11

8.4. Podstawowe wzory 151

W miejsce wzoru (95) można stosować wzór na wartość sumy geometrycznej

rzutów wektorów prostokątnych	składowych rM i rF	na osie x
	r = V(W + O^2 + (rMy + ?Fyf
w którym	r ^K'hy	M0x
	^lMx — J > 1q	^rMy ~ t
oraz
	T - JL ^Tf’ Tal ’	r --Ł ^Xf> ~ Tal

gdzie x, y - odległości rozpatrywanego punktu odpowiednio od osi y i F_x, F_y - rzuty siły F odpowiednio na osie x i y.

Nośność spoin pachwinowych w połączeniach teowych (jak na rys. 25 w normie) można sprawdzać wg wzoru (93) - ogólnego dla spoin pachwinowych w złożonym stanie naprężenia lub ze wzoru (92) - podstawowego dla spoin czołowych. Do wzoru (92) należy podstawić naprężenia o i r obliczone w przekroju utworzonym przez kład przekroju obliczeniowego spoin na płaszczyznę styku oraz współczynniki a_± i a„ właściwe dla spoin pachwinowych.

Nośność spoin łączących pas belki ze środnikiem w strefie działania znacznych obciążeń skupionych sprawdza się wg wzoru (93), obliczając naprężenia a w przekroju podłużnym spoiny (na jej krawędzi dolnej), przy założeniu że naprężenia w belce rozchodzą się pod kątem 45° (patrz rys. 1 i 2 w normie), tj-    _p

a = —— oraz oy = r, = a! V2\ c₀-2n

gdzie c₀ - długość strefy docisku.

Nośność połączenia pasa ze środnikiem ze względu na siłę rozwarstwiającą można sprawdzać wg wzorów - (96) dla spoin ciągłych

=

VS

Sn

- (97) dla spoin przerywanych

=

VS fli _<

4 la h "

tfu/d,

gdzie V- siła poprzeczna w rozpatrywanym przekroju, S- moment statyczny pasa względem osi obojętnej, I_x - moment bezwładności całego przekroju, - osiowy rozstaw odcinków spoin, l_: - długość pojedynczego odcinka spoiny.