Obojczyk(clavicula): jest to kość obręczy barkowej w kształcie spłaszczonej litery S, łącząca się stawowo z rękojeścią mostka i z drugiej strony z wyrostkiem barkowym łopatki, długość 15-17cm.Wyróżniamy na nim część środkową i dwa końce: przyśrodkowy (mostkowy-jest zgrubiały i pokryty nieco siodełkowatą pow.stawową mostkową,która przylega do wcięcia obojczykowego mostka) i boczny(barkowy-jest spłaszczony i zakończony lekko wypukłą pow. stawową służącą do połączenia się z wyrostkiem barkowym łopatki).Część środkowa w odcinku przyśrodkowym jest wygięta ku przodowi, w bocznym ku tyłowi.Powierzchnia górna jest gładka i służy do przyczepu mięśni. Pow.dolna posiada chropowate pole zwane wyciskiem więzadła żebrowo-obojczykowego służące do przyczepu więzadła. Obojczyk posiada również kresę czworoboczną i guzek stożkowaty, które są miejscem przyczepu więzadła kurczowo-obojczykowego. Obojczyk posiada również otwór odżywczy, który znajduje się pośrodku powierzchni dolnej.
Łopatka(scapula): jest to płaska kość obręczy barkowej w kształcie trójkąta,która przylega do tylnej ściany klatki pier. Posiada dwie powierzchnie: grzbietową (tylna-jest wypukła i przedzielona silnie wystającym grzebieniam łopatki na dwa doły:górny-mniejszy i głebszy to dół nadgrzebieniowy i dolny-większy i płytszy to dół podgrzebieniowy) i żebrową(przednia-jest lekko wklęsła i zaopatrzona w kilka kres mięśniowych do których przymocowuje się mięsień podłopatkowy). Ł.łączy się stawowo z obojczykiem i k. ramienną. Z powierzchni grzbietowej wyrasta grzebień ł., który po dojściu do kąta bocznego przechodzi w wyrostek barkowy, łączący się stawowo z obojczykiem. Na kącie bocznym łopatki znajduje się panewka stawu ramiennego (barkowego). Z górnego brzegu ponad panewką wyrasta wyrostek kruczy.
K. Ramienna(ramienna): jest k. długą. Jej dł. wynosi 26 do 38cm. U osób praworęcznych prawa kość jest nieco dłuższa od lewej. Jest to jedyna k. ramienia. Jej koniec bliższy zakończony jest głową łączącą się z wydrążeniem stawowym łopatki. Na nasadzie bliższej znajduje się skierowana przyśrodkowo głowa kości r. Pokryta pow.staw.Od reszty nasady bliższej głowę oddziela nieznaczne przewężenie zwane szyjką anatomiczną Pozostałą część nasady tworzą 2 guzki mniejszy i większy. Nasadę oddziela od trzonu szyjka chirurgiczna. Trzon w odcinku bliższym jest obły w części dalszej na przekroju poprzecznym jest trójkątny.Można wyróżnić na nim 3 brzegi i 3powierzchnie.Brzeg przedni i brzeg przyśrodkowy ogranicza pow.przyśrodkową,brzeg przedni i boczny ogranicza pow. przednią boczną, a pow. boczna jest ograniczona przez brzeg boczny i przyśrodkowy. Nasada dalsza jest szeroka i spłaszczona w kierunku przednio-tylnym.Składa się z kłykcia i 2 nadkłykci, które służą do przyczepu mięsni i więzadeł.
Kości Przedramienia(ossa antebrachii): stanowią 2 kości: łokciowa i promieniowa,które ułożone są równolegle do siebie.K.łokciowa jest dłuższa, ma silniej rozwiniętą nasadę bliższą i zajmuje w przedramieniu położenie przyśrodkowe. K. promieniowa leży bocznie w przedramieniu po stronie kciuka..K.łokciowa łączy ramię z przedramieniem, zaś k. promieniowa służy do połączenia przedramienia z ręką.
K. Łokciowa(ulna): jest k.długą.Na bliższym końcu k.łokciowej występują 2 wyrostki, od tyłu wyrostek łokciowy stanowi górne zakończenie kości, a od przodu wyrostek dziobiasty pod którym położona jest guzowatość kości łokciowej, oba wyrostki są oddzielone od siebie wcięciem bloczkowym. Koniec dalszy nosi nazwę głowy kości łokciowej,przedłużająca się po stronie przyśrodkowej w wyrostek rylcowaty.Częśc przednio-boczną głowy pokrywa obwód stawowy,który służy do połączenia z wcięciem łokciowym k.promieniowej.Trzon k.łokciowej ma kształt trójkąta. Wyróżniamy na nim 3 brzegi ograniczające 3 powierzchnie:tylni, przedni i międzykostny.
K. Promieniowa(radius): jest k. długą o silnie rozwiniętej nasadzie dalszej, bezpośrednio uczestniczy w połączeniu stawowym przedramienia z ręką. Stanowi k. przedramienia. Koniec bliższy kości promieniowej stanowi głowa na której położone są 2 pow.staw.Głowa oddzielona jest do trzonu szyjką.Koniec dalszyjest silnie rozwinięty od nasady bliższej i nieco spłaszczony w kierunku przednio-tylnym.W swej części bocznej wydłuża się ku dołowi w wyrostek rylcowaty stanowiący najniżej położony punkt przedramienia.Od strony przyśrodkowej nasada dalsza zaopatrzona jest we wcięcie łokciowe służące do połączenia z obwodem stawowym głowy k.łokciowej.Dolna pow. pokryta jest dwudzielną pow.staw nadgarstkową. Na trzonie znajduje się gruzowatość k. promieniowej.Trzon jest na przekroju trójkątny i posiada brzegi(przedni,tylny i międzykostny) K promieniowa przebiega po stronie kciuka.
K. Nadgarstka: są ułożone w 2 szeregach, po 4 k. w każdym. W szeregu bliższym od strony k. promieniowej leżą: k. łódeczkowata, k. księżycowata, trójgraniasta i grochowata. W szeregu dalszym: k. czworoboczna większa oraz mniejsza, główkowata i haczykowata. Wszystkie k. nadgarstka są k. krótkimi. Na każdej k. z wyjątkiem k. grochowatej wyróżnia się 6 powierzchni: bliższą, dalszą, boczną, przyśrodkową, grzbietową i dłoniową.
Staw Promieniowo-nadgarstkowy (articulatio radiocarpea) zwany jest także st. bliższym ręki. Łączy on kość promieniową z krążkiem stawu promieniowo-łokciowego dalszego z trzema kośćmi szeregu bliższego nadgarstka. Jest to staw złożony o 2 osiach ruchu. Wykonuje ruchy zgięcia grzbietowego, zgięcia dłoniowego oraz odwodzenia promieniowego i odwodzenia łokciowego. Torebka stawowa jest obszerna i luźna, wzmocniona jest licznymi i mocnymi więzadłami.