op, Walcowanie - to proces obróbki plastycznej, która ma na celu, bez zmian objętości, kształtować dany wyrób


Walcowanie - to proces obróbki plastycznej, która ma na celu, bez zmian objętości, kształtować dany wyrób. Polega na kształtowaniu materiału między obracającymi się walcami, tarczami lub rolkami. Podczas walcowania zmniejsza się grubość materiału a wzrasta jego długość. Walcowanie może odbywać się na zimno i na gorąco. Urządzenia przeznaczone do walcowania to walcarki : a)wzdłużne duo, kwarto i trio b) poprzeczne szczękowe.Walcowanie jest podstawową metodą kształtowania wyrobów hutniczych, takich jak:pręty, kształtowniki, blachy, gwinty, wielowypusty, rury, druty stalowe. Wyróżniamy 4 podstawowe sposoby walcowania: wzdłużne, poprzeczne, pielgrzymowe, kuźnicze. Kąt chwytu musi być mniejszy od współczynnika tarcia µ, wtedy materiał zostanie ,,chwycony” przez walce, w przeciwnym wypadku materiał będzie się śliskał i nie „wejdzie” między walce.

Tłoczenie - proces obróbki plastycznej, polegający na uformowaniu cienkościennej wytłoczki z blachy najczęściej w kształcie krążka, przeprowadzany na zimno lub na gorąco. Przetłaczanie - polega na zwiększeniu wysokości wytłoczki kosztem wymiarów poprzecznych. Wyciąganie - polega na zwiększeniu wysokości wytłoczki poprzez zwężenie jej ścianek. Metody tłoczenia: Tłoczenie jednozabiegowe - za pomocą tego rodzaju tłoczenia produkuje się przede wszystkim wyroby, które mogą być wykonane tylko w jednej operacji, a także przedmioty, które wymagają większej liczny operacji, lecz niektóre z tych operacji są realizowane na odrębnych stanowiskach lub w innym zakładzie wytwórczym np. przy produkcji masowej drobnych wyrobów z blachy. Wytwórnia blach dostarcza gotowe wykrojniki, które zakład produkcyjny poddaje dalszemu tłoczeniu. Tłoczenie wielozabiegowe - polega na łączeniu kilku zabiegów kształtowania w jedna operacje. Łączenie zabiegów umożliwia wzrost wydajności, wiec stosuje się je do wykonywania dostatecznie dużych porcji wyrobów. Zależnie od sposobu łączenia zabiegów tłoczniki wielozabiegowe dzieli się na wielotaktowe i jednoczesne. Urządzenia przeznaczone do tłoczenia: Podstawowym wyposażeniem każdej tłoczni są prasy. Rodzaj i wielkość zainstalowanych pras zależy od charakteru produkcji. Tłocznie karoseryjne są wyposażone w inne prasy niż tłocznie wyrobów głębokociągnionych, czy też tłocznie produkujące przedmioty wykrawane i gięte.

Podział pras: Pras uniwersalne, na których wykonuje się różne operacje kształtowanie blach w zależności od zastosowanego oprzyrządowania. Prasy specjalizowane, przeznaczone do wykonywania określonej operacji lub ich grup, np. prasy podwójnego działania do produkcji wyrobów ciągnionych lub prasy wielostopniowe. Prasy specjalne do wykonywania określonych grup wyrobów, np. do wyk rwania blach wirnika i stojana. Wymienione rodzaje pras mogą mieć napęd mechaniczny (mimośrodowe, korbowe, śrubowe, krzywkowe) lub hydrauliczny (tłokowe, nurnikowe)Wady: Najczęstszymi wadami występującymi podczas procesu tłoczenia to: pofałdowania, pękania obwodowe i pękania krawędziowe. Kucie - podstawowy proces technologiczny obróbki plastycznej metali, polegający na ich kształtowaniu na gorąco, rzadziej na zimno lub ciepło, przez zgniatanie uderzeniami lub naciskiem narzędzi ręcznych (kucie kowalskie) albo młotów, kuźniarek, kowarek lub walcarek kuźniczych (kucie maszynowe). Wyroby uzyskiwane w procesach kucia nazywane są odkuwkami. Celem kucia jest, oprócz ukształtowania materiału, nadanie mu odpowiednich własności mechanicznych. W zależności od sposobu i stopnia ograniczenia przemieszczania się kutego materiału w płaszczyźnie prostopadłej do kierunku uderzenia lub nacisku rozróżnia się: kucie swobodne, kucie półswobodne, kucie matrycowe

