15 (38)

a w* r /if i

«•

ktoł iii w* .fimcj iiii* pomyłli), iu oaywikk nic wuyitko będnc svę wiązać i prsekooanifm (oók iv itą 4iwvw rrp&ę M{^v). Jelcli i zęc* jest jedlin, puimtąje w stosunku relatywnym tlo jednej im zy aIIki do określonej lu .* 1 »y twtzy. Jeśli natomiast 1.1 tama rani jest zarazem połową i równą, to nic do podwójnego równe będzie korelaiywuc (lea równe do równego, a połowa do podwójnego), Jeicli więc w itoiunku do przedmiotu myiląccgn vó foU(o*) człowiek jest identyczny i przedmiotem tiiyill (tó Maft |uvnw), wobec trgu ctJnwirk nie mo-te być tym, kto myili, (cci tylko pizrdiriidfrm mylił, Jcteli ul karda tirci jest relatywna do priediniotu myślącego, to pnedmiot niyiląi y będzie relatywny do nietkoócionrj ilości rzcay gatunkowo różnych.

Niech więc wyitaray to, co powiedfieliiiny dla wyka-lAniA, it mijnmt nicjn.*yin ze wuytlkich przekonań jcit to, te dwa twierdicnia względem siebie sprzeczne nie mogą być równocirinir prawdnwe, i jakie konsekwencje wynikąją i twierdicnia, ic mogą być prawdiiwe orai dlaczego ludnie to twierdią. Skoro więc jest iiicinoilłwc, iieby idanin ipnecine o tym umym były równoueinie prawdiiwe, to równieft jest jasne, te i przeciwieństwa tue mogą równocirlnie przysługiwać tej samej tzeuy. Bo z dwóch przeciwieństw jedno jest brakiem nie mniej nU pneclwieóitwrm, mianowicie brakiem istotnej natury (o&otoę), a brak jcit upntecieniem angol w okrrtlo-iiym rodzaju. Jctcli przeto jest nicmoftliwc, nioby twierdzenie i przeczenie. były równociclnie prawdiiwe, to równłrt jeit niemożliwe, ateby przeciwieóitwa mogły współistnieć w tym Minym przedmiocie, chyba te obydwa przyslugiyą mu w pewien sposób, albo jedno przyslugtje mu w pewien ipoiób, a drugie bawarunkowo (dnX&ę),

«•

7. Okmi wylą/migi (uulii

(I) Z drugirj Jednak itrony, nie jest możliwe, ateby między ipnecinuśclami mogło byt! col polrednlego, Irt / o jednym przedmiocie trzeba koniu/nic albo col twierdził*, albo coś przeczyć. To nąje się od razu jamę w przypadku definicji prawdy i fałszu. Twierdzić o ByrJc, Ir nie istnieje, albo o Nic-bycie, te islinrjr, jest fałszem; natomiast twierdzić, te Byt istnlęje, a Nie byt nie istnieje, jest prawdą"; tak te kto twierdzi o «vyml, te istnieje ,ilbo te nie istnieje, powie prawdą albo lidu, Ale ani

0    Bycie, ani o Nle-Byiic nic motim powiedzieć albo te nie iitnłejc, albo te istnieje

<’2) Dalej, raca południe między pi/o iwirństwami alias będzie taka jak kolor szary między czarnym i białym, albo laka jak lo, co nie będąc, ani olowickicin ani koniem znajduje się między człowiekiem i koniem **. (a) W tym drugim przypadku nic mole być zmiany (bo gdyby była zmiana, to by zachodziła od mc dobrego do dobrego albo od dobrego do nie-dobrego); w izraywtoloki zmiana wydaje się czymś stałym (nie ma bowiem ińncj zmiany jak tytko ku pnrriwtetkrtwom oraz ku ntecąy poiiedniej). (b) Jrieli natomiast rzazywiicie istnieje stan pośredni, to mielibyśmy znowu powstanie białego, które nic powitało z nie-bialego, < zrgo się jednak nigdy nie widii.

<3> Dalej, wnystko, co jest pi /ulmiolun myili dyskur-sywnrj I intuicyjnej (tó kav*»»jt4v rcI voąiiv), zo-staje potwierdzone albo zapizcczone przez rozum (ł kiyom) (co wynika jamo z delinicjl sądu prawdziwego

1    fałszywego), zawsze gdy głosi on puwdę lub lab/ Ody ląay podmiot i orzeczenie w pewien sposób prses twierdzenie bądi przeczenie, stwierdza puwdę, a łącząc w inny ipoaób stwierdza falez.

S • AryiluWUi - MiUlliyiia