Interna - wykłady, CHOROBY WEWNĘTRZNE


CUKRZYCA

Grupa zaburzeń metabolicznych charakteryzujących się hiperglikemią spowodowaną nieprawidłościami w wydzielaniu lub działaniu insuliny lub kombinacją obu tych stanów..

Przewlekła hiperglikemia w cukrzycy wiąże się z występowaniem odległych powikłań, zaburzeniami funkcji i niewydolnością niektórych narządów, szczególnie oczu, nerek, serca oraz powikłań ze strony układu nerwowego i naczyń krwionośnych.

Typ 1 - insulinozależna; zupełny brak insuliny, brak syntezy insuliny w organizmie, cukrzyca głównie ludzi młodych.

Typ 2 - zaburzenia wydzielania i/lub działania insuliny, wiąże się bezpośrednio z otyłością i insulino wrażliwością tkanek.

Inne typy - genetyczne uwarunkowania, zespół Cushinga, nadczynność tarczycy, guz chromochłonny nadnerczy, patologiczne stany trzustki, cukrzyca polekowa (steroidy).

Cukrzyca typu 1

W tkankach trzustki obecne są nacieki z limfocytów T. Obecność przeciwciał stwierdza się znacznie wcześniej niż objawy cukrzycy.

Dochodzi do zniszczenia 85-90% komórek β wysp trzustkowych. Destrukcja komórek β wiodąca do bezwzględnego deficytu insuliny endogennej. Charakteryzuje się bezwzględnym niedoborem insuliny, obecnością chociaż jednego z przeciwciał (wyspowych ICA, karboksylozy kwasu glutaminowego GADA), obecnością genetycznych heliotypów.

Występuje najczęściej u dzieci i młodzieży oraz młodych dorosłych, ale może pojawić się w każdym wieku, nawet w 8 lub 9 dekadzie życia. Początek zazwyczaj jest nagły i ostry.

Postać uogólnionej autoimmunologicznej cukrzycy dorosłych - LADA - ograniczony proces autoimmunologicznej destrukcji komórek β trzustki.

Cukrzyca typu 2

Często składowa zespołu metabolicznego, dodatkowa nadciśnienia, zaburzeń lipidowych, otyłości trzewnej (nagromadzenie tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha - narządów wewnętrznych).

U 90% zaburzenia wydzielania insuliny i insulinooporność tkanek - defekt receptora insuliny, zaburzenia postreceptorowe.

90% jest otyłych, wykazuje hiperinsulinizm co powoduje oprócz oporności receptorów insulinowych, także zmniejszenie ich ilości.

HIPERGLIKEMIA

Czynniki ryzyka:

Od przewagi insulino oporności ze względnym deficytem insuliny do przewagi deficytu insuliny i umiarkowanej insulino oporności.

Osoby z insulino opornością i zwykle względnym niedoborem insuliny.

Większość osób to osoby otyłe.

Przez wiele lat pozostaje bezobjawowa i bez rozpoznania - stopniowo narastająca hiperglikemia.

Ryzyko wystąpienia wzrasta z wiekiem, otyłością, brakiem aktywności fizycznej.

Częściej:

CECHA

TYP I

TYP II

Początek

Szybki

Powolny

Endogenna insulina

Brak

Niewystarczająco;

Za dużo + insulino oporność

Ketoza

Częsta

Rzadka

Wiek w momencie rozpoznania

Każdy, głównie dzieci i młodzież

Każdy, głównie dorośli

Masa ciała

Chudzi

Otyli

Leczenie

Insulina

Dieta, tabletki, insulina

Wywiad rodzinny

10-15%

30%

Cukrzyca typu I

Objawy:

Cukrzyca typu II

Objawy:

Jeżeli nie występują objawy hiperglikemi badanie w kierunku cukrzycy należy przeprowadzić raz w ciągu 3 lat u każdej osoby po 45 roku życia.

Grupy ryzyka:

Badanie:

Glikemia na czczo:

Glikemia przygodna:

Doustny test tolerancji glukozy:

Monitorowanie cukrzycy - rola HBA1C:

Powikłania późne cukrzycy typu II:

Glikemia 126 mg% jako próg rozpoznania cukrzycy

Stopa cukrzycowa - w 70% owrzodzenie stopy spowodowane jest przez niewielki uraz.

