UKORZENIANIE LEŚNYCH GATUNKÓW DRZEWIASTYCH (ZESTAWIENIE ZBIORCZE SPECYFIKI GATUNKÓW), Sosna - należy do gatunków trudno ukorzeniajacych się


UKORZENIANIE LEŚNYCH GATUNKÓW DRZEWIASTYCH (ZESTAWIENIE ZBIORCZE SPECYFIKI GATUNKÓW)

DRZEWA I KRZEWY IGLASTE

Rozmnażanie przez zrzezy zdrewniałe przeprowadza się w końcu zimy lub wczesną wiosnę. Zrzezy zielne ukorzeniają się bardzo słabo. Tnie się pędy o długości 6-9 cm i nie usuwa z nich igieł.

Ukorzenianie sosny trwa 2-5 miesięcy. Jako substrat używa się mieszaniny torfu wysokiego z drobnoziarnistym żwirem lub gruboziarnistym piaskiem w stosunku objętościowym 1:2. Odczyn substratu powinien mieć pH 5-6 . Zrzezy zdrewniałe sosny ukorzeniają się w warunkach szklarniowych w około 40%.

Z innych gatunków można przez zrzezy zdrewniałe rozmnażać sosnę górską, limbę i wejmutkę. Sosnę górską najlepiej rozmnażać przez odkłady zwykłe

Zrzezy o długości 5-10 cm tnie się w marcu i pierwszej połowie kwietnia, gdy są jeszcze w stanie spoczynku. Wiosenne pozyskanie zrzezów umożliwia bezpośrednie ich sadzenie w szklarni lub namiocie foliowym. Optymalna temperatura do ukorzeniania wynosi 20-30%, a wilgotność względna powietrza powyżej 85%. Jako podłoże do ukorzeniania stosuje się mieszaninę torfu wysokiego z drobnym żwirem lub gruboziarnistym piaskiem w stosunku objętościowym 1:1 lub 1:2. Zrzezy ukorzeniają się po 2-4 miesiącach. Ukorzenione zrzezy szkółkujemy w sierpniu w więźbie umożliwiającej hodowanie 3-4 -letnich sadzonek, które w sprzyjających warunkach mogą osiągnąć wysokość do 100 cm. Sadzonki świerka dobrze znoszą zimę w pierwszym roku po ukorzenieniu.

Zrzezy o długości 6-10 cm tnie się w lipcu i sierpniu z 2-4 - letnich sadzonek produkowanych do upraw. Zrzezy pozyskane w sierpniu są bardziej zdrewniałe i łatwiej się ukorzeniają, natomiast u pozyskanych wcześniej uzyskuje się lepiej rozwinięty system korzeniowy, co sprzyja przezimowaniu sadzonek bez strat. Zarówno w lipcu, jak i sierpniu na niższych okółkach sadzonek można pozyskać zrzezy półzdrewniałe odpowiednie do ukorzeniania.

Jako substrat stosuje się mieszaninę torfu wysokiego ze żwirem w stosunku objętościowym 1:1.

Okres ukorzeniania trwa około 2 miesięcy. Ukorzenione zrzezy przechowuje się przez zimę w piwnicy w temperaturze od 0 do 5oC. Można je również zadołować w wilgotnym piasku w dole. W kwietniu dół z sadzonkami odkrywa się, a sadzonki przechowywane w piwnicy wystawia się na wolną przestrzeń. Można szkółkować je do końca maja.

Zrzezy zdrewniale modrzewia ukorzeniają się mało efektywnie, natomiast zielne - w około 60%

Zrzezy zdrewniałe o długości 5-10 cm pozyskuje się z 3-5 - letnich sadzonek w marcu - kwietniu, a zrzezy zielne w końcu sierpnia i na początku września. Rozmnażanie przez zrzezy zielne jest mniej efektywne niż przez zrzezy zdrewniałe.

Zrzezy zdrewniałe o długości 6-10 cm pozyskuje się w lutym i marcu z 2-5 -letnich sadzonek. Jako substratu używa się mieszaniny torfu wysokiego ze żwirem w stosunku objętościowym 1:1 lub 1:2 z odczynem i zasobnością w składniki mineralne jak dla modrzewia.

Okres ukorzeniania trwa ok. 3 miesięcy. Sadzonki można szkółkować w sierpniu tego samego roku.

Do wegetatywnego rozmnażania cisa zakłada się mateczniki. Częste ścinanie pędów sadzonek na zrzezy powoduje wykształcenie się krzewów, z których można będzie pozyskiwać zrzezy dobrej jakości .

