# Powtarzanie się pór roku i prace rolnicze z nimi związane. Np.:
- szatkowanie kapusty (t.I),
- przędzenie wełny (t.II),
- symboliczny siew (t.III),
- żniwa (t. IV).
* Przyroda- reguluje życie chłopa, wpływa na jego życie osobiste. Chłop jest zależny od przyrody- bohaterzy stają się żywiołowi, dzicy i prawdziwi jak sama natura (rodzinne i sąsiedzkie spory kończące się nieraz krwawymi bijatykami; miłość Antka do Jagny; szalone zabawy, podczas których tłum się jednoczy). Przyroda opisuje ludzkie przeżycia
* Pojawia się brzydota, która stwarza realny obraz rzeczywistości. (np. opis bójek, chorób).
"... czas uczynił się zgoła psi, rozmiękły, zimny i przymglony, (...) dzień się niejeden widział jako ten psiak ututłany, błotem ociekły i z zimna skamlący".

Powieścią realistyczną są "Chłopi", gdy kreślą przed czytelnikiem panoramiczny obraz społeczności wiejskiej. Ukazuje się według niej rozwarstwienie społeczne wsi, konflikty ekonomiczne, etyczne, społeczne, kwestie narodowe. Całości dopełniają bogate opisy prac polowych, obrzędów i obyczajów, w których wieś nakreślona jest wszechstronnie zarówno jako barwna, odświętna, jak i szara, codzienna, zwyczajna. Dzieło Reymonta posiada także wiele elementów naturalistycznych. Już kompozycja utworu wyznacza bohaterom życie zgodne z kalendarzem, z naturalnym porządkiem świata, z przyrodą. Człowiek ukazany jest jako bezwzględnie uzależniony od przyrody. Ona, jak reżyser w teatrze świata, wyznacza mu różne role. Naturalistyczna jest też koncepcja człowieka, która każe postrzegać go jako integralną część przyrody, podporządkowaną prawu walki o byt, zdeterminowaną przez biologiczne popędy i instynkty.


a to z ufd [http://www.ufd.pl/temat6374/] --> autorstwa madziek ;) pozdrawiam serdecznie


Rola przyrody w Panu Tadeuszu

W "Panu Tadeuszu" największą rolę w tworzeniu odgrywają opisy przyrody, obyczajów i codziennego zwykłego życia. Już sam obraz Soplicowa przypomina sielski krajobraz pełen spokoju i harmonii.



Rola przyrody:



- oddaje obrazy ziemi litewskiej, wspaniały obraz rodzinnego kraju: lasy (ks. IV w. 479-565), ogrody (ks. I w. 88-940), pola, stawy, obłoki (ks. X w. 1-10), gwiazdy, burze (ks. X w. 1-89; ks. VIII w. 1-70), wschody (ks. II w. 27-38) i zachody (ks. I w.186-198; ks. XII w. 843) słońca, księżycowe noce i poranne mgły, grzybobranie (ks. III w. 260-289)

- przyroda jest tłem dla zdarzeń, ciągle zmienna, w ruchu, żywa, o różnych barwach, kształtach, wpływa na nastrój ludzi;

- przyroda współżyje z ludźmi, wyznacza rytm na wsi np. wschód, zachód słońca, pomaga im np. burza po bitwie z moskalami (ks. X w. 1-89);

- przyroda jest traktowana jako istota ludzka - personifikacja natury (ks. II w. 404-443; marchew ma warkocze, kapusta sędziwą łysinę, bób oczy);

- malarskość opisów, ukazanie barwa przyrody, jej kształtów i ruchu oraz głosów, szmerów i zapachów - świadczy to o artyzmie utworu;

- przyroda zaspokaja tęsknotę poety za krajem lat dziecinnych (Inwokacja, Epilog w. 64-78);


a to co do cmentarza:
Chwilami opadało na cmentarz głuche i ciężkie milczenie, że ino drzewa szumiały posępnie, a echa płakań ludzkich (...) biły ku niebu , w świat cały szły... Ludzie snuli się wśród mogił cicho, szeptali lękliwie i trwożnie poglądali w dal omroczoną, nie-zgłębioną (...). Kuba z Witkiem chodzili razem z drugimi, a gdy już docna po-ciemniało, Kuba powlókł się w głąb, na stary cmentarz (...). Wyjął z zanadrza parę oszczędzonych skibek chleba, rwał je w glonki, klękał i rozrzucał po mogiłach..." Tak to mieszkańcy Lipiec podświadomie stosują się do przysłowia: "Panu Bogu świeczkę, a diabłu ogarek". Ich wiara jest ciemna i nic nie jest w stanie tego zmienić. ***

może coś z tego wybierzesz......

---