Postacie stopy cukrzycowej:

Kryteria wyrównania cukrzycy:

Dla kobiet wartości są większe o 10% w przypadku cholesterolu i triglicerydów.

Leczenie cukrzycy typu I

Rodzaje insulin:

Metody leczenia:

Wskazania do stosowania ciągłego podskórnego wlewu insuliny:

Wysiłek fizyczny:

Dieta:

Leczenie cukrzycy typu II:

OSTRE POWIKŁANIA CUKRZYCY

Kwasica ketonowa:

Objawy:

Leczenie:

Śpiączka hiperosmolarna:

Leczenie :

Kwasica i śpiączka mleczanowa:

Hipoglikemia:

Niedobór insuliny może być spowodowany:

ZADANIA PIELĘGNIARKI

Skutki makroangiopatii:

Mikroangiopatie:

Objawy kliniczne cukrzycy:

W cukrzycy typu II rozpoznanie może poprzedzać pojawienie się dodatkowych chorób:

Dobowy profil glikemii:

CHOROBY NEREK I UKŁADU MOCZOWEGO

Przewlekła niewydolność nerek - choroba ogólnoustrojowa, uwarunkowana utratą czynnych nefronów w stopniu nie pozwalającym na utrzymanie homeostazy ogólnoustrojowej. Nasilenie zaburzeń homeostazy zależy od liczny czynnych jeszcze nefronów.

Okresy przewlekłej niewydolności nerek:

Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek (OOZN):

Objawy OOZN:

Leczenie OOZN:

Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek:

Leczenie:

Powikłania ZUM:

Nawracające ZUM:

Leczenie:

Zasady postępowania z pacjentem zacewnikowanym na stałe:

Czynniki wywołujące ZUM:

Drogi zakażenia:

Czynniki ryzyka ZUM:

Postacie kliniczne ZUM:

Ogólne zasady zapobiegania ZUM:

Ogólne zasady leczenia ZUM:

Bezobjawowa bakteriuria:

Zapalenie pęcherza moczowego:

Profilaktyka zakażenia dróg moczowych u pacjentów z systemem ….. przewód moczowy:

Zapobieganie zakażeniom dróg moczowych to przede wszystkim aseptyka cewnikowania oraz przestrzeganie zasad (np. miska wylewowa zawsze opróżniona)

Cewniki:

Profilaktyka:

REUMATOIDALNE ZAPALENIE STAWÓW

Reumatoidalne zapalenie stawów - jest to uogólniona choroba tkanki łącznej, która prowadzi do mocnego ograniczenia wydolności i sprawności narządu ruchu.

Etiologia - nieznana, bierze się pod uwagę predyspozycje genetyczne.

Kobiety chorują 3 x częściej.

Początkowe objawy:

Rozwój choroby:

W miarę postępowania choroby wszystkie stawy mogą być zajęte procesem zapalnym. Charakterystyczne jest zajmowanie stawów od obwodu do centrum.

Zmiany ogólnorozwojowe

We wczesnym okresie choroby charakterystyczna jest sztywność poranna stawów (trwa od 30 min do kilku godzin i zmniejsza się pod wpływem rozruszania).

Później rozpoznaje się łokciowe odchylenia w stawach śródręczno - paliczkowych jak również podwichnięcie i zniekształcenie w tych stawach oraz zniekształcenie palców (III -V) typu łabędziej szyi i butonierka kciuka co znacznie ogranicza zdolność chwytną rąk. Postępujący proces zapalny niszczy stawy doprowadzając do jak nadmiernej wielkości.

Objawy kliniczne choroby

Niezależnie od obrazu klinicznego wyróżnia się 4 stopnie wydolności czynnościowej:

Przebieg choroby może być ciągły lub występują w nim okresy (remisji), ale zawsze ma charakter postępujący. Stopniowo procesom zapalnym mogą być objęte wszystkie stawy kończyn górnych, dolnych i kręgosłupa. Towarzyszy temu stale pogarszająca się niewydolność narządu ruchu. Równocześnie mogą pojawić się negatywne reakcje psychiczne typu nerwice.

Leczenie ma na celu:

Okres ostry - proces chorobowy prowadzący do dalszych dolegliwości bólowych zmusza chorego do przyjęcia pozycji leżącej

1. profilaktyka zniekształceń przez zabezpieczenie prawidłowego ułożenia, utrzymanie pozycji czynnościowych, szczególnie stawów objętych procesem zapalnym.

