19

1.1. Klasy przekrojów

Stopień odporności ścianki na miejscową utratę stateczności (klasa przekroju ścianki) zależy od smukłości, obciążenia (rozkładu naprężeń) i sposobu podparcia oraz wytrzymałości obliczeniowej stali. O klasie przekroju elementu decyduje ścianka o klasie najwyższej. Klasę przekroju 1 i 2 ustala się wg tabl. 6 normy na podstawie rozkładu naprężeń w ściance, wynikającego z obliczenia przekroju elementu w stanie pełnego uplastycznienia. Klasę przekroju 3 i 4 należy ustalać na podstawie rozkładu naprężeń w ściance, otrzymanego z obliczeń przekroju elementu w stanie sprężystym - tabl. 6 i 8 normy.

Ścianki elementów obciążonych naprężeniami stycznymi dzieli się na wrażliwe na miejscową utratę stateczności, czyli przekroje klasy 4, oraz odporne na miejscową utratę stateczności. Do przekrojów klasy 4 zalicza się ścianki o smukłościach większych od podanych w tabl. 7 normy.

Dla ścianek w których występują jedynie naprężenia rozciągające nie określa się klasy przekroju.

1.2. Stateczność miejscowa

Płaskie, cienkie ścianki stalowych elementów konstrukcyjnych o przekroju klasy 4, mogą tracić stateczność przy naprężeniach ściskających mniejszych od wytrzymałości obliczeniowej stali f_d, a przy obciążeniu naprężeniami ścinającymi mniejszych od wytrzymałości obliczeniowej przy ścinaniu

Nośność ścianek ściskanych oblicza się z uwzględnieniem współczynnika redukcyjnego nośności obliczeniowej przekroju \j/. Współczynnik ten określa się wg podanych w normie wzorów (13), (14) lub (15) w zależności od sposobu ustalania nośności ścianki, tj.

\jf = (p_p - w stanie krytycznym,

ij/ = & - w stanie nadkrytycznym,

ij/ = ę?_p - i/r_e - w stanie nadkrytycznym ograniczonym,

gdzie ę_v - współczynnik niestateczności miejscowej określany wg teorii stateczności sprężystej, natomiast

A    W

i/ę = —- przy ściskaniu lub - przy zginaniu,

A    W_c

przy czym A_e, W_ec - cechy geometryczne przekroju współpracującego w stanie nadkrytycznym.

Występujący we wzorach (13) i (15) współczynnik niestateczności miejscowej <p_p odczytuje się z tabl. 9 normy na podstawie smukłości względnej opisanej wzorem (7)