14

1. Klasy przekrojów i stateczność miejscowa

1.1. Klasy przekrojów

W normie wprowadzono podział przekrojów elementów stalowych, w których występują naprężenia ściskające, na 4 klasy w zależności od stopnia odporności ścianek elementu na miejscową utratę stateczności i to zarówno w stanie sprężystym, jak i plastycznym. Podział ustala wymagania stawiane przekrojom w zależności od zastosowanej teorii analizy statycznej oraz warunki wymiarowania elementów, które zestawiono w tabl. 1.1.

Tablica 1.1. Podział przekrojów na klasy i odpowiadające im warunki obliczania konstrukcji

Klasa przekroju	Warunki obliczania konstrukcji
1 Przekrój plastycznie sztywny	Statyka wg teorii plastyczności; wymiarowanie z wykorzystaniem w przekrojach rezerwy plastycznej; elementy spełniają warunki niezbędne do plastycznej redystrybucji naprężeń i momentów zginających.
2 Przekrój plastycznie półsztywny	Statyka wg teorii sprężystości; dopuszczalne wymiarowanie przekroju z wykorzystaniem rezerwy plastycznej; przekroje wskutek nie stateczności plastycznej mogą utracić nośność przegubu plastycznego, co uniemożliwia redystrybucję momentów zginających.
3 Przekrój sprężyście sztywny	Statyka wg teorii sprężystości; wymiarowanie przekroju wg teorii sprężystości bez udziału niestateczności miejscowej.
4 Przekrój sprężyście półsztywny	Statyka wg teorii sprężystości; wymiarowanie przekroju wg teorii sprężystości z uwzględnieniem wpływu niestateczności miejscowej.