316 jpeg

ISIJN V78-¹5-0I-HX|4-0 < • li) WN PWN 2«07

ROZDZIAŁ 8 Narzędzia polityki handlowej 303

cowcgo AIR. A zatem firma wybrałaby wielkość produkcji maksymalizującą zysk® na poziomic Q„ przy cenie P„.

Jednak przy wolnym handlu takie zachowanie monopolistyczne nic |cst możliwe. Gdyby firma próbowała zażądać ceny P_M lub jakiejkolwiek ceny powyżej P_v, nikt nic kupiłby jej produktu, ponieważ dostępny byłby tańszy import po cenie I‘_v. Tak więc handel międzynarodowy nakłada ograniczenie na cenę monopolisty na poziomie P,_K.

Przy takim ograniczeniu nałożonym na cenę najlepsze, co może zrobić monopo lista, to produkować do momentu, w którym jego koszt krańcowy zrówna się z ceną światową, to znaczy Q,. Przy cenie /’„ krajowi konsumenci będą skłonni kupić D, jednostek dobra, a zatem import wyniesie D, - £),. Równowaga ta jest identyczna jak w sytuacji, gdyby krajowy przemysł był doskonale konkurencyjny. Zatem w warunkach wolnego handlu fakt, że krajowy przemysł jest zmonopolizowany, nie wpływa na wynik analizy.

Rysunek 8.D2.1

Iriporl w wwurAsch «vdnego bardu

Monopolista w warunkach wolnego handlu

Zagrożenie ze strony konkurencji importowej zmusza monopolistę do zachowania takiego jak w warunkach konkurencji doskonałej.

Model z cłem

Skutkiem wprowadzenia cła jest podniesienie maksymalnej ceny, jakiej może zażądać krajowy producent. Jeśli wprowadzamy cło specyficzne na import w wysokości l, to krajowy producent może zażądać ceny P_n t r (rysunek 8.D2.2). Jednak producent nadal nie może podnieść ceny do poziomu ceny monopolistycznej, ponieważ gdyby cena została podniesiona powyżej ceny światowej powiększonej o cło, konsumenci wybraliby dobra importowane. Toteż najlepsze, co może zrobić monopolista, to zrównać cenę krajową ze swoim kosztem krańcowym przy wielkości

1

Maksymalixac|a zysku nzitępufe w punkcie zrównania kosztu krańcowego (MC) x przychodem krańcowym (MR>, co wyznacza wietkoić produkcji Ł?„(pr/>p. iłum.).