393 (2)

VV oq6lⁿY^{m zar}Y^s*^e: rytnitetna nauka

M_uA_f_XJC2crWe rytmu, który będzie podtrzymywany np. za poroocę *    * L_riUka głowy lub nogi. podczas uczenia się no pamięć

——

. ₂ Por^"^{l{ od9ÓrnC}

£ * ^^2e"

^ t. Wyznaczenie rytmu.

będzie podtrzymywany ^ _xa pomocą ruchu kciuka, _fł#Wy lub nogi, podczas uczenia ^iu pamięć określonej partii gateriahi

wykorzystaj typowy rytm rockowy, córy jest nieco szybszy niż jedno ude-na sekundę. Jeżeli materiał oka-aje trudny do przyswojenia, wy-óerz wolniejszy rytm.

Zacznij wybijać rytm, który opie-n sę na czterech uderzeniach, jak * węfcszości piosenek: RAZ, dwa. ozy.cztery, RAZ...

Trzymając rytm, prześledź w my-fragment materiału, którego się ■cysz. Jeśli jest on długi, wykorzystaj **2 sekwencji uderzeń (parę taktów).

o to. aby w pokoju pano-^ cisza, w którą będą wchłaniać się ¹ którą będą one kształtować, -sza odgrywa ogromną rolę w mu-■Utl^Łrze; stanowi także element komunikacji, która dzięki niej staje się bardziej skuteczna.

Oto przykład rytmicznej nauki. Jeżeli uczysz się anatomii krowy, być może zechcesz zapamiętać wszystkie elementy budowy okolicy skroniowej, czyli regio temporalis. Dawałoby to trzy zwykłe uderzenia oraz jedno puste dla zamknięcia taktu złożonego z czterech elementów: RE-gio-TEM--por AL-is (takt).

Długie słowo lub zdanie może trwać dłużej niż takt; np. processus zygomaticus ossis temporalis mogłoby brzmieć: PRO-CE$-su$-ZYGOMA--ti-CUS (takt, takt). Sylaby zapisane małymi literami są w przedtakcie, czyli pomiędzy głównymi uderzeniami. Zatem w podanym przykładzie występuje sześć zwykłych uderzeń oraz dwa puste, potrzebne do zakończenia dru giego taktu. W sumie mamy osiem uderzeń, czyli dwa takty.

mi