16 (34)

Przestrzeń architektoniczna to konkretyzacja przestrzeni egzystencjalnej.

Jest jej utrwaleniem w formie fizycznej, posiadającej swój

Przestrzeń architektoniczna jest tworzona przez jednych ludzi dla drugich.

Nie zawsze Jest satysfakcjonująca.

Aby była zaakceptowana, musi być zrozumiała Mówi się więc o języku; architektury

form architektonicznych.

W dążeniu donowych rozwiązań dawne formy nieraz stają się niezrozumiałe, a nowe nieczytelne.

Często jest odwrotnie - to człowiek swą przestrzeń egzystencjalną musi dostosować do danej przestrzeni architektonicznej, próbować ją przekształcać.

Struktura przestrzeni architektonicznej odpowiada strukturze przestrzeni egzystencjalnej.

Składają się na nią; miejsce i wazeł. drogą i oś. strefo I dzielnica

Wszystkie te elementy tworzą całość, którą można nazwać polem architektonicznym.

W zależności od sposobu rozwiązania to pole ma bardziej lub mniej określony charakter, w którym może przejawiać się

Przestrzeń architektoniczna ma również swoje odpowiednie poziomy.

Na poziomie geografii kraju konkretyzuje się w takich rozwiązaniach, jak;

wielki mur chiński, a w dzisiejszych czasach - w wielkich regulacjach rzek zmieniających oblicze ziemi, jak tama w Asuanie w Egipcie, tama na Dunajcu w Niedzicy lub realizowana aktualnie tama na Jang-tse-kiang w Chinach.

We wszystkich trzech przypadkach względy polityczne przeważyły nad wartościami społecznymi i kulturowymi. Na tym poziomie strukturę przestrzenną nadaje również sieć osiedleńcza, a w dzisiejszych czasach - system obszarów chronionych ze względu na wartości przyrodnicze i kulturowe.

Demografia i społeczno - kulturowe uwarunkowania gospodarki przestrzennej