2013 10 28 54 42

Kai, wymaz z prostnicy	test ćiyiuiyiiavju.—
Kai, wymaz z prostnicy	mikroskop elektronowy	3.-4. dzień p.i.	2.-3. tydzieńpl
Kai, wymaz z prostnicy	PCR	3.-4. dzień p.i.	2.-3. tydzień pj.
Surowica (IgM)	test ELISA, ilF	4.-5. dzień p.i.	3-4 tygodnie pi
Surowica (IgG)	SNT, ilF, HAH	7.-10. dzień p.i.	lata

Objaśnienia:

p.i. - po zakażeniu; SNT - odczyn seroneutralizacji; ilF - test immunofluorescencji pośredniej; HAH - odczyn hamowana h magiutynacji

klasy IgG dopiero w 7-14 dni po zakażeniu. Jednak żaden z tych testów nie pozwala określić poziomu przeciwciał sekre-cyjnych klasy IgA obecnych na powierzchni błony śluzowej jelit, które w przypadku zakażenia parwowirusowe-go odgrywają decydującą rolę (tab. II).

Leczenie i zapobieganie zakażeniu parwowirusowemu Postępowanie terapeutyczne w przebiegu zakażenia CPV, podobnie jak w innych zakażeniach wirusowych, oparte jest głównie na leczeniu objawowym i zasadniczo polega na podaniu dożylnym płynów, które przeciwdziałają postępującemu odwodnieniu oraz prowadzą do stabilizacji gospodarki wodno-elektrolitowej i równowagi kwasowo-zasadowej. Schemat postępowania przy nawadnianiu jest ściśle określony i powinien uwzględniać utrzymanie homeostazy organizmu. Stąd też postępowanie z pacjentem podejrzanym o zakażenie CPV-2 jest obwarowane szczególnymi regułami. Szczenięta w stanie ciężkim, z nasilonymi wymiotami i biegunką powinny podlegać leczeniu stacjonarnemu oraz izolacji. Ma to istotne znaczenie ze względów epizootiologicznych, gdyż w ostrej fazie zakażenia zwierzęta chore są siewcami wirusa, przyczyniając się tym samym do rozprzestrzeniania zarazka w środowisku. Przez pierwsze 12-24 godziny od podjęcia leczenia nie zmuszamy zwierząt do picia i jedzenia, przez co ogranicza się nadmierne wydzielanie soków trawiennych w żołądku oraz jelitach. W późniejszym okresie, podczas rekonwalescencji, stopniowo wprowadza się karmy nisko tłuszczowe, ubogie we włókno i lekkostrawne. Karma ta nie podrażnia błony śluzowej i nie zalega w żołądku, a równocześnie wypełnia przewód pokarmowy, przyspieszając regenerację krypt jelitowych. Podawanie karmy powinno odbywać się w niewielkich porcjach kilka razy dziennie. Właściciela zwierzęcia należy poinformować także o konieczności przeprowadzenia dezynfekcji pomieszczeń, szczególnie jeśli w otoczeniu znajdują się inne psy.

W pozostałych przypadkach postępowanie terapeutyczne jest w zasadzie identyczne jak w zespole krwotocznego zapalenia żołądka i jelit. Celem jest uzupełnienie płynów utraconych na skutek wymiotów i biegunki.

Płyny ustrojowe zajmują przestrzeń wewnątrzkomórkową (40%), międzykomórkową (15%) oraz wewnątrznaczyniową (5%) i jedynie woda ma możliwość nieograniczonego przemieszczania się między wymienionymi przestrzeniami. Elektrolity utrzymujące ciśnienie osmotyczne oraz zatrzymujące wodę w przestrzeni po-zakomórkowej zawierają przede wszystkim jony Na* i Cl . Stężenie potasu w płynie zewnątrzkomórkowym jest dużo niższe niż w komórkach, a przy kwasicy przemieszcza się on z komórki do płynu ze-wnątrzkomórkowego. Trudno jednak oszacować rzeczywisty niedobór potasu w organizmie w oparciu o pomiary jego poziomu w surowicy. Jeśli do utraty wody

dochodzi drogą wymiotów i biegunki, sto- I sunkowo często występuje hipokaliemia.

W przebiegu parwowirozy odwodnienie ma zwykle charakter izotoniczny, czyli utrata jonów i wody występuje równolegle. / Zaleca się wtedy podawać roztwory izoto-niczne w postaci płynów elektrolitowych, które swobodnie przemieszczają się do wnętrza i na zewnątrz łożyska naczyniowego (płyn wieloelektrolitowy, roztwór Ringe-ra z jonami mleczanowymi - tzw. roztwór Hartmanna). Stanu hipotonicznego może- , my spodziewać się jedynie w przypadku I trwającego kilka dni odwodnienia, daleko posuniętych objawów klinicznych i kiedy organizm mobilizuje tzw. wodę osmotycz-nie nieczynną. W tym przypadku terapia wymaga zwiększonego uzupełnienia elek- ¹ trolitów w stosunku do podaży wody. Stosowane w tym celu 5% roztwory glukozy są równoważne z podaniem czystej wody, gdyż zawarta glukoza podlega szybkiej przemianie metabolicznej w organizmie. Nie uzyskamy także pożądanego rezultatu zwiększenia objętości krwi krążącej, gdyż woda przemieści się na zasadzie dyfuzji poza łożysko naczyniowe. Równocześnie glukoza pogłębia kwasicę, której ograni" czenie wymaga zastosowania wlewów roz- , tworu wodorowęglanu sodowego z uwzględnieniem niedoboru zasad: