora dystroficzne i oligotroficzne.
Drugą, stosunkowo dobrze przebadaną grupą są ważki. Dotychczas na terenie Parku stwierdzono 47 gatunków. Za gatunki cenne lub bardzo cenne uznano Nehalennia speciosa, Aeshna subarctica elisabethae, Sympecma paedisca, Sympetrum fonscolombei i Leucorrhinia albifrons. Najcenniejsze taksony związane są przede wszystkim z torfowiskami i jeziorami o niskiej trofii.
Wstępne dane dotyczące kózkowatych, a także analiza możliwości potencjalnego występowania nie stwierdzonych jeszcze gatunków pozwalają stwierdzić, że teren Parku jest bardzo atrakcyjny dla tej grupy owadów. Związane jest to z bogatą bazą środowisk i występującymi w nich roślinami pokarmowymi, zarówno larw jak i owadów dorosłych. Dotychczas na terenie parku znaleziono 49 gatunków kózkowatych, w tym kilku rzadkich jednak wydaje się, że istnieje możliwość znalezienia conajmniej kilkunastu dalszych. Zwraca uwagę fakt występowania 8 gatunków ciepłolubnych (subpontyjskich i mediterranejskich). Bardzo interesujące jest stwierdzenie Phymatodes glabratus - rzadkiego monofaga jałowca.
Fauna motyli dziennych jest stosunkowo dobrze rozpoznana w skali kraju. Stwierdzone na terenie parku i jego bezpośredniego otoczenia 54 gatunki motyli dziennych nie wyróżniają tego terenu na tle Polski. Biorąc jednak pod uwagę położenie geograficzne, wysoki stopień zalesienia Parku i niewielką liczbę miejsc o dużym nasłonecznieniu, z bujną roślinnością zielną, liczba ta zasługuje na podkreślenie. Stwierdzone na terenie Parku stanowiska dostojki laodyce Argyronome laodice i kosternika palemona Carterocephalus palemon leżą na granicy ich zasięgu w Polsce, a czerwończyk nieparek Lycaena dispar jest gatunkiem zagrożonym w skali Europy. W miejscach kserotermicznych na uwagę zasługuje modraszek korydon Polyomnatus coridon.
Flora
Drawieński Park Narodowy to ponad 900 gatunków roślin naczyniowych, prawie 150 gatunków drzew i krzewów i ponad 200 różnych zespołów roślinnych. Taka różnorodność szaty roślinnej jest nieczęsto spotykana w Polsce. Między innymi ze względu na to bogactwo Drawieński Park Narodowy jest jednym z ciekawszych botanicznie regionów w północno-zachodniej Polsce.
Do największych botanicznych osobliwości należą stanowiska chamedafne północnej, lipiennika Loesela, lilii złotogłów. Botaników zachwyca uroda wielu fitocenoz torfowiskowych, bogata flora łąk i flora związana z ekosystemami rzecznymi, flora źródlisk i jezior, a także dobrze zachowane ekosystemy buczyn i borów sosnowych.
Flora Drawieńskiego Parku Narodowego, dzięki stanowi swego zachowania jest ewenementem na polskim niżu i zasługuje na troskliwą ochronę
Turystyka wodna
Drawa uważana jest za jedną z najpiękniejszych rzek w Polsce. Swoje źródła ma na wysokości 150 m n.p.m. w Dolinie Pięciu Jezior koło Połczyna Zdroju. Płynie przez dwie krainy geograficzne: Pojezierze Drawskie, gdzie przepływa przez liczne jeziora i Równinę Drawską wijąc się wśród pomorskich lasów. Powierzchnia jej dorzecza wynosi prawie 3300 km2. Kończy bieg wpływając do Noteci na wysokości 30 m n.p.m. w okolicy Krzyża Wlkp. Średni spadek Drawy wynosi 0,6‰.
Zgodnie z obowiązującymi regulacjami, rzeka Drawa w granicach Parku udostępniona jest od 1 stycznia do 15 marca i od 1 lipca do 31 grudnia, w godzinach 9:00 do 19:00. Maksymalna liczba osób mogących przebywać jednocześnie na rzece Drawie w granicach DPN wynosi 700 osób.
Na terenie DPN Drawa ma zmienny charakter; najpierw jest spokojna, następnie przyspiesza bieg, a w bystrym nurcie pojawiają się liczne zwalone drzewa. Kręte koryto wśród łąk i lasów podcina wysokie brzegi piaszczystych skarp. Szybki prąd i kamieniste dno zmieniają się na kolejnych jej odcinkach w leniwy nurt i piaszczyste dno porośnięte podwodnymi łąkami.