.Podział ze względu na temperaturę kucia:na zimno (w temperaturze otoczenia),, na gorąco (powyżej temperatury rekrystalizacji) Schemat młota spadowego:1.Krążek 2.Korpus 3.Prowadnice 4.Mechanizm zwalniający bijak 5.Bijak 6.Mechanizm zapadkowy 7.Kowadełko górne 8.Kowadełko dolne 9.Poduszka 10.Szabota. Kucie - podstawowy proces technologiczny obróbki plastycznej metali, polegający na ich kształtowaniu na gorąco, rzadziej na zimno lub ciepło, przez zgniatanie uderzeniami lub naciskiem narzędzi ręcznych (kucie kowalskie) albo młotów, kuźniarek, kowarek lub walcarek kuźniczych (kucie maszynowe). Wyroby uzyskiwane w procesach kucia nazywane są odkuwkami. Celem kucia jest, oprócz ukształtowania materiału, nadanie mu odpowiednich własności mechanicznych. W zależności od sposobu i stopnia ograniczenia przemieszczania się kutego materiału w płaszczyźnie prostopadłej do kierunku uderzenia lub nacisku rozróżnia się: kucie swobodne, kucie półswobodne, kucie matrycowe .Podział ze względu na temperaturę kucia:na zimno (w temperaturze otoczenia),, na gorąco (powyżej temperatury rekrystalizacji) Schemat młota spadowego:1.Krążek 2.Korpus 3.Prowadnice 4.Mechanizm zwalniający bijak 5.Bijak 6.Mechanizm zapadkowy 7.Kowadełko górne 8.Kowadełko dolne 9.Poduszka 10.Szabota. Próbka podczas spęczania:1 - Materiał przemieszcza się swobodnie 2 - Naprężenia ściskające 3 - Największe odkształcenia.

Wykonana praca podczas procesu spęczania: W=Ep=mgh dla m=35 kg, g=10 m/s2, h1=0,6 m, h2=0,8 m, h3=1,2 m W1=mgh1= 210 J W2=mgh2= 280 J W3=mgh3= 420 J Przy czym trzeba uwzględnić stary energii w postaci: hałasu, drgań, ciepła. Wady wyrobów spęczanych: a) wyboczenie, aby podczas spęczania na zimno uniknąć plastycznego wyboczenia przedmiotu, jego początkowa wysokość h0 nie powinna przekraczać (1,5/1,8) d0 b) pękniecie, jest spowodowane pojawieniem się obwodowych naprężeń rozciągających. Zachodzi ono wówczas, gdy stosunek największej średnicy d uzyskanej po spęczaniu do średnicy początkowej d0 przekroczy pewna graniczna wartość (d/d0)gr, zależną od rodzaju i stanu odkształcanego materiału. Wyciskanie - rodzaj obróbki plastycznej metalu dokonywanej na zimno lub na gorąco za pomocą prasy. Podczas wyciskania tworzywo wypływa z matrycy pod naciskiem stempla (na zimno lub na gorąco). Wyciskanie stosuje się do wytwarzania przedmiotów z ołowiu, cynku, cyny i stopów miękkich. Do tego procesu wykorzystuje się prasy hydrauliczne poziome i pionowe. Podział: Z tarciem: 1. Współbieżne, gdy materiał płynie w kierunku zgodnym z ruchem stempla. 2. Przeciwbieżne, gdy materiał płynie w kierunku przeciwnym do ruchu stempla. 3. Dwukierunkowe, gdy materiał płynie jednoczenie w zgodnym i przeciwnym kierunki do ruchu stempla. 4. Poprzeczne, gdy materiał płynie w kierunku prostopadłym do ruchu stempla.

Bez tarcia - hydrostatyczne, stempel nie styka się bezpośrednio z materiałem tylko przekazują siłę na ciecz, która następnie wywiera nacisk na materiał. Na gorąco Słabsza jakość powierzchnia. Potrzebne małe siły. Do wyciskania dużych i skomplikowanych elementów. Nie zaleca się wyciskania materiałów kolorowych, w wyciskaniu na gorąco zachodzi utlenianie powierzchni. Na zimno Lepsza jakość powierzchnia. Potrzebne duże siły. Do wyciskania drobnych elementów. Wyciskanie materiałów kolorowych. Cięcie - proces kształtowanie przedmiotów, polegający na oddzielaniu jednej części materiału od drugiej. Podział: Cięcie za pomocą dwóch elementów tnących.. Cięcie za pomocą jednego elementu tnącego (metoda rzadziej stosowana) Siła cięcia: F=k*Rt*g*l gdzie: l-długość g-grubość Rt-opór na cięcie k-współczynnik bezpieczeństwa (1,1-1,25) Fazy cięcia: Faza odkształceń plastycznych Faza odkształceń sprężysto-plastycznych Faza plastycznego płynięcia materiału Faza pękania Faza całkowitego oddzielenie wyciętego materiału od blachy Urządzenia do cięcia: Nożyce; Wykrojniki, za pomocą wykrojników można wykonać osiem różnych operacji cięcia: wycinanie dziurkowanie odcinanie przycinanie nadcinanie okrawanie rozcinanie wygładzanie; Płyty tnące; Stemple. Wady:Cięciu towarzyszą znaczne odkształcenia plastyczne, które doprowadzają do naruszenia spójności materiału. Niekiedy oddzielanie może odbywać się wyłącznie na drodze odkształceń plastycznych. Często podczas procesu ciecia spotykamy się z takimi wadami jak: skrzywienie odcinanej części, trudności w zachowaniu równoległości krawędzi, zadzior położony po obu stronach elementu odcinanego, wciąganie materiału przez krążki (przy nożycach), co utrudnia dokładne cięcie według wytrasowanej linii.



Wyszukiwarka