Rynki turystyczne wykład 1.
Literatura:
Altkorn „ Marketing w turystyce”, 2002 Warszawa
Analiza rynku. Systemy mechanizmów, praca zbiorowa red. Mynarski
Lazarek „ Ekonomika turystyki”
Nasilowski „ System rynkowy”, podstawy mikro i makro ekonomii
Wrzosek „ Funkcjonowanie rynku”
Helnarska „ Międzynarodowy ruch turystyczny w Unii Europejskiej”
Alejziak „ Turystyka w obliczu wyzwań XXI wieku”
Pod pojęciem RYNKU rozumiemy proces, w ramach którego nabywcy i sprzedawcy określają zamiar co mają kupować i sprzedawać i na jakich warunkach. ( Altkorn)
RYNEK ( z punktu widzenia marketingu) jest zbiorem aktualnych lub potencjalnych nabywców produktu ( Katler)
RYNEK to wzajemne stosunki wynikające z wymiany między dostawcami a odbiorcami, których decyzje kształtują podaż i popyt.
RYNEK wszyscy potencjalni klienci, mający określoną potrzebę lub pragnienie, którzy w celu ich zaspokojenia są gotowi i są w stanie dokonać wymiany czyli wszyscy którzy są zainteresowani i kogą zakupić ofertę przygotowaną przez ort ( obszar recepcjii turystyki)
RYNEK stosunki między osobami i instytucjami
ELEMENTY RYNKU
Podaż to ilość produktów, którą dostawcy są skłonni dostarczyć na rynek w określonym miejscu i czasie i po określonej cenie
Popyt to ilość produktów , którą nabywcy są skłonni nabyć w określonym miejscu i czasie i po określonej cenie.
Cena to ilość środków pieniężnych, jaką należy zapłacić za nabycie jednostki określonego produktu.
CECHY RYNKU TURYSTYCZNEGO
Rynek towarów i usług z przewagą usług
Występuje popyt łączny na towary i usługi, których sprzedaż wzajemnie się uzupełnia
Konsumpcja następuje w miejscu podaży, jednocześnie z produkcją usług
Rynek turystyczny następuje również w miejscu stałego zamieszkania, przed wyjazdem oraz po powrocie z podróży
POPYT TURYSTYCZNY
suma dóbr turyst. usług i towarów, które turyści są skłonni nabyć przy określonym poziomie cen
dotyczy korzyści, które te dobra przynoszą, a jest związany z popytem na dobra i usługi komplementarne, wśród których jako główne występujądobra i usługi dotyczące hotelarstwa i transportu
popyt turystyczny pojawia się przy osiągnięciu przez potencjalnych turystów odpowiedniego poziomu dochodów. Poniżej tej granicy może występować tylko naturalna konsumpcja.
NATURALNA KONSUMPCJA to takie uprawianie turystyki, które nie wymaga w zasadzie żadnych dodatkowych wydatków i dokonuje się w ramach wydatków na codzienne utrzymanie w miejscowości stałego zamieszkania.
POPYT POTENCJALNY pragnienie nabycia określonych usług bądź gotowego produktu turyst. niepoparte możliwościami dochodowymi
POPYT EFEKTYWNY jest to popyt przy którym nabycie określonych produktów opiera się na posiadaniu odpowiedniego ekwiwalentu.
PIERWOTNY POPYT popyt ukształtowany już w zamiarach gospodarstwa domowego ( powstaje w głowie)
POPYT ZREALIZOWANY na rynku i NIZREALIZOWANY z powodu braków w podaży lub z innych przyczyn np. siły wyższe
POPYT RESTYTUCYJNY oznacza ponowny zakup dobra identycznego z użytkownikiem poprzednio. W turystyce to zjawisko stałe i masowe.
WŁAŚCIWOŚCI POPYTU TURYSTYCZNEGO
ma charakter indywidualny - zależy od nas
konsumpcja turystyczna charakteryzuje się dużymi możliwościami wyboru ( różne rodzaje i formy )
zależność od czynników irracjonalnych ( moda, snobizm)
jest zjawiskiem złożonym co znajduje odbicie w elastyczności cenowej i wynika ze struktury potrzeb turyst.
jest bardzo podatny na propagandę i reklamę
sezonowość
wrażliwość na wahania koniunktury
substytucjonalnośc
CZYNNIKI KSZTAŁTUJĄCE POPYT TURYSTYCZNY
czynniki ekonomiczne
społeczeństwo
państwo
otoczenie
osobowość
podaż i media
KRYTERIA PODZIAŁU RYNKU ( SEGMENTACJA)
geograficzne: lokalny, regionalny, krajowy, kontynentalny, światowy
przedmiot transakcji: rynek dóbr konsumpcyjnych, rynek usług, rynek przewozów lotniczych, usług noclegowych, gastronomicznych itp..
cechy konsumenta ( demo- społeczne): rynek młodzieżowy, rynek turystów III wieku, turystów bogatych, ludności miejskiej itp.