Ułożenie w łóżku z równym, nie odkształcającym się podłożu, nawet z podłożeniem deski pod materac

W pozycji leżącej na plecach nie należy podkładać pod głowę dużych poduszek a jedynie małą poduszeczkę lub wałek w części szyjnej kręgosłupa.

2. udział w usprawnieniu - cele:

Przed wykonaniem ćwiczeń ruchowych należy wyeliminować ból.

Zakres kinezyterapii (w okresie ostrym ćwiczenie czynne są przeciwwskazane):

3. pomoc choremu w utrzymaniu czynności, zmianie bielizny, ubieraniu się, posiłkach

Okres przewlekły:

1. Ćwiczenia czynne w …………, później ćwiczenie wolne we wszystkich stawach, a tylko w niektórych wypadkach ćwiczenie z oporem.

2. Z pozycji leżącej przechodzi się do pozycji siedzącej, stojącej za pomocą drabinek.

3. Zabiegi fizjoterapeutyczne- światło, ciepło , elektro- i wodolecznictwo. Właściwe dawkowanie ma na celu niedopuszczenie do zaostrzenia procesu chorobowego. Stosowanie przed ćwiczeniami ruchowymi w celu zmniejszenia napięcia mięśni, poprawienie ich ukrwienia, zmniejszenia bólu.

4. Terapia zajęciowa i ruchowa, nauka czynności dnia codziennego między innymi z wykorzystaniem pomocy technicznych.

5. W przewlekłym okresie choroby dąży się do eliminowania powstałych zniekształceń i zapobieganie ich dalszemu pogłębieniu oraz przywrócenie ich możliwie największej sprawności i wydolności narządu ruchu. W tym celu wykorzystuje się w maksymalnym stopniu możliwości kompensacyjne. W postępowaniu korekcyjnym stosuje się łuski gipsowe, plastikowe, wyciągi, ćwiczenie redresyjne, redresje gipsowe, pozycje korekcyjne, aparaty i obroże ortopedyczne oraz różne pomoce techniczne.

Zadania pielęgniarki w opiece nad pacjentem z reumatoidalnym zapaleniu stawów:

OSTEOPOROZA

- najważniejszy problem społeczny obecnego wieku

Osteoporoza - jest to metaboliczna choroba kości, związana z ubytkiem masy kostnej oraz zanikaniu jej jakości i struktury co zwiększa podatność na złamania.

Obniżenie produkcji estrogenów w wyniku niedoczynności jajników po menopauzie

Czynniki wpływające na występowanie osteoporozy:

Rodzaje osteoporozy:

Profilaktyka:

Udział pielęgniarki w leczeniu dietetycznym, farmakologicznym i obarczającym pacjentów z marskością wątroby.

Marskość wątroby- proces przewlekle postępujący charakteryzujący się uszkodzeniem i zanikiem miąższu wątroby (zmiana miąższu na tk. Łączną z jednoczesną regeneracją drobnołuskową)

Najczęściej wywołują marskość:

Objawy:

Diagnozowanie:

Dochodzi do zaburzeń wielonarządowych np.:

Zadania pielęgniarki:

  1. Leczenie dietetyczne:

    1. Ograniczenie tłuszczu, ilościowe eliminowanie smażonych i pieczonych w pełnym tłuszczu potraw

    2. Zwiększona podaż białka w pierwszym okresie, aby wzmocnić regeneracje wątroby

    3. Zwiększona podaż węglowodanów

    4. Lekkostrawna dieta, gotowane, łatwostrawne, produkty ze zwiększoną podażą witamin A, D, E, K

    5. Witamina C, zwiększyc antyoksydanty

    6. Po dalszych fazach choroby zmniejszyć podaż białek, gdyż spada zdolność metabolizowania wątroby

  2. Leczenie pozajelitowe (posiłki w postaci tzw. „worków” drogą dożylną)

    1. Ocena stanu pacjenta tolerancji pokarmów, zaburzeń neurologicznych, aby kwalifikować go do odpowiedniego sposobu żywienia (dożylnie, doustnie, przez zgłębnik)

