2

Oznaczenie polega na sporządzeniu krzywej wzorcowej i porównaniu próbki badanej, bądź to w sposób wizualny lub instrumentalny (na podstawie pomiaru osłabienia absorpcji śwaatła przy odpowiedniej długości fali).

Wykonanie oznaczenia.

W celu określenia stężenia barwy pozornej lub rzeczywistej odmierzyć bezpośrednio

300cnT do cylindra Nesslerci próbki badanej lub mniejszą jej objętość rozcieńczoną wodą

destylowaną do 100 errr, bez/lub po uprzednim odwirowaniu lub przesączeniu, jeżeli próbka

wykazuje mętność. Następnie oznaczyć barwę przez porównanie ze skalą wzorców lub

wykorzystać jedną z metod instrumentalnych. W przypadku zastosowania techniki

instrumentalnej, jako odnośnik należy zastosować wodę destylowaną.

Barwę w badanej próbce (w mg Pt/dm ), obliczyć z równania:

_v_ a *1000 ^x—V

gdzie:

a wartość odczytana z krzywej wzorcowej, mg Pt V - objętość próbki badanej użyta do oznaczania, cirP.

1.2. Obliczanie zawartości agresywnego C0₂ na podstawie wolnego C0₂ i zasadowości

Agresywny dilienek węgla oznacza się w wodach zawierających wolny ditlenck węgla. METODY OZNACZANIA:

W celu oznaczenia agresywnego ditlenku węgla można wykorzystać metody:

-    z użyciem marmuru,

-    pośrednią z zastosowaniem nomogramów,

-    pośredniąpr/y użyciu tablic według Lechmanna i Reussa

Wymienione metody oznaczania ditlenku węgla agresywnego mają. podobne ograniczenia zastosowania jak w przypadku oznaczania ditlenku węgla, a ponadto:

metody z użyciem marmuru nie można stosować do wód o twardości < 0,5 mmol/dnr Tabela Lehmanna i Reussa mogą być stosowane tylko w tych przypadkach, gdy stosunek stężenia jonów wodorowęglanowych (HCO3) w mvai/dnT do stężenia jonów wapniowych (La*²) w mavi/dnr nie będzie przekraczał wartości od 0,75 do 1,25. Jeżeli