2013 04 06 49 04

38 RZYMSKA ELEGIA MIŁOSNA

Wiedźcie mnie na kraj świata i za morza srogie,

³⁰ Dokąd już nie odnajdzie żadna z niewiast drogi Zostańcie wy, na których bóg mile spogląda,

I pomnijcie się kochać, nic więcej nie żądać. Mnie Wenus noc zatruwa posmakiem goryczy I wciąż przy moim boku trwa Amor zwodniczy. ³⁵ Tej klęski, radzę, strzeż się! Kiedyś zakochany, Troszcz się o swoją miłą, a lękaj odmiany.

Jeśli ktoś się przekonać nie da moim słowom,

Z jakimż bólem je kiedyś przypomni na nowo!

ELEGIA III (13)

Rzekłbyś, że to Gnozyjka samotnie spoczywa, Gdy łódź Tezeuszowa od brzegów odpływa; Rzekłbyś, że Andromeda zasnęła zmęczona,

El. I 3. Późną nocą, przy świetle pochodni, wraca Propercjusz z jakiejś uczty, lekko winem podochocony, do Cyntii i zastaje ją śpiącą. W swym sennym bezruchu jest ona tak piękna, że poeta nie śmie jej budzić. Śpiącą Cyntię porównuje poeta do różnych postaci mitologicznych, pogrążonych we śnie.

w. 1 Gnozyjka - Kretenka (od miasta Gnosus = Knossos na Krecie) tu oznacza Ariadnę, córkę króla Krety Minosa. Z miłości do Tezeusza, królewicza ateńskiego, umożliwiła mu powrót z labiryntu, później wraz z nim płynęła na okręcie do Aten. W czasie postoju na wyspie Naksos Tezeusz skorzystał z jej snu i zdradziecko zostawił ją, śpiącą, na bezludnej wyspie, a sam odpłynął z resztą towarzyszy. Śpiąca Cyntia wygląda jak Ariadna śpiąca beztrosko na wyspie i nie przeczuwająca, że kochanek ją opuszcza.

w. 3 n. Andromeda - córka króla Etiopii Cefeusza i Kasjopei w myśl