Wykład 24 2001-05-07
Transport i opakowanie.
Transport - to zespół czynności (aktywności) związanych z przemieszczaniem dóbr i osób materialnych przy użyciu odpowiednich środków, przy czym transport obejmuje zarówno samo przemieszczanie z miejsca na miejsce, jak i wszelkie czynności, jakie do tego celu mogą być konieczne (załadunek, wyładunek, przeładunek) oraz czynności manipulacyjne (oraz towarzysząca temu dokumentacja).
W zależności od rodzaju przebytej drogi rozróżnia się m.in. transport lądowy, powietrzny i wodny.
Spedycja - organizowanie przemieszczania ładunków przy zastosowaniu odpowiednio dobranych środków transportu i sposobów przewozu, w wyniku czego następuje przesłanie ładunku od dostawcy do odbiorcy.
Spedycja obejmuje wszystkie czynności potrzebne do bezpiecznego, terminowego i ekonomicznego przemieszczania ładunku, z wyjątkiem samego przewozu, odpowiednio dobranym środkiem transportu. Spedycja zajmuje się zatem organizowaniem przemieszczania.
Produkt wraz ze swym nośnikiem będziemy nazywać ładunkiem.
Dla każdego ładunku możemy określić zespół cech i własności, które charakteryzują jego odporność na warunki i skutki przewozu. Stopień odporności z punktu widzenia transportu ładunku nazywa się podatnością transportową.
W samym przewozie nie jest obojętne, ile produktów wchodzi w skład ładunku i jak są rozmieszczone względem siebie. Ponieważ są to aspekty, które w całej ostrości uwidaczniają się w trakcie składowania będziemy je wiązać z podatnością składowania.
Logistyczną jednostką w transporcie jest ładunek, który stanowi produkt i jego nośnik, jakim jest najczęściej opakowanie produktu.
Opakowanie to wyrób, który został użyty by stworzyć dodatkową warstwę zewnętrzną w stosunku do innego wyrobu lub mającą za zadanie:
Ochronę produktu opakowanego przed szkodliwym oddziaływaniem czynników zewnętrznych lub szkodliwym oddziaływaniem produktu;
Umożliwiające lub ułatwiające przemieszczanie produktu w czasie, wytwarzanie, magazynowanie, transport, sprzedaż i użytkowanie;
Informowanie przez określone znaki o zawartości i ewentualnym sposobie transportu i użyciu danego produktu;
Oddziaływanie stymulujące na nabywcę przez konstrukcję, formę, kształt, nadruk, itd.
Opakowanie utrudniające w ramach swej funkcji ochronnej kontakt z samym produktem, musi przejąć rolę nośnika informacji o nim.
W celu ujednolicenia technik znakowania, kodyfikowania i unifikacji znaków stosowanych na opakowaniach jednostkowych i transportowych wprowadza się normy.
Wg tych norm znaki dzieją się na:
Zasadnicze,
Informacyjne,
Niebezpieczeństwa,
Manipulacyjne.
Wyróżnia się również znaki reklamowe, które nie obejmuje ścisłe uregulowanie prawne.
Znaki zasadnicze służą do identyfikacji wyrobu i producenta. Obejmują:
Nazwę wyrobu, wyrażoną napisem zawierającym nazwę handlową towaru,
Zasadnicze zastosowanie produktu w formie napisu określającego jego przeznaczenie,
Znak firmowy w postaci symbolu rysunkowego z napisem literowym oznaczającym nazwę wytwórcy oraz najczęściej miejsce powstania produktu.
Znaki informacyjne umożliwiają bliższe rozpoznanie właściwości i przydatność ładunku, w tym:
Wagę opakowania z zawartością,
Wymiary produktu lub opakowania, skład produktu,
Datę produkcji lub ważności, przydatności do wykorzystania itp.
Znaki niebezpieczeństwa należą znaki określające:
Materiały wybuchowe,
Gaz,
Materiały łatwopalne,
Materiały samozapalne lub silnie utleniające,
Materiały trujące, żrące i promieniotwórcze.
Znaki manipulacyjne nakazują określony sposób obchodzenia się z ładunkiem podczas transportu i magazynowania oraz wszelkich innych manipulacji. Do znaków manipulacyjnych zaliczane są następujące znaki:
Określające ładunek tłukący się i reagujący na wstrząsy,
Kruche,
Łamliwe,
Aparaty precyzyjne,
Zakaz używania haków,
Nakaz ochrony przed nagrzewaniem.