0000008 (4)

143

Płatwie

Współczynniki C, podane w tabl. 4.1 można stosować także, gdy rozpiętość i obciążenia przęseł różnią się nie więcej niż o 10% (do obliczenia momentu podporowego przyjmuje się wartości średnie rozpiętości i obciążeń przyległych przęseł). W PN-90/B-03200 [98] omówiono także sposób obliczania belek o liczbie przęseł większej niż 5.

Płatwie z kształtowników giętych na zimno z cienkich blach najczęściej mają przekroje klas 3. lub 4. W takich ustrojach siły wewnętrzne należy wyznaczać w sprężystym zakresie wytężenia materiału płatwi (według analizy sprężystej). Do określenia momentów zginających w płatwiach o schematach belek ciągłych wykorzystuje się wówczas np. tablice Winklera [15].

Na terenach szkód górniczych, ze względu na nierównomierne osiadanie podpór, zaleca się projektować płatwie jednoprzęsłowe bądź ciągłe z przegubami o schemacie jak na rys. 4.3g. Trzeba jednak zaznaczyć, iż takie ustroje, zwłaszcza przy małym ciężarze własnym, są zbyt wiotkie. Z tych też względów płatwie z przegubami należy stosować tylko w uzasadnionych przypadkach.

Jeśli płatwie stanowią elementy konstrukcji tężników. to występują w nich ściskające siły osiowe N. Zaleca się, aby smukłość A takich ściskanych płatwi nie przekraczała 250.

Obciążenie płatwi pelnościennej, umieszczonej prostopadle do połaci dachu (rys. 4.6), składa się z obciążenia stałego r/ obejmującego ciężary własne wszystkich warstw pokrycia dachowego i ewentualnie stężeń połaciowych i podwieszo-

s

U

Rysunek 4.6. Schemat obciążenia płatwi pełnościennej umieszczonej prostopadle do połaci dachu