    2. Współpraca z dietetykiem, pacjentem i jego rodziną

      1. Pacjent musi być abstynentem

      2. Rozmowa z pacjentem (rodziną ) na temat niedozwolonych pokarmów

      3. Przygotowanie pacjenta do samodzielnego żywienia po powrocie do domu

  3. Leczenie farmakologiczne (leczenie odbarczające [zmniejszające obrzęk])

    1. Przeszczep wątroby

    2. Leki eliminujące tylko powikłania a nie uszkodzenie wątroby

    3. Leczenie środkami moczopędnymi (gdy jest puchlina brzuszna lub obrzęk)

    4. Podawanie albumin

    5. Antybiotyki

    6. Leki chroniące komórki wątroby (żółciopędne)

    7. Łagodne leki nasenne i przeciwkrwotoczne

    8. Podanie leków na zlecenie lekarskie

    9. Ocena efektów terapeutycznych i ewentualnego działania ubocznego

      1. Ocena obwodów brzuch i obrzęków

      2. Ważenie pacjenta

      3. Prowadzenie bilansów płynów lub tylko dobowej zbiórki moczu

      4. Ocena samopoczucia pacjenta

      5. Pomiar tętna, RR

        1. Jeśli się odwodni-osłabienie, zawroty głowy, podwyższenie tętna, obniżenie RR

        2. Podwyższenie tętna= nadmierna utrata potasu

    10. Paracenteza?- nakłuwanie j.brzusznej (otrzewnej) i utrata zgromadzonych płynów (uzupełniamy albuminy i.v.)

    11. Modyfikacje dietetyczne i leki, które mają za zadanie odbarczenie amoniaku:

      1. Ograniczenie podaży białka (późny okres)

      2. Podajemy neomycynę, żeby zmniejszyć amoniak (wcześniejszy okres choroby)

      3. Podajemy laktulozę- przeczyszczający (zmiana pH jelit i zmniejszone wchłanianie amoniaku i przyspiesza perystaltykę)

    12. Regulacja wypróżniania pacjent co najmniej 1-2 na dobę

    13. Gdy pojawiają się żylaki( w późniejszym stanie choroby) zakładamy sondy uciskające, aby zmniejszyć krwawienie

PULMONOLOGIA

Objawy z układu oddechowego:

Duszność - subiektywne uczucie braku powietrza.

Chory z dusznością jest niespokojny.

Najlepsza jest pozycja podparta.

Pacjent:

Duszność:

Przyczyny duszności:

Charakter duszności:

Ból dotyczący układu oddechowego:

Sinica:

Zmniejszone utlenowanie krwi - problem w przepływie, problem zaporowy.

Kaszel/odkrztuszanie/krwioplucie:

Kaszel - zjawisko podobne do odruchu, poprzez podrażnianie dochodzi do nagłego skurczu tkanki płucnej i uwalnianie powietrza z płuc.

Przy stanie zapalnym - więcej i częściej.

Przewlekły kaszel:

U osób nieprzytomnych - brak kaszlu (choroby układu nerwowego, udar)

Kaszel - źródło:

Kaszel oskrzelowy:

Wydzielina - kolor:

Krwioplucie:

Chrypka - zmiana w emisji głosu; zamiast dźwięcznego - szorstki, matowy.

Podrażnienie fałdów głosowych. Uszkodzenie mięśni, nerwów krtani.

Pierwotne choroby krtani:

Poza krtanią:

Astma oskrzelowa - przewlekła, zapalna choroba dróg oddechowych o podłożu alergicznym; charakteryzuje się skurczem oskrzeli, samoistnie lub farmakologicznie odwracalna.

Cechy:

Podział:

Astma oskrzelowa - charakter zatorowy, reakcje alergiczne - skurcz oskrzeli, napadowa duszność

Alergeny:

Rodzaje astmy oskrzelowej:

Czynniki:

Objawy:

Niewydolność - układ oddechowy jest niezdolny do wymiany CO2 i O2

Podziała na podstawie zaburzeń:

Mechanika oddychania:

Rozpoznanie astmy oskrzelowej:

FEV1 - objętość powietrza podczas natężonego wydechu

Pikflometria - sumowy parametr oddechowy = PEF - 400-600 l/min

Mierzymy spirometrię - podajemy lek rozkurczający - pomiar oskrzela

Test prowokacyjny - wykonujemy test w którym dochodzi do ataku astmy

Według WHO:

Astma sporadyczna:

Astma lekka:

Astma umiarkowana:

Leczenie astmy oskrzelowej:

POChP:

Elastaza - niszczy tkankę płucną (elementy sprężyste) .

