Zofia Krawczyk
III r - 1ż
„OCENA SKUTECZNOŚCI SKOKU STARTOWEGO ZE SŁUPKA
W ZALEŻNOŚCI OD POZYCJI STARTOWYCH.”
WSTĘP
Start do wyścigu pływackiego, poza pływaniem na grzbiecie, odbywa się ze słupka startowego, który zgodnie z przepisami nie może być wyższy niż 75 cm ponad powierzchnią wody.
Opis techniki:
Pozycja wyjściowa
Na sygnał startera „na miejsca” pływak staje w skłonie na przedniej powierzchni słupka ( w lekkim rozkroku lub wykroku) chwytając dłońmi jego przednią krawędź. Przyjmując powyższą pozycję ugina nogi w stawach kolanowych - dłonie chwytają słupek na zewnątrz stóp lub między stopami.
Odbicie
Na sygnał startowy pływak wykonuje bardzo szybki ruch ramion bezpośrednio w przód. W trakcie odbicia nogi prostują się a dłonie zmierzają do przodu i lekko w dół.
Faza lotu
W najwyższym położeniu ciała biodra znajdują się w górze co pozwala na prawidłowe wejście tułowia do wody po wcześniejszym zanurzeniu ramion i barków co pozwala na zmniejszenie oporu podczas wejścia ciała do wody. Kąt wejścia ciała do wody wynosi ok. 30 - 35 º. Inne jego wartości wpływają niekorzystnie zarówno na szybkość wykonania skoku oraz utratę energii przy zbyt małym kącie wejścia do wody.
Wejście do wody i poślizg
Po wejściu do wody następuje poślizg. Pływak przyjmuje jak najbardziej opływowy kształt co wpływa na zmniejszenie gwałtownego spadku prędkości.
Skok startowy wykonywany z pozycji ze stopami ustawionymi równolegle jest stosowany przez większość zawodników. W ostatnich jednak latach zauważa się coraz bardziej rozpowszechniającą się technikę skoku z wykroku.
Celem pracy jest określenie skuteczności skoku ze słupka u czołowych pływaków klubu AZS-AWF W-wa wykonujących skoki ze stopami ustawionymi w rozkroku oraz zbadanie skuteczności nowszej techniki ze stopami ustawionymi w wykroku oraz dobór optymalnej techniki skoku dla danego zawodnika.
MATERIAŁ I METODA
Badania przeprowadzono na 18 zawodnikach i zawodniczkach sekcji pływackiej AZS-AWF Warszawa posiadających klasę MK (10 osób) oraz MM (8osób). Próby wykonano na pływalni AWF w okresie dwóch tygodni. Zestaw 20 skoków (po 10 w każdej pozycji) obejmował jedna serię. Zawodnicy wykonywali drugą serię skoków po 7 dniach.
W badaniach posłużono się metodą świetlnej rejestracji ruchu opartej na analizie zarejestrowanego obrazu video.
Opis systemu pomiarowego video
System video składa się:
kamery video
komputera z kartą przetwarzania obrazu
magnetowidu
oprogramowania
Opis programu do obliczenia parametrów ruchu.
Do obliczenia głównych parametrów ruchu człowieka można wykorzystać program TVSM. Program umożliwia wprowadzenie do komputera sfilmowanych wcześniej scen, klatka po klatce. Po zadeklarowaniu sposobu obliczania mas poszczególnych części ciała program oblicza i wyświetla na ekranie:
współrzędne toru ŚC na poszczególnych klatkach
położenia ŚC w kierunku pionowym i poziomym w zależności od czasu
prędkość pionową i poziomą ŚC w zależności od czasu
przyspieszenie pionowe i poziome ŚC w zależności od czasu
Kąt wejścia do wody pływaka określano metoda graficzną.
Zasady filmowania
kamera ustawiona w odległości 10 m od płaszczyzny ruchu zawodnika (w odległości 2 m od linii słupka) a siatka fotogrametryczna o 1 m dalej.
częstotliwość 80 kl/s
zmniejszenie zdjęcia α = 12
analizowano co drugą klatkę
ANALIZA WYNIKÓW
Oceniając skuteczność danej techniki skoku bierzemy pod uwagę m.in. kąt i odległość wejścia do wody, przebieg drogi ŚC oraz prędkość przemieszczanie się ŚC.
WNIOSKI
Na podstawie statystycznej analizy uzyskanych wyników możemy podjąć próbę oceny skuteczności danej techniki skoku.
W zależności od wartości uzyskanych parametrów skoku (istotność różnic) możemy wnioskować o optymalnej technice skoku startowego dla poszczególnych zawodników.
Bibliografia:
Bartkowiak E. „Pływanie Sportowe”.COS W-wa 1999.
Buśko K., Musiał W., Wychowański M. „Instrukcje do ćwiczeń z biomechaniki”. Wyd. AWF Warszawa 1991.
Fidelus K., Ostrowska E., Urbanik Cz., Wychowański M., „Ćwiczenia laboratoryjne z biomechaniki”. Wyd. AWF Warszawa 1996.
Karpiński R. „ Pływanie. Podstawy techniki. Nauczanie” Katowice 2000.
1