TAKSONOMIA
W systematyce bakterii obowiązuje nazewnictwo binomialne, tj. nazwa rodzajowa i gatunkowa. np. Bacillus subtilis.
Tworzeniem systemów klasyfikacji zajmuje się taksonomia.
Wyróżnia się dwa rodzaje klasyfikacji:
[1] filogenetyczna czyli „naturalna
[2] sztuczną czyli fenotypową.
Celem taksonomii filogenetycznej jest uporządkowanie bakterii w jedno wspólne drzewo filogenetyczne bakterii.
Celem klasyfikacji sztucznej jest grupowanie bakterii zgodnie z ich podobieństwem, tak aby mogły być identyfikowane i oznaczane przy pomocy klucza.
KLASYFIKACJA BAKTERII
Grupa Aqnifex-Hydrogenobacter - termofilne w większości tlenowe, Gram-ujemne pałeczki. Chemolitotrofy. Potrafią utleniać wodór wykorzystując tlen atmosferyczny:
2H2 + O2 = 2H2O
A. pyrophilus jest najbardziej termofilną znaną nauce bakterią; jej optimum temperaturowe mieści sie w zakresie 85~95°C.
Thermotoga i bakterie pokrewne - wszystkie są termofilnymi, heterotroficznymi, Gram-ujemnymi pałeczkami. Mogą być tlenowe lub beztlenowe. Komórki otoczone są zewnętrzną błoną komórkową („pochewką").
Bakterie zielony nie -siarkowe - wszystkie są termofilne. Grupa obejmuje rodzaje Chloroflexusns, Thermomicrobium. Thermoleophilum i Herpetosiphon. Bakterie nitkowate, poruszające się ruchem ślizgowym. Barwa zielona pochodzi od bakteriochlorofilu (c i d, w niewielkich ilościach a), zgromadzonego w chlorosomach.
W warunkach tlenowych są heterotrofami. nie fotosyntetyzują. W warunkach beztlenowych fotosyntetyzują, wykorzystując związki organiczne jako donory elektronów (fotoheterotrofy)
Deinococcus, Thermus i rodzaje pokrewne
Deinococci są bakteriami gram- dodatnimi tworzącymi charakterystyczne różowe lub czerwone kolonie ;
Bardzo oporne na promieniowanie gamma promieniowanie X i UV ;
Komórki dysponują bardzo wydajnym systemem naprawy DNA, produkują wiele kopii DNA ;
Powodują psucie się żywności pasteryzowanej przy użyciu promieniowania ;
Chemoorganotrofy:
Thermus jest rodzajem termofilnym. Thermus aquaticus jest źródłem Taq polimerazy stosowanej w metodzie PCR.
Spirochetem i bakterie pokrewne- obejmują 9 rodzajów, w tym Borrelia (wywołującą boreliozę) oraz Treponema (wywołującą syfilis). Wszystkie krętki posiadają osiowe włókno, wokół którego komórka „owija się”, tworząc formę spiralną
Grupa Cytophaga- obejmuje rodzaje Cytophaga, Flavobacterium i Bacteroides
Heterotroficzne pałeczki, pospolite w glebie i wodach; pozbawione właściwości chorobotwórczych i stosunkowo słabo przebadane
Planctomyces
Pospolite w stawach, jednak do tej pory nie udało się ich wyhodować na pożywkach syntetycznych;
Spokrewnione z grupą Chlamydia, nie posiadającą peptydoglikanu w ścianie komórkowej;
Wodne oligotrofy, rozmnażające się przez pączkowanie;
Wszystkie posiadają fimbrie i rzęski;
Niektóre wytwarzają błonę jądrową (podobieństwo do Encaryn)
Chlamydia
Obligatoryjne. wewnątrzkomórkowe pasożyty, niezdolne do życia poza organizmem gospodarza (nie potrafią syntetyzować pewnych aminokwasów. ATP, itd.). Mogą występować w dwóch stadiach:
(1) metabolicznie nieaktywnych ciał elementarnych (EB) poza organizmem
żywiciela (stadium inwazyjne podobne do
winionu wirusów); oraz
(2) metabolicznie aktywnych ciał retikularnych
(RB) tylko w komórkach gospodarzą.