Objawy:

Diagnozy:

Leczenie:

Niewydolność oddechowa

Kiedy układ oddechowy jest niezdolny do zapewnienia adekwatnej wymiany gazów między tkankami a otoczeniem.

Przygotowanie pacjenta do pomiaru szczytowego przepływu oddechowego.

PEF - max szybkość jaką może osiągnąć powietrze wydmuchiwane podczas natężonego wydechu. Pomiar dokonuje się za pomocą miernika szczytowego przepływu.

Korzyści stosowania pomiarów:

Zasady pomiarów:

Techniki pomiaru:

Zapalenie płuc- choroba spowodowana zakażeniem miąższu płuc charakteryzujące się występowaniem ograniczonych zlokalizowanych albo rozległych nacieków w tkance płucnej oraz powstawaniem wysięku w tkance płucnej. Choroba przebiega ostro (rzadziej przebiega podostro).

Czynniki ryzyka:

Przyczyny:

Miejsce w którym doszło do zakażenia

Zapalenie oskrzeli, gardła- pozaszpitalne (w naturalnych warunkach życia człowieka)

- szpitalne( w czasie pobytu w szpitalu)

Rokowanie zależy od:

Pozaszpitalne:

Szpitalne- jest w szpitalu z innego powodu, a objawy zapalenia płuc występują po 48 h po przyjęciu na oddział

Szczególnie są narażeni pacjenci do szpitala z powodu:

Flora bakteryjna oporna na działanie antygenów.

Leczenie antybiotykami w bardzo duzych dawkach.

Rokowanie niepomyślne -zgon.

Obraz kliniczny:

Plan opieki pielęgniarskiej:

  1. Zadanie diagnostyczne

  2. Zadanie leczniczo- diagnostyczne (współpraca z zespołem lekarzy)

  3. Zadanie opiekuńczo- pielęgnacyjne

  4. Zadanie edukacyjne

Ad. A

Ad. B

Ad. C

Ocena efektów terapeutycznych i ubocznych stosowanych leków

Zapewnienie warunków wspomagających leczenie farmakologiczne i przyśpieszające zdrowienie:

Zapewnienie higieny ciała

Uzupełnienie elektrolitów, wody (dieta lekkostrawna, węglowodanowa, nie podawać produktów ciężkostrawnych, zalecane warzywa, soki owocowe)

Przekazanie pacjentowi i jego rodzinie informacji o trybie życia chorego po wypisaniu ze szpitala.

Odżywianie i wypoczynek.

Ochrona przed nadmiernym obciążeniem psychicznym i zakażeniami.

Zadania pielęgniarki w opiece nad pacjentem z POChP

POChP- charakteryzuje się odwracalnym, postępującym zmniejszeniem przepływu powietrza przez drogi oddechowe, które rozwija się u osób mających zwykle objawy kliniczne przewlekłego zapalenia oskrzeli i/lub rozedmy płuc.

Przewlekłe zapalenie oskrzeli- występowanie kaszlu z odkrztuszaniem wydzieliny przez 3 miesiące w ciągu 2 lat.

Rozedma płuc- stan w którym obserwujemy trwałe powiększenie przestrzeni powietrznych, zniekształcenie pęcherzyków płucnych położonych obwodowo od oskrzelika końcowego spowodowanego złuszczeniami ścian pęcherzyków płucnych.

Przyczyny:

Objawy choroby:

Powikłania:

Zadania pielęgniarki w opiece:

  1. Zadania diagnostyczno-kontrolne i ocena stanu pacjenta:

    1. Ogólnego samopoczucia pacjenta

    2. Stanu fizycznego układu oddechowego i jakości oddechów, jakości fazy wdechu i wydechu, drożności dróg oddechowych, tor oddychania, zaangażowanie mięśni oddechowych- podstawowych i pomocniczych

