10550

X —>

m

■>C1

10

>C1 bJtf₂

I I    ! i

Rys. 10.54. Przebiegi czasowe

Rys. 10.53. Generacja pojedynczego impulsu synchronicznego

Jeśli x zmieni się z 0 na 1, przy następnym dodatnim zboczu zegara mamy i_ = 1; wtedy również y = 1. Przy kolejnym dodatnim zboczu zegara mamy = 0 i z powrotem y = 0. Stan ten utrzymuje się tak długo, aż x przynajmniej przez jeden takt będzie równe 0 i potem zmieni swój stan na 1. Krótkie impulsy wyzwalające, nie obejmujące dodatniego zbocza impulsu zegarowego, zostają — tak jak w układzie z rys. 10.49 — zignorowane. Jeśli chcemy je uwzględnić, musimy je zapamiętać do chwili przekazania w dodatkowym przerzutniku, jak to pokazano na rys. 10.51. Na rysunku 10.54 przedstawiono przebiegi czasowe w układzie z rys. 10.53.

Przerzutnik monostabilny synchroniczny o czasie trwania impulsu większym od pojedynczego okresu zegara można zrealizować w prosty sposób za pomocą licznika synchronicznego, jak to pokazano na rys. 10.55. Jeżeli zmienna wyzwalająca przyjmie stan 1, w następnym impulsie nastąpi równoległy wpis do licznika. W czasie następnych impulsów zegarowych zlicza je on do osiągnięcia pełnej pojemności Z_m„. Po wypełnieniu licznika wyjście przeniesienia przechodzi do stanu = 1. W tym stanie licznik zostaje zablokowany przez wejście    a zmienna wyjściowa y

przyjmuje stan 0. Do tego c£lu nie można użyć normalnego wejścia ENT, ponieważ oddziaływuje ono nie tylko na przerzutniki, lecz dodatkowo bezpośrednio na RCO. Spowodowałoby to niepożądane drgania.

Nowy cykl zostaje zapoczątkowany przez równoległy wpis. Bezpośrednio po wpisaniu mamy RCO = 0 i y — 1. Sprzężenie zwrotne z RCO na bramkę AND na wejściu x zapobiega ponownemu wpisaniu przed osiągnięciem stanu licznika Z_max. Zmienna x musi przyjąć stan 0 najpóźniej do tej chwili, gdyż w przeciwnym razie nastąpi natychmiast nowy wpis do licznika, tzn. pracuje on wtedy jak licznik modulo M+ 1 przedstawiony na rys. 10.41.    '

Rys. 10.55. Przerzutnik monostabilny synchroniczny