Odległości pomiędzy miejscami udostępnionymi w granicach DPN
Długość Drawy w granicach Parku: 41 km.
Drawno (wypływ z jeziora Dubie) - Przystań Wodna „Drawnik” - 1 km
Przystań Wodna Drawnik - Miejsce postoju dla kajakarzy „Most Barnimie” - 4,6 km
Miejsce postoju dla kajakarzy „Most Barnimie - Miejsce biwakowania „Barnimie” - 3,5 km
Miejsce biwakowania „Barnimie” - Miejsce postoju dla kajakarzy „Kładka Konotop” - 4,4 km
Miejsce postoju dla kajakarzy „Kładka Konotop” - Miejsce odbioru kajaków „Most Zatom” - 4,4 km
Miejsce odbioru kajaków „Most Zatom” - Miejsce biwakowania „ Bogdanka” - 0,4 km
Miejsce biwakowania „ Bogdanka” - Miejsce biwakowania „Sitnica” - 7,9 km
Miejsce biwakowania „Sitnica” - Miejsce biwakowania „Pstrąg” - 5,9 km
Miejsce biwakowania „Pstrąg” - Miejsce odbioru kajaków „Most niskowodny” - 3,3 km
Miejsce odbioru kajaków „Most niskowodny” - Miejsce biwakowania „Kamienna” - 2,5 km
Miejsce biwakowania „Kamienna” - ujście rzeki Płocicznej (granica DPN) - 3,2 km
Szlaki piesze
Wędrowanie po lasach Puszczy Drawskiej jest najlepszym sposobem na jej poznanie. Na terenie Drawieńskiego Parku Narodowego wytyczonych zostało około 90 km szlaków pieszych, które udostępnione są przez cały rok od świtu do zmierzchu również do uprawiania turystyki rowerowej oraz biegów narciarskich.
Turysto Pamiętaj! |
|
Szlak czerwony |
Całkowita długość szlaku: 125,06 km (do Buków Zdroiskich)
Długość w granicach DPN: 32,69 km
Szacowany czas przejścia szlaku w granicach DPN: 7 godz.
Szacowany czas przejechania na rowerze szlaku w granicach DPN: 3 godz. 45 min.
Trasa szlaku:
Drawno → Drawnik → Barnimie → miejsce biwakowania Barnimie → Uroczysko Drawski Matecznik → Zatom (szlak zielony Zatom - Nowa Studnica oraz ścieżka dydaktyczna „Międzybór”) → Święta Hala (Wydrzy Głaz) → Radęcin → Moczele (szlak niebieski Moczele - jez. Ostrowieckie) → Głusko (szlak Pustelnia - Głusko), elektrownia Kamienna → Stare Osieczno
|
Szlak czerwony |
Całkowita długość szlaku: 96,63 km (do jez. Dobre)
Długość w granicach DPN: 15,95 km
Szacowany czas przejścia szlaku w granicach DPN: 3 godz. 40 min.
Szacowany czas przejechania na rowerze szlaku w granicach DPN: 2 godz. 30 min (szlak pieszy w granicach DPN na odcinku Pustelnia- punkt widokowy „Śmiałkowe Wzgórza” nie jest dostępny dla rowerów).
Trasa szlaku:
Człopa → Pustelnia (szlak żółty Pustelnia - Głusko) → most na Płycinie (szlak niebieski most koło Miradza - Prostynia) → punkt widokowy „Śmiałkowe Wzgórza” → jez. Marta → Martwica (szlak niebieski Martwica - Krępa Krajeńska)→ Martew → Tuczno
|
Szlak niebieski |
Całkowita długość szlaku: 9,48 km
Długość w granicach DPN: 7,68 km
Szacowany czas przejścia szlaku w granicach DPN: 1 godz. 45 min.
Szacowany czas przejechania na rowerze szlaku w granicach DPN: 1 godz.
Trasa szlaku:
Dolina Cieszynki → most za Węgornią (szlak czerwony Człopa - Tuczno - Nadarzyce) → punkt widokowy „Stara Węgornia” (ścieżka dydaktyczna „Jezioro Ostrowieckie”) → osada Ostrowite (szlak czarny Jez. Ostrowieckie - Osada Ostrowite) → jez. Czarne → most Karolinka → Jagoda
|
Szlak niebieski |
Całkowita długość szlaku: 7,62 km
Długość w granicach DPN: 2,41 km
Szacowany czas przejścia szlaku w granicach DPN: 45 min.
Szacowany czas przejechania na rowerze szlaku w granicach DPN: 20 min.