Bakterie purpurowe- obejmują purpurowe bakterie fotosyntetyzujące (beztlenowe) oraz nie-fotosyntetyzujące bakterie gram-ujemne. Bakterie purpurowe można podzielić na pięć podgrup, które oznaczono jako alfa, beta, gama, delta, epsilon.
Niefotosyntetyzujące bakterie filogenetycznie związane z bakteriami purpurowymi mają wspólną nazwę Proteobakteria.
W skład proteobakteria wchodzi duża liczba bakteri heterotroficznych i chemolitoautotropicznych oraz patogeny.
KLASYFIKACJA BAKTERII
II. Proteobacteria (phyllum Proteobacteria)
Class I Alphaproteobacteria
Rickettsia, Rhizobium, Nitrobacter, Rhodospinllum
Class II Betaproteobacteria
Neisseria, Nitrosomonas, Thiobacillus ;
Class III Gammaproteobacteria
Legionella, Pseudomonas, Vibrio, Escherichia
Class IV. Deltaproteobacteria
Bdellovibrio, Myxococcus
Class V. Epsiloproteobacteria
Helicokcter, Campylobacter
Bakterie Gram-dodatnie (łącznie z Mycoplasma)
Dwie duże podgrupy:
Grupa o wysokiej zwartości G+C Actinomycetes, Mycobacteria, Micrococus
Grupa o niskiej zawartości G+C Bacitllus. Clostridiu,. Lactobacillus, Staplrylococcus, Streptococus, Mycoplasma
Sinice (Cyanobacteria) oksygeniczne fototrofy:
prowadzą proces fotosyntezy podobny do procesu fotosyntezy ii roślin: rozszczepiają cząsteczkę wody i produkują tlen jako produkt uboczny.
Bakterie zielone siarkowe
Obejmują rodzaj Chlorobium i kilka innych. spokrewnionych rodzajów. Bakterie Gramujemne, żyjące w warunkach anoksygenicznych. Fotosyntetyzujące, które wykorzystują siarkowodór, jako donor elektronów, w przeciwieństwie do sinic, dla których woda jest donorem elektronów.
ARCHAEA - ARCHEONY
Początkowo takie drobnoustroje, jak Sulfolobus klasyfikowano do bakterii. Dopiero w 1977 roku Carl Woese i jego współpracownicy, wykorzystując sekwencje 16S rRNA, jako filogenetyczny ..zegar biologiczny", zaproponowali całkowicie nową domenę życia, a mianowicie Archaeabacteria. Nazwę tę później zmieniono na Arehaea.
Różnorodne morfologicznie: pałeczki, ziarniaki, śrubowce, komórki o kształcie nieregularnym, formy pleomorficzne: pojedyncze komórki, formy nitkowate, skupiska komórek: wymiary w zakresie od 0.1 do 15 um (nitki do 200 un): Gram-dodatnie i Gramujemne;
Zróżnicowana budowa ściany komórkowej: brak kwasu muraminowego i D-aminokwasów Methanobacterium i inne metanogeny pseudomureina: L-aminokwasy + kwas
N-acetylotalosaminuronowy
Methanosarcina &. Halococcus kompleks polisacharydowy podobny do siarczanu chondroityny Gramdodatnie Archaea glikoproteiny lub proteiny, o grubości 20-40 nm
Błona komórkowa archeonów zbudowana jest z estrów glicerolowych izoprenoidów alkilowych z resztami C20- fitanylowymi lub C40- bifitanylowymi;
Struktura oparta na izopreni; pierścienie cyklopropanu mogą być również obecne. Występują też lipidy obejmujące w postaci węglowodorów izoprenowidowych C15 C16.
Pod względem metabolicznym Archaea Charakteryzują się z jednej strony podobieństwem,
zarówno do bakterii. jak i do eukariotów. z drugiej jednak - wiele szlaków metabolicznych
ma unikatowy charakter. Przykładem mogą być archeony metanogenne, u których stwierdzono co najmniej cztery szlaki produkcji metanu:
I CO2 +4H2 = CH4+ 2H2O
II CH3OH +H2 = CH4 + H2O
III 4CH3OH = CH4 +CO2 + 2H2O
IV CH3COO- +H2O = CH4 + HCO3-
Wyszukiwarka