Wyrok z dnia 10 października 2000 r. Sąd Najwyższy V CKN 96/2000
Wyłączone jest prawo pierwokupu gminy przewidziane w art. 109 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (jedn. tekst: Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543), jeżeli nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży została zabudowana budynkiem w stanie surowym zamkniętym.
Wyrok z dnia 9 września 2004 r. Sąd Najwyższy II CK 497/2003
1. Nieruchomość może spełniać wymagania zabudowy wyłączającej prawo pierwokupu na podstawie art. 109 ust. 1 pkt 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami także wówczas, gdy wzniesiono na niej obiekt budowlany inny niż budynek zgodnie z planem miejscowym lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
2. Powództwo o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym pozostaje w ścisłym związku z ustrojową funkcją ksiąg wieczystych, jaką jest ujawnienie - w celu zapewnienia bezpieczeństwa obrotu - stanu prawnego nieruchomości. Powództwo oparte na art. 189 k.p.c. służy natomiast udzieleniu ochrony prawnej w procesie - przez ustalenie istnienia lub nieistnienia prawa lub stosunku prawnego - osobie, która ma interes prawny w jej uzyskaniu. Sama możliwość wytoczenia powództwa o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym nie oznacza braku interesu prawnego do wniesienia powództwa o ustalenie.
3. Ustawodawca, przyznając gminie prawo pierwokupu, określił w art. 109 ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami zasady jego stosowania. Nie wynika z nich, aby prawo pierwokupu gminy determinowały zadania gminy określone art. 6 i art. 7 ustawy o samorządzie gminnym.
Wyrok z dnia 7 listopada 2002 r. Sąd Najwyższy II CKN 1393/2000
Nie jest wykluczone powództwo w trybie art. 189 k.p.c. o ustalenie, że warunkowa umowa sprzedaży przeniosła to prawo w sytuacji, gdy wykonane przez gminę prawo pierwokupu w rzeczywistości nie istniało.
1
ART. 596 K.C.