Formy uprawianej turystyki: narciarskiej, wodnej itp.
Motywy i cele: cele wypoczynkowe, religijne, edukacyjne, służbowe itp.
PODAŻ TURYSTYCZNA
To taka ilość dóbr i usług , którą przy określonej cenie wewnętrznej ( t. Krajowa) lub kursie wymiennym walut danego kraju ( t. Zagraniczna), producenci są skłonni odstąpić nabywcom krajowym lub zagranicznym
PODAŻ PIERWOTNA zawiera ofertę dóbr przyrody i kultury i niekiedy także korzyści związane z infrastrukturą danego obszaru.
PODAŻ WTÓRNA wszelkiego rodzaju dobra i usługi, bez których przyrodnicze i kulturowe atrakcje pozostałyby niewykorzystane, a nawet niedostępne.
PODAŻ sensu stricte ( wąskie) to wolumen dóbr i usług, który wytwórcy przedstawiają turystom po określonej cenie. Synonim przemysłu turystycznego.
PODAŻ sensu largo ( szerokie) całokształt działań wszystkich podmiotów prowadzących działalność zmierzającą do zaspokojenia potrzeb turystów.
W ramach podaży można wyróżnić 3 grupy elementów:
Atrakcje- jako główny czynnik przyciągający
Szeroko pojęte środki i urządzenia komunikacyjne, środki komunikacji rynkowej, więź z turystami
Urządzenia i usługi recepcji ( umożliwiają pobyt)
CECHY PODAŻY TURYSTYCZNEJ
Nieprzenośna
Nierozdzielność ( usługi są świadczone w obecności turysty )
Zróżnicowanie
Sztywność
Brak możliwości magazynowania- ale katalogi ofert można traktować jako zapasy dóbr materialnych
Duże ryzyko, kapitałochłonność, wysokie koszty stałe
Duży udział małych i średnich firm w strukturze gospodarki turystycznej
GLOBALNY KODEKS ETYKI W TURYSTYCE
1999- WTO 1 październik Santiago - Chile
Formułuje pewne przesłanie.
Przyjęcie Globalnego Kodeksu Etyki w turystyce nastąpiło w Santiago w Chile na zgromadzeniu ogólnym WTO.
Jest zestawem zasad, wzajemnie powiązanych w ich interpretacji i stosowaniu, którymi powinny kierować się państwa, organizacje międzynarodowe, przemysł turystyczny, bezpośredni organizatorzy turystyki międzynarodowej oraz sami turyści.
Za konieczne uznaje się prowadzenie i uczestniczenie w działalności turyst, w harmonii ze specyfiką i tradycjami regionów i krajów przyjmujących, odnoszenie się przez miejscowych organizatorów i społeczeństwa z szacunkiem do odwiedzających ich turystów zagranicznych, zapewnienie bezpieczeństwa turystom przez władze państwowe, przestrzeganie przez turystów praw i przepisów odwiedzanego kraju.
Wyrażone poparcie dla turystyki jako środka indywidualnej i zbiorowej samorealizacji, służącej samokształceniu i budowaniu wzajemnej tolerancji i poznawanie różnic pomiędzy kulturami i narodami.
Wezwanie wszystkich uczestników turystyki do ochrony środowiska naturalnego w ramach trwałego i zrównoważonego rozwoju gospodarki turystycznej.
Zwrócono uwagę na konieczność ochrony wykorzystywanego przez turystkę dziedzictwa kulturowego ludzkości.
Ustalenia kodeksu w zakresie:
Turyści powinni mieć dostęp do obszarów tranzytu i pobytu oraz do miejscowości i obiektów kulturalnych bez zbędnych formalności i bez dyskryminacji
Turyści i inni odwiedzający winni mieć możliwość korzystania za wszystkich dostępnych środków komunikacji wewnętrznej i międzynarodowej, dostęp do instytucji, władz administracyjnych, sądowych, służby zdrowia, władz konsularnych
Turyści i inne osoby odwiedzające powinny korzystać z tych samych praw co miejscowi w zakresie ochrony danych osobowych i innych informacji ich dotyczących
Procedury administracyjne związane z przekraczaniem granicy należące do państw lub też wynikające z umów międzynarodowych, jak formalności wizowe, zdrowotne, powinny być dostosowane do najłatwiejszych form zapewniających maksymalną swobodę podróżowania
Stopniowo usuwane i modyfikowane powinny być nakładane podatki
Dostęp do walut wymienialnych
W kwestii wprowadzania kodeksu zalecono wszystkim uczestnikom rozwoju turystyki ścisłe współdziałanie i uznanie wiodącej roli UNWTO.