2 02

165

164

nie wykazuje żadnego napięcia. Do kompensacji błędów kątowych i prąd₀ służą dwa nastawne rezystory ślizgowe R1 i R2 z odczepami oznaczonym^⁰*¹ rysunku 21.1 Jako 0 i N. Zasada pomiaru polega na ustaleniu takich p₀^ żeń ślizgaczy potencjometrów R1 i R2, aby napięcie na galwanometrze wy^⁰" siło zero, tzn.

U,

PO

+ U,

NC

- U « 0

Odczepy 0 i N rezystorów R1 i R2 umożliwiają zmianę znaku napięć U_NC przy zmianie położenia ślizgaczy, a tym samym kompensację

i ujemnych błędów Al i Si dza I.

^UP0 1

^d°aat_nłch

i R2 suma geometryczna napięć

noważy napięcie U_r. Z rysunku 21.2 że dokładny pomiar <5,. i Al_w

Rys. 21.2. Wykres wskazowy składowych geometrycznej różnicy prądów I , I_b

Uchyb kątowy Jest dodatni, Jeśli wyp_r2(? iu się 1^ w stosunku do 1^.,

Na wykresie wskazowym, rysunek 21.2, ozna czono błąd prądowy wskazań przekłądnika badanego i wzorcowego Jako wektor WW, błąd kątowy jako <5^, a różnicę prądów jako I , _w aparacie wskaż prądu różnicowego I_r kompensuje się przez 2 składowe: równoległą do f (wytworzoną przez przekładnik PP) oraz prostopadłą (przez przesuwnik fazowy 90° - PF). Przy odpowiednich nastawach potencjometrów R1

Ly- indukcyjność obwodu magnetycznego Rp_e- straty w rdzeniu Io " PKJd magnesujący Uo-iródfo napięcia

r, - prąd pierwotny przeliczony na strony wtórną

Rys. 21.3. Dwa schematy zastępcze przekładnika prądowego równoważne wg twierdzenia Thevenina

jy. Wzrost prądu I_Q oznacza zwiększenie strat w rdzeniu oraz jego większe ,agnesowanie. Mierząc wartości prądu I_Q clla różnych napięć U_Q można wykręcić charakterystykę magnesowania Z_m - ^ • Znajomość prądu I_Q, dla którego impedancja Z_m spadnie poniżej dopusz8zalnej wartości, pozwala na znalezienie znamionowej liczby przetężeniowej wg wzoru:

U,

NC

wynika,

j. ‘-‘■••w Jest możliwy

tylko dla małych wartości błędów, ponieważ wykorzystano następujące przybliżenia:

A I„* 55'« bS'- BC —Uon, (21 -Aal

rów-

I_Qn - wartość prądu, dla którego Z_ffl

7,2

+ Z

2

obc

(21.5)

(21.6)

<5®

W ⁼

s 6i* ~u,

P0>

NC (I » const). (21.**)

$ Z zależności (21.5) wypływa jeszcze jeden ważny wniosek.    Po iieważ

U    U

i_0n » -^211 _t więc n » 8 ^ y-- , zatem liczba przetężeniowa n w ogólnym Wypadku zależy od impedancji obciążenia. Zmniejszenie impedancji ?_w =

Ponieważ napięcia u_pQ i U_N( ^rNC ^<'^,R2»    przy odpowiednim wyskalowaniu można bezpośrednio

wni°'

ości

<R1 i

""odczytać

szukane różnice błędów między przekładnikiem wzorcowym i badanym w procentach i w minutach. Jako wzorca użyto w ćwiczeniu przekładnika prądowego laboratoryjnego.

2.2. Pomiar znamionowej prądowej liczby przetężeniowej metodą pośrednią na podstawie charakterystyki magnesowania

Norma dopuszcza pomiar liczby przetężeniowej metodą pośrednią ^dla ^_an-kładników z rdzeniami pierścieniowymi. W tym celu oblicza się cję obwodu wtórnego korzystając ze schematu zastępczego przekładnika sunkn 21.38.    y

Na schemacie tym pominięto impedancję obwodu pierwotnego oraz i¹ ^ ^₀ ność obwodu wtórnego jako bardzo małą. Schemat ten można przekształć^ postaci z rysunku 21.3b, korzystając z zasady Thevenina. Wynika stą^d sek, że włączone w obwód uzwojenia wtórnego źródło napięciowe ⁰ ^ _rvfot-U = l'« *Z wywołuje ten sam skutek magnesowania rdzenia co prąd P*^fi. ’._:Z.

<^R2<W-

3. SPOS&B POMIARU

•    Pomiary należy wykonać w następującej kolejności:

*Połączyć układ pomiarowy do badania błędów prądowych i kątowych wg ry-

jaunku 21.4,

'^stawić dławik regulacyjny DR na minimalną wartość prądu w obwodzie pier-^votnym transformatora TWP, a galwanometr wibracyjny na zakres najlżejszej czułości,

Włączyć układ wyłącznikiem. Zwiększając prąd w obwodzie należy obserwować neonówkę, zapalenie neonówki wskazuje niewłaściwe połączenie za-Ś ^clskćw,

i ^stawić wymaganą wartość prądu I₁ (na amperomierzu w obwodzie przekład-

*    ^ika wzorcowego): 10, 20, 100, 12036 I_1n,

I ^stawić rezystorem R_obc takie napięcie na woltomierzu, aby iloczyn wska-I napięcia i prądu (moc obciążenia) wynosił 2536,    50%,    100% mocy zna-

glonowej S,„ przekładnika badanego (wg PN).