    3. Rozpoznawanie możliwości i nawyków w zakresie utrzymania drożności dróg oddechowych

    4. Rozpoznanie czynników sprzyjających rozwojowi choroby (palenie tytoniu, środowisko pracy)

    5. Objawy towarzyszące przewlekłej niewydolności krążenia

    6. Problemy wynikające z charakteru choroby ograniczającej aktywność pacjenta

  2. Udział w diagnostyce lekarskiej:

    1. Przygotowanie pacjenta do badania spirometrycznego

    2. Pobieranie krwi do badań- gazometria, morfologia

    3. Przygotowanie pacjenta do RTG klp, EKG, echokardiografii w przypadku serca płucnego

  3. Udział w leczeniu niewydolności oddechowej:

    1. Podawanie leków

    2. Tlenoterapia na zlecenie lekarza pod kontrolą gazometrii (wskazaniem do podawania tlenu jest Po O2 <60mmHg u pacjentów bez hi rep (?)) tlen podajemy przez cewnik donosowy 2l/min, po 2h ponownie podaje się Po o2 i PoCO2

Jeśli podany tlen nie spowodował wzrostu PaCO2 a wzrost PaO2 jest niedostateczny- min 65 mmHg, zwieksza się przepływ 0,5l/min, natomiast u chorych z hiperkarpią podawanie tlenu zaczyna się od 0,5 l/min.

Szczególna ostrożność w leczeniu tlenem należy zachować u chorego z podwyższonym PaCO2, zwłaszcza przy wartościach powyżej 55mmHg, u których podanie nawet niewielkiej ilości tlenu może powodować nawet śpiączkę hiperkoniczną (?).

  1. Pomoc w utrzymaniu na pożądanym poziomie (drożność dróg oddechowych, ćwiczenia utrwalające wzór oddychania przeponowego, mikroklimat)

  2. Pomoc w rozwiązywaniu problemów i zaspokajaniu potrzeb.

  3. Edukacja w zakresie:

    1. Eliminacji palenia tytoniu i szkodliwości czynników środowiskowych (chory nie powinien pracować i przebywać w środowisku zadymionym i zapylonym)

    2. Możliwość poprawy warunków pracy (bezpieczne technologie zmniejszające zapylenie powietrza, poprawa wentylacji, automatyzacja i hermetyzacja procesów produkcji, stosowanie indywidualnych środków ochrony)

    3. Głównym czynnikiem wyzwalającym i nasilającym objawy- wysiłek fizyczny, stres psychiczny, gwałtowne zmiany temperatury

    4. Unikanie infekcji górnych dróg oddechowych, stosowanie zalecanych szczepień przeciwko grypie chory na POChp z ciężkimi postaciami choroby, zwłaszcza w starszej grupie wiekowej

    5. Ćwiczenia oddechowe

    6. Przygotowanie do domowego leczenia tlenem- min przez 15h/dobę w tym przez całą noc

    7. Nauczenie się posługiwania się inhalatorem

Astma oskrzelowa - przewlekła choroba zapalna dróg oddechowych, w której uczestniczy wiele komórek i substancji przez nia uwalnianych

Przewlekłe zapalenie jest przyczyna nadreaktywności oskrzeli prowadzącej do nawracających epizodów (występujących szczególnie w nocy lub nad ranem)

Obturacja oskrzeli o zmniejszonym nasileniu często występuje samoistne lub pod wpływem leczenia.

Zapalenie powoduje ograniczony przepływ powietrza z powodu:

Atopia - dziedziczenie uwarunkowane nadprodukcja immunoglobulin IgE, jest głównym czynnikiem powodującym wystąpienie astmy.

Nadreaktywność oskrzeli (NO)- zwiększona tendencja oskrzeli do reagowania skurczami w warunkach narażenia na bodźce immunologiczne, chemiczne, fizyczne.

Astma- zewnątrzpochodna- atopowa.

Zadania pielęgniarki w opiece nad pacjentem z astmą oskrzelową.

  1. Zadania diagnostyczne:

    1. Kontrola i ocena fizykalna układu oddechowego, liczba i jakość oddechów, drożność dróg oddechowych, udział przepony i mięśni pomocniczych w oddychaniu

    2. Udział w wykrywaniu alergenów (wywiad z pacjentem, jego rodziną, wykonywanie testów)

    3. Identyfikacja sytuacji, czynników sprzyjających lub wywołujących napad astmy

Czynniki:

Nieatopowe:

  1. Zadania lecznicze:

    1. Udział w planowaniu leczenia

    2. Udział w interwencji leczniczej w czasie napadu astmy

  2. Zadania opiekuńcze:

    1. Pomoc w rozwiązywaniu problemów w zależności od jego sytuacji zdrowotnej, wielkości ograniczeń spowodowanych chorobą, możliwości opiekuńczych rodziny

