2 (145)

SKRAPLACZ

	■	1	1 yf
	; . u SPRĘŻARKA''-]		W'i
	ZAWÓR		Óa
Q	LJ	im

PAROWNIK

Rysunek li Schematy najprostszego parowego sprężarkowego układu chłodniczego: a - schemat Ideowy. b - wykres Sankey’a obrazujący bilans energetyczny układu

stawowe elementy składowe instalacji (sprężarka, skraplacz, zawór dławiący 1 termostatyczny zawór rozprężny, parownik) przepływa płyn roboczy o odpowiednich właściwościach, nazywany czynnikiem chłodniczym. Podlega on w nich przemianom termodynamicznym, dzięki czemu ciepło ze środowiska chłodzonego jest przenoszone do otoczenia (rys. Ib). Przemiany te układają się w zamknięty cykl, nazywany lewobieżnym obiegiem Lindego (rys. 2).

a    *

T    |BP

Rysunek 2. Odwzorowanie lewobieżnego obiegu Lindego: a - na wykresie T-s, b - na wykresie p-hi Po. T₀ - ciśnienie i temperatura parowania, p_Kl T_K - ciśnienie i temperatura skraplania (oznaczenia punktów charakterystycznych zgodne z rysunkiem 1 a)

Czynnik chłodniczy, wrząc w parowniku, odbiera ciepło od środowisk® chłodzonego. Strumień tego ciepła nazywa się wydajnością chłodnicza-W obiegu teoretycznym wrzenie jest procesem izobaiycznym, a w przypadku płynów jednorodnych bądź mieszanin azeotropowych - także izotermie^ nym. Następnie płyn roboczy ulega izobaiycznemu przegrzaniu i w postaci pary przegrzanej (punkt 1 na rys. 2) zostąje zassany przez sprężarkę. Dzięki doprowadzonej do sprężarki mocy napędowej czynnik chłodniczy zostąje

96