75.Rozwój sytuacji politycznej w Europie po 1945r - powstanie dwóch państw niemieckich, krajów demokracji ludowej.
Europa w 1945r stała się kontynentem podzielonym na dwie części: część opanowaną przez ZSRR, oraz część wyzwoloną przez wojska alianckie w których najważniejszą rolę odgrywały wojska amerykańskie. Tzw. zimna wojna zapoczątkowana konfrontacyjną polityką ZSRR znalazła swój wynik w powstaniu dwu państw niemieckich. ZSRR i USA chciały zjednoczenia Niemiec ale każde z tych państw widziało zjednoczenie w całkowicie odmienny sposób, gdyż USA chciała odbudowy demokratycznych Niemiec, zaś ZSRR chciał by zjednoczone Niemcy stanowiły ich strefę wpływów. Po II wojnie światowej państwo Niemieckie zostało podzielone na 4 strefy okupacyjne: radziecką, amerykańską, brytyjską i francuską. W 1946r amerykański sekretarz stanu James Bymes na przemówieniu w Stutgardzie zaproponował włączenie Niemiec do gospodarki europejskiej, zaś kolejnym krokiem miało być połączenie stref okupacyjnych. Jako konsekwencje tego przemówienia możemy uważać utworzenie w styczniu 1947r tzw. Bizonii, czyli połączenie strefy amerykańskiej i brytyjskiej. Zgodzono się też na włączenie Niemiec do planu odbudowy Europy. Następnie Francja w kwietniu 1949r włączyła swoją strefę okupacyjną do Bizonii, tym sposobem powstała Tryzonia. ZSRR nie chcąc utracić swojego wpływu na sytuację na terenach niemieckich 22 czerwca 1948r zdecydowała się na wprowadzenie blokady Berlina Zachodniego. Blokada nie odniosła skutku gdyż Amerykanie uruchomili most powietrzny i przetransportowali drogą powietrzną zaopatrzenie dla 2 milionów berlińczyków. Od tego momentu stało się jasne że zjednoczenie całych Niemiec jest niemożliwe. W 1949r ministrowie spraw zagranicznych państw zachodnich zdecydowali się że nie będą rozmawiały na traktatu pokojowego z Niemcami, co znaczyło, że nie zgadzają się na dyskusje na temat zjednoczenia Niemiec. Ostatecznie drogi państw niemieckich rozeszły się w II połowie 1949r kiedy to powstały dwa państwa niemieckie: zależna od ZSRR Niemiecka Republika Demokratyczna ze stolicą w Berlinie oraz Republika Federalna Niemiec ze stolicą w Bon. Głowami państw zostali w RFN Konrad Adenauer, zaś w NRD Wilhelm Pieck i Otto Grotewohi. Państwa niemieckie poszły całkowicie odmiennymi drogami rozwoju. NRD stało się państwem satelickim o niezbyt rozwiniętej gospodarce, zaś RFN srało się państwem o kwitnącej, bardzo szybko rozwijającej się gospodarce i zostało jednym z najbogatszych państw europejskich.
W Europie Wschodniej i Środkowej za jak to określił Winston Churchill za ,,żelazną kurtyną” po wojnie rozpoczęła się powolna dominacja ZSRR. Działo się to za zgodą i przyzwoleniem państw zachodnich i USA. Do ZSRR została włączona Litwa, Łotwa, Estonia i rumuńska Besarabia. Zachodnie Kresy Rzeczpospolitej zostały włączone do republik radzieckich Ukraińskiej i Białoruskiej. Kraje Europy środkowej takie jak Polska, Czechosłowacja, Bułgaria, Węgry i Rumunia szybko straciły niezależność, gdyż były wyzwolone, choć można to określić, że zostały zajęte przez Armię Radziecką. Rosjanie stosowali stały schemat w czasie opanowywania tych krajów - starali się udawać, że tworzą demokratyczne rządy. Tymczasem opanowywali najważniejsze urzędy, szczególnie ministerstw spraw wewnętrznych, wojskowych, zagranicznych a później drogą skrytobójczą i czasami drogą pokazowych procesów eliminowali najważniejszych swych przeciwników. Następnie organizowano wybory, które zawsze były tak fałszowane, by ukazać, że społeczeństwa praktycznie bezkrytycznie popierają komunizm. Później już po opanowaniu sytuacji w poszczególnych państwach, zaczynali stosować na szeroką skalę terror i represje wobec rzeczywistych i dość często wyimaginowanych przeciwników. Konstytucję tych państw jako literę prawa można było uważać za wzór, ale niestety nie były one w ogóle przestrzegane. Społeczeństwa tych krajów dość często buntowały się przeciwko rządom komunistów i tu należy wspomnieć powstanie robotników w Berlinie w 1953r stłumione przez radzieckie czołgi, powstanie węgierskie z 1956r także stłumione przez Rosjan, czy tak zwaną Praską Wiosnę z 1968r. Przykładem państw które nie zgodziły się z rządami komunistycznymi może być Polska, w której doszło do kilku buntów społecznych, między innymi w 1956,1968, 1970, 1976 a później w 1980r.