Zdolność do ukorzeniania się zrzezów cisa jest dość wysoka, ponieważ sięga od 50 do 100%.

1-2 -letnie pędy na zrzezy o długości 5-15 cm pozyskuje się w lutym i marcu i wysadza w skrzynkach w szklarni lub namiocie foliowym. Ukorzeniają się po 3-4 miesiącach. Sadzonki szkółkuje się w końcu maja po okresie przymrozków. Hoduje się je w szkółce przez 4-6 lat, aż osiągną wysokość 30-50 cm. W tym okresie wykształcają bardzo obfity system korzeniowy, a po przesadzeniu dobrze się przyjmują.

DRZEWA I KRZEWY LIŚCIASTE

Zrzezy ukorzeniają się w ciągu 2 miesięcy w 60-80%. Sadzonki wyjmuje się po opadnięciu liści, dołuje w piasku i nakrywa torfem organicznym. Szkółkuje się je wiosną przed rozpoczęciem wegetacji.

W podobny sposób rozmnaża się dąb bezszypułkowy i czerwony.

Zrzezy zielne o długości 7-9 cm pozyskuje się z 2-5 letnich sadzonek w czerwcu i na początku lipca.

Inne zabiegi są podobne jak przy rozmnażaniu dębu.

Zrzezy pozyskuje się z 2- i 3-letnich sadzonek - zdrewniałe w połowie kwietnia, a zielne w drugiej połowie czerwca i na początku lipca w zależności od stopnia zdrewnienia.

Wszystkie zabiegi wraz z przygotowaniem substratu - jak przy rozmnażaniu dębu.

Wydajność ukorzenienia wynosi 60-80%.

Do wegetatywnego rozmnażania olszy zakłada się mateczniki. Jednoroczne lub dwuletnie sadzonki ścina się na bezpieńki i z odrośli kształtuje się wielopędowy krzew. Olszę czarną i szarą rozmnaża się przez zrzezy zielne oraz przez odkłady zwykłe lub kopczykowanie.

Zrzezy zielne pozyskuje się w połowie czerwca.

Do rozmnażania brzozy przez zrzezy zielne zakłada się mateczniki z sadzonek o wysokości, co najmniej 1m (jednoroczne lub dwuletnie), które ścina się na bezpieńki. Pozyskiwanie zrzezów zielnych z odrośli powoduje liczne ich rozgałęzienia, co zwiększa wydajność matecznika. Matecznik może być użytkowany do 5 lat. Zrzezy zielne pozyskuje się w czerwcu do połowy lipca, gdy pędy są już częściowo zdrewniałe.

Zrzezy pozyskuje się w czerwcu i pierwszej połowie lipca.

Lipę można rozmnażać także przez odkłady płaskie. Pędy ukorzeniają się dopiero w drugim roku po wykonaniu odkładu.

Przez zrzezy zielne można rozmnażać wszystkie gatunki lipy.

Zrzezy zdrewniałe pozyskuje się zimą po przejściu silnych mrozów. W matecznikach topolowych wycina się najpierw pędy, z których tnie się zrzezy długości ok. 20 cm (18-22 cm) i grubości 8-16 mm. Zrzezy przechowuje się najczęściej w głębokich dołach. Wiosną wysadza się do gleby w szkółce.

Gatunki trudno się ukorzeniające, przede wszystkim topole białe i osiki oraz ich mieszańce można rozmnażać przez zrzezy korzeniowe i zielne.

Rozmnażanie przez zrzezy zdrewniałe jest mało efektywne (ukorzenia się ok. 30%).

Do rozmnażania przez odkłady lub kopczykowanie ścina się sadzonki na bezpieńki i hoduje w formie krzewiastej.

Kasztanowiec drobnokwiatowy, którego nasiona w naszym kraju nie dojrzewają, rozmnaża się przez odkłady, odrosty korzeniowe lub kopczykowanie.

Wierzbę Iwę należy rozmnażać przez zrzezy zielne ponieważ zrzezy zdrewniałe się nie ukorzeniają.

Trzmielinę zwyczajną oraz niektóre inne gatunki można rozmnażać przez zrzezy korzeniowe.

Literatura:

„Wegetatywne rozmnażanie drzew i krzewów” L. Janson;

„Rozmnażanie drzew i krzewów nagozalążkowych” J. Hrynkiewich - Sudnik; B. Sękowski; M. Wilczkiewicz;

1



Wyszukiwarka