![]() | Pobierz cały dokument ojcowie.kosciola.zycie.nauki.teologiczne.doc Rozmiar 891 KB |
Ojcowie Kościoła
Życie. Twórczość. Nauka
Skrypt oprac. Leon Nieścior OMI
na podstawie wybranych podręczników
Obra 2002
Ojcowie Apostolscy
Ojcami Apostolskimi nazywamy pisarzy chrześcijańskich I i II wieku, będących w bezpośredniej lub pośredniej łączności z apostołami (przez osobistą znajomość apostołów lub ich uczniów) albo związanych z nimi bliskością czasu oraz treścią i formą głoszonej nauki. Określenie „Ojcowie Apostolscy” było nieznane w starożytności chrześcijańskiej. Wprowadzone zostało do patrologii w XVII wieku. Współcześnie do tej grupy zaliczanych jest siedmiu pisarzy: autor Didache, św. Klemens Rzymski, św. Ignacy Antiocheński, św. Polikarp ze Smyrny, Hermas, autor Listu Barnaby oraz Papiasz z Hierapolis.
Didache
Didache (tłum. BOK 10) jest zbiorem nakazów moralnych, modlitw, przepisów liturgicznych i zarządzeń organizacyjnych pierwszych wspólnot chrześcijańskich, sporządzonym przez anonimowego autora, prawdopodobnie w Syrii zachodniej, w drugiej połowie I wieku.
Nazwa. Didache (z gr. δδ - nauka, nauczanie) jest pierwszym wyrazem tytułu dzieła, który w formie skróconej brzmi: Nauka dwunastu apostołów.
Data powstania tego niewielkiego dzieła jest przedmiotem licznych dyskusji. Za ojczyznę Didache należałoby uznać Syrię-Palestynę, za czas powstania pierwszą połowę II w., jeszcze przed pojawieniem się montanizmu. Brak jednolitości stylowej Didache wskazuje, że jest ona kompilacją kilku wcześniejszych pism.
Treść. Didache składa się z 16 rozdziałów, które można podzielić na 3 części: część pierwsza zawiera pouczenia moralne dla katechumenów (1-6), część druga - przepisy liturgiczne i modlitwy (7-10), część trzecia - zarządzenia organizacyjne pierwszych gmin (11-15). Zakończenie (16) jest wezwaniem do czujności w oczekiwaniu na powtórne przyjście.
Pouczenia moralne przedstawione są obrazowo w formie dwóch dróg: drogi życia (1-4) i drogi śmierci (5). Droga życia streszcza się w cytowanym na początku przykazaniu miłości Boga i bliźniego. Jej opis zaczyna się od zestawienia pozytywnych nakazów zaczerpniętych z Ewangelii synoptycznych.
Chrzest winien zasadniczo odbywać się przez zanurzenie w „wodzie żywej”, tj. w rzece lub strumieniu. W razie konieczności dopuszcza się chrzest przez trzykrotne polanie wodą (7).
Eucharystia ma charakter prototypu Mszy św. Przemawiają za tym następujące okoliczności:
![]() | Pobierz cały dokument ojcowie.kosciola.zycie.nauki.teologiczne.doc rozmiar 891 KB |