Trasa szlaku:
Martwica (szlak czerwony Człopa - Tuczno - Nadarzyce) → Obszar Ochrony Ścisłej Głodne Jeziorka → most na Runicy
|
Szlak niebieski |
Całkowita długość szlaku: 43,37 km
Długość w granicach DPN: 0,57 km
Szacowany czas przejścia szlaku w granicach DPN: 5 min.
Szacowany czas przejechania na rowerze szlaku w granicach DPN: 2 min.
Trasa szlaku:
Most na Płocicznej (Płycinie) koło Miradza (szlak czerwony Człopa - Tuczno - Nadarzyce) → Miradz
|
Szlak niebieski |
Całkowita długość szlaku: 4,19 km
Długość w granicach DPN: 4,19 km
Szacowany czas przejścia szlaku w granicach DPN: 55 min.
Szacowany czas przejechania na rowerze szlaku w granicach DPN: 30 min.
Trasa szlaku:
Moczele (szlak czerwony Szczecin - Stare Osieczno - Kostrzyn)) → jez. Ostrowieckie (szlak żółty Pustelnia - Głusko).
|
Szlak czarny |
Całkowita długość szlaku: 2,0 km
Długość w granicach DPN: 2,0 km
Szacowany czas przejścia szlaku w granicach DPN: 25 min.
Szacowany czas przejechania na rowerze szlaku w granicach DPN: 13 min.
Trasa szlaku:
Jez. Ostrowieckie (szlak żółty Pustelnia - Głusko, szlak niebieski Dolina Cieszynki - Jagoda) → osada Ostrowite.
|
Szlak żółty |
Całkowita długość szlaku: 10,57 km
Długość w granicach DPN: 10,57 km
Szacowany czas przejścia szlaku w granicach DPN: 2 godz.20 min
Szacowany czas przejechania na rowerze szlaku w granicach DPN: 1 godz. 15 min. (szlak pieszy w granicach DPN na odcinku Pustelnia - jezioro Ostrowieckie nie jest dostępny dla rowerów).
Trasa szlaku:
Pustelnia (szlak czerwony Człopa - Tuczno - Nadarzyce) → zach. brzeg jez. Ostrowieckiego → Głusko (szlak czerwony Szczecin - Stare Osieczno - Kostrzyn).
|
Szlak żółty |
Całkowita długość szlaku: 19,38 km
Długość w granicach DPN: 5,88 km
Szacowany czas przejścia szlaku w granicach DPN: 1 godz. 40 min.
Szacowany czas przejechania na rowerze szlaku w granicach DPN: 50 min.
Trasa szlaku:
Jagoda (szlak niebieski Dolina Cieszynki - Jagoda) → Stare Osieczno
|
Szlak zielony |
Całkowita długość szlaku: 24,02 km3,96 km
Szacowany czas przejścia szlaku w granicach DPN: 45 min.
Szacowany czas przejechania na rowerze szlaku w granicach DPN: 30 min.
Trasa szlaku:
Zatom (szlak czerwony Szczecin - Stare Osieczno - Kostrzyn, ścieżka dydaktyczna „Międzybór”) → leśniczówka Międzybór → Jaźwiny → Bogdanka
Kolory szlaków i ich znaczenie:
|
szlak główny, wytyczany najczęściej przez najciekawsze przyrodniczo i krajobrazowo miejsca danego regionu. Swym zasięgiem nie obejmuje wszystkich ciekawych tras, dlatego szlaki oznaczone pozostałymi kolorami stanowią jego uzupełnienie. |
|
szlak dalekobieżny, pokonujący duże odległości. |
|
szlak dojściowy, pokonujący krótkie trasy, łączący z innym szlakiem lub umożliwiający dojście do konkretnych miejsc ważnych krajobrazowo lub przyrodniczo. |
|
zlak dojściowy do charakterystycznych miejsc, łączący z innym szlakiem. |
|
szlak dojściowy, umożliwiający dotarcie do konkretnych miejsc, ale o mniejszym znaczeniu krajobrazowym lub przyrodniczym |
Oznakowanie szlaku pieszego
znak podstawowy |
|
znak początku i końca szlak |
|
znaki zmiany kierunku |
|
znak nakazujący poruszanie się ze zwiększoną ostrożnością , |
|
drogowskaz szlaku (strzałka kierunkowa) z oznaczeniem koloru szlaku. |
|
Szlaki rowerowe
Wycieczki rowerowe po lasach Puszczy Drawskiej są dobrym sposobem na jej poznanie. Na terenie Drawieńskiego Parku Narodowego wytyczonych zostało około 80 km szlaków rowerowych, oraz około 90 km szlaków pieszych, po których także można poruszać się rowerem. Szlaki w granicach DPN udostępnione są przez cały rok od świtu do zmierzchu.
