Nie wszystkie narzędzia programowania mogą pracować we wszystkich programach. Ogólnie ręczne panele (programatory) pracują tylko w formacie instrukcji, natomiast większość programów graficznych narzędziowych akceptuje zarówno instrukcje jak i schematy drabinkowe.
Specjalistyczne oprogramowanie pozwala na skorzystanie z SEC.
Podstawowe urządzenia używane w programowaniu.
Istnieje sześć podstawowych programowalnych urządzeń:
Urządzenia X - identyfikuje wszystkie bezpośrednie, fizyczne wejścia do PLC
Urządzenia Y - identyfikuje wszystkie bezpośrednie, fizyczne wyjścia z PLC
Urządzenia T - identyfikuje przekaźniki czasowe (timery)
Urządzenia C - identyfikuje liczniki (zlicza impulsy elektryczne)
Urządzenia M i S - identyfikuje wewnętrzne znaczniki binarne (0 - ON, 1 - OFF)
Jak czytać schematy drabinkowe?
Schemat drabinkowy jest ściśle powiązany ze schematem obwodów sterowania na przekaźnikach. Występują w nim zarówno styki jak i cewki, które mogą być powiązane ze sobą w różnych konfiguracjach.
Cewka przekaźnika steruje bezpośrednio wyjściem PLC (urządzenie Y) lub steruje wewnętrznym timerem, licznikiem lub znacznikiem (urządzenie T,C,M lub S).
Każda cewka ma przyporządkowane styki które są dostosowane w konfiguracji `normalnie rozwarte' (NO - NORMA OPEN) jak i `normalnie zwarte' (NC - NORMA CLOSED).
Określenie `normalnie ' odnosi się do stanu styku przekaźnika jako nieaktywnego.
Aktywacja cewki odwraca stan styku.
Ustalenie styku X0 w stanie ON spowoduje ustawienie Y0 również w stanie ON.
Jeżeli jednak przełącznik krańcowy X1 jest aktywny to wyjście Y0 przechodzi w stan OFF.
X0 - przełącznik dwupołożeniowy
X1 - przełącznik krańcowy
Y0 - bezpośrednie wyjście - silnik elektryczny
DC - zasilanie sterownika PLC
Budowa
Sterowniki programowalne różnych producentów różnią się miedzy sobą w znaczny
sposób, jednak w większość posiadają pewne wspólne cechy. W budowie zewnętrznej
sterownika programowalnego PLC (rysunek poniżej) można wyróżnić następujące elementy:
dwustanowe moduły wejść i wyjść,
analogowe moduły wejść i wyjść,
jednostkę centralna CPU,
zasilacz,
kasetę rozszerzeń z miejscami na moduły,
obwody licznika impulsów,
moduł pozycjonowania osi,
moduły komunikacyjne obsługujące standartowe protokoły przesyłania danych.
Rys. 2. Budowa PLC na przykładzie sterownika modułowego
Podstawowe instrukcje programowania:
Standardowa metoda programowania za pomocą pewnej ograniczonej liczby instrukcji takich jak:
LOAD (LD/LDI) - wczytanie stanu styku (load / load inverse);
OUT - sterowanie cewką wyjściową;
AND (AND/ANI) - połączenie szeregowe;
OR (OR/ORI) - połączenie równoległe;
MPS/MRD/MPP - zapis/odczyt/kasowanie bieżącego wyniku;
SET, RESET;
TIMER (OUT/RST);
NO OPERATION (NOP);
Za ich pomocą łączy się sygnały generowane przez elementy sterownika:
X - wejścia do PLC;
Y - wyjścia z PLC;
T - timery (przekaźniki czasowe);
C - liczniki;
M i S - wewnętrzne znaczniki binarne;
Funkcja AND (koniunkcja, iloczyn logiczny) jest to operacja logiczna przeprowadzana na dwóch lub więcej zmiennych boolowskich której cechą wyróżniającą jest to iż w wyniku otrzymujemy 1 tylko wtedy gdy wszystkie czynniki iloczynu logicznego są równe 1. W tabeli 1.4 zestawiono czynniki i wynik dwuargumentowej funkcji AND. Na rysunku 1.6 przedstawiono realizację tej funkcji w języku LD.
Funkcja OR (dysjunkcja, alternatywa, suma logiczna) to operacja logiczna przeprowadzona na więcej niż jednym argumencie. W wyniku przyjmuje wartoć 1 jeli przynajmniej jeden z argumentów ma wartoć 1. W tabeli 1.5 przedstawiono tablicę prawd funkcji OR, a jej realizację w języku LD przedstawiono na rysunku 1.7. Realizacje programowe funkcji AND (rys. 1.6) i OR (rys. 1.7) wykonano przy założeniu, że styki elektryczne skojarzone ze zmiennymi A i B są typu normalnie otwartego (NO).
Obecnie pracuje się nad skróceniem czasu zatrzymania awaryjnego maszyny, który obecnie trwa ok. 25 ms. Gdy naciśniemy tzw. „grzybek” komputer musi przejść z określonej linijki programu do ostatniej, aby zatrzymać proces - trwa to 25ms.
Wyszukiwarka