104564

LXXX WYBÓR TEKSTÓW. ZASADY WYDANIA

logicznych — gdyż poeta stale wprowadzał nazwy z mitologii rzymskiej; nawet przy odwołaniach do dzieła Homera, zamiast o Zeusie i Herze pisze o Jowiszu i Junonie. Pierwszym źródłem, z jakiego poznawał dzieje bogów, był prawdopodobnie znajdujący się w bibliotece ojca poety Słownik mitologiczny Alojzego Osińskiego, wydany w 1806 r.; stamtąd zaczerpnął | formy imion bogów (Osiński, warto wspomnieć, imię Hery tłumaczył jako „nazwisko Junony u Greków", a Zeusa

—    „nazwisko Jowisza jako sprawcy życia"!). Później te same imiona bogów Słowacki spotykał w lekturach francuskich, wprowadzających nazwy łacińskie. W przypisach nie koryguje się poety, w paru miejscach tylko, gdzie wydawało się to konieczne, wprowadza się także nazwy greckie.

Nie opatruje się przypisami tworzonych przez Słowackiego neologizmów ani form archaizowanych, jeśli ich znaczenie jest zrozumiałe dla dzisiejszego czytelnika; z kilku wyjątkami

-    gdyż czasem etymologia np. biblijna słowa jest ważna, wyjaśnia głębszy sens pojęcia. Nie objaśnia się także osobliwości form wyrazowych odmiennych od obecnie używanych niezależnie od tego, czy u podstaw tej odmienności leżą zasady pisowni epoki, czy też jest ona wynikiem indywidualnych cech stylu Słowackiego.

Często w przypisach pojawiają się odwołania do Encyklopedii Powszechnej Samuela Orgelbranda (zaznaczane: Orgelbrand); mają na celu przypomnieć objaśnienia omawianych pojęć wedle stanu wiedzy współczesnej mniej więcej Słowie* kiemu. Podobnie — odwołania do Słownika Języka polskiego Lindego.