20102008710

żowy (od 2 do 4 ton), średniotanażowy (od 4 do 12 lon) ora* wysokotanazo-wy (ponad 12 ton). Obecnie w Polsce eksploatuje się głównie samochody . i ciągniki produkcji zachodniej (Mercedes, Vołkswagen, Rat, Volvo, MAN,

DAF, Renault, Peugeot i inne). Ważniejsze parametry techniczne samochodów , można znaleźć w [27].

Wady transportu samochodowego wynikają i ograniczonej zdolności przewozowej, dużych kosztów przewozu na większe odległości oraz szkodliwego oddziaływania na środowisko. Również poziom bezpieczeństwa jest mniejszy niż w przypadku innych gałęzi transportu. Zwiększenia bezpieczeństwa jazdy poszukuje się w biernych formach ochrony (pasy, poduszki powietrzne, systemy przeciwpoślizgowe itp.), co jednak zwiększa koszty eksploatacji.

Można oczekiwać, że na początku XXI wieku nastąpi nasycenie i stabilizacja transportu samochodowego przy jednoczesnym rozwoju transportu szynowego nowej generacji, charakteryzującego się dużą prędkością i multimodal-nymi technologiami przewozu.

Kształtowanie sieci dróg samochodowych jest elementem procesu planowania przestrzennego. Sieć drogowa i pozostałe elementy przestrzennego zagospodarowania współdziałają na zasadzie sprzężenia zwrotnego. Sieć drogowa jest elementem integrującym system transportowy, a więc również całą infrastrukturę kraju.

Pojęcie struktury sieci dróg samochodowych definiuje się jako zespół cech charakteryzujących przestrzenne rozmieszczenie dróg, uporządkowanie ich według funkcji komunikacyjnych jakie spełniają w systemie połączeń, sposobu powiązania dróg ze sobą i siecią osadniczą oraz elementami przestrzennego zagospodarowania.

Głównymi elementami struktury sieci drogowej są:

—    punkty węzłowe (punkty przecięcia lub łączenia dróg oraz punkty sieci

osadniczej),

—    połączenia drogowe (odcinki międzywęzłowe).

Strukturalnymi cechami sieci drogowej są: układ geometryczny sieci, gęstość i dostępność węzłów, zróżnicowanie funkcjonalne dróg, sposób powiązania dróg ze sobą oraz siecią osadniczą i przyległym obszarem.

O przestrzennym rozmieszczeniu dróg decydują: czynniki ruchotwórcze (charakter zagospodarowania terenu, np. przemysłowy, przemysłowo-rolniczy, rolniczy, oraz rozmieszczenie elementów zagospodarowania); czynniki ograniczające swobodę tyczenia trasy drogowej (topograficzne i geologiczne cechy terenu — rzeźba, warunki gruntowo-wodne, wynikające z potrzeby ochrony środowiska); czynniki geopolityczne (podziały administracyjne, umowy międzynarodowe).

Kształt sieci jest wynikiem dwóch (najczęściej przeciwstawnych) tendencji - uzyskania najkrótszych połączeń minimalizujących koszty transportu przy