Pamiętnik z powstania warszawskiego - plan wydarzeń
Wybuch powstania warszawskiego podczas wizyty Mirona u Ireny R.
Zaangażowanie cywili w pomoc powstańcom w budowaniu barykad, rozwalaniu wach, unieruchamianiu czołgów niemieckich.
Niechętna pomoc Mirona przy pochówku Niemców w drodze powrotnej do domu na Chłodnej 40.
Spotkanie Babu Stefu w domu na Chłodnej
Porównywanie życia przed wojną, z życiem pod okupacją i podczas powstania:
opisy organizowania jedzenia na kartki po zmarłych;
wspomnienie sosnowej choinki przyniesionej przez Ojca na Boże Narodzenie;
opis szkoły na Lesznie - dawniej żyjącej, radosnej, teraz zbombardowanej;
relacje z kolejnych ulic zajmowanych przez Niemców, z wysadzanych kamienic i wach;
Relacja z ostatecznego ataku Niemców na Wolę.
Przemieszczanie się ludności cywilnej coraz bliżej Starówki:
szukanie bezpiecznych piwnic i ukrywanie się w nich całych rodzin;
przygotowanie prowizorycznych kuchni przez kobiety;
zdobywanie jedzenia w opuszczonych mieszkaniach, na ulicach, także przez kradzież;
wspólne czytanie gazetek powstańczych;
śpiewanie modlitw i pieśni religijnych;
przekazywanie sobie informacji o frontach, działaniach powstańców i Niemców, o milczeniu reszty Polski i innych krajów Europy, o losach najbliższych i znajomych.
Obiady u sióstr sakramentek.
Zajęcie przez Niemców najważniejszych dla cywili obiektów: gazowni, wodociągów, elektrowni, spichlerzy.
Spalenie klasztoru sakramentek - połowa sierpnia.
Postanowienie przeniesienia się na Starówkę, na ul. Miodową, przez Mirona, Irenę i dwie znajome (Jadźkę i Henię).
Dotarcie do nowej kryjówki Swena i jego rodziny na Rybakach:
urządzanie konkursu literackiego;
odliczanie bomb;
modlitwy, rozmowy;
grupowe coraz uboższe posiłki
przyłączenie się rodziny kilku kobiet z krzyczącą z bólu ciotką.
Szukanie w sytuacji warszawiaków analogii do losu Narodu Wybranego, opisanego w Starym Testamencie.
Padanie kolejnych dzielnic Warszawy, coraz gorsza sytuacja na Starówce, coraz bardziej ażurowy schron bliskich Mirona.
Zgłoszenie się Mirona, Zbyszka i Swena do pomocy przy transporcie rannego kanałami w kierunku Śródmieścia.
Przejście kanałami z rannym na plecach:
podniecenie faktem przemierzania ukrytej w kanałach drogi;
zgłoszenie się po rannego do szpitala powstańców i instruktaż sanitariusza Heńka;
niebezpieczna droga z rannym ulicami Starówki i zejście do kanału na Miodowej pod barykadą;
wymiana rannego między idącymi kolegami Mirona;
ciche i ostrożne omijanie otwartych włazów
wyczerpujące czekanie na wyjście w Śródmieściu.
Udanie się narratora, Swena i Zbyszka do rodziny na Chmielnej.
Poznanie ogólnych zasad wojskowych, panujących w dzielnicy dzięki dowództwu AK.
Opis Warszawy - ostatnie akty patriotyzmu Polaków, pozostawianie na ulicach zmarłych, bomabardowania i ataki „bertami”, „krowami” (na Starówce nazywanymi „szafami”) i miotaczami ognia.
Przeniesienie się na Nowogrodzką.
Odnalezienie przez Swena Danki, łączniczki.
Zamieszkanie Mirona z rodziną u państwa Wojów na Wilczej.
Naloty Sowietów i Amerykanów na niemieckie dzielnice, zrzucanie jedzenia i broni powstańcom - początek września.
Kłótnia w rodzinie Białoszewskich.
Plaga wszawicy, obraz nędzy i zrujnowania miasta.
Upadek większości walczących dzielnic: Czerniakowa, Żoliborza, Mokotowa, Powiśla, części Śródmieścia - koniec września.
Kapitulacja Warszawy - 2 października 1944 r.
Otwarcie przez Niemców młynu z pszenicą.
Wychodzenie ludności cywilnej na ulice, przygotowania do wywózki jeńców - na roboty do Rzeszy lub do Guberni.
Zakopanie dokumentów i ważnych rzeczy przez Mirona i Ojca w piwnicy na Wilczej.
Ukrycie żydowskiego pochodzenia Stefy przy wsiadaniu do transportu w kierunku Pruszkowa.
Obóz przejściowy w Łambinowicach:
rozmowy z innymi jeńcami, także innych narodowości;
opis mycia i żywienia więźniów;
snucie planów na najbliższą przyszłość - decyzja wyjazdu do Opola przez Mirona i Ojca oraz do Wiednia przez Halinę.
Ucieczka Białoszewskich z Opola do Częstochowy i spotkanie ze Swenem i jego Matką.
Powrót Mirona do Warszawy w lutym 1945 r.