    2. Pomoc w zakresie zmiany pracy zawodowej

    3. Pomoc w wyborze szkoły

  3. Zadania edukacyjne:

    1. Uświadomienie istoty choroby

    2. Przygotowanie do napadu astmy oskrzelowej

    3. Przygotowanie rodziny do pomocy choremu w zakresie napadu astmy oskrzelowej

    4. Nauczenie chorego oddychania przeponowego i ćwiczeń oddechowych

    5. Przygotowanie do eliminacji alergenów, unikanie sytuacji i czynników wywołujących napad

    6. Przygotowanie do prowadzenia samokontroli- wykonywanie pomiarów PEF (szybszy przepływ oddechowy), prowadzenie dziennika samokontroli

    7. Przygotowanie chorego do stosowania farmakoterapii i zapobieganie powikłaniom w przebiegu leczenia

    8. Przygotowanie chorego do podejmowania aktywności fizycznej

    9. Nauczenie pacjenta i jego rodziny interpretacji objawów choroby

Przygotowanie pacjenta do pomiaru szczytowego przepływu oddechowego

PEV- max. Szybkość, jaka może osiągnąć powietrze wydmuchiwane podczas natężonego wydechu. Pomiar dokonuje się za pomocą zwykłego miernika szczytowego przepływu (peak, flow water).

Korzyści stosowania pomiarów:

Zasady pomiarów:

ASTMA OSKRZELOWA

Astma oskrzelowa - jest przewlekłą chorobą zapalną dróg oddechowych w której uczestniczy wiele komórek i substancji przez nią uwalnianych.

Przewlekłe zapalenie jest przyczyną nadreaktywności oskrzeli prowadzącej do nawracających epizodów ( występujących szczególnie w nocy lub nad ranem)

Zapalenie powoduje ograniczenie przepływu powietrza z powodu:

Atopie - czyli dziedziczne uwarunkowana nadprodukcyja immunoglobuliny IgE, jest głównym czynnikiem usposabiającym do wystąpienia astmy.

Nadreaktywność oskrzeli (NO) zwiększona tendencja oskrzeli do reagowania skurczem w warunkach narażenia na bodźce immunologiczne, chemiczne i fizyczne.

Astma

Zadanie pielęgniarki w opiece nad pacjentem z astmą oskrzelową

Zadania diagnostyczne

Czynniki:

Zadania lecznicze:

Zadania opiekuńcze:

Zadania edukacyjne:

Powikłania:

Zadania pielęgniarki w opiece:

1. Zadania diagnostyczno - kontrolne i ocena stanu pacjenta:

2. Udział w diagnostyce lekarskiej:

3. Udział w leczeniu niewydolności oddechowej:

Jeśli podanie tlenu nie spowodowało wzrostu PaCO2, a wzrost PaO2 jest niedostateczny - min 65 mmHg, zwiększa się przepływ o 0,5 l/min, natomiast u chorych z hiperkarpią podawanie…………………. od 0,5 l/min.

Szczególną ostrożność w leczeniu tlenem należy zachować u chorego z podwyższonym PaCO2 , wówczas przy wartościach powyżej 55 mmHg w którym podanie nawet niewielkiej ilości tlenu może powodować znaczną retencję CO2 , a nawet śpiączkę hiperkarpiczną.

4. Pomoc w utrzymaniu na pożądanym poziomie (drożność dróg oddechowych, ćwiczenie utrwalające wzór oddychania przeponowego, mikroklimat)

5. Pomoc w rozwiązywaniu problemów i zaspokajaniu potrzeb.

6. Edukacja w zakresie :

Pomiary wykonywać :

Techniki pomiaru

NADCZYNNOŚĆ TARCZYCY

Zespół kliniczny rozwijający się na skutek nadmiernego wytwarzania przez gruczoł tarczycy tyroksyny i trójjodotyroniny, skutkującego wzmożonym oddziaływaniem T3 na tkanki obwodowe.

TYREOTOKSYTOZA - zespół kliniczny rozwijający się na skutek nadmiaru tyrozyny i trójjodotyroniny , spowodowanego nadmierną ich produkcją lub nadmierną suplementacją.

