26 2

207

Ćwiczenie 26

iiła elektromotoryczna E, w tym obwodzie wyraża się wzorem:

(26.6)

Można udowodnić, że obie indukcyjności wzajemne są sobie równe (jest to tr*. reguła wzajemności) i oznaczyć M& = M_l2 - M.

W ćwiczeniu duża cewka o długości 0,75 m stanowi obwód pierwszy (wytwarzający w jej wnętrzu jednorodne pole magnetyczne), natomiast mała cewka es: i w zestawie 7 do wyboru) to obwód wtórny. Mała cew'ka jest umieszczana w środku dużej. Strumień indukcji magnetycznej przepływający przez małą cewkę p warunkach doświadczenia wynosi:

<l> = B • S • n

(26.7)

bżzie: S - pole przekroju jednego zwoju w^r cewce małej, n - liczba zwoi cewki małej,

B - wartość indukcji magnetycznej wytworzonej przez cewkę dużą w jej

wnętrzu.

Wartość indukcji magnetycznej wytworzonej przez, dużą cewkę wyraża się etycznym w^rzorem:

N

B= u — I ' l

(26.8)

srv duża cewka posiada N zwoi na długości l i płynie przez nią prąd o natężeniu I. Podstawiając wyrażenie (26.8) do wzoru (26.7), otrzymujemy:

O = /u S n y I    (26.9)

Dla zmiennego w czasie prądu I płynącego w dużej cewce zgodnie ze wzorem 06-3) w małej cewce zaindukuje się napięcie o wartości:

(26.10)

Porównując to wyrażenie ze wzorem (26.6), otrzymujemy teoretyczny wzór rsi współczynnik indukcji wzajemnej doświadczalnego układu cewek:

(26.11)

Celem ćwiczenia jest eksperymentalne wyznaczenie współczynnika M i porównane go z wartością obliczoną teoretycznie) W eksperymencie dysponujemy generatorem imkcyjnym, dostarczającym prąd sinusoidalnie zmienny, a więc siła elektromotoryczna skrócie SEM) indukowana w małej cewce też będzie się zmieniać sinusoidalnie . częstotliwością a> = 2nf. Jeśli zmiany w czasie prądu wyrażają się wzorem:

l(t) = I_u -sin(ftW)

(26.12)