0000107 (4)

0000107 (4)



W grupie tej rozpoznano:

—    kąt krzyżowo-lędżwiowy większy od 35 u 37 badanych

—    nadmierną ruchowość kości krzyżowe j u 28 badanych

— przeciążenie mięśni i wiązadeł    u 26 badanych

— nacisk na cieśń łuku i spondylolisis    u 41 badanych

— niestabilność trzonowo-krzyżową    u 19 badanych

—    zmianę szerokości kanału kręgowego u 16 badanych

—    patologię krążka międzykręgowego u 33 badanych

U 34 pacjentów zespołom bólowym towarzyszył nasilony zespół korzeniowy. Prawidłowe rozpoznanie dotyczyło 19 pacjentów z zespołami przeciążeniowymi. Najczęstszym błędem orzeczniczym było warunkowanie przyznania jednej z grup inwalidzkich obecnością objawów korzeniowych.

Próba oceny epidemiologicznej bólów dolnego odcinka kręgosłupa na podło żu przeciążenia w wytypowanym rejonie wiejskim pozwoliła ustalić na podstawie dostępnej dokumentacji klinicznej i radiologicznej, że zespoły te dotyczyły 19,6% ogółu leczonej populacji dorosłych. Głębsza analiza wykazuje, iż lekarz w rejonie ogólnym nie jest przygotowany do rozpoznawania i leczenia zespołów bólowych tej etiologii, a postępowanie ogranicza do schematów terapeutycznych. Stąd istnieje pilna potrzeba podjęcia szkolenia lekarzy rejonowych w zakresie diagnostyki, terapii i spondyloprofilaktyki. Ma to duży aspekt ekonomiczny, gdyż powyższe zespoły chorobowe uniemożliwiają dalsze wykonywanie pracy zawodowej znacznej części rolników w wieku produkcyjnym.

PIŚMIENNICTWO

I.    Arct W. i wsp.: Chir. Narz. Ruchu Ortop. Pol. 1972, t. 36, 197. — 2. Aicl W. i wsp.:

Chir. Narz. Ruchu Ortop. Pol. 1972, t. 37, 214. — 3. Bielecki M.: Radioanatomiczne j czynnościowe objawy niewydolności kręgosłupa. PWN, Szczecin, 1960. — 4. Breitenlelder B.: Bóle krzyża. PZWL, W-wa, 1972. — 5. Briihl W.: Studium kliniczne kręgosłupa. Inst. Reum., W-wa, 1965.    6. Briihl W.: Bóle pleców i krzyża, PZWL, W-wa, 1968. — 7.

Caillet R.: Law back pain syndrome. F. A. Davis, Philadelphia, 1962. — 8. Hansen A.: Ergonomiczna analiza uciążliwości pracy, IW CRZZ, W-wa, 1970. — 9. Krauze J.: Met. Pracy. 1973, 24, 105. — 10. Lawrence J. S. i wsp.: Brit. J. Ind. Med. 1966v 23, 42.

II. Melnikow P. K.: Zurn. Newropat. Psych. 1969, 69, 496. — 12. Pąchalski A. i wsp.: Neur. Neurochir. Pol. 1976, 5, 723. — 13. Prusiński A.: Choroby zawodowe układu nerwowego. PZWL, W-wa, 1971. — 14. Schmidt H.: Beitr. Orthop. Traum., 1970, 17, 719. — 15. Schróter G.: Beitr. Orthop. Traum., 1970, 17, 687. — 16. Świderski G.: Chir. Narz. Ruchu Ortop. Pol. 1966, 31, 671. — 17. Świderski G.: Przeciążenie mięśni i kości goleni. PZWL, Warszawa, 1959. — 18. Tylman D. i wsp.: Chir. Narz. Ruchu Ortop. Pol. 1976, 16, 367. — 19. Ustawa z dnia 29 maja 1974 (Dz. U. Nr 21 poz. 118 z 1974 r.).


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Jeżeli kąt ten jest większy od 60st to traktujemy przewód jako uktad poziomów i
180 181 iii j sytuacji kąt załamania jest większy od kąta padania. Kątem załamania nazywa się kąt za
180 181 nej sytuacji kąt załamania jest większy od kąta padania. Kątem załamania nazywa się kąt zawa
HipFlexorsAndAdductors copy Lędźwiowy większy 1 Biodrowy 2 Grzebieniowy 5 Przywodzlclel krótki 6 odz
Zdjęcie267 U Znieczulenie nadoponowe ^ w otwór krzyżowo-lędźwiowy - lidokaina • 2 -3 mg/kg, nie prze
IMGA33 Mięśnie obręczy kończyny dolnej mięśnie grzbietowe 1. m. lędźwiowy większy - TH12-L5 - kość
PA160077 76 TADEUSZ DZWONKOWSKI świadczeń dotyczących szkód wynagrodzonych * W grupie tej złożono ró
skanuj0007(2) 198Anatomia układu ruchu człowieka m. biodrowy m. obszerny przyśrodkowy m. lędźwiowy w
Slajd90 2 WIERCENIA RĘCZNE Stosowana jest zasada że im trudniej zwiercalna skała tym kąt ostrza jest
40 (53) Tokarki są najliczniejszą i jedną z najbardziej zróżnicowanych konstrukcyjnie grup obrabiare
łono w oparciu o ogólnie przyjęte kryteria. W grupie tej było szesnaście kobiet i dwudziestu
61 (196) 58 MIOLOGIA-s; Ryc. 80. Mięsień lędźwiowy większy (m. psoas major). Technika dostępu, pierw
0000108 2 112 Leczenie bólów pleców Istnieje jednak wyjątek od tej zasady: chirurg powinien operować

więcej podobnych podstron