Działanie biologiczne hormonów tarczycy:

Rozpoznanie patologii tarczycy:

Badania obrazowe tarczycy:

Etiologia:

Objawy:

Objawy ze strony układu sercowo-naczyniowego:

WOLE GUZKOWE

CHOROBA GRAVESA-BASEDOWA

Wytrzeszcz nieobecny, często manifestacje sercowe, szmer nieobecny, namacalne guzki, przeciwciała stwierdza się rzadko, w USG guzki, miąższ prawidłowy, scyntygrafia - gorący guzek, brak wylewu pozamiąższowego, rozwija się u osób starszych, nie jest przewlekła

Wytrzeszcz (może być jednostronny), pełnoobjawowa nadczynność, szmer naczyniowy, guzki rzadko, obecne przeciwciała, w USG guzki rzadko, w miąższu duży przepływ krwi, scyntygrafia - wychwyt przez cały miąższ, wysoka jodochwytność, rozwija się u młodych osób, choroba przewlekła

Wskazania do biopsji guzka:

Leczenie:

Niedoczynność tarczycy

Zespól kliniczny wywołany długotrwałym niedoborem lub niedostatecznym działaniem hormonów tarczycy.

Podziała kliniczny:

Przyczyny nabytej hipotyreozy:

Objawy kliniczne niedoczynności u dorosłych:

Leczenie:

UKŁAD KRĄŻENIA

BIAŁACZKA

Agranulocytoza - brak granulocytów, zagrożenie infekcjami.

Uszkodzenie szpiku kostnego poprzez:

NIEDOKRWISTOŚĆ

Czynniki niezbędne w procesie erytropoezy:

Wartości

Kobiety

Mężczyźni

Hemoglobina

12-15 g/dl

14-18 g/dl

Erytrocyty

4,2-5,4

4,6-6,2

Hematokryt

37-47%

40-54%

MCV - średnia objętość krwinki czerwonej

80-94 fl

MCHC - średnia masa hemoglobiny

32-38 g/dl

MCH - średnia objętość hemoglobiny w krwince

27-32 pg

RDW - rozkład objętości krwinek czerwonych - 12-15%

Poikilocytoza - krwinki występujące mają różne kształty. Sztuczna zastawka serca - uszkodzenie krwinek.

Anizocytoza - równoczesne wstępowanie erytrocytów o różnej wielkości (mikrocyty, normocyty, mikrocyty).

Niedokrwistość - diagnostyka:

Objawy niedokrwistości:

Pancytopenia - zbyt mała ilość elementów morfotycznych.

SKAZY KRWOTOCZNE

Zaburzenia krzepnięcia krwi.

Przyczyny:

Skaza płytkowa - zaburzenie funkcji płytek.

Skazy osoczowe:

Hemofilia - wylewy krwawe do mięśni i stawów.

0x01 graphic

49



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Interna2007, EGZAMIN Z CHORÓB WEWNĘTRZNYCH 2007
Zestaw pytan egzamin ustny z interny, V ROK, Choroby Wewnętrzne
Rola badań dodatkowych w diagnostyce chorób wewnętrznych wykład
ćw.4 - interna od dr Radwińskiej, weterynaria, Choroby wewnętrzne zwierząt gospodarskich
Pytania ch wewnÄ™trzne, Ratownicto Medyczne, choroby wewnętrzne, INTERNA SEMESTR I
Raki szyjki macicy, MEDYCYNA VI rok, Choroby wewnętrzne, Wywiad + badanie fizykalne, Interna abstrak
Problemy psychosomatyczne w chorobach wewnętrznych, Lekarski, Propedeutyka Interny
testa z interny, medycyna, Testy do egzaminu z chorób wewnętrznych
INTERNA 2010 egzamin, 6 ROK, CHOROBY WEWNĘTRZNE
interna-serce, Studia - ratownictwo medyczne, 2 rok, Podstawy chorób wewnętrznych
interna CALE, Ratownicto Medyczne, choroby wewnętrzne, INTERNA SEMESTR I
choroby osierdzia. 11.10.09, Ratownicto Medyczne, choroby wewnętrzne, INTERNA SEMESTR I
interna 16.12.11 godz 14.40 z poprawkami, V ROK, Choroby Wewnętrzne
Interna WWL 28.06.2012, V ROK, Choroby Wewnętrzne
Egzamin z interny, Ratownicto Medyczne, choroby wewnętrzne

więcej podobnych podstron