|
Czerwony szlak rowerowy „Pętla Zatom” |
Długość szlaku: 20,64 km
Rodzaj nawierzchni: asfalt, utwardzona, bruk
Trasa szlaku:
Zatom - Bogdanka - Sitnica - Moczele - Zatom
|
Niebieski szlak rowerowy „Pętla Barnimie” |
Długość szlaku: 33,16 km
Rodzaj nawierzchni: asfalt, utwardzona, bruk, gruntowa (miejscowo utrudniona, podjazdy)
Trasa szlaku:
Przystań Wodna Drawnik - Miejsce biwakowania „Barnimie” - Zatom - Miejsce biwakowania „Bogdanka” - Niemieńsko - Barnimie - Podegrodzie - Drawno - Przystań Wodna „Drawnik”
|
Zielony szlak rowerowy „Pętla Głusko” |
Długość szlaku: 23,50 km
Rodzaj nawierzchni: asfalt, utwardzona, bruk, gruntowa (miejscowo piaszczysta, wystające korzenie)
Trasa szlaku:
Moczele - Jez. Ostrowieckie - Most Karolinka - Żeleźnica - Miejsce biwakowania „Pstrąg” - Moczele
znak podstawowy |
|
znak początku i końca szlaku |
|
znaki zmiany kierunku |
|
drogowskaz szlaku (strzałka kierunkowa) z oznaczeniem koloru szlaku. |
|
znak zblokowany |
|
Szlaki konne
Dla jeźdźców dużą atrakcją mogą być wyprawy po lasach Puszczy Drawskiej. Tereny Drawieńskiego Parku Narodowego można przemierzać na końskim grzbiecie po wyznaczonych szlakach konnych oraz drogach publicznych. Szlaki konne Drawieńskiego Parku Narodowego oznakowane są pomarańczowymi kołami o średnicy 6 cm na białym tle.
|
Szlak konny „Drawnik - Zatom” |
Długość szlaku: 24,02 km
Szlak konny „Drawnik - Zatom”, został podzielony na dwa odcinki: Drawnik - Barnimie - 11,05 km, łącznik 0,67 km, Barnimie - Zatom - 12,30 km)
Rodzaj nawierzchni: asfalt, utwardzona, gruntowa, bruk
|
Szlak konny „Zatom” pętla 1 |
Długość szlaku: 7,14 km
Rodzaj nawierzchni: asfalt, utwardzona, gruntowa
|
Szlak konny „Zatom” pętla 2 |
Długość szlaku: 6,30 km
Rodzaj nawierzchni: asfalt, utwardzona, gruntowa
Zasady korzystania ze szlaków konnych DPN
Do ruchu konnego przeznaczone są przez cały rok od świtu do zmierzchu znakowane szlaki konne oraz drogi publiczne1.
W przypadku nakładania się różnych rodzajów szlaków w terenie, wszyscy użytkownicy ruchu zobowiązani są do szczególnego zachowania bezpieczeństwa na szlaku.
Każdy użytkownik korzysta ze szlaku na własną odpowiedzialność, dzieci na odpowiedzialność opiekuna.
Na organizowanie rajdów konnych należy uzyskać zgodę Zarządcy terenu.
Zjeżdżanie poza szlak oznakowany dopuszcza się jedynie w sytuacji konieczności ratowania życia i zdrowia ludzi oraz koni, alarmu o pożarze lasu lub ominięcia powstałych przeszkód.
Na odcinkach szlaku, na których może dojść do spotkania z pojazdami kołowymi obowiązują przepisy o ruchu drogowym1.
Oznakowanie szlaku konnego:
znak podstawowy |
|
znak początku i końca szlak |
|
znaki zmiany kierunku |
|
znak nakazujący poruszanie się ze |
|
znak oznaczający początek |
|
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Biebrzański Park Narodowy, Prezentacje multimedialne
Slowinski Park Narodowy (prezentacja)
Drawieński Park Narodowy(1)
Gorczański Park Narodowy (prezentacja)
Drawieński Park Narodowy
Pieniński Park Narodowy (prezentacja)
Babiogórski Park Narodowy (prezentacja)
Bieszczadzki Park Narodowy prezentacja
Wielkopolski Park Narodowy (prezentacja)
Magurski Park Narodowy (prezentacja)
Świętokrzyski Park Narodowy (prezentacja)
Drawieński Park Narodowy, Dokumenty Textowe, Nauka
DRAWIEŃSKI PARK NARODOWYKonrad Leja
Narwiański Park Narodowy, prezentacja
Woliński Park Narodowy (prezentacja)
Biebrzański Park Narodowy (prezentacja)
drawieński park narodowy
Narwiański Park Narodowy prezentacja
więcej podobnych podstron