2013 04 06 48 19

'I

'I

31

TIBULLUS: PIEŚNI, II 4

Kiedy umrzesz, nikt płakać nie będzie po tobie I nikt na grób twój darów nie złoży w żałobie.

Dobra, niechciwa może sto lat przeżyć śmiele, Zapłaczą przy jej stosie jeszcze przyjaciele:

Jakiś starzec czcząc pamięć miłości młodzieńczej Co roku głaz grobowca świeżym kwieciem wieńczy, Odchodząc mówi: „Dobrze śpij i bezboleśnie ⁵⁰ I niech ziemia twym kościom będzie lekka we śnie!” Prawdę mówię, lecz prawda cóż mi pomóc zdoła?

Pod pani żyję prawem, gdy Amor mnie woła.

Jeśli nawet dom dziadów każe sprzedać stary,

Idźcie zaraz na sprzedaż, posłuszne jej Lary!

³⁵ Wszystkie trucizny Cyrce i Medei srogiej,

Tessalskiej ziemi także wszystkie zioła mnogie I ową ciecz ognistą, co wśród żądnych klaczy Czas i porę miłości dzikim trzodom znaczy,

I choćby tysiąc innych trucizn domieszała,

⁶⁰ Wypiję - byleby mnie Nemezis kochała!

w. 54 Lary - tu: dom rodzinny (por. przypis do el. 11 w. 19). w. 55 Cyrce (gr. Kirke) - nimfa-czarodziejka, mieszkająca na wyspie Aiaie, na którą przybył Odyseusz z towarzyszami w czasie swej tułaczki; zamieniła ona różdżką czarodziejską towarzyszy Odysa w wieprze, tylko jego samego nie spotkał ten los dzięki pomocy Hermesa; czarodziejka zakochawszy się w Odysie, przywróciła jego towarzyszom postać ludzką (Odys. X); Medea - córka króla Kolchidy Aje-tesa, słynna czarodziejka, zakochawszy się w Jazonie pomogła Argonautom w zdobyciu złotego runa, po które przyjechali (por. Owidiusz, Przemiany VII, BN S. II, nr 76).

w. 56 tessalska ziemia - Tessalia, kraina w północnej Grecji nad rzeką Peneus, uchodziła za krainę czarownic i wszelkich trucizn.

w. 57 ciecz ognista - w oryg. hippomanes, wydzielina klaczy; miała być środkiem czarodziejskim, pomocnym w zdobywaniu miłości (por. Owid. Amores I 8 w. 7).