20091217015

powyżej 180°C, czyli te, dla których napięcie wraz ze wzrostem temperatury zaczyna gwałtownie maleć W naszym przypadku, z powodu niedokładności pomiaru, prosta jest styczna do fragmentu wykresu, a nie pojedynczego punktu, tak więc temperatura Curie musi znajdować się gdzieś w przedziale (186*190)[°C] Przyjmuję, że jest to średnia arytmetyczna z tego zakresu, więc Tc=(188i2)rC] Zauważam też, źe niepewności pomiaru temperatury są większe niż niepewność wyznaczenia temperatury Curie poprzez wrysowanie stycznej, dlatego też przyjmuję, że Tc została wyznaczona z taką dokładnością jak temperatury punktów pomiarowych, czyli 6°C. Ostatecznie przyjmuję, że Tc=f188±6)[°C]

Należy jeszcze wspomnieć o wykresie zależności odwrotności napięcia od temperatury odpowiadającej fazie paramagnetycznej (wykres 3) Pokazano na nim tylko te punkty, dla których wartość temperatury jest wyższa od temperatury Curie obliczonej powyżej, czyli od 188°C

Wartości odwrotności napięcia dla otoczenia punktu Curie przedstawia tabela 2 Błąd pomiaru obliczono z różniczki zupełnej

1___1_

u² ■

^Tt°ci

203lfi

20416

20516

20616

20716

20816

20916

21016

21116

21216

21316

21416

215ł6

21616

21716

1/U [1/V] 1612 1712 1812 1912 2012 2113 2213 2313

2413

2414 2514 2614 2614 2714 27l4

Tabela 2 TfCl 188±6 18916 19016 19116 19216 19316 19416 19516 19616 19716 19816 19916 20016 20116 20216

1/U[1/V]

2.9410.1

3.4510.1 4,00+0,1

4.6510.2

5.1310.2

5.5610.2

5.8810.3

6.4510.3

7.1410.4

8.0010.4 9,0910,6

1010.7

1210.8 1311 1511

Prawo Currie-Weissa mówi że dla temperatur powyżej temperatury Curie ferromagnetyki spełniają zależność

D

^X~T-T_C    (²)

gdzie 0 to stała a Tc to temperatura Curie Zatem temperatura, w której wykres j(T) przecina się z osią odciętych to temperatura Curie.