CEL:

Poznanie reakcji charakterystycznych stosowanych w wykrywaniu aminokwasów.

 

PRZEBIEG :

 

CZĘŚĆ I - REAKCJA Z NINHYDRYNĄ

1.      Odmierzyliśmy do trzech probówek odpowiednie ilości roztworów. Po jednej 1 cm³ 0,1% roztworu glicyny, do drugiej 1 cm³ 1,0% roztworu albuminy, a do trzeciej 1 cm³ 0,1 % roztworu proliny.

2.      Następnie do wszystkich probówek wprowadziliśmy po 1 cm³ roztworu ninhydryny.. Zawartość każdej probówki wymieszaliśmy dokładnie.

3.      Próbówki umieściliśmy we wrzącej łaźni wodnej na 5 minut.

4.      Po 5 minutach wyjęliśmy probówki z łaźni wodnej i czekaliśmy, aż roztwory ostygną.

5.      Obserwowaliśmy zmiany jakie zaszły w roztworach.

WNIOSKI:

We wszystkich probówkach były bezbarwne substancje aminokwasów, które zmieniły jednak barwę po dodaniu do nich ninhydryny i dodatkowemu umieszczeniu ich we wrzącej łaźni wodnej.

W poszczególnych próbkach otrzymano następujące barwy:

1.      Probówka z glicyną - granatowy,

2.      Probówka z albuminą - mętny szary,

3.      Probówka z proliną - bladopomarańczowy.

Wszystkie aminokwasy (za wyjątkiem  proliny) dają z ninhydryny trójetapową reakcję, w której wyniku powstaje niebieskofioletowy produkt.

Reakcja ta jest czuła na aminokwasy, przez co wykorzystuje się ją do wykrywania aminokwasów oraz ilościowego ich oznaczania.

 

CZĘŚĆ II - REAKCJA KSANTOPROTEINOWA

PRZEBIEG:

1.      Odmierzyliśmy do jednej z dwóch probówek 1 cm³ 0,1% roztworu żelatyny, a do drugiej 1 cm³ 1,0% roztworu albuminy.

2.      Następnie do obu probówek wprowadzamy po 2-3 krople stężonego kwasu azotowego. Zawartość każdej probówki dokładnie wymieszaliśmy.

3.      Probówki umieściliśmy we wrzącej łaźni wodnej na 5 minut.

4.      Po 5 minutach probówki wyciągnęliśmy z łaźni wodnej i czekaliśmy, aż roztwory ostygną.

5.      Obserwowaliśmy zmiany jakie zaszły w roztworach.

 

WNIOSKI:

We obu probówkach znajdowały się bezbarwne substancje aminokwasów, które zmieniły jednak barwę po dodaniu do nich stężonego kwasu azotowego i ogrzaniu ich.

W probówce z żelatyną nie zaobserwowaliśmy żadnych zmian - roztwór był bezbarwny i klarowny. Jest to dowodem na to , że żelatyna nie zawiera aminokwasów aromatycznych

Natomiast w probówce gdzie znajdowała się albumina, substancja przybrała kolor cytrynowy, co jest potwierdzeniem, że w tej konkretnej probówce są aminokwasy aromatyczne.

Reakcję ksantoproteinową dają aminokwasy zawierające w cząsteczce pierścień aromatyczny. Pod działaniem stężonego kwasu azotowego zawarte w białkach aminokwasy aromatyczne dają nitrowe pochodne o barwie żółtej lub pomarańczowej.

 

CZEŚŚĆ III - KOMPLEKS AMINOKWASÓW Z JONAMI METALI

PRZEBIEG:

1. Dodać do 3 cm3 0,1% roztworu glicyny szczyptę zasadowego węglanu miedzi CuSO3. Zawartość probówki wymieszać.

2. Probówkę ogrzać do wrzenia i natychmiast przesączyć przez sączek.

3. Zanotowaliśmy zmiany po upływie ok. 20 min.

 

WNIOSKI:

Równanie reakcji obrazujące otrzymanie węglanu miedzi:

CuSO₄ + Na₂CO₃ → CuSO₃↓ + Na₂SO₄

Węglan miedzi ma barwę niebieską. Po dodaniu do roztworu glicyny i ogrzaniu otrzymaliśmy roztwór o zabarwieniu niebieskim, który przesączyliśmy. Pozostał niebieski przesącz.

Jony metali dwuwartościowych tworzą z aminokwasami sole kompleksowe.

Jon miedziowy łączy się wiązaniami solnymi z grupami karboksylowymi, a ponadto wiązaniami koordynacyjnymi z azotami grup α-aminowych dwu cząsteczek aminokwasu. Ma to ogromne znaczenie praktyczne przy oznaczaniu azotu α-aminowego, a co za tym idzie, ilościowego oznaczania aminokwasów w badanym roztworze.

Właściwości aminokwasów

Karolina Skorupa

Małgorzata Wojciechowska

---